සැවුල් අසුන් පවත්-19

181. පෙළ:- අඟනක බහුරි රඟ ගත්වර වෙයිනඹළ (අඹළ වෙයින්) ඇය වෙර අවට හෙළ සළු විසිරැ දිසි රඟ පැහැ සර පද කනා යටියෙන් හෙබි මදසිර උඳුළ නැබළ සේසත විලස පළ කළ.

(ගෑනියක බහුරි රඟ - වට මා ලක්කම - නම් නැටුම පටන් ගත් විටැ කරකැවුණු වේගයෙන් ඇගේ සිරුර වටා- හාත් පසට සුදු සළු විහිදී පෙනුණු හැටි, පැහැයෙන් සරු වූ රන් යටින් හෙවත් මිටෙන් හොබනා, මල් සරා ගේ හිස මුදුනේ දිළෙන මහත් වූ සුදු කුඩයේ හැටිය දැක් වූ යේ යි).

ගත්වර = ගත් වරැ. වෙයිනඹළ = වෙයින් අඹළ. මද සිර = මද සිරැ.

නිළිය වෙයින් කරකැවුණු විටැ ඇය ඇඳී සුදු සළුව විසිරී දිග හළ සේ සතක් සේ පෙනේ. ඇගේ එක්තන් වූ පා සඟළ ඒ සේසතේ රන් මිටි මෙන් පෙනේ. දූටන් රාගය උපදවන හෙයින් ඇගේ ඒ සේසත් විලස මල්සරා ගේ මුදුනට නගන ලද සේසතේ සැටියි කියන ල දී.

මෙ පෙනීම :-

‘පැහැසර රන් මිණි බරණින් ලකුළු

අඟනක රඟ බැස නො වැකිසි කොමළු

ගතඹළ මෙන් වට විහිදුණු ‍ෙස සළු

මදහු ගෙ සේ සත් සිරි පැයි යහළු’ යි තිසර සදෙස් කරුවෝ සදහන් කළහ.

182. පෙළ:- විසිතුරු නවරුවන් රැසක් විසුරන ලෙසින් (ද), නොයෙක් පැහැ යුතු කුසුම් දමක් අවුණන මෙන් (ද), සසොබන නළගනෝ උදක් සුඟන ලෙසැ මදක් (වත්) වරද නො වැ වෙසෙසින් රැඟුම් දක්වති.

(විසිතුරු වූ නව රුවන් රැසක් විසුරන්නාක් මෙන්ද, නො එක් පාටින් යුතු මල් දමක් අවුණන්නාක් මෙන්ද කැලුම් සහිත වූ නටන ගෑනු තනිකැරැ මැ දෙව් නිළියන් සේ මද වූ ද වැරැදීමක් නැතිවැ වෙසෙස් වී නැටුම් දක්වති).

නිළියන් නැටුම් ගෙනැ ඒ මේ අතේ පැතිරී යන විටැ පෙනෙන්නේ නව රුවන් රැසක් ඉහිරවන්නා මෙනි, ඔවුන් නටමින් මැ යලි පෙළ ගැසෙන විටැ පෙනෙන්නේ නො එක් පැහැ ඇති මලින් දමක් අවුණන්නා මෙනි. නව රුවනුත් නො එක් පැහැ මලුත් සදහන් කිරීමෙන් එ නිළියන් ගේ ඇඳුම් නන් පැහැයෙන්වූ බව පෙනේ.

(සිරුරේ රූ සපුයෙන් දෙව් ලියන් ගේ, නාලියන් ගේ විලස පෙන්නුම් කළාවූ, සුළඟට රන් වැල් ලෙළ දෙන සේ එහි නැටුවා වූ, ‍ෙසාඳුරු අඟනුන් ගේ රූ සිරියේ හැටි අනත් නා රජත් වෙන් දෙවියනුත් හැරැ කවරෙක් නම් වනාලිය - හෙයි ද?)

‘නාලිය යන එළි තුන් වැට බැලුවා මිසැ වැකිය පුරා අවසන් වන නො වන බවක් මෙහිදි බලා නැති. එ හෙයිනි:-

‘නත උවිඳුන් මිසැ කවරෙක් වනාලිය.......යි’ වැකිය අඩාළ වැ පවත්නේ.

187. පෙළ:- වෙසෙස බරත සතරෙහි හසර නො විහිදි මෙ ලෙස ගී රැඟුම් අනතුරුවැ එ මැ සඳ, සහස කිරණ වන් පබඳ තද තෙද යුතු එ සුමන සුරිඳු සඳ ත ඇස පුරා දකු.

‍(වෙසෙස් වූ නැටුම් කලා සතරේ කී මඟ බිදින්නේ නැතිවැ මේ විදියට ගැයුම්, නැටුම් පුද නැවැති ඒ වේලායේ මැ, හිරු වැනි මහත් තද තෙදින් යුත් පසිඳු වූ සුමන දෙව් රජතුමා ත ගේ ඇස පුරා දැකැ ගනුව).

‘මෙ සේ පැවැති අනතුරු ගී රැඟුම් පුද

තොසේ සිතින් උන්සදැ සුරවරන් මැද

ය සේ පතළ දියතුළ උතුළ මන නද

ඇ සේ පුර දකු විබිසණ සුරිඳු සඳ’ (සැළ.)

188. පෙළ:- සුපුන් සිසි කැලුම් මෙන් නිකසළ යසැති සමන් සුරිඳු උතුම්හැ සැදි රන් කිරුළ අඳුන් ගිරි මුදුනතෙහි රැඳි, පැහැ විසුළ සුවන් මොනර සිරි සර ලොවට පළ කළ.

(සපිරි හෙවත් මනා වැ පිරුණු හදේ එළිය මෙන් පිරිසුදු - නො කිලිටි - යසස් ඇති සමන් දෙව් රජු ගේ හිස මුදුනේ සැදි ඇති රන් ඔටුන්න අඳුන් ගිර මුදුනේ රැඳුණා වූ පැහැ විහිදුණා වූ රන් මොනරු ගේ සිරිසර ලොවට එළි කෙළේයි).

උතුමඟ = උතුම් අඟ (හිස). විහිදී යන අරුත දෙන්නට විසිරුණා වු යන අරුත දෙන ‘විසුළ’ යන්න යොදන්නට සිදු වූයේ එළිවැට නිසායි.

189. පෙළ:- සුගතිඳු සිරිසරණසර මුදුනත පැළැඳී, මුළු තෙදියතෙක නෙත, පරසිදු සුර රදු ගෙ පැහැවිදු රන් පටින් හෙබි සොඳුරු නළලත විදු කිඳු තොර නොවන ගන කුළෙකැ සිරිගත.

(බුදුන් ‍ෙග් සිරි පා පියුම හිස් මුදුනේ පැළැන්දාවූ, මුළු තුන් ලොවට එක් ඇස වූ, ඇම තැනැ දන්නා අඳුනන දෙව් රජු ගේ, පැහැ විහිදී රන් පටින් හොබනා නළල් තලය විදිලි කෙඳි තොර නො වන්නා වූ වැහි වලා කුළෙක්හි හැටි ගත්තේ යි).

සුගතිඳු = සුගත් ඉඳු. තෙදියතෙක = තෙදියතැ එක. ‘තෙදියත එක නෙත’ යන්න පමණ වන තැනට ‘මුළු’ යි වෙසෙසක් කිරීම අනැවැසි යි.

190. පෙළ:- ඉඳුනිල් යටගැලෙළ නිල් දද යුවළ මෙන, වොරඳන, සුරරඳුගෙ පැහැදුල් බැම සහළ, නෙතු පුල් උපුල් සසදා තොර නො වැ කෙළෙන ‍ෙසාබන, මහිලොල් යුවළෙකැ සිරිගනි.

(තද නිල් මැණික් රිටක් අගැ ලෙළදෙන්නා වූ නිල් කොඩි දෙකක් මෙන් බබළමින් පවත්නා, දෙව් රජු ගේ පැහැයෙන් දිළෙන දෙබැම, ඇස් නැමැති පිපුණු මානිල් මල් මනා සේ සරහා තොර නො වී කෙළිනාවු, ‍ෙහාබනා මී මැසි රොද දෙකෙකැ සබාව ගත්තේ යි).

යටගැ = යටි අගැ. වොරඳන = වොරදනා.