පූජාවලිය-විවරණ මඟුල් පූජා කථා
පූජාවලිය
තුන්වන පරිච්ඡෙදය
තව ද අප බුදුන් හැම බුදුන්ගෙන් නො වරදවා සාමාන්යද ධර්මයෙන් ලද විවරණ මඟුල් පූජා නම් කවරභය ත් ?
ඒ දිවකුරු බුදුන් පටන් බුද්ධ ශුන්යඟ වූ අසඬ්ඛ්යි කප් ගිය කල සාරනම් කපෙක කොණ්ඩඤ්ඤ නම් බුදුරජානෝ, රම්ය වතී නම් නුවර සුනන්ද නම් රජහුගේ සුජාතා නම් බිසවුන් කුසින් දසදහ සක් සක්වල දෙව් බඹ පිරිස් මැද සරත් වලාකඩෙකින් නිකුත් පුන්සඳ මඬලක් සේ බිහිව වැඩී තුන් ලක්ෂයක් සුරඟනන් පිරිවරා, දසදහසක් හවුරුදු රජසිරි විඳ රුවි නම් අග බිසවුන් විජිතසේන නම් පුත් රුවන වැදූ දා රථයානින් වැඩ දසකෙළක් ඇමතියන් හා සමග පැවිදි ව, දසමසක් දුෂ්කර ක්රිළයා පුරා යසොධරා නම් සිටුදුව දුන් මීකිරිපිඬු වළදා, අ‍ටපනස්රියන් විදුරසේනේ සල්සිරිලෝ පිටදී වැඩ හිඳ බුදුසිරි ලදින් සසුන් නමැති ගුවනෙහි හිරු සඳු සේ ප්රිසිද්ධවූ භද්රස ය-සුභද්රද ය යන අගසවුවන් දෙදෙනා හා සමඟ කෙළ ලක්ෂයක් මසහසව්වන් පිරිවරා ශීලාදියෙන් සමෘද්ධ වූ අනුරුද්ධ නම් මහතෙර කෙනෙකුන් අත්පා මෙහෙ විඳ, අට අසූරියන් බුදුබඳෙකින් හවුරුදු ලක්ෂයක් ආසිරි ලදින් වැඩහිඳ මුළුලොව එක් නිවන් පිඬක් සේ කරණසේක. එ කල අප මහබෝසතානෝ විජිතාවි නම් චක්රසවර්ති රජ ව, වෙහෙරක් කරවා කෙළලක්ෂයක් රහතුන් සමග බුදුන්ට තුන් මසක් අසදෘශ මහදන් දී ඒ කොණ්ඩඤ්ඤ නම් වූ බුදුන් අතින් ද දවස් දසදහසක් සක්වළ දෙව් බඹුන් කළ මේ දෙවන වූ විවරණ මඟුල් පූජාව ලත් සේක.
තව ද-එයින් බුදුන් නැති ව ම අසංඛ්යණක් ශුන්යුකප් ගිය කල සාරමණ්ඩ නම් කපෙක මඬ්ගල ය, සුමන ය, රෙවත ය, සොභිත ය, යන බුදුවරුක් සතරදෙනෙක් පහළ වූ හ. ඉන් මඬ්ගල නම් බුදුහු උත්තරා නම් නුවර උතුරු නම් රජු‍හුගේ උතුරු නම් බිසවුන් කුස පිළිසිඳ, එතැන් පටන් දරුගැබ් සොභාවෙන් අසූරියන් ගෙයි අඳුරු දුරුකොට දසමසක් වැස, දෙව් බඹ පිරිස මැද ලහිරුමඬලක් සේ බිහි ව ක්රසමයෙන් වැඩී, දෙවඟනන් වැනි වරඟනන් තිස්දහසක් පිරිවරා නවදහසක් හවුරුදු රජසිරි වළඳා යසවතී නම් දේවීන් සීලව නම් පුත්රුවන වැදූදා වර තුරඟ යානාවෙකින් වැඩ, තිස්කෙළක් සෙනග හා සමග එක දා මහණ ව අටමසක් දුෂ්කෙර ක්රිහයා පුරා උතුරු නම් සිටුදුව දුන් පිවිතුරු කිරිපිඬු වළඳා සවස අපනස්රියනක් විදුරසුන් අරා නාසිරිබෝ පිට දී වැඩ හිඳ සව් කෙලෙසුන් නසා බුදුව තමන්වහන්සේ පෙර බොධිසත්ව සමයෙහි දන්දුන් දරු දෙදෙනා හුණුකිළිල් සේ මුරු මුරුයා කකා, දෙකපොළයෙන් නිකුත් රුධිර ධාරාවන් වගුරුව වගුරුවා කට දල්වා පෑලු කරදළ නම් ඒ දරුණු යකු දැක ද, සිත නො කළඹා කළ පැතුම් බලයෙන් හා තව ද-සිටුපුතක් ව සියලඟ තෙල්කඩ සිසාරා පහන් දල්වා තුන්යම් රෑ බුදුකෙනෙකුන්ගේ ධාතු සෑයක් වටා දිවි දී පුදකළ පහන් බෙලෙන් තෙසු බුදුන් වඩා සියලඟින් නිකුත් රුස්කඳින් දසදහසක් සක්වල දිවා රාත්රි්යෙහි බබුලුවා හිරු සඳු රස් වලක්වා සසුන් නමැති ආකිශයෙහි ගුරු සිකුරු තරු වැනි වූ සුදෙ ව ය, ධර්මසෙන ය, යන අගසව් දෙදෙනා සමග කෙළ ලක්ෂයක් මහරහතුන් පිරිවරා, අචාලිත වූ පාලිත නම් මහතෙර කෙනෙකුන් අතින් අත් පා මෙහෙ විඳ අටාසූරියන් බුදුබඳෙකින් අනූදහසක් හවුරුදු බුදුසිරි වළඳා මුළුලොව බබුලුවා නිවන්රස දෙන සේක. එ කල අප මහබොධිසත්වයෝ සුරුචි නම් බමුණු ව කෙළ ලක්ෂයක් රහතුන් සමග බුදුන් පිරිවරා ගෙණවුත් සක්දෙව් රජහු මවාදුන් අටසාලිස් ගවු සත් රුවන් මණ්ඩපයක වඩා හිඳුවා පැන් නො වැකු කිරිබත් අසදෘශ මහදන් සත් දවසක් දි පසුවදා බුදුන්ට අනගි පිරිකරක් හා කෙළලක්ෂයක් රහතුන්ට කෙළලක්ෂයක් අටපිරිකර දෙනුවෝ පෙලග හුන් නමට පස්සෙහි පිරිකර ඝනරන් දහසක් අගනාකොට දී ඒ මඟුලේ මඟුල් නම් බුදුන් අතින් ද විවරණ ශ්රීඒ ලදින් එකෙනෙහි දසදහසක් සක්වළ දෙව් බඹුන් කළ මේ තුන්වන වූ විවරණ මගුල් පූජාව ලත් සේක.
තව ද-එ ම කප දෙවන අන්තර කල්පයෙහි, සුමන නම් බුදුහුමෙඛලා නම් නුවර සුදත්ත නම් රජහුගේ සිරිමා නම් අගබිසවුන් කුස පිළිසිඳ දසමසක් වැස තුන්ලෝ තිලකයක් සේ බිහි ව ක්රනම‍යෙන් වැඩී සුරඟනන් වැනි පුරඟනන් තෙසැට දහසක් පිරිවරා නවදහසක් හවුරුදු රජසිරි විඳ වටසංකා නම් බිසවුන් නිරූපමවූ අනූපම නම් දා තිස් කෙළක් දෙන‍ා හා සමග මහණ ව දසමසක් දුෂ්කරක්රි්යා කොට අනූපම නම් සිටුදුව දුන් නිරූදක වූ කිරිපිඬු වළඳා, තිස්රියන් විදුරසුන් අරා, නාසිරිබෝ පිට දී වැඩහිඳ, පස් මරුන් බිඳ, බුදුව සසුන් නමැති කල්පද්රැ මයෙහි ජාත ශාඛා යුග්මයක් වැනි සරණ ය, භා‍විතත්ත ය යන අගසව් දෙදෙනා සමග කෙළලක්ෂයක් මහසව්වන් පිරිවරා පිදේනි වූ උදේනි නම් මහතෙර කෙණෙකුන් අතින් අත්පා මෙහෙ විඳ අනූරියන් බුදුබඳෙකින් අනූදහසක් හවුරුදු ආසිරි වළඳා ලෝවැඩ කරණ සේක. එ කල අප මහාබෝසත්වයෝ අතුල නම් දිව්යනනාග රාජයන් ව නේ සුවහස් දිව නයින් පිරිවරා අවුදින් බුදුන් හා සමග කෙළලක්ෂයක් මහ රහතන් පිරවරා දිවබත් වළඳවා, කෙළලක්ෂයක් දිව්යෙ පූජායෙන් සුමනකොට, එ දා දසදහසක් සක්වළ දෙවිබඹුන් කළ මේ සතරවන විවරණ මඟුල් පූජාව ලත් සේක.
තව ද-එම කප තුන්වන අන්තර කල්පයෙහි කල්පයෙහි නම් බුදු රජානෝ- සුධඤ්ඤවතී නුවර විපුල නම් රජහුගේ විපුලා නම් අග බිසවුන් කුසින් චිත්රිකූට පර්වතයෙන් බස්නා ස්වර්ණහංසරාජයක්හු සෙ බිහිව පෙර ‘ ඩමස සඳසේ වැඩී සුරලියන් වැනි වරලියන් තෙතිස් දහසක් පිරිවරා, දසදහසක් හවුරුදු රජය කොට සුනන්දා නම් දේවීන් තමන් හා එක් වැනි වූ වරුණ නම් පුත්රුවන වැදු දා රථ යානාවකින් නික්ම කෙළක් පිරිස් සමඟ එක්දා මහණව,සත් මසක් පධන් සැරිසරා සාධුදෙවිය දුන් කිරිබත් වළඳා, තෙපනස් රියන් විදුරසුන් අරා නාගශ්රී් බොධියට පිට දී වැඩහිඳ, කෙලෙසුන් නසා බුදු ව සසුන් නමැති ගුවනෙහි නැඟූ ජය කෙතු යුග්මයක් වැනි වරුණ ය-බ්රිහ්මදෙව ය යන අගසවුවන් දෙදෙනා සමග කෝටියක් පමණ මහසවුවන් පිරිවරා ගුණ අසූරියන් බුදුබඳෙකින් දිලියෙමින් ව්යාවම ප්රිභාමණ්ඩලයකින් සතර ගව්වක් තැන් දිවා රෑ බබුලුවා සැටදහසක් හවුරුදු ආසිරි වළඳමින් සවුසතුන් නිවන් පුර පුරා වැඩවසන සේක. එ කල මාගේ ශ්රී මහාබොධිසත්වයානෝ අතිදෙව නම් බ්රරහ්මණ ව සිවු වෙද ය ගෙවා දැන මහා පණ්ඩිත ව ඒ බුදුන් කරා ගොස් දෙතිස් ලකුණු දුටු සතුටින් දහසක් වටිනා උතුරු සළුවෙන් පුදා බුදුන් බල බලා සිටි පිය නොසෙල්වා සිට, විසිතුරු සිලෝ දහසක් බැඳ බුදු ගුණ කිය; රෙවත නම් බුදුන් අතින් ද විවරණ ශ්රීබ ලදින් එ තැන රැස් වූ දසදහසක් සක්වළ දෙව් බඹුන් කළ මේ පස්වන වූ මඟුල් පූජාව ලත් සේක.
තව ද-එම කප සතරවන අන්තර කල්පයෙහි සොභිත නම් බුදු රජාණෝ-සුධර්මා නම් බිසවුන් කුස පිළිසිඳ දසමස් අයාමෙන් මහ මේ ගැබෙකින් නිකුත් පුන්සඳ මඬලක් සේ බිහිව කුමාරශ්රීේන් වැඩි දෙවඟනන් වැනි වරඟනන් සැත්තෑදහසක් පිරිවරා දසදහසක් හවුරුදු රජසිරි විඳ මඛිලා නම් බිසවුන් සිංහ නම් පුත්රුවන වැදූ දා තමන් රජසිරි විඳිමින් රන් පායෙහිදී ම පැවිදි ව එම දා ම චතුර්ථධ්යා නක උපදවා සත් දවසක් එ ම ගෙහි පධන් සැරිසරා වෙසඟ මැදි පොහොදා ඒ ඛිමලා නම් අග බිසවුන් පිස දුන් මී කිරිබක් වළඳා මහමබිනික්මන් කෙරෙමි යි සිතූකෙනෙහි කුසල් බෙලෙන් එම රන්පාය පොළොවින් අහසට නැගී ගොස් බෝමැඩ වටා බෝගෙය සේ පිහිටි කල්හි අදහස් දත් වරඟනන් පායෙන් බැස සිවුරඟ සෙන් හා උන් සමග නුවර ගිය කල්හි අදහස් රජසිරි උන්සිංහාසනරූඪ ව නාගබෝධි ය පිට ලා වැඩ හිඳ කෙලෙසුන් නසා බුදු ව සසුන් නමැති මහාසරසියෙහි පැණනැඟි පදුම යුග්මයක් වැනි වූ අසම ය, සුනෙත්රාය යන අගසව්ව්න් දෙදෙනා සමග තිස්කෙළක් පමණ මහරහතන් පිරිවරා ගුණා නන්ද වූ අ‍ානන්ද නම් මහාස්ථවිරකෙණෙකුන් අතින් උපස්ථාන ලදින්, අට පණස් රියන් බුදුබඳෙකින් අනූ දහසක් හවුරුදු ආසිරි වළඳා බුදුසිරි විඳින සේක. එ කල අප මහාසතානෝ සුජාත නම් බමුණු ව බුදුන් දැක බණ අසා සතුටු ව බුදුපාමොක් සඟපිරිසට තුන්මසක් දන් දී ඒ කෙණෙහි දසදහසක් සක්වළ දෙවිබඹුන් කළ මේ සවන විවරණ පූජාව ලත් සේක.
එ තැන් පටන් බුද්ධශුන්යකව අසඬ්ඛ්යමයක් ගියකල වර නම් කල්පයෙක් වි ය, එහි-අනොමදස්සි ය, පදුම ය, නාරද ය යන මුනි උතුමෝ තුන්කෙනෙක් උපන්හ. එයින් අනොමදස්සි නම් බුදු රජාණෝ සඳවත් නම් නුවර සඳවත් නම් රජහුගේ යසොධරා නම් දේවීන් කුස පිළිසිඳගත් තැන් පටන් මෑනියන් ඇහින් නිකුත් ප්ර්භවෙන් අසූරියන් ගෙයි පහන් නොනංවා දෑරඟ මිණිරුවණක්සේ, වැස දසමස් ඇවෑමෙන් බාලාකර්මණුඩලය සේ, බිහිව ක්රමමයෙන් වැඩී දිව්යාස්ත්රීනන් බඳු පුරස්ත්රීසන් දහදහසක් පිරිවරා දස දහසක් හවුරුදු රජ සිරි විඳ සිරිමා නම් අගබිසවුන් උපවාන නම් පුත්රුවන වැදු දා රන්සිවිගෙයකින් වැඩ තිස්කෙළක් අගමැතියන් හා සමග පැවිදි ව දසමසක් වීය්ය්ුර්කොයට අනූපමා නම් සිටුදුව දුන් පිරිපිඬු වළඳා අටතිස් රියන් විදුරසුන් අරා මහකුඹුක් සිරිබෝ පිට ලා වැඩහිඳ මරසෙන් බිඳ බුදුව සසුන් නමැති මහරන්පව්වෙහි ජාත රන්කුළු සඟලක් වැනි නිසභ ය. අනොමය යන අගසවු දෙදෙනා සමග තිස්කෙළක් මහරහතුන් පිරිවරා සරණ වූ වරුණ නම් මහතෙර කෙනෙකුන් අතින් අත් පා මෙහෙ විඳ අටපණස් රියන් බුදුබඳෙකින් ලක්ෂයක් හවුරුදු ආසිරි වළඳා එකල; සරද තාපස, සිරිවඬ්ඪන නම් දැන් අපගේ සැරියුත් මුගලන් යන දෙදෙනාවහන්සේට අගසව් ප්රා ර්ථනා ද දී බොහෝ සතුන් නිවන් පුරයෙහි පුරා වැඩවසන සේක. එ කල අප මහබෝසතානෝ මහෙශාක්ය යක්ෂරාජන්ව ඉපද නේ සුවහස් යක්සේන් පිරිවරා අවුදින් සත්රුවන් මණ්ඩපයක් මවා බුදුපාමොක් මහසඟනට සත් දවසක් දිව්යාපහාර දන් දී ඒ අනෝමදස්සි නම් බුදුන් අතින් ද අනොම වූ විවරණ ශ්රී ලදින් එ සඳ දස දහසක් සක්වළ දෙව් බඹුන් මේ සත්වන විවරණ මඟුල් පූජාව ලත් සේක.
තව ද-එම කප අන්තරකල්පයෙහි පදුම නම් ස්වාමි දරුව‍ාණෝ චම්පා නුවර අසම නම් රජහු ගේ අසමා නම් බිසවුන් කුස පිළිසිඳ දසමස් පුරා දඹදිව්තෙළෙහි පියුම්වැසි වස්වා දෙවි බඹ කැලන් මැ ද බිහි ව දෙව්කුමරකු සේ වැඩී තෙනිස් දහසක් වරඟනන් පිරිවරා දසදහසක් හවුරුදු රජ කොට උතුරු නම් බිසවුන් රම්ය නම් පුත්කුමරුවා ලත් ද රථයානාවකින් වැඩ සියක් ලක්ෂයක් ඇමැතියන් හා සමග එකදා මහණව අටමසක් දුෂ්කරක්රි්යා පුරා ධනවතී නම් සිටු දුව දුන්මී කිරි පිඬු වළඳා සවස බෝමැඩට වැඩ අටතිස් රියන් විදුරසුන් අරා වෙරණුසිරිබෝ පිට දී වැඩ හිඳ සව් කෙළෙසුන් නසා බුදුව සසුන් නමැති මහරහත් පියුමෙහි ජාත රත්පෙති සඟලක් වැනි සාල ය, උපසාල ය, යන අගසව් දෙදෙනා සමග කෙළක් පමණ මහරහතන් පිරිවරා සරණ වූ වරුණ නම් ස්ථවිර කෙණෙකුන් විසින් කරන ලද අත් පා මෙහෙ ඇති ව අටපණස් රියන් බුදු බ‍ඳෙකින් හවුරුදු ලක්ෂයක් වැඩහිඳ දහම් වැසි වස්වන සේක එ කල මාගේ ශ්රී මහා බෝධිසත්වයෝ සිංහරාජන්ව ඉපද සත්දවසක් ධ්යාකන ස8ුවයෙන් වන මැද වැඩ හුන් බුදුන් දැක තුන් යලක් පැදකුණුකොට, තුන් යළක් ප්රීවතීන් සිංහනාද පවත්වා මතු මතුත් තමන් අනිමිසලෝචන පූජා වට කරණ සරමයක්සේ ගොදුරු නොකා නොසැලී ඇස නෙමරා සත්දවසක් බුදුන් බලා දිවි පුදා සිටි දෑ ය, බුදුහු ධ්යාබන සුවයෙන් නැගී බුදුකුරුදම් විසී කළ ඒ සිරජු දැක සිතන්නා හ සමග වැඩ සිසාරා සාය ගත් ශ්රරවකගණයා මැද, “මහණෙනි!මේ සිංහරාජන් මට දිවි පුදා හුන් කුසලින් මතු ගෞතම නම් බුදු ව මා සේ ම ලෝ වැඩ කෙරෙ යි වදාළසේක. මෙසේ එ පදුම නම් බුදුන් අතින් ද විවරණ ශ්රීද ලදින් එකෙණෙහි දසදහසක් සක්වළ දෙව් බඹුන් කළ මේ අටවන විවරණ පූජාව ලත්සේක.
තව ද-එම කප තුන්වන අන්තරකල්පයෙහි, නාරද නම් බුදුරජාණෝ සුධඤ්ඤවති නුවර සුදේව් නම් රජහුගේ අනුපමා නම් අගබිසවුන් කුස පිළිසිඳ දඹදිව දොර දොර කප්රුක් නංවා බඹලොවින් බස්නා බඹකුමරකුසේ බිහිව කුමරසිරින් වැඩ හිඳ, ලක්ෂයක් ඇමති මඟුල් උයන් වැඩ මඟුල්සලවලට වැඩ හිඳ, ලක්ෂයක් ඇමතියන් හා සමග පැවිදිව එම උයන සත්දවසක් පධන් සැරිසරා අගබිසවුන් පිසදුන් මීකිරි බත් වළඳා එම උයනෙහිදීම අටපණස් රියන් විචුරසුන් අරා මහාසොණ නම් සිරිබෝකඳ පිට දී සව්නේ ගෙවා දැන බුදු ව සසුන් නමැති ගුවනෙහි දෙව්දුනු දෙකක් වැනි වූ, භද්රබසාල ය, සුනේත්රද ය යි යන අගසව් දෙනො සමග ලක්ෂයක් පමණ මහරහතන් පිරිවරා ශිෂ්ට වූ වාශිෂ්ට නම් මහතෙරකෙනෙකුන් අතින් නිති මෙහෙලදින් අට අසූරියන් බුදුබඳින් දිලිසෙන බ්යාදමප්රිභාමණ්ඩලයෙන් යොදනක් තැන් දසදිග බබුළුවා අනූ දහසක් හවුරුදු අසිරි වළඳා ද්රොයණමුඛ නම් නාගරාජයා ආදී වූ බොහෝ සතුන දමා නිවන් පුර පුරා වසන සේක. එ කල අප මහ බෝසතානෝ උග්ර් වූ තපස් ඇතිව ධ්යාානලාභීව වෙනෙහි වසන දෑ අසූකෙළක් රහතන් හා අනගාමී උපාසක දසදහසක් සමග පන්සල‍ට වැඩ බුදුන් දැක පැහැද බුදු පාමොක් සඟපිරිසට විසිතුරු කොට පන්සල් මවා සතපා රෑ බණ අසා උදය උතුරුකුරුදිව වැඩ දිව බත් ගෙණවුත් වළඳවා, මෙසේ, සතදවසක් සතපා පසුවදා අනගි රත්සඳුන්හරක් බුදුන් පෙරට පුදා ඒ නාරද නම් බුදුන් අතින් ද විවරණ ශ්රී ලදින් එකෙනෙහි දස දහසක් සක්වල දෙව් බඹුන් කළ මේ නවවන විවරණ මඟුල් පූජාව ලත් සේක.
තව ද - මොයහාන්ධකාරයෙන් ලොව ඒකාන්ධකාර ව අසංඛ්යරයක් කප් බුද්ධ ශුන්ය ව ගිය කල අපගේ මේ භද්ර කල්පයට ලක්ෂයක් වන සාර නම් කල්පයෙහි සාර වූ ගුණ ඇති, පියුමතුරා නම් බුදුරජාණෝ-හංසවතී නම් නුවර ආනන්දු නම් රජහුගේ සුජාතා නම් අගබිසවුන් කුස පිළිසිඳ ලොව පියුම් වැසි වස්වා මහාබ්රයහ්මයා අත රන්දැලට බ්රරහ්ම කුමාරයකු සේ බිහි ව ක්රාමයෙන් වැඩී ලක්ෂයක් නාටක ස්ත්රීකන් පිරිවරා දසදහසක් හවුරුදු දසරජදම් පුරා වාසුදත්තා නම් අග බිසවුන් අනුත්තර වූ උත්තර නම් පුත් රුවන වැදූ දා මහබිනික්මන් කෙරෙමි යි සිතූ කෙණෙහි පින් බෙලෙන් අහසට පැන නැංගා වූ රන් මාලිගාවෙන් සිවුරඟසෙනග සමග වැඩ බෝ මැඩ කරා බැස නැවත එම මාලිගාවට ගොස් සිය නුවර පිහිටා ගිය කල ස්ත්රීනන් හැර හැම සෙන්සමග මහණ ව සත් දවසක් ප්රරධන් සැරිසරා වෙසඟමැදි පොහෝදා රුචි නන්දා නම් සිටු දුව දුන් මී කිරිබත් වළඳා, අ‍ටතිස්රියන් විදුරසුන් අරා, සළල සිරිබෝ පිටදී වැඩ හිඳ කෙලෙසුන් නසා බුදු ව උදාන පවත්වා සත් දවසක් බුද්ධාසනයෙහි වැඩහිඳ සත් වෙනි දා දක්ෂිණ ශ්රී්පාද ය පොළොවට දිඟුකොට වදාළසේක. එ කෙණෙහි අනූරියන් දිග මහපෙති ඇති, තිස්රියන් දිග කෙසරු ඇති, ලොළොස් රියන් කෙමි ඇති, මහපියුමක් පොළොව පළා පැන නැඟී, ශ්රීක පාද ය පිළිගත, වාම ශ්රී පාදය ඔසවා වදාළසේක- එසේ ම මහ පියුමෙක් පැන නැගි ඒ ශ්රී පාදය ද පිළිගත. මෙසේ බුදුහු දොළොස් රියන් පියුම් කෙමියෙහි එකොළොස් රියන් ශ්රීසපා‍ද‍ය තබ තබා වඩනා සේක්, නැගු නැගු පත්ලෙහි පියුම් පෙණෙයි, මෙසේ ඒ පියුම්වල නවතිඹක් පමණ රොන් අහසට පැන නැඟී අටපණස්රියනක් බුද්ධකාය රන් පර්වතයෙක ලාක්ෂාරස ඉස්නා සේ තවරමින් බසියි, ඉක්බිත්තෙන් බුදුන්ගේ ශ්රී ශරීරයෙන් බුදුරැස් කඳෙක් දිව අවට දොළොස් යොදුනෙහි පැතිර දිවා රාත්රි්යෙහි වෙනසක් නො දක්වා සිටගත මෙසේ ඒ බුදුන්ගේ මවුකුසින් බිහි වූ වේලෙහි ද බුදු වූ වේලෙහි ද දස දහසක් සක්වල පියුම් වැසි වැසපිය. දිවි පමණින් ම නැගු කුගු පත්ලෙහි පියුම් නැගෙයි; එසේ හෙයින් ඒ බුදුහු පියුමතුරා නම් සේක. ඒ පියුමතුරා නම් ස්වාමිදරුවෝ සසුන් නමැති කනක ප්රානසාදයෙහි මැවුනු රුවන් ටැම් මහතෙර කෙනෙකුන් අතින් අත්පා මෙහෙ විඳ දොළොස් යොදනක පැතිරෙණ බ්යා්මප්රගභාමණ්ඩල ඇතිව අටපණස් රියන් බුදුබඳෙකින් ලක්ෂයක් හවුරුදු ආසිරි වළඳා අප බුදුන්ගේ අසූමහසව්වන්ට ද විවරණ දී, දෙශනාරශ්මින් විනයෙ කුමුදුවන පුබුදචුවනසේක. එ කල්හි අපමහා බෝසතානෝ කෝටි ගණන් ධන ඇති ජටිල නම් මහරැටි ව බුදුපාමොක් මහසඟනට මහදන් හා සිවුරු පිරිකර දී ඒ පියුමතුරා නම් බුදුන් අතින් ද සිතු උතුරුවා විවරණ ලදින් එකෙනෙහි දසදහසක් සක්වළ දෙව්බඹුන් කළ මේ දසවන විවරන මඟුල් පූජාය ලත සේක.
මෙසේ සිටි ලක්ෂයක් කපින් සැත්තෑ දහසක් කප් බුද්ධ ශුන්යස ව ගිය කල මෙයට තිස්දහසක්වන සාරමණ්ඩල නම් කල්පයෙහි සු - මධ ය-සුජාත ය යන සර්වඥඤරයෝ දෙදෙනෙක් උපන්හ. ඉන් සුමෙධ නම් බුදුරජානෝ -සුදර්ශන නම් නුවර සුදත්ත නම් රජහුගේ සුදන්තා නම් අගබිසවුන් කුසින් මෙඝමුඛයෙන් නික්මුණා වූ සඳමඬලක් සේ බිහිව ක්රිමයෙන් වැඩි සෙවඟනන් බඳු වරඟනන් අටසාලිස් දහසක් පිරිවරා නවදහසක් හවුරුදු රජසිරි විඳ සුමනා නම් බිසවුන් පුනර්බසුමිත්රම නම් පුත්රුවන වැදුදා ඇත්යොනෙකින් වැඩ කෙළ සියයක් පුරුෂයන් හා සමග මහණ ව අටමසක් දුෂ්කර ක්රි්ය‍ා පුරා නකුලා නම් සිටුදුව දුන් කිරිපිඬු වළඳා විසිරියන් තණ
පළහ පිට නීප සිරිබෝ පිට දී සිවුරඟ ඉටා වැඩහිඳ මුළුලොව සදා බුදු ව සසුන් නමැති මහසරසියෙහි පැන නැගි දෑරඟමිණිරුවන් සඟලක් වැනිවූ සරණය සම්බකාය යන අගසව් සාගරය සේ ගුණ ඇති වූ සාගර නම් මහ තෙරකෙනෙකුන් අතින් අත් පා මෙහෙ විඳ සියලඟ රසින් යොදනක් තැන් දව රෑ බබුලුවා අටාසූරියන් උස බුද්ධකායෙන් අණූදහසක් හවුරුදු ආසිරි වළඳා වැඩහිඳ, තමන් වහන්සේට කිපී පර්වතයක් සා හිසක් මවා, හිරුමඬල සි ඇස් වමා ගල්ගුහාවක් සේ කට දල්වා, කමි යි දිවූ කුම්භකර්ණ නම් යක්ෂයා ආදී වූ බොහෝ සත්වයන් අමාමහ නිවන් පමුණුවා පම්නුවා වසනසේක-එකල අප මහබෝසතානෝ උත්තර නම් මානවකව අසූකෙළක් ධනය එකදා විසඳා බුදුපාමොක් මහ සඟනට මහ දන් දී එම දා පැවිදි ව ඒ නම් බුදුන් අතින් ද, සුමෙධ වූ විවරණ ශ්රීප ලදින් එකෙනෙහි දසදහසක් සක්වල දෙව් බඹුන් කළ වෙම් එකොළොස් වන විවරණ පූජාව ලත් සේක.
තව ද-එම කප දෙවන අන්තර කල්පයෙහි සුජාත නම් බුදු රජාණෝ-සුමඬ්ගල නම් නුවර උග්ගත නම් රජහුගේ ප්රළභාවතී නම් බිසවුන් කුස පිළිසිඳ දසමස් පුරා මිණිගුහායෙකින් නිකුත් කෙශර සිංහරාජයෙක් සේ බිහි ව ක්රිමයෙන් වැඩී තෙවිසි දහසක් පුරඟනන් පිරිවරා නවදහක් හවුරුදු රාජ්යමශ්රීි විඳ ශ්රී නන්දා නම් දේවී න් උපසේන නම් පුත්රුවන වැදුදා වර තුරඟයානින් මහ භිනික්මන්කොට එක්දා සියක් තක්ෂයක් ඇමතියන් හා සමග මහණව නව මසක් දුෂ්කර ක්රිවයා පුරා ශ්රීසනන්දා නම් සිටුදුව දුන් කිරිපිඬු වළඳා තෙතිස්රියන් තණපළඟ පිට ලා වැඩ හිඳ මරසෙන් බිඳ බුදු ව, සසුන් නැමැති ගුවනෙහි නැගූ ධ්වජ මාලාවක් වැනි වූ, සුදර්ශනය, සුදෙව් යන අග්රනශ්රා්වක දෙනො සමග සියක් ලක්ෂයක් මහරහතන් පිරිවරා, ගුණ‍යෙන් විසාරදවූ නාරද නම් මහතෙර කෙනෙක් අතින්අත් පා මෙහෙ විඳ පණස් රියන් බුදුබඳෙකින් අනූදහසක් හවුරුදු ආසිරි වළඳා මුළුලොව නිවන් පුර පුරා වැඩවසන සේක. එකල අප මහබෝසතානෝ චක්ර්වර්ති රජ ව බුදුන් දුටු සතුටින් සක්විති රජ ය පුදා මහණ ව ඒ සුජාත නම් බුදුන් අතින් විවරණ ශ්රීව ලදින් එකෙනෙහි දසදහසක් සක්වළ දෙව් බඹුන් කළ මේ දොළෙස්වන විවරණ මඟල් පුජාව ලත් සේක.
තුබූ තිස්දහසක් කපින් විසිනවදහස් අටසිය දෙයාසූකපක් බුද්ධශුන්යි ව ගියකල මෙයට එක්සිය අ‍ටළොස්වන වර නම් කල්පයෙහි පියදස්සි ය, අත්ථදස්සි ය, ධම්මදස්සි ය යන බුද්ධොත් පාදතුනෙක් වී ය. එයින් පියදස්සි නම් ස්වාමිදරුවානෝ සුධඤ්ඤවතී නම් නුවර සුදත්ත නම් රජහුගේ චන්ද්රධවතී නම් බිසවුන් කුස පිළිසිඳ දසමස් පුරා දෙව් බඹ කැලන් මැද මුදුන් මල්කඩක් සේ බිහි ව ක්ර්මයෙන් වැඩි තෙතිස්දහසක් රන්ලියන් වැනි වරලියන් පිරිවරා නවචහසක් හවුරුදු රජසිරි පුරා විමලා නම් අගබිසවුන් කඤ්ඤචනවෙල නම් පුත්රුවන වැදු දා අශ්වයානයකින් නික් ම, සියක් ලක්ෂයක් හා සමග මහණ ව සමසක් වීය්ය්චර්කොඩට වසභා නම් බැමිණිය දුන් මී කිරිපිඬු වළඳා තෙපණස්රියන් මිණිපළඟ පිට පුවඟුසිරිබෝ පිට ලා වැඩ හිඳ සව්නේ ගෙවා බුදු ව බුදුසසුන් නමැති රන්කෙතෙහි ගත් රන්කරල් සඟලක් වැනිවූ පාලිත ය, සබ්බදස්සි යන අග්රග ශ්රා්වක දෙදෙනා සමග සියක් ලක්ෂයක් මහරහතන් පිරිවරා සොභිත වූ ගුණ ඇති සොභිත නම් වූ මහතෙරකෙනෙකුන් අතින් අත් පා මෙහෙ විඳ අසූරියන් බුදුබඳෙකින් අනූදහසක් හවුරුදු ආසිරි වළඳා වැඩහිඳ අලව් යකු සේ දැඩි වූ සුදරුශන නම් යක්ෂරාජයා ද, සොණ නම් දේවදත්තයා මෙහෙයූ ද්රොුණ මුඛ නම් හස්තිරාජයා ආදිවූ බොහෝ සතුන් ද දමා නිවන්සෙත් දී වැඩ වසන සේක. එ කල මාගේ ශ්රි මහා බොධිසත්වය‍ානෝ කාශ්යිප නම් බ්රාඑහ්මණ මාණවකව ත්රිසවෙදය දැන සධනි ව වසන්නාහු බුදුන් දැක සතුටු ව කෙළ ලක්ෂයක් ධන වියදන්කොට සඬ්ඝාර‍ාමයක් කරවා දන් දී ඒ පියදස්සි නම් බුදුන් අතින් ද විවරණ ශ්රීද ලදින් එකෙණෙහි දසදහසක් සක්වල දෙවි බඹුන් කළ මේ තෙළෙස්වන විවරණ මඟුල් ප පූජාව ලත් සේක.
තව ද-එම කප දෙවන අන්තරකල්පයෙහි අත්ථදස්සි නම් බුදුරජානෝ- සොභන නම් නුවර සාගර නම් නරපතිහුගේ සුදසුන් නම් අගබිසවුන් කුස පිළිසිඳ, දසමස් පුරා දෙව් බඹ පිරිස් මැද ගුවනින් බස්නා සත්රුවනක් සේ බිහිව ක්ර්මයෙන් වැඩි පුරස්ත්රිුන් තිස්දහසක් පිරිවරා, දසදහසක් හවුරුදු රජකෙළි කෙළ විශාකා නම් අගබිසවුනි සෙල නම් පුත්රුවන වැදුදා අශ්වය‍ානයෙන් රජ ය හැර ගොසින් එක් දා නවකෙළක් සෙන් සමග මහණ ව අටමසක් වීය්ය්්ර්කෝට සුවින්ධරා නම් නාගකන්යාාව දුන් මධුපාසය වළඳා සවස තෙපස්රිය්න විදුරසුන් නැඟී සපුසිරිබෝ පිට ලා වැඩහිඳ ස්වර්ණාංකුර යුග්මයක් බඳු වූ ශාන්තය, උපශාන්තය යන අගසව් දෙනො සමග නවකෙළක් පමණ මහරහතන් පිරිවරා ගුණගණ විභව අභය නම් මහතෙරකෙණෙකුන් අතින් අත්පා මෙහෙවිඳ අසූරියන් උස බුද්ධකායයෙකින් යොදනක් තැන් ව රෑ සවනක් රසින් බබුළුවා හවුරුදු ලක්ෂයක් ආසිරි වළඳාත තුන්ලොවට නගාලූ ඒකප්රවදීපයක්සේ දිලියෙන සේක. එ කල මාගේ ශ්රී මහා බෝධිසත්වයානෝ සුසී ම නම් බ්රා හ්මණ මහා සාරව සියලු සැපත් හැර වල්ගොස් පැවිදිව ධ්යාමන සුවයෙන් වසන දෑ බුදුන් කරාගොස් බණඅසා සතුටුව එකෙණහි ශක්රමභවනයට නැඟී මතැතෙකු දුටු කොබෝලීල අත්තක් සේ සියක් යොදුන් පරසතුරුක සලා පරසතුමල් ගෙණවුත් සියලු පර්ෂද පෙණී “සාධු! මම් ද මෙසේ ම බුදුව දම් දෙසම්වා” යි අඬගා මුළුසක්වළට වස්නා මහවැස්සක් සේ මල් වැසි වස්වා මහත් වූ මල් මඬුවක් මවා පරසතුමල් කුඩයක් බුදුන් සිරසට පුදා එදා ඒ අත්ථදස්සි නම් බුදුන් අතින් විවරණ ශ්රී ලදින් එකෙනෙහි සතුටු ව දසදහසක් සක්වළ දෙව් බඹුන් කළ මේ තුදුස්වන විවරණ මඟුල් පූජාව ලත් සේක.
තව ද-එම කප තුන්වන අන්තර කල්පයෙහි දම්මදස්සි නම් බුදුරජානෝ-සරණ නම් නුවර නම් නරේද්ර්ය‍ාගේ සුනන්ද නම් අගබිසවුන් කුස මිණිරුවන්ක සේ බිහිව ක්රුමයෙන් වැඩී එක්ලක්ෂ විසිදහසක් වර යුවතීන් පිරිවරා අටදහසක් හවුරුදු රජදම් පුරා විවිකොලි නම් එසව, පූර්ණවර්ධන නම් පුතුරුවන වැදූ දා, මැදයම් රෑ නාටක ස්ත්රීඳන් ගේ වික්රි්යා දැක වල් යෙමි යි සිතු කෙණෙහි පින්බෙලෙන් වැඩහුන් රන්පහ ය පොළොවින් නැඟී දෙවන හිරුමඬලක් සේ ගොස් බෝමැඩ කරා බට කල මහබඹූ දුන් අටපිරිකර දරා රන්පායෙන් බැස සිටිකල පුරස්ත්රීෙන් පිරිවර අඟනන් අඩගව්වක් තැන් ගොස් හුන්කල එම රන්පාය නැවත නැඟී බෝගෙයක් සේ බෝමැඩ කරා ගොස් පිහිටිකල, කෙළලක්ෂයක් ඇමතිසෙන් සමග මහණ ව සත්දවසක් සැරිසරා එම අගබිසවුන් පිස දුන් මී කිරිබත් වළඳා තෙපණස් රියන් වජ්රා සනාරූඪ ව රත්කරව් සිරිබෝ පිටලා වැඩහිඳ තුන්ලෝතිලක ව කෙලෙසුන් ගෙවා බුදු ව තමන්වහන්සේගේ ශ්රී පාද නමැති පද්මයෙහි වසන හෘඬ්ඝරාජ යුග්මයක් වැනි වූ පදුම ය, ඵුස්සදේව ය යන අගසව් දෙදෙනා සමග කෙළලක්ෂයක් මහරහතන් පිරිවරා සුන්දරවූ නේත්රය ඇති සුනෙත්රය නම් මහතෙර කෙණෙකුන් අතින් අත් පා මෙහෙ විඳ අසූරියන් ශ්රී පාද උස බුද්ධකායෙකින් ලක්ෂයක් හවුරුදු ආසිරි වළඳා මුළුලෝ දුකින් මුදා වැඩ වසන සේක. එ කල අප මහ බෝසතානෝ ශක්රනදේවේන්ද්ර ව ඉපැද දෙදෙව්ලොව දෙවියන් පිරිවරා අවුත් දිව සුවඳ මලින් පුදා ඒ ධම්මසදස්සී නම් බුදුන් අතින් විවරණ ශ්රීේ ලදින් එකෙනෙහි දසදහසක් සක්වළ දෙව් බඹුන් කළ මේ පසළොස්වන විවරණ මඟුල් පූජාව ලත්සේක.
තුබූ එක්සිය අ‍ටළොස් වන කපින් ශුන්යත කල්පයන් සූවිසි දෙදෙනා ගිය කල, මෙයට සිව් අනූවන සාර නම් කල්පයෙහි සිද්ධාර්ථ නම් රජහුගේ සුඵස්සා නම් දෙවීන් කුසින් සිතුමිණරුවනක් සේ බිහි ව ක්රිමයෙන් වැඩී, අටසාළිස් දහසක් වරඟනන් පිරිවරා දස දහසක් හවුරුදු රජය කොට සොමනස්සා නම් පුත්රුවන වැදූ දා රන්සිවිගෙන් මහ බිනික්මන්කොට කෙළ ලක්ෂයක් සේන සමග මහණ ව දසමස් දුෂ්කරින් දනස් යවා සුනෙත්රා නම් බැමිණිය දුන් මධු පයාස ය වළඳා, සවස සතළිස්රියන් විදුරසුන් අරා කිණිහිර සිරිබෝ පිට ලා වැඩහිඳ සව් කෙලෙසුන් නසා බුදුව, සසුන් නමැති රුවනක් ආකාරයෙහි ජාතමිණිරුවන් සඟලක් වැනිවූ, සම්බහුල ය, සුමිත්ත ය යන අගසව් දෙදෙනා සමග වැනි වූ රෙවත නම් මහතෙර කෙනෙකුන් අතින් අත් පි මෙහෙවිද සැටරියන් උස බුද්ධ කායෙකින් ලක්ෂක් හවුරුදු ආසිරි වළඳා ලොකාර්ථ සාදනසේක. එකල මාගේ ශ්රීඅමහාබොධිසත්වයෝ බඬ්ගල නම් තාපසව බුදුන් දුටු සතුටින් ඍද්ධියෙන් ගොස් සාරසියයක් ගව් කෙළ ලක්ෂයක් රහතන් හා සමග ඒ සිද්ධාර්ථ නම් බුදුන් වළඳවා සිද්ධාර්ථ වූ විවරණ ශ්රී ලදින් එකෙනෙහි දසහසක් සක්වල දෙවිබඹුන් කළ මේ සොළොස් වන විවරණ මඟුල් පූජාව ලත්සේක.
තුබූ තෙයානූ කපින් අතුරෙහි එක් කපක් බුද්ධශුන්යළ ව ගිය කල මෙයට දෙයානූවන මණ්ඩ නම් කල්පයෙහි තිස්ස ය, ඵුස්සය යන සර්වඥයෝ දෙදෙනෙක් උපන්නාහු ය. එයින් තිස්ස නම් බුදුරජානන් වහන්සේ -ඛෙම නම් නුවර ජනසන්දන නම් රජහුගේ පදුමා නම් අගබිසවුන් කුස පිළිසිඳ දසමස් පුරා සඳරැස් කලඹක් සේ බිහි ව ක්ර්මයෙන් වැඩී, තෙතිස් දහසක් පුරඟනන් පිරිවරා සත්දහසක් හවුරුදු රජසිරි පුරා, සුභද්රඹ නම් අගබිසවුන් ලොකා නන්ද වූ ආනන්ද නම් පුත්රුවන වැදු දා, අශ්වයානාවක නැඟී මහ බිනික්මන්කොට සියක් ලක්ෂයක් හා සමග එක් දා මහණ ව අට මසක් කල් යවා වීරා නම් සිටුදුව දුන් මී කිරිබත් වළඳා අටසාළිස් රියන් විදුරසුන් නැඟී පියා ගසක්මුල වැඩහිඳ කෙලෙමසුන් නසා පියා බුදු ව සසුන් නමැති කල්පද්රැිමයෙහි ජාත ශාඛා යුග්මයක් වැනිවූ බ්රනහ්මදෙවය, උදය යයි අගසව් දෙදෙනා සමග සියක් ලක්ෂයක් මහරහතන් පිරිවරා අනගි වූ ගුණ ඇති සමග නම් මහ තෙරකෙනෙකුන් අතින් අත් පා මෙහෙ විඳ සැටරියන් ශ්රීම ශරීරයෙකින් ලක්ෂයක් හුවරුදු ආසිරි වළඳා මොහඳුරු දුරු‍කරණ සේක-එ කල මාගේ ශ්රීිමහාබෝධිසත්වයෝ සුජාත නම් තවුස් ව බුදුන් දැක බණ අසා සතුටු ව ශක්ර පුරයට ගොස් දිව උයන් වැස යොදුනක් සා රන්රඬුවෙකින් දිවමල් පුරා ගෙණවුත් බුදුන් පෙරට පුදා විසිතුරු මහ පියුමක් ද බුදුන් සිරසට මල්කුඩයක් සේ පුදා ඒ තිස්ස නම් බුදුන් අතින් ද බුදුවන්නට නිස්සේ ය යි විවරණ ශ්රීස ලදින් එ සඳ දසදහසක් සකුවල දෙවිබඹුන් කළ මේ සතළොස් වන විවරණ මඟුල් පූජාව ලත් සේක.
තව ද-එම කප දෙවනන අන්තරකල්පයෙහි ඵුස්ස නම් බුදු රජානෝ-කසී නම් නුවර ජයසේ න නම් රජහුගේ සිරිමා නම් අග බිසවුන් කුස පිළිසිඳ දසමස් පුරා දිව්යාපුරයෙන් බස්නා දිවකුමරකු සේ බිහි ව ක්රසමයෙන් වැඩී තිස් දහසක් පුරඟනන් දසදහසක් හුවරුදු රජසිරි විඳ කිසාගෝතමී නම් බිසවුන් නිරූපම වූ අනූපම නම් පුත්රුවන වැදූ දා මගුලැතුය‍ානයෙන් වැඩ එක් දා *ලක්ෂයක් ඇමතියන් හා සමග මහණ ව සමසක් දුෂ්කර ක්රි*යා පුරා සිරිවඬ්ඪන නම් සිටුදුව දුන් මී කිරිපිඬු වළඳා අට තිස්රියන් විදුරසුන් නැඟී මහ ඇඹලගසක් පිට දී වැඩහිඳ පස්මරුන් බිඳ බුදු ව සසුන් නමැති කනක ප්රාපසාදයෙහි ජාත සිංහපඤ්ජරයුග්මයක් බඳු වූ සුරක්ෂිත ය, ධම්මසෙන ය යන අගසව්දෙදෙනා සමග කෙළක් පමණ මහසව්වන් පිරිවරා අභිය වූ සහිය නම් මහතෙරකෙණෙකුන් අතින් අත් පා මෙහෙ විඳ අ‍ටපණස්රියන් බුදුබ‍ුඳෙක් දරා අනූදහසක් හවුරුදු බුදුසිරි විඳ දෙශනා රශ්මියෙන් විනෙයජන නමැති පද්මයන් ප්රුබොධකර වැඩවසන සේක-එ කල අපගේ ශ්රීයමහාබො‍ධිසත්වයෝ විජිතාවී නම් වන රජ ව, බුදුන්ට මහදන් චී රජ ය හැර මහණ ව තුන්පික ය ධරා ධර්මකථික ව විවරණ ශ්රී ලදි න් එදා දසදහසක් සක්වළ දෙව් බඹුන් කළ මේ අ‍ටළොස්වන විවරණ මඟුල් පූජාව ලත් සේක.
සියක් ලක්ෂයක් - ඇතැම්
මීට එකානූවන සාර කල්පයෙහි මහාවිපස්සි නම් බුදුහු බන්ධුමතී නම් නුවර බන්ධුමතී නම් රාහු ගේ බන්ධුමතී නම් නුවර බන්ධුමතී නම් අගබිසවුන් කුස පිළිසිඳ දසමස් පුරා දේව් බඹ කැලන් මැද සරත් වළාකඩෙකින් නිකුත් පුන්සඳ සේ බිහි ව ක්ර්මයෙන් වැඩී එක් ලක්ෂ විසි දහසක් පුරඟනන් පිරිවරා අටදහසක් හවුරුදු ගිහිගෙයි වැස සුතනු නම් දේවීන් සමවත්කඳ නම් පුතනුවන් වැදූ දා රථ ය‍ානයෙන් මහබිනික්මන්කොට සුසාසූදහසක් ඇමතියන් හා සමඟ එකදා මහණ ව අටමසක් දුෂ්කරක්රි යාකොට සුදසුන් නම් සිටුදුව දුන් මධුපායාස ය වළඳා වෙසඟ මැදි පොහෝදා සවස තෙපණස්රියන් විදුරසුන් නැගි එවිගස පණස්රියන් කඳ ඇති ව, පණස්රියන් ශාඛා ඇති ව, සියක් රියන් උස ඇති ව, මුලපටන් අග දක්වා මලින් සැදී පැනනැගි, පලු සිරිබෝ පිටලා වැඩහිඳ කෙලෙසුන් නසා බුදු ව බුද්ධශාසන නමැති දිව්යරපුරයෙහි ජාත රන්මාලිග‍ා සමග සුවාසූදහසක් මහසව්වන් පිරිවරා නිස්සොක වූ අසොක නම් මහතෙරකෙණෙකුන් අතින් අත් පා මෙහෙ විඳ අවට අට විසිගවුවක් තැන් බුදුරැස් කඳින් බබුලුවා අසූරියන් බුද්ධකායෙකින් අසූදහසක් හවුරුදු වැඬහිඳ ලෝවැඩකරණසේක. එ කල අපගේ ශ්රීිමහාබෝධිසත්වයෝ අතුල නම් දිව්ය්නාගරාජව කෙළ ගණන් දිවනයින් පිරිවරා බුදුන් දැක සතුටු ව සඳමඬලක් සා සත්රුවන් මණ්ඩපයක් මවා ලා බුදුපාමොක් සඟපිරිස සතපා සත්දවසක් දිව්ය‍දාන ය දී මිණිරැසින් දිලියෙන්නා වූ අනැඟි මිණිපළඟක් පුදා ඒ මහාවිපස්සි නම් බුදුන් අතින් ද බුද්ධප්රා ර්ථනා ලදින් එකෙනෙහි දසදහසක් සක්වළ දෙව්බඹුවන් කළ මේ දසනවවන විවරණ මඟුල් පූජාව ලත් සේක.
එ තැන් පටන් බුද්ධාලෝකයක් නැතිව ලොව මොහ‍ාන්ධකාරව සූන්යන කල්පයන් පණස්දෙනෙකුන් ගියකල මෙයට එක් තිස්වන මණ්ඩ නම් කප සිඛි ය-වෙස්සඟු ය යන බුද්ධ දිවාකරයෝ දෙනෙක් පහළ වූහ. ඉන් සිඛි නම් බුදුරජානෝ අරුණවතී නම් නුවර අරුණවතී නම් රජහුගේ ප්රුභාවතී නම් බිසවුන් කුස පිළිසිඳ චිත්ර්කූට පර්වතයෙන් බස්නා ජවනහංසරාංජයක්හු සේ බිහි ව ක්රපමයෙන් වැඩී සූවිසිචදහසක් පුරඟනන් පිරිවරා සත්දහසක් හවුරුදු රජකෙළි කෙළ සබ්බකාම නම් බිසවුන් සිරි විපුල අතුල නම් පුත්රුවන වැදූ දා ඇත්කඳ අරා වැඩ සැත්තෑදහසක් ඇමතියන් සමග මහණව අටමස දුෂ්කරක්රිඩයා පුරා ප්රිසයදර්ශ න නම් සිටුදුව දුන් වළඳා සූවිසි විදුරසුන් අරා එකෙණෙහි සියක්රියන් උසට පැනනැඟී ඇටඹ සිරිබෝ පිටදී වැඩ හිඳ, නිවන් දහම් පසක් කොට බුදු ව බුද්ධශාසන ශ්රී නගරයෙහි ජත ජයකෙතු යුග්මයක් බඳු වූ අභිභූ ය, සම්භව ය යන අගසව් දෙදෙනා සමග සැත්තෑදහසක් පමණ මහසවුවන් පිරිවරා තමන් කෙරෙහි පෙම්කර වූ කෙම්කර නම් මහතෙරකෙණෙකුන් අතින් පා හෙමෙ විඳ සියලඟ රැසින් දොළොස්ගව්වක් අවට දව රෑ බබුලුවා සැත්තෑරියන් උස බුදුබඳෙකින්, සැත්තෑ දහසක් හවුරුදු ආසිරි වළඳා, ලෝකාර්ථ සාදන සේක. එ කල අපගේ ශ්‍රීමහාබෝධිසත්වයෝ අරින්දම නම් රජව බුදුන් සඟුන් පවරා සත්දවසක් මහදන් දී අනර්‍ඝ වූ සළු දී මගුලැතු සරහා පුදා, ඔහු බරට කප්පියභාණ්ඩ ද පුදා ඒ සිඛී නම් බුදුන් අතින් ද විවරණශ්රීහ ලදින් එ කෙණෙහි දසදහසක් සක්වළ දෙව් බඹුන් කළ මේ විසිවන විවරණ මඟුල් පූජාව ලත් සේක.
තව ද-එම කප දෙවන අන්තරකල්පයෙහි වෙස්සඟු නම් බුදුරජානෝ-අනුපම නම් නුවර සුප්පතීත1 නම් රජහුගේ සීලවතී නම් අගබිසවුන් කුස පිළිසිඳ දසසමස් පුරා දෙව්බඹකැලන් මැද බ්රවහ්මය‍ාගේ ස්වර්ණජාලයට බිහි ව ක්ර්මයෙන් වැඩී රජලියන් තිස්කදහසක් පිරිවරා දසදහසක් හවුරුදු රජසිරි විඳ සුචිත්රාන2 නම් දේවීන් සුප්රකබුද්ධ නම් පුත්රුවන වැදුදා, රනිසිවිගෙන් උයන්වැඩ, සැත්තෑදහසක් පුරුෂයන් සමග එක්දා මහණ ව සමසක් දුෂ්කර ක්රිනයා පුරා වෙසඟ පුනුපොහෝ දා සිරිවඬ්ඪන නම් නාගඬ්ගනාව දුන් මී කිරිබත් වළඳා සමසතළිස්රියන් විදුරසුන් නැඟී එකෙණෙහි සියක්රියන් ව පැනනැඟී සුපිපි සල්සිරිබෝ පිට දී වැඩහිඳ කෙලෙසුන් නසා බුදු ව සසුන් නමැති ගන්ධමාදයෙහි ජාත චන්දපාදප යුග්මයක් වැනිවූ සොණ ය, උත්තර ය යන අගසව් දෙදෙනා සමග සැත්තෑදහසක් මහසව්වන් පිරිවරා ගුණගණ ශාන්ත වූ උපශාන්ත නම් මහතෙරකෙනෙකුන් සැටදහසක් හවුරුදු වැඩහිඳ දහම්වැසි වස්වා සසර ගිම් නිවනසේක. එ කල අප මහා බොධිසත්වයෝ සුදසුන් නම් මහ රජ ව බුදුපාමොක් සඟපිරිස් පවරා මහදන් හා සිව්රු දී, බුදුන්ට අනර්ඝා ගඳකිලියක් කරවා අවට විහාර දහසක් කරවා පිළිගන්වා සියලු රජසැපත් සසුන් වැද මහණ ව තෙළෙස් ධුතගුණ සමාදන් ව අපිස් ගුණ පුරා-
1 සුප්පවන්ත - ඇතැම්. 2 සුමිත්රාත - ඇතැම්.
-අසාධාරණ වූ ප්ර තිපත්ති පූජාවෙන් වෙස්සඟු නම් බුදුන් අතින ද විවරණශ්රීප ලදින් එකෙණෙහි දසදහසක් සක්වල දෙව්බඹූන් කළ මේ විසි එක්වන විවරණ මඟුල් පූජාව ලත් සේක.
එ තැන් පටන් බුද්ධාලෝක විරහිත ව ලොව මොහාන්ධකාරයෙන් එකාන්ධකාර ව කප් තිසක් ගියකල අපගේ මේ මහාභද්රඑ කල්පයෙහි කකුසඳ ය, කොණාගම ය, කාශ්යමප ය, ගෞතමය යන සතර දෙනෙකුන් වහන්සේ බුදු වූ සේක. මෙසේ පස් බුදු කෙණෙකුන්ගෙන් උතුම් වූ හෙයින් මේ කප මහාභද්ර නම් විය. ඉන් කකුසඳ නම් බුදුරජාණන් වහන්සේ - එ කල බ්රා හ්මණ වංශය උතුම් හෙයින් මෙඛලා නම් නුවර අග්ගිදත්ත නම් පු‍රොහිත බ්රාාහ්මණයානන්ගෙන් විශාකා නම් බැමිණි දේවීන් කුස පිළිසිඳ දසමස් පුරා දියක‍ඳෙකින් නිකුත් මිණිකඳක් සේ බිහි ක්රසමයෙන් වැඩී දෙවඟනන් බඳු වරඟනන් තිස්දහසක් පිරිවරා සාරදහසක් හවුරුදු ගිහිගෙයි වැස රොචිනි1 නම් අග බැමිණිය විසිතුරු වූ උතුරු නම් පුත්රුවන වැදූ දා රථයානයෙන් මහබිනික්මන්කොට සතළිස් දහසක් බමුණන් හා සමග එක්දා මහණ ව අටමසක් දුෂ්කරක්රි්යා පුරා වෙසඟමැදි පොහෝදා චන්ද්රටවතී 2 නම් බැමිණිය දුන් මීකිරි බත් වළඳා සූතිස්රිය්න විදුරසුන් අරා එකෙණෙහි පැණනැඟී සුපිපි සියක්රියන් මඟුල් මාරා තුරක් පිට ලා, පස්මරුන් බිඳ බුදුව සසුන් නැමැති අනවතප්තයෙහි දිලිසෙන රන්කුළුසඟලක් වැනි වූ විධුර ය, සඤ්ජීවය යන අගසව් දෙදෙනා සමග සතලිස් දහසක් පමණ මහ සව්වන් පිරිවරා සුද්ධ වූ බුද්ධි ඇති පා මෙහෙ විඳ, සතළිස්රියන් උස බුද්ධ ශරීරයෙන් නිකුත් ඛ්යාපමප්ර භා මණ්ඩලයෙන් අවට සතළිස්ගව්වක් තැන් දැල් වූ රුවන් ඇගෑයක් සේ බබුලුවා සතදහසක් හවුරුදු ආසිරි වළඳා නරදෙව නම් යක්ෂයා ආදී වූ බොහෝ සතුන් දමා අමාමහනිවන් පුරයෙහි පුරණසේක. එ කල අප මහබෝසතානෝ ඛෙම නම් නරපති ව බුදන් හා සතළිස් දහසක් සඟපිරිස් පවරා මහදන් දී පා සිවුරු සතළිස් දහසක් දහසක් හා අඳුන් ආදීවූ බෙහෙත් බඩු තවුස් පිරිකර දී බුදුසසුන් වැද මහණ ව ඒ බුදුන් අතින් ද විවරණශ්රී ලදින් එකෙනෙහි දසදහසක් සක්වල දෙව්බඹුන් කළ මේ දෙවිසිවන විවරණ මඟුල් පූජාව ලත් සේක.
1. රුචි - ඇතැම් 2. වචීන්ද්රා - ඇතැම්
තව ද-මෙම කප දෙවන අන්තරකල්පයෙහි- කොණාගමන නම් බුදුරජානන්වහන්සේ සොභාවතී නම් නුවර යඤ්ඤදත්ත* නම් බ්රාාහ්මණයාගෙන් උත්තරා නම් අගබැමිණිය කුස පිළිසිඳ දසමස් පුරා වැස දෙව්බඹකැලන් මැද සඳමඬලින් නිකුත් සඳ කුමරුවකු සේ බිහි ව ක්රලමයෙන් වැඩී සොළොස්දහසක් පුරඟනන් පිරවරා තුන්දහසක් හුවුරුදු ගිහිගෙයි වැස රුචිගාත්රාර නම් බැමිණිය සාර්ථව‍ාභ නම් පුත්රුවන වැදූ දා ඇත්යානක් නැගි මහණ ව සමසක් වීය්ය්ථර්‍ කොට අග්ගිසේන නම් බැමිණිය දුන් මීකිරිබත් වළඳා විසිරියන් විදුරසුන් අරා දිඹුල්සිරිබෝ පිට ලා වැඩහිඳ මරසෙන් බිඳ බුදුව සසුන් නැමැති දිව්යෝභවනයට ලූ සොපාන සඟලක් වැනි වූ භීය්යමස ය, උත්තර ය යන අලසවුදෙදෙනා සමග තිස්දහසක් මහසව්වන් පිරිවරා සොත්ථිජ නම් මහතෙරකෙණෙකුන් අතින් අත් පා මෙහෙවිඳ තිස් දහසක් හවුරුදු වැඩහිඳ දහම් වැසි වස්වන සේක. එ කල අප මහ බෝධිසත්වයෝ පර්වත නම් නරේද්ර් ව ඒ බුදුන් සඟුන් පවරා වස් තුන් මස මහදන් දී සළු පිරිකර හා අනග් රුවන් මිරිවැඩිසඟලක් පුදා ඒ කෝණා ගමන නම් බුදුන් අතින් ද විවරණශ්රීඟ ලදින් එනෙකෙහි දසදහසක් සක්වළ දෙවිබඹුන් කළ මේ තෙවිසි වන විවරණ මඟුල් පූජාට ලත් සේක.
තව ද- එම කබප තුන්වන අන්තර කල්පයෙහි කාශ්යශප නම් බුදුහු බරණැස බ්ර හ්මදත්ත නම් අගබමුණානන්ගේ ධනවතී නම් අග මෙහෙසුන් කුස පිළිසිඳ පිළිමිණිසෑගැබ රන්පිළිමයක් සේ වැස දසමස් පුරා කිරිමුහුදින් -නිකුත් පුන්සඳක් සේ බිහි ව ක්රුමයෙන් වැඩී අටසාළිස් දහසක් වරඟනන් පිරිවරා දෙ‍දහසක් හවුරුදු ගිහිගෙයි වැස සුනන්දා නම් අගබැමිණිය විජිතසේන වම් පුත් රුවන වැදූ දා සිත හා සදමග ආකාශයට පැන නැගී සත්රුවනක් සේ නික්මුණූ රන්පායෙන් වැඩ එම රන්පාය බෝධි ය වටා බෝගෙයක් සේ බටකල පහයෙන් බැස බ්රබහ්මයා දුන් අටපිරිකර ගෙණ ස්ත්රිීන් පායෙන් බැස දෙගව්වක් තැන් ගොස් හුන්කල කැටි ව ආ සියක් ලක්ෂයක් ඇමතියන් හා සමග එක්විට මහණ ව සත්දවසක් පදන් සැරිසරා සුනන්ද නම් බැමිණිය දුන් මී කිරිපිඬු වළඳා පසළොස්රියන් විදුරසුන් අරා නුග සිරිබෝ පිට ලා වැඩහිඳ මුළුලොව සදා බුදුව සසුන් නැමැති ගුවනෙහි දිලිසෙන කනක ප්රාසසාදයුග්මයක් වැනි වූ තිස්ස ය, භාරද්වාජ ය යන අගසව්දෙදෙනා සමග විසිදහසක් පමණ
ධඤ්ඤදත්ත - ඇතැම්.
මහසව්වන් පිරිවරා බුද්ධමිත්ර වූ සර්වලමිත්ර නම්මහතෙර කෙණෙකුන් අතින් අත් පා මෙහෙ විඳ විසිරියන් බුද්ධකායෙකින් විසිදහසක් හවුරුදු වැඩහිඳ නරදෙව නම් සක්ෂයා ආදී වූ බොහෝ සතුන් දමා අමාමහනිවන් දෙසන සේක. එකල අපගේ ශ්රී මහා බෝධි සත්වයෝ ජෙතිපාල නම් බමුණු ව බුදුනක කරා ගොස් සැපත් හැර මහණ ව තුන්පිට‍කය ගෙවා දැන විචිත්රහ වූ ප්ර‍තිපත්තියෙන් පූජා කොට ඒ කාශ්ය‍ප නමි බුදුන් අතින් ද විවරණඹ්රීූ ලදින් එකෙනෙහි දසදහසක් සක්වළ දෙව් බඹුන් කළ මේ සූ විසි වන විවරණ මඟුල් පූජාව ලත් සේක.
මෙසේ මාගේ බුදුහු තමන් සසර පළමුවන විවරණ ලදින් පාරමිතාභූමියෙහි ඇවිදිනා සමයෙහි හැම බුදුන් නො වරදවා දැක දානාදී පරිත්යාඇගකොට බුදුබව පතා විවරණ ලදින් ඒ ආශ්චය්ය්නර්යෙඇහි සතුටු ව දසදහසක් සක්වළ දිව්යචබ්රයහ්මය්න රැස්ව එකී වාරයෙයහි දෙලක්ෂ සතළිස්දහසක් පූජා බැගින් මෙසේ පස්පනස් ලක්ෂ විසිදහසක් විවරණ මඟුල් පූජා ලත් හෙයිනු ත් තව ද මේ සූවිසි දවසෙක වැඩහිඳ වදාළා වූ ධර්මයෙන් අමාමහනිවන් දක්වා ඔවුන් විසින් කරණ ලද සූවිසි අසඬ්ඛ්යවයක් ප්රිතිපත්ති පූජා ලත් හෙයිනු ත් එසේ වූ පූජා විඳීමට සුදුසු හෙයිනුත් බුදුහු අර්හත් නම් වන සේක.
එසේ හෙයින් කියන ලදී.
“පූජා විසෙසං සහ පච්චයෙහි
යසමා අයං අරහති ලොක නාථො,
අත්ථානුරූ පං අරහන්ති ලො‍ෙක
තස්මා ජිනො අරහති අරහති නාමෙ ‘ මෙතං” යි
මෙතෙකින් මේ පූජාවලියෙහි අප බුදුන් සාමාන්යි ධර්මයෙන් ලද විවරණ මඟුල් පූජාකථා නම් වූ පරිච්ඡෙදය නිමි.