පුරාණ වෙස්සන්තර ජාතකය

සිතියම් සහිත

පුරාණ

වෙස්සන්තර ජාතකය

---

1 2 ගෙවා සංසා රය බුදු වූ තිලෝගු රු සව්නේ ගෙවා තැ රය සදහම් මෙමුළු ලොව පි රු මුනිඳු ආදා රස මොක්සැප දුන් ඉසු රු කියම් මුල්කොට නමස්කා රය වදිමි වෙසතුරු තමන් විසිතු රු

2 10 පින් ලියගෙ මුදු ‍ නේ පදී පයකී මුනිඳුන් එකා කාරය සිටියෙහි අහස සෙව් නේ යෙදී සමග මුවගොඩ එකා කාරය සෑම දෙවි වරමි නේ සැදී සමග දැ‍හැමේන් එකා කාරය ගනිමි අටවිසි මුනිඳු සර නේ දිදී අසව් සුදනෙනි සාදු කාරය 3 11 සතවෙත කුළුණු මෙ ත් පෙ‍ාරණ දීපංක ර පතල කළ මුනි අගප ත් බුදුන්වර අප මුනිව ර වදහළ දහම් යු ත් සුදමදය තවුස ර වඳිම් අදරින් සමග මුනිපු ත් වෙමින් විවරණ ලැබුව මනහ ර 4 12 පුරවා සව් ඉසු රු දහමට නොවි සැ ක අරවා ලොවැනි උවදු රු අසනුය විකුම් එකිනෙ ක සෙත් දී සියලු මු රු ගව්තම් මුනි කලෙ ක රකිත්වා සව් සතුන් නිරතු රු වතන් වෙස්සන්තර මෙ ජාත ක 5 13 පිටසක්වල උප ත කෙලෙසුන් දුරු කර ණ විනම් කරන පින් නැ ත නිවන් පුර සිරි දක්ව ණ දාතු දළදා නැ ත දහවෙනි ගැණ නුව ණ කුසල් අකුසල් දෙකම නොදනි ත රුවන් වැල සේ කියමි බුදු ගු ණ 6 14 සියලු මුනි වර මේ සෙත්සිරි දෙන මුනිදුන් හට නමදිමු උපන් දඹදිව තල මේ සිත් සතොසින් වදකල ‍දම් නමදිමු දම්පින් බොහෝ මේ ‍සැරියුත් මුගලන් ඇ සහ නමදිමු එයින් නරලොව උපත උතු මේ මෙත් බැතියෙන් අපි තිසරණ නමදිමු 7 15 බුත්සරණ පළමු ව කකුසඳ කෝනාගම ඒ මුනිඳුන් දහම් සරණය දෙවනු ව ‍කස්සප ගවුතම උත්තම මුනිඳුන් සඟ සරණ තෙවනු ව මෙකපට බුදුවෙන ගවුතම මුනිඳුන් මෙතුන් සරණය ගතිමි නොතොර ව නිත්තම නමිදිමු අට විසි මුනිඳුන් 8 16 මුනිඳුන්ගෙ සරණි ත සියක් යොදුන් ගණනක් උස එනතුරු සෑම දෙවියන්ගෙ වරමි ත ‍කළේ කුසල්මයි බලබුදු වෙන තුරු ගුරුවරු උපදෙමි න බලේ විකුම්යයි මේ අද වෙන තුරු වණමි මෙදහම් එහැම බලයෙ න ලොලේ වඳිම් මුනිඳුන්ට තිලෝ ගුරු

2 සිතියම් සහිත

17. ගත්තම තුළ ඇග රන්වත් කිරණා උත්තම කුළඟන මෙන් මුළු දෙරණා සත්තම සමුදුර ජල වන් කිරණා නිත්තම නවදිම් අප මුණි සරණා

18. පළමුවෙන් සිට පැව‍තගන එන බසකි මෙකීයන නමෝ බු ද්දා අබලුවෙන් මැන සමුදුරේ ජල ගණන් දුටුවෝ කවුරු ඇ ද්දා බුදුවෙලා බඹ ලොවට වැඩලා යුදට ආ වස්වතු පර ද්දා දෙව්ලොවේ උන් සුරගනාවුන් ඇසූ කිව් බණ සිත් පහ ද්දා 19 27 පියකරු අපෙ මුනිඳුන්හට මව් උනි එකලට මුනිඳුට මුදුණ් වැන්දා සියකෙළ වස්තුව උපයා දන් දුනි කප්කෙළ ගණනක් සිරිසැප වින්දා ජයතුරු නුවරට යස නිරිදෙක් උනි මුනිබන දුදනනි නොකියනු කින්දා විස සිය දහමට සඳමහ රජ උනි දෙව්ලොව සව් සිරි සැපතුන් වින්දා 20 28 යසසින් ඒ රජ සිය‍සෙක් පෑ බල සිරිබර සක්දෙව් උයනට වැඩ ලා වෙසතුරු නම්වෙති සැදිරැලයෙන් පෙල සිරිසර පඬුපුල් අස්නේව ඉඳ ලා දවසින් දවසට වැඩෙමින් තෙද බල පිරිවර අඩුතුන් කෙ‍ලඟන බල ලා වෙසෙසින් සුරසිරි සැදි දඹදිව් ත ල පිරිහුනු ආයුෂ අඟනෙක් දැක ලා 21 29 යසස් පතල සිවිරට ජයතුරු පු ර කැඳවා ඒ දිව අඟනා යසසො ඳ තෙලෙස් යොදුන් වෙයි එරජ ඇතුළු පුර යොදවා තෙපලටි සක්රජ වැඩහි ඳ දහස් ගණන් මැතිසෙන් වැසි තිරගු ර බඳවා ආසිරි දී සක්දෙව් ර ඳ අහස් උඩින් බටුවෙති ඒ සක්ප ර නඳවා නරලොව යවවටි කී ස ඳ 22 30 සදලා ජයකොඩි සැදී මිනි පත්පෙ ල අමාව වැනි එපුවත වැකී සව නේ බැඳලා කිංකිනි රන් රසුදැල් ‍පෙ ල යොමා සැපත් වි‍ඳ ඉද දැන් යෙහෙ නේ ඇඳලා දිවසළු බරණින් සුලක ල සමාන කළ අප වරදක් නොදැ නේ වැඩලා සිටි වෙනි සුරඟන නුබත ල මෙමා කරපු පව් කිම සක් රජු නේ 23 31 බොලද තරුණ සුර අගනෝ රුවැ තී නැත තොපි කලයම් වරදක් නො‍පෙ‍ නේ එසොඳ මඩුළු බැඳ තැන තැන රඟ තී දැන් තොපි මෙතැනින් පහවන බ බැවිනේ බොළඳ හඬින් ගී කව්නද රසැ තී ඇත තොපි විදි සැප කළපින් ගෙවුනේ තවද එසල්පිල් ගණනක් නොමැ තී දැන් තොපි උපදිව් නරලොව ගොසිනේ 24 32 පාදා තම සිත් සි්ල ගෙන නිතොර ව දෙසිත නොවන් ලඳ මා කී බස ටා පොාද අටසිල් ගනිමින් නතර ව අසිත සිතක් නොසිතන් නරලොව ටා දසදා සක් යොදුනැති මුළු දඹදි ව සහිත මගුල් සක්වළ සුබ වැඩ ටා සැමදා දන්දී දුසිරිත් දුරලු ව පුසැති දෙවියයි නම් වෙති ‍තොප ටා 25 33 විසිතුරු සිවිරට ජයතුරු පුරව ර අතකර දෙවුරය මිනිරැස් නිවෙ සා පසතුරු ගොස හා සැදුරන ගැටබෙ ර වත පිරිසිදු දුලක් ගෙන ගව සා නොවතුරු ගජතුරඟුන් ගොස පුවත ර කත නුඹ සරි අඟනක් නැත කෙමද සා නිරතුරු ගුගුරා වෙනි මහ සමුදු ර නෙතවැකි අඳුනක්මෙන් වෙයිවෙසා සා 26 34 නොලස අසන්කෙඩියක් කප් නිබ දේ එනකල් ‍නරලොව ගොස් උපදින්ට යි එසඳ අසන් කොසියක් හෝ නිබ දේ මනකල් සඳමහ රජුට වෙසෙන්නට යි පැතුවයි එබිසව සඳමහ නිරි දේ සැමකල් හිසකෙස නර නොදකින්නට යි බුදුවෙන උත්තම කෙනෙකු‍න් එස දේ මෙමකල් පැතුවා මට සිදුවෙන්ට යි

වෙස්සන්තර ජාතකය 3

35 45 වරළද නිල්මුදු දිගුසක් බබල මි අරක්කමින් තිසයුරු කුලසු ද්දා නළලද තුනගුල් බැම් දේදුනු නැ මි තිරා කලක් පිළිවෙළ නොවර ද්දා ගහනන රනකුස නෙත් නිලුපුල් වෙ මි දුරක් එදහමින් පව් මුළුව ද්දා ලවනත බදුවද පෑයෙන් බබල මි කෙරෙත් දිනෙන් දින මුර නොවර ද්දා 36 46 දසන් කැකුළු සොදවැලසෙ සැදෙන්නට යි ඇති අස් පිරිවර සෙනග ලැබේ වි මුන එපුන්සඳ සේ බබලන්නට යි සිත් ලෙස දිවමල් යහන් ලබා වි නුවණද තේජස් ඔ වැඩිවෙන්ට යි යුත්ලෙස මහසම්පත්ති පිරේ වි මෙමා පැතුදේ මට සිදුවෙන්ට යි සිත්ලෙස යදිහට නිති දන්දේ වි 37 47 කර රත් කරසේ කර සොමි වේ වා ලැබුවිට දරු ගැබ කුසතුළ සු ද්දා උර රන් පලසේ පිට බැබලේ වා දුනුවිට මෙන් උස් නොමසා මෙ ද්දා තනරන් දූකැට ලෙසින් දිලේ වා වෙනු තිව් දොළදුක් දන්දෙනු ළු ද්දා සුර රන් අත්විසි නිය බැබළේජ වා මනුතුට නොදනෙයි දරුගැබ සු ද්දා 38 48 බඳපිට රන් පෝරුව මෙන් බබල මි සගමන් නිරිදෙක් සහ අග මෙහෙසු න් නැබවිට රන් කුසුමෙන් ‍සැරසී සො මි පිය මවු කොට වුතවී ගොස් මෙතනි න් ඉඟවට සැදු දුනුමිට මෙන් බබල මි උපදුව වදහලෙ ආසිරි දීමෙ න් විට මට රඹ කඳ දෙඋකුල බබල මි මෙලෙස වරන්දුන සක්දෙවි නොලසි න් 39 49 රාජ පරාජය කුල ඇතිවෙන් ටයි මෙලෙසට පතමින් ලැබගෙන අවසර ර ඒ රජ ගෙට අල්ලා‍ෙ‍ගන යන් ටයි තොස්ව එදෙවගන සුරපුර අත්හැ ර ඒ රජ මා කී පස් ගිවිසන් ටයි සිටිරට රජ කෙනෙකුන්ගෙද සිරිබ ර ඒ රජ නොමරා ඔවුන් අතරින් ටයි අග බිසවකු කුස පිළිසිඳ ගත්ති ර 40 50 සිරිය දේවි මෙන් ගුණ ඇති වෙ ම්මා මව්කුස පිළිසිඳ පුරාම දසම ස පිරිය ව හිමිහට කීකරු වෙ ම්මා සිව්රග වරමින් පිරිවර නොවල ස ගිරිය ගුගුරුවා ඔහුට නොබ ම්මා දෙව්රුව දරමින් සක්බඹයන් ලෙ ස පිරිසව සතහට නිති දන් දෙ ම්මා ‍මව් කුසයෙන් බිහිවුනි පුන්සඳ ලෙ ස 41 51 ඉස් ඇස් මස් සේ ඉල්ලුව දන් දෙ න සොඳවා බමුනන් ගෙන්වා නුවණැ ති සිත් ලෙස යදියන් සසරින් ගොසිල න යොදවා මොහොතක් දැනගන සුබ ඇති පුන්සඳ මෙන් රුව මුළු ලොව බබල න ‍නදවා කුමරිය හට තෙදබල ඇ ති පුත් රුවනක් පතනෙමි තෙද තරු වන සොඳවා පූසැති දේවිය නම් ල ති 42 52 නීතිය පැතුවා මට සිදුවෙන් ටයි පලස් ඔබා රන්බඳු වද පෙතී සේ ජාතිය රජ වාසේ උපදින් ටයි කෙලෙස් එපව් දුරුකර මැස දව සේ මෙමා පැතුවා ‍මට සිදු වෙන් ටයි නොලස් වෙමින් සිට දැහැමට ගුරු ‍ ‍සේ චේතිය පුරයේ ගොස් උපදින් ටයි සොළොස් වයස පිරි ලඳබෝ සතො සේ 43 53 වන්ට දෙබැම බිගු වැලසේ ‍මනන ද සඳමහ රුසිරැති ඉසුරෙන් සැපති න් කෙන්ඩද දුනුකේ කැකුළු සේම සොඳ මැද මහ සත්මාලේ උඩ වැඩ උ න් තුන්ඩ පතුල් රන් පියුමෙසෙ මනන ඳ සොඳවා රුසිරි සැදි තවසොවුනෙ න් වන්ට මෙසේ සමුදෙන් සක්දෙව් ර ද සදමහ නිරිඳුට විය අග මෙහෙසු න් 44 54 සිතුසේ සිතුදෙය සිදුවෙයි නීති නේ සොබනා සඳමහ නරනිඳු කුලප ති තිස්ස මුනිඳු හට නිති දුන් දනි නේ ‍යනෙනා අගමැති මහසෙන් බල ඇ ති පුසැති දේවියයි යන ඒ නමි නේ දෙදෙනා සමගිව රජසිරි විඳ නි ති තොස්ව වැසෙයි සඳමහරජ වීම නේ ‍තදනා සඳමහ නරනිඳු කුල ප ති

4 සිතියම් සහිත

55 65 පෙමා ඉසුරු සක්වරමන් ‍සතො සේ දොර දොර රන්රිදි මිණිමුතු කිර ණා යොමා වන්ස වෙසතුරු මුනි දව සේ ‍පලපල පිළියෙන් සැදි රඹතොර ණා සමාවයෙන් වරමුත් ලැබ සතො සේ දොර ‍දොර රන්කුඹු කලසෙන් සොබ නා තමා පුසැති කුසයට වැඩි නො ල සේ සිරිබර පුරසිරි සැදි මුළු දෙරණ ණා 56 66 යස නිලොවට අප මහ බෝස ත්තු සදවා රන්කුඹු බැඳරන් කලෙසෙ න් බැස තුසිතෙන් ඇවිදින් සිරිම ත්තු බදවා ජයකොඩි නිසිපට අහසි න් සතොස්ව දොර දන්දීමට ප ත්තු සොඳවා දෙපයේ සිට වැඩ පහනෙ න් පුසැති මවුන් කුසපිළිසිඳ ග ත්තු සදවා මඩුකුඩන් පිල් පුර සෙ න් 57 67 පානේ අනුහස් යස සිරි පානේ සදා රතේ කර විසිතුරු සුවිසු ල් යානේ එබිසව් සැතපෙන යානේ යොදා පලඟ බැඳ කිංකිනි රසුදැ ල් වානේ කෙසරක් කුසතුළ වානේ මෙදා සදා බැඳ රන්කම් සුවිපු ල් සීනේ දුටු එබිසව් මේ මා‍ෙන් සදා ර‍ෙත් නැගි එබිසව් මතක ල් 58 68 යන්නේ සීනය ගොස් තෙපල න්නේ දෙපසේ සිට වාමරද සලන් නේ උන්නේ රු සිරු සකසිරි වැ න්නේ සැපසේ සිත් සිරසට අල්ලන් නේ එන්නේ කෙසරෙක් කුසතුළ වැන්නේ දෙපසේ සමුදුර මෙන් ගොසවන් නේ දන්නේ නම් තෝරා තෙපල න්නේ සැපසේ එබිසව නුවර වඩින් නේ 59 69 සඳමහරජ එබසට නොමැ ලී එලඳ රුසිරු පුන්සඳ මෙන් ලී ලා කැන්දවමින් නෙක බමුණන් ‍එක ලී එලඳ ලියෝ රුව දැක්මට වට ලා බිසවුන් මේ දුටු සීනය විපු ලී බොළඳ තෙපුල් තවයොවුනෙන් තෙපලා දැන්ද කියව් බමු‍ණනි කිම තෙප ලී මෙලෙද වීදි මැද වඩිමින් එක ලා 60 70 සිදුවෙන කෙසරිඳු නම් මෙහි ය න්නේ පිලී වෙලින් දම් පින් කර පෙරසි ට සිදුවෙන පස්පව් දුරැර දම් න්නේ එලී කරන මෙන් රිවිලොව අඳුර ට සිදුවෙන බදුබව තපසට ට න්නේ මැලී උවන ගත හදවත එම වි ට බුදවෙන උත්තම කෙනෙකි උපන්නේ විලී පටන්ගෙන බගුලුනි බිසව ට 61 71 අසරෙකි පව් මහගජතෙකු වැ න්නේ වට තිර බැඳ රන් තරැසේ සොමිපු ල් කෙසරකි ඒ පව් බිඳ ජය ග න්නේ වට පුර දෙවි බඹ බිසවට රැකව ල් සසරෙකි බව සයුරෙන් ගොඩ ල න්නේ කට කට යදිමින් ලොවලොව සුරක ල් විවරකි සීනය තෝරා දු න්නේ පිට පිට විලි තද උනි බිහිවෙනක ල් 62 72 වෙහෙස වෙමින් ලද එබිසව් සිරිස ර සිරස බිහි වූ තැ න පියස නිදන් සහ දෙවෙනි පහන් ක ර වදහල මදුර නාදෙ න දවස සලක්ෂ්ය දන වියදම් ක ර වින්ඹුවන් පින න මෙලෙස දිනෙන් දින දන්දී දොළහැ ර කිමෙක දෙන දන් ලොවට පවතී න 63 73 තොසිත පුරේ සිට ඇවිදින් මවකු ස එතෙපුල් අසා සො ද එසිත මිතුරු සැට දහසක් කුස වැ ස පුසැතිදේවි මතන ඳ සහිත එපුන්සඳ වත මෝරන ලෙ ස දහසින් පියලී බැ ඳ නියත ගණන් පිරි පුරාම දසම ස දෙමින් කුමරුන් අතට මනන ඳ 64 74 කළ සැපතින් මතු යස පලදෙන් ටත් එපියලි ගෙන තො සේ කලදැන එකුමරු සොඳ බිහිවෙන් ටත් කිරිමව් අතට සිත සේ දොල උපතක් විය නුවර වඩින් ටත් දන් දී එවිග සේ සැලකරපුව මහ විදි සරසත් ටත් බිහිව සිල්ගෙණ එපෝ දව ‍‍ සේ

‍ වෙස්සන්තර ජාතකය 5 75 85 ඒ මදුර නා දේ සෙනෙදස කුමරුන් වඩවා ලො ‍ ල්ලේ මුළු දඹදිව සෑ දේ සොඳ ලෙස නාවා පිනිදිය ඇ ල්ලේ කනුන් නෙත් පෑ දේ නුවර සැවොම ආවඩවා ලො ල්ලේ කොරුන් අත් පා යෙහෙන් සු සැ දේ දෙවනුත් පිනවාලා රත්ති ල්ලේ 76 86 ගොළුවන් කියන න ඳ කල් පසු නොවමින් රුසිරු වඩා ලා බිහිරන් අසා හනන ඳ තෙල් කරි ගා පිට‍ දිය වඩවා ලා වියරුන් තෙද පබ ඳ ලෝලවන කිරිමව් තෝරා තබ ලා සියලු රෝදුක් ගියේ සිඳ බි ඳ මල් පියුමක් සේ ඇති කරවා ලා 77 87 කුමරුන් තෙද පසි ඳු නින්දා නැති සඳ මහ රජ විම් ‍ෙන් අසමින් එපිය නර නි ඳු වින්දා ආසිරි වඩවා සොඳි නේ සුබ මොහොතින් පසි ඳු කැන්දා බමුණන් සහ පිරිවරි නේ තබා වෙසෙතුරු එනම් පරසි ඳු වැන්දා එකුමරු දිවසුරු එදි නේ 78 88 සිව් වරමින් තො සේ රන් රස මෙන් සෙනෙහස අඟවා ල ති කුමරුට වහන වන සේ පුන් සඳ මෙන් සොඳ සිරුර වඩාල ති ඇත් පැයවකු මෙ සේ මන් මඳ මෙන් සැපතින් පිනවාල ති මවා පෑවේ කිරි ද සක සේ තුන් මසයෙන් දිවයුරු දක්වා ල ති 79 89 සේනක පඩිව පෙ ර සක් සඳ ඇදිමෙන් මුනිගුන උදෙ සා සැට දහසකට එකව ර සක් විති රජසැප ඇ‍රවෙන වෙහෙ සා සිල් දී නියම ක ර සිත් සිය පණසක් ගණනින් දව සා ඇවිත් උපදිව් කිව්ව එනුව ර සත් මස මේ වඩවා නම් සල සා 80 90 ඒ පැතුමෙන් නොහැ ර විසිතුරු අවිමතයෙන් කුලසු ද්දා ඇවිත් පිළිසිඳ එනුව ර පිවිතුරු දහමෙන් පව් මුළුව ද්දා සැට දහස එකව ර එමිතුරු පිරිවර සැටදහසෙ ද්දා බිහිවූ එකුමරු බිහිවෙනා ව ර වෙසතුරු නම් ලා ලොව පරසි ද්දා 81 91 දෙව්ලොව සිටඑන සොඳ බිලිදෝ ඇ ති ලක්ෂයකින් දෙරිසත කර ලාපු මෙමගුල් සක්වළ සැඟවී සිට ග ති ලක්ෂයකින් රණ වළලුත් ලාපු උරදියාළුවෝ සැට දහසක් ඇ ති ලක්ෂයකින් ඉන සවඩිත් ලාපු එකදා පිළිසිඳ එකදා බිහි වෙ ති ලක්ෂයකින් පාය වළලුන් ලාපු 82 92 බලමින් තැන තැන එනුවර වීම සා කරලු දෙරිසන පිනටම දීපු දකිමින් මැතියන් ඒ සැට දහ සා අතලූ වලලුන් පිනටම දීපු වඩමින් බිළිඳුන් ගෙණැවිත් නොල සා ඉනලූ සවඩින් පිතටම දීපු මෙලෙසින් කුමරුට පිරිවර සල සා පයලූ වළලුත් පිනටම දීපු 83 98 සැට දහසක් දල යහනින් වටක ර සෙත්සිරි දී බුදුවෙන ඒ ක ල්පය සැට දහසක් මැද රන්යහනේ තී ර අත් නොහැරම දස පෙර ඒ ක ල්පය සැට දහසක් කිරි මවුනුත් වටක ර ලත් තම පිරිවර සමග සුව ල්පය සැට දහසක් මැද වැඩෙනුය සිරිත ර සිත් ලෙස සිදුවිය සිවුසැට සි ල්පය 84 94 සීල දහම් දැනගන මුණිඳු න්නේ පුන්සඳ මෙන් මෝරණ තරු මැ ද්දේ එක්වම සැට දහසම වැජඹෙ න්නේ ‍කොත් අග දුනු ගත් පිරිවර මැ ද්දේ දුක් නොවිඳම් රජ සැප විඳිමි න්නේ නෙත් පිරිසිඳු විය දුටුවන් ලු ද්දේ ලක්ෂ ණ කුමරුන් එක්ව වැඩෙ න්නේ සිත් ලෙස පිරි සොඳ සත් ඇවිරි ද්දේ

6 සිතියම් සහිත

95 105 විගසින් විගසම තමසත් ලැම සේ මෙසේ පසිඳු සිවිරට ජයතුරු පු ර යුසසින් දින දින රකිමින් පෙම සේ යසේ පතුරුවා දන් වියදම් ක ර දවසින් දවසට මෝරණ සඳ සේ තොසේ එ සිව් සැට දහසක් පිරිව ර මෙලෙසින් සො‍ළසැවිරිදි වය සේ මෙසේ පසිඳු විය විලසින් යුර පු ර 96 106 ජාතිය පැතුවා ඒ ලද සොබ නා සිව් සැට පරණින් සැරසී සිට ග න ජාතිය යන සිදු හැමකල් නද නා රන් එළිපිට සිට ඇලි ඇතු ගැ‍හෙමි න නීතිය බලමින් සිරි කුල ඔබි නා දලපුඬු සේසත් සිරසට ගනිමි න චේතිය පුරයෙන් ගෙන අව් සර නා සිව්රඟ සෙන්ගෙන වෙසතුරු නික්මු න 97 107 ජාතිය කළ පින් බලයෙන් බෝ වී කලිඟු රටෙයි යන ඒ පු ර ජෝතිමත්ව තුනුරුව බබලා වී මැතිදෝ ඇති සඟ පිරිව ර චේතිය රජ දු මන්වු දේ වී පව පින් නොදනිති තොරතු ර බෝසත් හට අග මෙහෙසුන් කර වී පාළුව බොරුවෙන් ඒ පු ර 98 108 තුන්ලෝව අඟනන්ගේ රුව එක් කොට එපැන් පොකුණුවල ඇල දො ල මැවු රුවක් මෙන් බිසවුන් රුව කොට වැවින් පිරි සිටි ඒ ර ල අසමින් රජ වෙසතුරු පෙළහර කොට ‍ඔයෙන් ‍ග‍ෙඟන් මහ ගොඩව ල ගෙන්නා කුමරිය අගමෙහෙසුන් කොට සුදෙන් පිපී ගිය වැලිත ල 99 109 වෙස්සන්තර රජුට ඔටුනු පලන් දා කෙත් වත් පල නැති සෙ‍ෙව නී දඹදිව සව්සිරි රජ සැප වින් දා බත් බුලතින් අඩුවෙමි නී චේතිය රජුගේ දූ කුමරින් දා ඇත් අස් මහ පිරිවරි නී වෙසතුරු රජහට කාරය බැන් දා ඔත් ශත්තැන මළ සෙ උ නී 100 110 දන්සැල් පරසිදු ව න්නේ ඒ නරනිඳු සොඳ පෑ පී පින් පැන්තාලිත් මොක් සැපති න්නේ කළ පව් අත්පිට පා පී නන් රස බෝජන කරවා දෙ න්නේ මැතිසෙන් සහ කැඳවා පී සන්තොස කරවා යදිහට දු න්නේ රට ඇර යමු කිව්ව අ පි 101 111 මෙලෙස දවස් හැර වෙසතුරු නිරි දේ නුවණැති මැතිදෝ සැමදෙ න අලෙස නොවී පුදු වෙම්මැයි එස ‍ෙඳ් පවසති නිරිඳුට වෙන වෙ න දහස සොළොස් යදි ‍ෙගන්නා නිබ ‍ ‍ෙඳ් මෙනුවර වසතොත් සැම දි න දවස සලක්ෂ්ය දන් දී එස ‍ෙඳ් කිව්වො මෙලෙස සිට සැම දෙ න 102 112 මෙලෙසට මිණි මුතු කැට කැබිලිතී මෙ න් වෙස්සන්තර රජ කුල ප තී දන්දී වෙසතුරු අවුරුදු අටක් න් තොස්නෙසන් යදි හට දන්දෙ තී ඉස් ඇස් මස් ලේ අඹුදරු දෙමි ද න් ඉස් ඇස් මස් ලේ දන් දෙ තී සිතමින් ගගුලේ පොළවද නටමි න් ඇලි ඇතු ඉල්ලුව දන්දෙ තී 103 113 ලාලිය රන්රුව මෙන් රුව කැළුම් ව මේ රට සාගත නැතිව න ජාලිය කුමරුන් ලද්දේ පළමු ව උපතක් වෙන නැත සරිව න ලක්ෂයණ රුව රණ ලියමෙන් බැබලු ව ඇලි ඇතු ගෙන්නුවොත් සොබ න ක්රියෂ්ණජිනාවුන් ලද්දේ දෙවනු ව වැසි වසිතෙයි කිව් නියති න 104 114 දන්දී ‍මෙලෙසට රජ සිරි වඳිමි න් එබස් අසා නරනිඳු ස ද ජාලිය ක්රි4ෂ්ණා දෙදෙනම ලබමි න් සතොස්ව මහ මැතිසෙන් මැ ද පෝදා පෑවු පුන් සඳ විලසි න් දොළොස් යොදුන් වෙයි එපුර ද නික්මුනි වෙසතුරු දන් සැල් බලමි න් ‍ නොලස්ව ගොස් එව් කී ස ඳ වෙස්සන්තර ජාතකය 7

115 125 එබසට මැතිදෝ විග සින ඇස් ඉස් මස් ලේ ඉල්ලා නා වේ බමුණන් ගෙන්නා නොල සින වෙස්සන්තර රජ මෙපවත් කී වේ මග වියදම් දී යස සින සොල්ප දනකී කිව් ‍ෙතාප ඉල්ලු වේ තුටුකොට කීවයි මෙලෙ සින අල්ප ‍දනට තොපි කුමටද ආ වේ 116 126 වෙස්සන්තර නරනිඳු බිහවෙන දා සදමින් ඇතු සිව්සැට බරණින් තු ට අස්නේ දෙවියෝ දුන් අලි ඇතු දා ගෙනෙමින් මුතුදැල් බැඳලා සහ තු ට ගොස් ජයතුරුපුර තොපි හැම සමු දා බදිමින් ඇතුගත වසමින් රන් ප ට සතොසින් ඇතුදන් ගෙන එව් තොර දා සදමින් බැඳි මුතු ළුෑ පස සතර ට 117 127 එබසට සතුටුව බමුනෝ සැමදෙ න නන්වන් මුතුමිණි සදමින් කරතල වැඳසිට හනිකට අවසර ලැබගෙ න ඉන් රන් බරණින් සැරසූ ‍ දෙකන්තල දවසට මෙතෙකැයි අඩුවැඩි අරගෙ න රන් වන් මුතු මිණිලවමින් වටකර ල මෙලෙසට නික්මුනි බමුණෝ අටදෙ න උන් වන් සොඬ රණබරණින් වටක ල 118 128 සොළොස් යොදුන් මහ හිමවන අතු රේ පිට දමමින් බැදි මුතුදැල් ලක්ෂ ය ඇතුන් වුගන් වලසුන් රැඳි නිති රේ යට දමමින් බඩ මතුදැල් ලක්ෂලය සොළොස් ‍ෙයාදුන් මග ගෙවමින් කත රේ සිට එතනම දන දෙකම දෙ ලක්ෂෂය නොලස්ව ගොස් වනි ජයතුරු නුව‍ රේ වට දැලේ දැල් දෙකම දෙ ලක්ෂලය 119 129 වැඩලා වෙස්සන්තර රජු නුවර ට උන්වන් ඇතුගත වටකළ ලක්ෂලය දැකලා සම්පත් දෙනු යදියත් හ ට රන්වන් කඹයද රෑනද ලක්ෂලය නොබලා දන්සැල් දෙස නොමසරුකො ට මන් තොස් කළ ඒ දෙකම දෙ ලක්ෂෂය වැඳලා සිටියෝ රජ බුහුමන් කො ට උන් වන් ගතයුතු අකුස දෙ ලක්ෂෂය 120 130 සිටිනා බමුනෝ අටදෙන වෙන වෙ න ලස්සා ගාතේ දෙකම දෙ ලක්ෂලය ‍තුටිනා වෙස්සන්තර රජු බුදුවෙ න සොඬ සැරසූ ආබරණ දෙ ලක්ෂ‍ය අටිනා උන් දැකලා සහතුටු වෙ න ‍වල්ගේ සැරසූ බරණ දෙ ලක්ෂ‍ය රටිනා කොයිසිට අවුදැයි ඇසු තැ න ඇතු බන් කණ රන් කවාර ලක්ෂලය 121 131 පසිඳු කලිඟු රට නම් නුවරෙකි සොඳ ඇතුට නැගෙණ රන් හිනද දෙලක්ෂ ය මුනිඳු දහම් නොදනිති පුරවැසි සොඳ කුඹ‍තල සැරසූ මැණික් දෙලක්ෂ ය දිනිඳු දොළොස් අවුරුදු සාගත වැඳ පිට මැද සැරසූ මැණික් දෙලක්ෂලය නිරිඳු එරට හැර නික්මුණි කිම මැඳ දෙකොන සැරසුණි දෙකම ‍ දෙලක්ෂලය 122 132 එබසට වෙස්සන්තර නරනිඳු ස ඳ කරට බැඳපු මිණි දෙකම දෙ ලක්ෂ්ය නිවසට මගෙ ආ කම් කියවයි අඳ සිරසට මුතුකුඩ දෙකම දෙ ලක්ෂලය නිසිපට රත්රන් මිනිමුතු ඇත, සොඳ කර බැඳි පලසේ රන්පට ලක්ෂ‍ය මෙතොපට දෙන දත් කියවයි කී ස ඳ කර එක ගනනින් සුවිසී ලක්ෂලය 123 133 කලිගු රටේ සිටවද අපි ආවේ මිළ නොකලැකි මහ සිව්මිණි බරණින් ගෙවමින් ගව් ගණනක් මග ආවේ සූවිසි ලක්ෂෙමයෙන් ‍සැදු ආ බරණින් දුක් සින්දාමයි අපි මොබ ආවේ ඉඩ නොහැරම සැරසු ආ බරණින් ඇලි ඇතු දන් ගන්ටයි අපි ‍ආවේ තොහෙණම දුන්නේ මේ ආ බරණින් 124 134 එලි වැද නියගින් සාගත වන්නේ පිරි නොස් වඩවන සවන් පිරෙ න්නේ කලිවැද බත බුලතින් අඩ වන්නේ දිරිගස්වා ඇතු බිමට දම න්නේ කලිවැද දොළොසවුරුද්දක් වන්නේ තරු රුස් ගණනක් පිරිවර ය න්නේ අලි ඇතු දන් දී මත බුදු වන්නේ ගව වස්සෙකුමෙන් ඇතු දන් දු න්නේ

8 සිතියම් සහිත

135 136 තණබත් දෙන සෙබලෝ පන්සියයයි දුන් නා සැම දෙවියන්ගේ වරමින් නාවා ඇතු බදිනෝ පන්සියයයි ගෙන්නා ඇලි ඇතු අස්නෙන් මුදමින් ඇත් වෙදකම දන්නෝ පන්සියයයි පෙන්නා සැරසූ සිව්සැට බරණින් ගිජිදුට පිරිවර තුන් පන්සියයයි දුන්නා වෙසතුරු බුදබවව පතමින් .

137. ඇතපිටින් බැසලා එබෝසත් මුවා වූ පුන් සඳ මේ නේ දුරුරටින් මේ අල්ප දතකට අවුද දුක්විඳ ‍මෙලෙසි නේ දිලිනෙතින් යුත් රුවන් දම් මෙන් එසොඬ අල්ලා සියති නේ සමසිතින් බුදු බව පතා දන් දීපු ඇළි ඇතු එම දී නේ

138. පලන් මිණි ආබරණ සූවිසි ලක්ෂ යක් නොගෙනම ‍වෙරා වෙදුන් ගොව්වන් බලන්නන් ඇතු පන්සියයක් පිරිවර තුරා රුවන් ගින සහ වියන් වටතිර සේම කුඩ කොඩියෙන් සරා නිවන් දක්නා ලෙසින් බුදු සිරි පතා දන් දුනි වෙස තුරා 139 146 සාවා සඳ ඇදීමෙන් හුළු කප ටා ඇලී අතු අරගන යනමන් අත රා පාවා ඇලි ඇතු නුවරින් පිට ටා සොළොස් යොදුන් මග ගෙවමින් කත රා බෝවා බමුණන් ගෙන්නා ළඟ ටා ඒ ඇතු නුවරට වඩිනා අතු රා පාවා දී ඇතු බමුණන් අත ටා මේ කුළු දහසින් වැසි වැස ගුගු රා 140 147 පෙර කුඹු සැරසු සිදුරක් නැති ඉඩ ඇත් රජ දන් ගෙන එන බව අස තී කර එක ගණනින් සුවිසී මෙන් ගොඩ කොත් කග දුනුනත් මහසෙන් බලැ තී මෙරඋස පමණින් වන්නේ කළ වැඩ ම ත් ඇත් තුරගුන් රත පා සද තී සුර ලොව සැලවිය දුන්නා ඇතු දිඩ මෙත් ඇත් දකිනට පෙරහැර දුව තී 141 148 එක්කම සිව් දෙවි මිහිකන් දකි මින් දැකලා ඇළි ඇතු කළිගු එනිරි ඳු ‍මහෙමෙර සත්මහ සමුදුර තට මින් ‍බබලා සිව් සැට බරණින් සූසැ ඳු දෙව්ලොව සුරලොව බඹලොවනට මින් තෙපලා බමුණන්ගෙන් බස් පුරු ඳු පින්ගෙන නැටුවේ මල් වැසි වසි මින් මෙකලා බුදු වෙද්දෝ ඒ නිරි ඳු 142 149 සැට දහසක් ගණකඩ මහපොලොව ත් සොල්ප ගණන් නැති යදියත් එ න්නේ සැට කෙළ තැන්සිය දෙවියෝ සිට ග ත් ‍දවස සලක්ෂදය වියදම් ව න්නේ පිට දන් මිහිකත මහමෙර පමණ ත් සොල්ප දනකී කිව් අපහට දු න්නේ නටමින් ඉසිවරයෝ සිට තෙපල ත් කල්ප මෙකප ඇතුළත බුදුව න්නේ 143 150 බුදුවෙමි මම නිති අඩ ගැසුලා ගේ ගොසිනේ ඇළි ඇතු නුවරට බසි නේ ඇසු දනන් ඇඟ දිනිමිනියෝ ‍ගේ නිතිනේ වැසි බිජු එනුවර වසි ‍ නේ සාදුකාර දුන්ලෙසට සමෝ ගේ රුති‍නේ වැසි දැකලා මනමති නේ බුදුබව තිරසර කර නිත යෝ ගේ තොසිනේ වැද පින්දෙති සැම සිත් නේ 144 151 තලෝ තුලේ අග රජමයි මෙලෙසි න් වැසි වැස ඕගන් පෙගුණු පිරි ගති පොලෝ දෙවිඳු රැස්වී දැක දිවසි න් රුති වැස සත සිත සෝක තමා ගති කළෝ එපුරසුර සක්රජ සතොසි න් නිති වැද කෙත් වතු පටුනු සැදී ගනි පොලෝ නටා ගුගුරයි සන්තෝසි න් එලි වැද බත බුලතින්ම සැදී ගනි 145 152 බමුණෝ ඇලි අතු දන් අරගෙන‍යෙ ති මහ වැසි වසි න්නා නුව‍ගෙ පස්සේ අන කියමින් ය ති ඇත් රජ ගුගුරුව න්නා වෙස්සන්තර රජ තොප ගෙනයව් නි ති ඇල දොළ පිරෙ න්නා මැතිදෝ සදමහ නිරිඳුට පවස ති වනේ ලියදලු එළිය ලෙ න්නා

වෙස්සන්තර ජාතකට 9 153 160 ඕ ගං පිරි ගති වෙස්සන්තර කුමරු එවි ට ඇල දොල දිය පිරි ගති ගොස් සඳමහ නිරිඳු ළඟ ට තපස් පොකුණෙන් යුති වැඳලා ඒ තම පියහ ට කලිඟු එපුරට වැසි පටන් ගති අවසර ගෙණ තුන් දිනක ට 154 161 එනුවරට ඔබි නා ආපසු ඇවිදින් රජගෙ ට එ ඇලි ඇතු දන් දුන් නා කිව්ව මන්ත්රීත බිසවුන් හ ට කලිගුරට වැස නා නුඹගේ වස්තුව වෙන් කො ට කිව්ව සඳ මහ රජුට ගොසි නා ගන්ට කිව්ව හරි හැටිය ට 155 162 සඳමහ නිරිඳුනි තෙද තෙ ද අහසට දැමූ කැටක් ලෙස ට වෙසතුරු රජ කරපු වර ද දෝතට ගත් දිය විලස ට මෙනුවර මහසෙන් මන්බි ද බෝකොට තෙපලනු කුමක ට ඇලි ඇතු දන් දීපුව අ ද පසුබට ගොව යමි තපස ට 156 163 නිසි ගබඩා ගෙවල් ඇ තී දෙවියන් වරමින් ලත් ම ට එහි වස්තුව ගණන් නැ තී ඇලි අතු දන් දුන් වරද ට ඇතිතෙක් දන් දෙන්ට ඇ තී වස්තුව දන් දී යදිහ ට ඇලි ඇතු දුන්නා දෙසැ තී රට ඇර යම්මැයි තපස ට 157 164 තුන්සියයක් ගබඩා ඇ තී නුඹගේ වස්තු ගෙණ මනර ග නන් මිණිමුතු ගණන් නැ ති කුමරුන් දෙන්නාම සම් ග ඇති තෙක් දන් දෙන්ට ඇ තී ගොස් චේතිය පුර මනර ඟ දැන් මෙ අපත් බැඳ දන් දෙ තී සැපසෙ වෙසෙව් මව් පිය ල ඟ 158 165 කලිගු රටද වවාග නේ හිමියන් නැති කල විය රුව ජයතුරු පුර නසාග නේ යන එන දත හට පේ රුව නඩු නැති අවිචාර උ නේ සමුදුර වැදලු පා රුව අපි නොසිටමු හිමි සඳි ‍ නේ තලංගුවෙන් යති සී රුව 159 166 මෙසේ කියා සෙනග ගොසි න් තපස් රකිනවා සිල්ව ති වෙස්සන්තර රජුට රොසි න් හිමයේ ආදරයෙක් නැ තී නොලස්ව ගොස් මහ ‍බලසෙ න් ගෑනුන් ඇසටත් නොපෙනෙ තී නොයිද යව්ව කිව් විගසි න් බිසවුන් කී බස් නොකම තී

167. සක්සඳ ඇඳීමෙන් සා රුව සොඳ වෙන් නොව උතිමි ග රුව ඇත තෙදබස් ඇයි මිතු රුව සොඳ තපසට යෙමි සී රුව

168. බාලේ පෙම්බර කොන්ඩා බැන්දත් තපසට නොගනිති වන්නා දෙකනේ පුස්කොල තෝඩු තිබුවත් තපසට නොගනිති වන්නා කන්නඩි කැඩපත් මූන බැලුවත් තපසට නොනගති වන්නා දෙකණ දෙමිකකම් මේවර එෑවත් තපසට නොනගති වන්නා

169. කරට පදක්කම් තැලි පැළදුවත් තපසට නොගනිති වන්නා වංගි දෙවංගී ‍තනපොට බැන්දත් තපසට නොගනිති වන්නා ‍ දෑතේ සුගලිලි රන්මුදු ලූවත් තපසට නොගනිති වන්නා නෙරිය තියාලා සේලෙ පැලැන්දත් තපසට නොගනිති වන්නා

10 සිතියම් සහිත

170. බා‍ෙල් පෙම්බර කොන්ඩා බැන්දට සැඩපලු ගොතවා ගඤඤයි දෙකනේ පුස්කොල තෝඩු තිබූවට බණපොත් ලියවා දෙඤඤයි කන්නඩි කැඩපත් මූන බැලුවට විසිරිපතක් ලැබ ගඤඤයි දෙකණ දෙම්ක්කම් මේවර ළුෑවට මුද්රාර කනලා ගඤඤයි

171. කාර පදක්කකම් තැලි පැලුදුවට නවගුණවැල් කර ලඤ්ඤයි වංගි දෙවංගී තනපොට බැන්දාට ඇග දිවිසම් පොර වඤ්ඤයි නෙරිය තියාලා සේලය ඇන්දට වට අඳනා පළ දිඤ්ඤයි ලොවුතුරු බුදු බව සිතින් දරාගෙන තපසට යන්නට එඤ්ඤයි

172 180 පෙර තපසය හිමේ ගි යෝ රන් කලහත් සිත් සියයයි ගෑනුන් අරගෙන නොගි යෝ රන් පැදුරුත් සිත් සියයයි දැන් මේ ලොව තාපසි යෝ රන් කම්බිලි සත් සියයයි සිනාසෙත්ලු පුර වැසී යෝ පරමාදන සත් සියයයි 173 181 තපසට යන කලට යෙ මි ඇද ඇතිරිලි සත් සියයයි වෙන තැන තපසද රකි මි කොට්ට මෙට්ට සත් සියයයි වන පලවැල කා රැකෙ මි රන් කෙන්ඩිත් සත් සියයයි දෙන්න නොපෙනී හිම වස මි රන් චාමර සත් සියයයි 174 182 මෙලෙස දෙදෙන ගිවිස තෙපු ල් තීර ජවනී සත් සියයයි සැදි ගබඩා වස්තු ගෙව ල් අනගි කොට්ට සත් සියයයි යදි කැඳවා දනමන ක ල් වට බැඳි තිර සත් සියයයි දොර අරවා දුනී එසිය ල් උඩු වියනුත් සත් සියයයි 175 183 මඟුල් ඇතුන් සත් සියයයි රන් පන්හිත් සත් සියයයි සැදුනු අසුන් සත් සියයයි සුදුචාමර සත් සියයයි ඇතින්නියන් සත් සියයයි සැට්ට තොප්පි සත් සියයයි අස් වෙළෙ ඹුන් සත් සියයයි රන් ඔලියල් සත් සියයයි 176 184 ඇත්තලයින් සත් සියයයි සළු ඔලියල් සත් සියයයි අස්සලයින් සත් සියයයි ඉස් ඔලියල් සත් සියයයි කිරි මීදෙන් සත් සියයයි සොඳ ඔලියල් සත් සියයයි හී මීගොන් සත් සියයයි පට ඔලියල් සත් සියයයි 177 135 පටවන ගොන් සත් සියයයි දේව අංග සත් සියයයි එලදෙන්නුන් සත් සියයයි ගුජර අංග සත් සියයයි දසිද දසුන් සත් සියයයි දේව ගිගිරි සත් සියයයි කම්මිත්තන් සත් සියයයි කෝජා සළු සත් සියයයි 178 186 ලඳ කෙළි කොලු සත් සියයයි සීන් සේල සත් සියයයි හී වස්සන් සත් සියයයි ඔසරි සේල සත් සියයයි කුරුන් කුදුන් සත් සියයයි පලස් වියන් සත් සියයයි අරක්කැමින් සත් සියයයි කම්බිලියන් සත් සියයයි 179 187 සිංහාසන සත් සියයයි කරික්කනුත් සත් සියයයි සුදු මුතුකුඩ සත් සියයයි පොන්නෙලෙප්පු සත් සියයයි දල කඩ ඇඳ සත් සියයයි පිලිමක්කන් සත් සියයයි ‍ෙසාඳ රන්පුටු සත් සියයයි කවි ඔලියල් සත් සියයයි

වෙස්සන්තර ජාතකය 11

188 196 පලවනියන් සත් සියයයි නිසි රත්රන් සත් සියයයි මුතු මිනිරන් සත් සියයයි බඩු පරි ගැල් සත් සියයයි නවරූයන් සත් සියයයි රන් තල්වැට සත් සියයයි පව්වඩම් සත් සියයයි මණි තල්වැට සත් සියයයි 189 197 කෝල සීල සත් සියයයි පොරෝ කෙටින් සත් සියයයි ‍රන්කුනන් සත් සියයයි වෑ නියනුත් සත් සියයයි නිසි ජයසක් සත් සියයයි උදලු යවුල් සත් සියයයි වට්ටවැන්න සත් සියයයි කැති කතුරුත් සත් සියයයි 190 198 රන් ඔටුනුත් සත් සියයයි රන් උල් කටු සත් සියයයි සොඳ රන් පටි සත් සියයයි නිසි රන් දුනු සත් සියයයි රුවන් තෝඩු සත් සියයයි රන් ඉදිකටු සත් සියයයි මැණික් මාල සත් සියයයි රන් දත්කටු සත් සියයයි 191 199 සොඳ ලත්සඳ සත් සියයයි රන් වියදවු සත් සියයයි හස්ත පටින් සත් සියයයි රිදී කෙවිටි සත් සියයයි තලල් පටින් සත් සියයයි රන් සීවැල් සත් සියයයි ඒක වලළු සත් සියයයි රිදී නගුල් සත් සියයයි 192 200 පත්රල වලළු සත් සියයයි සොඳ රන් ඉඳි සත් සියයයි රන් දෙරිසන් සත් සියයයි රිදි පනුත් සත් සියයයි ගිගිරි වළලු සත් සියයයි රන් උතුකටු සත් සියයයි රිදි කෙන්ඩි සත් සියයයි රිදි ඔටුනු සත් සියයයි 193 201 රන් ‍කලගෙඩි සත් සියයයි කොන්ඩ මාල සත් සියයයි රිදී දරනු සත් සියයයි රුවන් මාල සත් සියයයි රන් මන්ඩා සත් සියයයි තාර තැලිත් සත් සියයයි රිදී තැටිත් සත් සියයයි පත්කඩවල් සත් සියයයි 194 202 රංග වලලු සත් සියයයි උරමාලත් සත් සියයයි රිදී තාලි සත් සියයයි රන් තනපොට සත් සියයයි රන් පන්දම් සත් සියයයි මැනික් කූරු සත් සියයයි රිඳී කඳන් සත් සියයයි රිදී සවරි සත් සියයයි 195 203 කීල්ලෝටා සත් සියයයි පේරැස් මුදු සත් සියයයි ගිරා ‍කැතිත් සත් සියයයි වට රන් මුදු සත් සියයයි රන් කැඩපත් සත් සියයයි මිණි බැදි මුදු සත් සියයයි රන් තියකටු සත් සියයයි රන් පා මුදු සත් සියයයි

204. අරක් කර තුන් ලොවට බුදුවෙන මෙ අප බෝසත් ලොවුතු රා පෙරත් සිට මා පතාගෙන එන බිසව් බසසා සිත් පු රා දොරත් හැර රන් රිදී මිණි මුතු තිබෙන ගබඩාවල් හැ රා බෙරත් ලා යදි දනනන් එක්කොට දෙවති සිත් කලියා හැ රා

205 දිමුත් මුත් හර සිරෝජාලත් නෙර්තමාලත් උදර බන්ද න පමුත් කාරත් දෙවුර මාලත් පදක්කම් නුපුරත් දෙරිස න ලමුන් කාමිනි මෙවුල් වීරත් කලල් පාමුදු පාඩගම් ය න තමුත් ලක් සිව් සැටක් බරණින් දෙවත් සත් සියක් ගැණ ගැ ණ

12 සිතියම් සහිත

206. රන් රිදීයෙන් කළ සහන් පුටු කොට්ට මෙට්ටද ඇතිරි ලී රන් තැටිත් මන්ඩා පඩික්කම් කෙන්ඩි කල කොතලා ත ලී රන් එ පන්හිත් පොත් ගෙඩිත් දන්ඩාසතන් රන් තැලි ති ලී සන් තොසින් දන් දීපු සත් සත් සිය බැගින් සිත නොව මැ ලී

207. බසට සතුටුව සිනාසීමට සිතු දේ සිදු විය දැනේ අපට මේ රට ඉසුරු කුමටද නොතිර වූ විදුලිය මෙනේ පිනට දුන්නා පිහිට වෙයි ‍බොල සෙස්ස කුමටද විය තුනේ සෙටට සිට අපේ වස්තු දන් දී යමුව තපසට හිම වනේ

208 එදා පසුකර මෙලෙස දන් දී උදය නික්මෙන ලෙසට තපසේ වදාරත් මේ ලෙසට මන්ත්රීස දේවිගේ සිත බලන විලසේ විදානත් විය පිය රජුන්ගේ අපට මේ රට නොසිට යනසේ වදාගත් නුඹෙ දෙදෙරැවන් රැක ඉදින් බිසවුනි මෙපුර සැපසේ

209. මහරු ගිරි කුළු ලෙසින් ගජ රැල සිටිති දිගු රඹ සේම දළ ඇති ගුගුරුවා සිට බිහිරි කරවා මේග මෙන් තද නාද කර වති රුදුරු කේසර ව්යාිඝ්රම ගවරුන් ඌරු තිත් මුව ගෝනනුත් ඇති විදුරු මෙන් ඇන උරිරු බොන මහ මදුරුවන් හිමයේ නිමක් නැති

210. නෑර සත් ගවු හිමය වටලා කට අයා උන් කල ඉතා පාර කැයි සැක නොවී සිව්පා සත්තු වනයේ රොක් වෙතා දාර පිඹුරෝ මේ ලෙසින් ඇත පහුරු මෙන් මැදි මග ඉතා ගෝර මහ විස නාගයොත් ඇත ඊට වැඩියෙන් හිම ගතා

211. බිත කරවන බූතයෝ ඇත දිවි වලස් සැඩි නොපම නේ සීත සුළඟුන් බෝය හැම කල් පලා පල කා හිම ව නේ ඉන් තපස් රැක එහි සිටීමට බැරිය තොපහට බිසවු ‍ නේ මේ තමා පුරයේ සැපත් විඳ ඉඳිව් දම් පින් කරග නේ

212 බස් අසමින් මන්ත්රීඉ දෙව් ලඳ අඬා කඳුලෙන් තෙමෙමි නේ ලපත් සඳ යන කලට ඇරලා ඇද්ද සිටියා පෙර දි ‍ නේ සැපත් මේ මට කුමටදැයි ඔබ කැටුව යනවා මිස ව නේ තපස් රකිනෙමි මමත් වෙන පන්සලක ඉඳ දරුවන් ගෙ නේ

213. රාග දෝසද ‍මෝහ දුරුකර රකිව් පන්සිල් තිබද මා බෝග පින් සරු කෙතේ බිජ ඉස විඳුව මගපල සතර මා බෝග රුන් දෙය නොවේ මේ දිවි කාටවත් තිර නැති හැ මා බේද නොව දස දහම් රැකලා නිවන් පැමිණෙව් තොපි හැ මා

214. එබස් අසමින් පුසැති දේවිය අඬා රන් ලිය සේ වැ නී බඹතලය උනු වෙන තරම් කුස තුළෙන් නැගි සේ තද ගි නී නිබඳ එක පන සේම වී අපි නොදැක වැවෙනු කෙලෙසි නී ඔබතුමාවත් සිටිනු යෙහෙලිනී දෙදරැවන් සහ පෙනි පෙ නී

215. නිම්ම නැති මේ සසරයේ හැටි නැසුදැයි දහමෙන් බුදුන් නේ සම්ම සම්බුදු දහම් මිස අන් නාටකත් කිම්දැයි කරන් නේ දැම්ම මගෙ හිමි සමග ගොස් මම රකිමි එතපස් වෙන වෙ නේ අම්ම ‍මේ බස් කියා කුමටද ඔබට අකුසල් පුරන් නේ

වෙස්සන්තර ජාතකය 13

216. එල දෙනුන් ම් දෙනුන් සොඳ දැසි දැසුනුත් කන්යාන ලියන් රන් නගුල් වියදඬු ද කෙවිටි ද සීවැලුත් කැති වැ නියන් අසුත්රතවාහන යහන් සොඳ දෝලි කූනම් උඩු වියන් දුනි තොසින් සත් සත් සියක් ගැණ සතුටු කරවා ය දියත් 217 226 මෙම බස් කියමින් පුසැති එබිසවු න් කුජ දින නිති සුබ සිදු බව ද න්නේ කළ වරදක් නැත වෙසතුරු කුමරු න් වැඩඹෙන එ නිසා පෝය ලබ න්නේ නුවරුන් බස් ගෙන ඇරියොත් මෙරටි න් රජ සැපතට සිත ලොබ‍ නොකර න්නේ මගෙ දිවි නොතිබෙයි තද බස් කියමි න් රජ උදසේ තපසට නික්මේ න්නේ 218 227 සඳමහ නිරිඳුගෙ අග එබිසෝල ඳ යෙහෙලිනි නුඹ හැම කැටුව නොයන් ලඳ මගෙ මන්ත්රීඅ බිසවුනි ගුණ සො ඳ මහ දුරු කතරෙකි තපසට ය න්නේ අද මා කී බස් තොප ඇසුවොත් සො ඳ මේ වස්තුව රැස්කොට දෙමි සි න්නේ අද ම නුඹට දෙමි ඇති වස්තුව සි ඳ දරුවන් දෙන්නා ලත්කර ඉ න්නේ 219 228 ජාලිය කුමරුන් ක්රි ෂ්ණජිනාව න් එමවිට නැන්දා කිව් ඒ තෙපුල ට බාලේ සෙනෙදස ඇති කළ දරුව න් එතනට පින්කම නැද්දෝ කිව් වි ට දැලේ ලාගෙන රුසිරු කුමරු න් කුමකට නවතන්නේ යන තපස ට ආලේ ඇරලා තපසට යන්න න් අද හිට ආලේඇරපිමු ගිහිගෙ ට 220 229 සියලු සතුන් හටම ලැ දී දාර පිඹුරු නයි විස ඇති වන යේ දන් පින් කෙරුමටම යෙ දී නොහැර වෙලා‍ගෙන සිවුපා වන යේ දොර හැර ගබඩා දන් දී බැහැර නොයදෙති දුටුවන් සමු යේ යදියන් සිත් ලොබය සි දී නොහැර එකින් එක සතුරෝ වන යේ 221 230 දෙලක්ෂ සතලිස් දහස ත් ඇත්තුද ගුගුරන වලසුන් ගෝ සා ගතකඩ මහ බොල් පොළව ත් දෙත් කෙසරුත් හඬ යනමෙන් අසා අත් බඹරක් ලෙසට නට ත් මන් මද කහවේනුන්නේ රෝ සා නටා ගුගුරමින් සිටග ත් සිත් හැර යෙයි තපසට යන ආ සා 222 231 සත්තම මහ සයුර උදු ල සිය විට එතෙපුල් කීවත් බිය කොට රෑ ලමන් ඔසවා සුවිස ල නියතයි මම නොසිටිමී යෙමී තපස ට නැවත සිතින් වට කෙල කෙ ල මෙමට නොයුතුමය නොගි‍යොත් තපස ට කුල්මන් විය තෝසින් නිම ල සිය විට වදින්නෙමි අවසර දෙන් ම ට 223 232 මේ සත්වල සැම දෙවි යෝ වෙසතුරුගේ රුව රන්කඳ වැ න්නේ එක්ව තැනින් තැනසිටි යෝ ‍බිසවුන්ගේ රුව පුන්සඳ වැ න්නේ බුදු බව දකිනට සිටි යෝ දරුවන්ගේ රුව රන්තරු වැ න්නේ සාදුකාර දෙමින් ගි යෝ යද්දී හිමයේ කෙලෙසද ඉ න්නේ 224 233 වස්තු තමන් සිත් පිරිය ට නැන්දා යෙහෙලින් කොතනත් ඇත් ගත්තු නමුත් වෙන් වෙන් කො ට නුඹසේ යෙහෙලින් නුදුටිමි සත්තේ පත්තු නොකොට යනෙන ලෙස ට යෙහෙලින්ගේ රුව ඇඳලා ‍ පෙත්තේ ගත්තු තමන් සිත් පිරිය ට ‍දැක දැක ඉන්නට රිසිමයි නිත්තේ 225 231 යදිහට දන්දී සතො සින් කතර එතිස් යොදුනක් මග ය න්නේ වස්තුව නිමි තුන් දව සින් විතර දුකෙන් නම් වද ඉවස න්නේ සක්විති රජ ඇර සතො සින් සතර දෙනම ඇර කෙලෙසද ඉන්නේ යෙත් තපසට සිත් සතො සින් විතර එපෙත්තක රුව ඇද ‍දෙන්නේ

14 සිතියම් ‍සහිත

235 245 පෙම්කර මන්ත්රී් එබිසව් පැහැ දී වෙස්සන්තර රජ්ජුරු ‍වෝ නන්ගරු පෙත්තක තම රුව ඇද දී රතේ නැගීලා යන වෝ පෙම්කර පවතින පොතක් ලියා දී බමුණු වෙසින් වසවතු වෝ සමග රතයට නැන්ගෝ සුසැ දී ඇවිදින් ඉස්සර කැපු වෝ 236 246 එදා එතන ලැග පසුදින උදෑස න තොස්කර එලවා ගත්තුව බමු නා මහදන්පන්න කැටිකරමින් ඇත සො න පස්සත් නොබලා දිව දිව ගොසි නා වෙසතුරු රජුට දැන්වුවොත් සැදු එත න වෙස්සන්තර රජු යනු දැක ඇදි නා එදින එදන්සැල් කරවු බොහෝ දෙ න ඉස්සර සිටගෙන කී මේ ලෙසි නා 237 247 ඇත් අස් රත සත්සියයක් දෙවා දන වෙසතුරු නිරිඳුනි මෙබස් අසන් නේ මීගොන් මීදෙනුන් සත් සියයක් දෙන සතියෙන් දඹදිව අගරජ වත් නේ කම්මිත්තන් කෙලී කොල්ලන් එම ලෙසි න නිතියෙන් මේ සැප නොවිද මෙතැ න් මේ සැම දන්දී වෙසතුරු සිටි සදි න රතයෙන් කුමටද තපසටය න්නේ 238 248 සත්රුවනුත් මුතු මැණිකුත් පිරි ගබඩා පවට බියව තපසට යන අපහ ට ඈත යතුරුත් ඇර දොරවල් ඒ ගබඩා නොසිට යවයි කිව් ඉඩහැර ඉවත ට සුවඳ කුසුම් පිරි වනයකි සැදි ගබඩා නිවට විය නැන මද ඔහු එබස ට දිලිඳු අවුත් ගෙන ගියොදන් ලොබය ව එවිට නික්ම ගියො නරනිඳු තපස ට 239 249 පටකඩ පිට්ටෝලි ඇඳ දෙවඟනසෙ පිලී කොයිබ සිටද බමුණෙක් ඇවිදින්නේ සොක්කම් වඩක්කම් ඉක්කම් යන එපිලී කොයිදැයි වෙසතුරු නිරිඳු අස න්නේ සුදුපට රන්පටද මල්පට මේ ඇ පිලී නොයිඳ එරජ එලවා මෙරටි න්නේ මෙහැම පිලී ඇද‍මගෙනයියොය දිලිදිලී ඇයි සොර කුමටද දන් වීමය න්නේ 240 250 මේ දන් දුන්නා මිහිකත් දකිමින් තරා සිතින් පන්නා හැරී සදි නා පොලවද ගුගුරා මෙරගල් නටමි න් පස්සත් නොබලා දිවගොස් බමු නා තුන්ලොව දොවියෝ දිවැසින් දකිමින් වෙස්සන්තර රජු යනු දැක ඇඳි නා වෙසතුරු රජුහට මල්වැසි වසිමි න් ඉස්තුති කර සිට කිව් මේ ලෙසි නා 241 251 එසදෙහි මැතියෙක් රතය සද න්නේ පින්වත් තොපගෙන් දනක් නොලද්දේ වෙසතුරු වඩිනා කලද කිය න න්නේ මන් විවරකි ඇවිදින් හිම මැ ද්දේ පුසැති දේවි බිම පෙරලී අඬන්නේ සන්තක දේ දී තපසට බැ ද්දේ පිය මහරජ සෝකව වැඩ උ න්නේ යන්නට යන අපි කිම දෙනු ළු ද්දේ 242 252 දෙමව්පියන්ගෙන් අවසර අරගෙ ණ පෙම් ඇත්නම් සිත පිනට රජු න්නේ රතයට නැන්ගේ උතුර බලාගෙ ණ කිම මට දුන්නොත් මෙ අසුන් දෙන්නේ පුර වැසියෝ වැඳ අවසර අරගෙ ණ එමවිට මතු බුදු බව පතමි න්නේ අප කළ වරදක් සමාකරව ය න සම සිතිනුත් දෙ අසුන් දන් දු න්නේ 243 253 පුසැති දේවිය ගැල් දාහසක් ගෙ න අසා එබස් කීවා සිතු ලෙස ටා මුතු මිණි වස්තුව එහි පුරවාගෙ න තොසා සිතින් අසු දන්දී පින ටා සිඟන දිලිඳු කැඳවා සිත පිරියෙ න නිසා බුදුව සත ගොඔලන ලෙස ටා රතයේ ඉඳගෙන එදන් දිදීය න ලසා නොවී පැතුවේ බුදු බව ටා 244 254 යස මතු පැතුවා යස නොලසි න්නේ එබෝසතුන් සිතු සක්දෙවි දැක සි ට යස වතුරක් මෙන් වස්තුව දු න්නේ තිබෝසුරන් දෙදෙනකු දිවසුන්කො ට යස මතු බුදුවෙන බව දැන ග න්නේ එබෝසතුන් වඩිනා රිය අදින ට වස වන එගමන් සිට නවත න්නේ නොබෝ කලින් එව්වේ දෙව්ලොව සිට

වෙස්සන්තර ජාතකය 15

255 265 දෙවනුව යදියෙක් ඇවිදින් එතන ට බලා එපලවැල රසමුසු දේදු ට රජුනි මෙනුඹ දන් දෙනතෙක් මෙරට ට නෙලා දෙමින් කුමරුන්ගේ දැත ට සොදිනි දනක් නොලදිමි ඇතිතෙක් සි ට ‍වලා නුමුසු පුන්සඳ සේ තරුව ට රජුනි දනක් දුන්නොත් යහපති ම ට නොලා දුකක් සිත ගි‍යෝය තපස ට 256 266 තුන් සියයක් ගබඩාවල් දොර හැ ර දෙපසේ පලවැල තුරු මැදි වන මා ද තුන් දවසක් දන් දෙනකල් මනහ ර මෙ‍පසේ බුදුවෙන වෙසතුරු මුනි ස ඳ මන් සහ තුටුකර යදියන් සිත් යු ර සිතසේ පලවැල තුරු පැසී ‍සො ඳ දැන් නුඹ දන් ඉල්ලුව කිම දෙනු ති ර සැපසේ ‍සතොසින් යති රස විඳ වි ද 257 267 සිටිය එවිට බමුනා තෙපලන් නේ සුරිඳුන්ගේ තෙද බලයෙන් යනව ර මටය සිතු දන් දෙවයි කියන් ‍ නේ නොරදා මඟ තිසේයොදුනක් පසු ක ර අතය සුනත්කල කිම දන්දෙන් නේ සැටදහසක් නිරිඳුන්‍ ඇති පුවත ර රතය තමා මට දීලා යන් නේ එමදා ගොස් වන්නුය චේතිය පු ර 258 268 මදක් පමානොව එනිරිඳු විපු ලා වෙසතුරු නරනිඳු යනවා දැක ලා සඳක් ගිලෙන ලෙස ගුවනේ උදු ලා අමිතුරු ගමනක් දෝ සැක සිතී ලා උදක් මෙමා බුදු වෙමිමැයි සිත ලා පසතුරු ගොසකර ඉස්සර රැක ලා ‍මදක් දෙදරු සහ රතයෙන් බැස ලා වෙසතුරු නරනිඳු කිම්දැයි තෙප ලා 259 269 ලදුව නොතිර කය සසරින් ගැල‍වෙ මි සසරට බියගෙන රජසිරි හැර ලා පිදුව මෙපින් පල සමුදුර බැස‍යෙ මි තපසට හිමසේ යම්මැයි කිය ලා වැඩුව උතුරු සත් පියවර වැඩල මි එබසට වැඩියෝ බිසවැද නුමු ලා බුදුව සියලු සත සසරින් ගොඩල මි රජුහට ගොස් දැන්නුවො වැඳ සිට ලා 260 270 මෙලෙස පතා දන් දී වෙස්සන්ත ර කුමක් නිසාදෝ නොදැනෙයි අපහ ට නොලස දෙදරුවන් වඩමින් සිරිබ ර රටත් තොටත් පිරිවර ඇත තපස ට එලෙස නැගී රන් මිරිවැඩි මනහ ර හිමිත් කුමරු සමගින් ඊයේ සි ට සතොස සිතින් ඒ නරනිඳු යන ව ර ඇවිත් සිටිති මන්ත්රී දේවි තු ට 261 271 තව බමුණෙක් දන් ගන්නට ලොබි‍නේ එබස් අසා සිත දුක්වැද නොමදි න රජුනි මෙනුමාදන්දෙන නෙක් මෙදිනේ ඒ චේතිය රජ බිසවුන් සමගි න සොඳින දනක් නොලදිමි ඔබ ඇති නේ ආචාරත් කර වෙසතුරු එනර න රජුනි දනක් දෙන ඔබ සම සිති නේ ආ කාරිය විමසූ සිට වෙන නෙ න 262 272 මන් වඩවා ඔහු එබසට නිරි ඳු ගන්ට පිරිය යදියන් සිටිනා වි ට දන් දෙන ලෙස රන් මිරිවැඩ පුරු දු තුංගගිරිය වන අලි ඇතු දුන්න ට මන් සහතුට කොට තම සිත පසි ඳු ඉන් අපිරිය ඌවෙන් නුවරුත් ම ට රන්මිරිවැඩි දෙක දන් දී නිරි ඳු වංගගිරිය හිමයේ යමි තපස ට 263 273 ගේ ඇර ගමනක් නුපුරුදු දු ළූ කලිගුරටේ සිට ආ බමුණන් හ ට පියකරු බිසවගෙ රුසිරු බැබ ළූ අලි ඇතු දන් දුන්නා වූ වරද ට පිය පොඩිවල පියුමෙහි ගත ඉසු ළූ මැලිකොට නුවරෝ ගත්තුව නපුර ට දිය බිබිලත් වඩමින් ගල් බොර ළූ යලි රට නොමසිට යඤඤමු තපස ට 264 274 ඉග රිදෙමින් කුමරුන් වැඩුමෙන් දා එරට මිසක් අපගේ රට කිම දැයි සුග සුග තැන් යති දෙපයින් කැන් දා මෙරට මෙ වස්තුව සෙනග කුඩා දැයි ඇග ගිම් ඇර සෙවනැලිවල ඉන් දා නුවරට පිටිමග යන්නේ කිම දැයි මෙලෙසින් මග බැස ගියො නරනින් දා මෙරට දවස් ඇර ඉන්නට කුමක් දැයි

16 සිතියම් සහිත

275 285 එපසේ අගමැති ඉසුරෙන් සරුකො ට මෙකී සතුරු සතුන් වස න මහසේනා සම්පත් ඇති මේ ර ට රැකීම සිල් බැරිය එත න එපසේ පිදු කෙනෙකුන් සේ අපර ට දුකී විසුම මහ හිම ව න සැපසේ රජකර කිව් වැඩඹෙන්න ට රැකීම් සිල්කෙසෙද එත න 276 286 අහසට දැමූ කැටසේ නොරදන් නේ ඉපිද වැඩෙනු ජය‍තුරු පු ර දෝතට ගත් දිය සැපත නොවන් නේ පැහැද එසිරි සැප අත් හැ ර වැඩකට කී උපදෙසක් නොවන් නේ නොසිට ඇවිත් මෙදුරු කත ර නොසිටිමි මේ රට තපසට යන් නේ අදම සිටිනුදෝ මේ පු ර 277 287 සරා එපස් රුවනින් විමනේ යා සුද්ද එග ගාවේ ජ ල පුරා ඉසුරු විඳිමින් නිසිනේ යා ඇද්ද නැවතුවා මේ ක ල විරාජිතව උනි නම් මෙතනේ යා සුද්ද වංස පිරිසිදු කු ල ජරා මරණ දෙක නොවලකිනේ යා සුද්ද තපස් එතනයි මු ල 278 288 ඉඳිනා තෙක් මේ ජරමර දෙදෙ නා සිත්මෙනි දෙදෙනම යනවා තපස ට විඳිනා කම් සැප කුමක්ද නොද නා විස්තර චේතිය නරනිඳු එම වි ට රකිනා සිල් මස හිමයේ ගොසි නා විස්තර කරවන තෙක් යන මගතො ට සිටිනා බව නැත අප දැන් මෙත නා සත් දවසක් වර ගත්තුව සිටින ට 279 289 දුලද දැන් තොප නුගුණ කෙනෙ‍ද් දා පවර නොයෙක් සිට සේනාස ත්තු ගෑනුන් තපසට ගියතැන් ඇද් දා එනරනිඳුගෙ බස් අසමින් යු ත්තු මෙහි ඉඳ කල පින් පලනැති වෙද් දා නොහැරම කැති උදලුත් අර ග ත්තු කී සඳ මව් එබිසෝ මෙ පුවද් දා නුවර සිටම මග හෙළිකර ග ත්තු 280 290 චේතිය මගෙ මව් සඳිනි අසන් නේ වංගිරියෙ මහ හිම වන නුදු රු සීමට කීවායයි නොසිතන් නේ මන් අසරක් තැන කඳු හෙල් දැදු රු මේ හිම සමගිව සිල් රකිමින් නේ මන් තොට නිමකර කීවේ නුව රු ඒ පින් දෙමි නුඔලත් ලැබගත් නේ දැන්නුව බෝසත් නිරිඳුට සොඳු රු 281 291 සුළු වනයද තිස් ගව්වේ උන් සාලාවෙන් එලිබැස එදි නේ මහ වනයද සැට ගව්වේ පින් දී සිට සෙනගට සම් සිති නේ වන්ගගිරිය තිස් ගව්වේ සන් සාරය සිටිනාතෙක් මෙත නේ මන් එකසිය විසි ගව්වේ දන් පින් දෙක තොර නොකරව් සිති 282 292 ඇත් වග කෙසරිඳු එහි ඇ තී දෙමින් මෙවන් අවවාදය සෙනඟ ට පත් හඬ හෙන මෙන් ගුගුර තී තොසින් නික්ම බෝසතුයෙතී තපස ට පත් මහ නයි පිඹුරෝ ඇ තී ගොසින් ගමන් පසුකර සුළු වනය ට මෙත් ගැලවී යාම නොදෙ තී වරන් ‍ගත්තු චේතිය රජ සිටින ට 283 293 රුදුරු ගවරු එමහ ව නේ අත්දුටු දුනු හී මේ වැදි කම ටා අතුරුසිදුරු මග නොපෙ නේ වැද්දකු ගෙණ චේතිය රජු එවි ටා කදුරු පදුරු ගිරි කුලී නේ එක්කෙනෙකුන් යා නොදෙමින් වලටා මදුරු උරිරු බොති එව නේ වැදි සිටුවා ගිය මන් රැකවලා ටා 284 294 රුදුරු ගවරු ඒ මග ඇ ති පොල් අඹ පතඹද මී අඹ උක්ර ඹ වීදුරු සෙදත් විහිදව ති කරඹ ඉතා රස පලතුරු මහද ඹ සොඳුරු ගොදුරු පිණිස ය තී සුලඹ නොයෙක් පලවැල සැදි වන ගැ බ කවුරු දුටත් දිවි වනස තී දැකැ'සකාටමුත් නොනිමෙයි සිත ‍ලො බ

වෙස්සන්තර ජාතකය 17

295 305 නාරං ජමනාරං පැණි දොඩ මී නිල වලාකුල සේ පෙ නේ නොහැරම පලගත් පැණිනස්නාර මී ගන්ද මහත් කුළු යටති නේ මියුරු රසැති මොර පලු පැසි බක් මී මල් සපුනා දොඹ සුවඳි නේ වීර පලුද හිඹුටුද පලු කැන් මී ලොල් පලවැල ඇත ඒ ව නේ 296 306 කැදලි කෙසෙල් සුව‍ුඳෙල් මියුරු ර ස ඇත්දත්හා සුවදෙල් ඇතී එදෙලි එසල් සපු වැල වරකාර ස මාදීය කල හා කොස් ඇති එබෙලි ජිවුල් පෙරද පල සොදර ස මහ උන දඬු හා උක් ඇති තැඹිලි එතල් පොල් සැදුනේ වන පස තැඹිලි පමණ මී අඹ ඇති 297 307 දෙපසේ පලවැල තුරු සැදුනේ සො ඳ ඒ කුළු මුදුනෙන් ගිය තැ නා මෙපසේ බුදුවෙන වෙසතුරු මුණි ස ඳ චන්ද්ර වතී ගඟ එම තැ නා සිතසේ පලවැල වළඳා රස වි ඳ එහි සැතපී ඉඳ සතොසි නා සැපසේ සිව් දෙන යති ඒ වන මැ ද එගං බිත්තියෙන් ගිය තැ නා 298 308 එවනේ වැසි වැදි ජනයෝ එදි නේ වංගිරිය ගල වටකො ටා ගමනේ යනවා දැක තද දුක් නේ පින්කල ගල් අටකිය තු ටා බිසනේ වැඳ වැටෙමින් කිම ගොදැ නේ මංගලවල් අයකි ව ටා කොතනේ යනුදැයි විමසුවො නොමි නේ ළඟම බසින්නේ පොකුණ ටා 299 209 විසිතුරු ජයතුරු පුර උපනෙ ම්මා එහි සතරැස් පොකුණේ මු ලා විසිතුරු ඇලි ඇතු දන් දී පි ම්ම පෙර තපසුන් උන් පන්ස ලා එමිතුරු රජ සැප අත්හැරියෙ ම්මා මහ පරුවත ගලසේ මු ලා වෙසතුරු මමයයි තපසට යෙ ම්මා දිරා සැදී ගිය මහ බ ලා 300 310 තුංග ගිරිය මහ අතු දන් දී පිමු චේතිය රට සිට එන මෙන් අතර ට අංග ඇතිව මිණි මුතු දන් දී පිමු ආදි එකනු මුල් ඒ මග අස්කො ට වංග ගිරිය මහ හිමයට තොස් වමු ජාතිය කළ පින් පලදෙනු අත්පි ට වංග ගිරිය තුළ තපසට යන් තෙමු වීදිය මළුවක් මෙන් සැදි මහතො ට 301 311 දාර පිඹුරු නයි විසගොර සත්තු වනයේ යන ඒ වෙසතුරු දැක ලා බාර මහත් කුළ සහ මග සත්තු අනේ තමා යස ගනිදෝ විපු ලා දීර බලැති කෙසරිඳු එම හත්තු වනගත වැසෙනා දෙවියෝ සැක ලා නෑර තැනින් තැන බැස වැඳ ගත්තු විනේ සිතේ සක් දෙව්රද එක ලා 302 312 තිවා ගිමන් සිසිලැලි වලා යන්න බැරුව වෙසතුරු නරනිඳු ස ඳ කවා කුමරුවන් පල වැලා ඉන්ට තැනක් බලමින් ඒ වනමැ ද ගෙවා එකුළු මහ හිම වලා ඉන්ට කියා විමසා සක් දෙව්ර ද පවන් සිසිල් ලැම ගිම් හලා උන්ට ඉදිරිපිට ඇවිදින් සිට යැ ද 303 313 නුවන එ තෙදබල විකුමැ තී සක්විති රජසැප අත්හැර තෙදබ ල නරන දෙදරු බිස ‍සහ වු තී දුක්විඳිනේ මේ වනමැද කිම් ප ල එවන රුසිරු බලමින් යෙ තී සක්විති සැපතින් කිම ඇති කම්ප ල ගමන රුසින්ගෙන් විමස තී දුක් විඳිනේ මම බුද‍බවටයි බ ල 304 314 වංගිරිය තුළ තපස ටා සොඳවා සක්දෙව් එබස් අසා ලා යන්ට එමග කිව් මෙලෙස ටා සොඳවා බුදුවෙන බව් විමසා ලා අංග රුසිවර එම් වි ටා සොඳවා කුමරුන්හට සමුදී ලා යන්ට එම්ග කිව් දකුණ ටා ‍සොඳවා මගතොට මෙන් සරසා ලා

18 සිතියම් සහිත

315 325 සතියක් යන මහ පරුවත අතර ට පැන පැන සැම කොල තුරුව ලා දෙතිසක් වරමක් සක්දෙවි වැඩසි ට අතු - සොලවමිනා පිනි සලස ලා දෙති එක් වරමක් එකදා යන්න ට තැන ැතන විසු වානර කැ ලා එති සත්ගව් ගොස් එකදා තපස ට දැක දැක ගියො සිත සන්තොස වෙලා 316 326 මන් ගර රුපු හට බිසව මේ ඉඳ මන මත් ගිරිකුළු අ ගා උන් රට සියද‍නගෙන් වෙන්ව මේ තද කරම අතින් විණා ග ගා රන්රුව ලෙස බැස යන බි මේ ‍ස‍ඳකිඳුරු ඉන්නා ර ගා වන්-නුය ඒ බෝසත් මහ හි මේ සොඳ ලෙසින් බලාලා යති ‍ම් ගා 317 327 ගිරා පක්ෂි7 සැදි හැම ක ලා ඇද නිසිලෙස රිටි පටගෙ නේ රුදු ගජ සිහ වග වලසුන් රැ ‍ලා එද වනෙන සතුන් මස් බුදිමි නේ නද දෙන එම රුදු වනතු ලා වල වැදි ජන දැක ඒ ව නේ යෙති එ බෝසතුන් සිතු තුටුවෙ ලා පිලි - විසිති මුන් කවුරුද අ නේ 318 328 පෙමින සොඩින් සොඬ වෙල වෙ ලා සක්දෙවි තම අසුනේ වැඩ ඉ න්නේ අත් පිඹිනෙ හඬින් හඬ තලත ලා විස්කම් දෙවිපුත් ළඟ කැඳව න්නේ ඇත් පැටි පැටවුන් රග බ ලා වෙස්සන්තර රජු තපසට ය න්නේ යෙත් එබෝසත් සිත තුටුවෙ ලා ගොස් එහි සොඳ පන්සල් කර එන්නේ 319 329 දැක සිහරජු එන එඅත රේ අරගණ සක්දෙවියන්ගේ විවර ණ සැර සී විලසින් ගිය ඊ කෙ රේ විස්කම් දෙවි පුත් ගුවනින් බසිමි ණ ඇවිසී ගජ එන එ අත රේ මවමින් පන්සල් දෙකකුත් වෙන වෙන නර - සී විලසින් ගිය එන ව රේ විගසින් නිසි නිසි දේ එහි තබමි න 320 330 පෙරලා මෙන් ගත නිල්පල ස් අදිනා දිවිසම් සරසා තබමි න ගොර-වා කමින් බිඳ බිඳ අහ ස් නදිනා විල් කෙනේඩිත් සහ වෙන වෙන ඔරවා බලා සිටිනා වල ස් ‍යනෙනා සක්මන් මලුවක් මවමි න පුර-වා කට දත් රුදු යක් විල ස් ඔබිනා මල්කරු මල්පැල් මවමි න 321 331 තොළු ගාවන ඇත මුව ගැ බා එසක් දෙවිඳු කීලෙස නොව අඩුකො ට සිටිනා එමුවන් අල්ලා ඔ බා අරග් ගැන්ම යොදුනක් පන්සල් ව ට බුදින වගුන් ඇත එහි සු බා තපස් රකින සැටි ලියමින් බිතිපි ට යෙමි නා එසතුන් දැක දැක සු බා නොලස්ව ගිය විස්කම් සුරපුරය ට 322 332 රැළ පන්නා උකු තල ත ලා දැක සිව්පා සත්තුව නේ තළු-ලෙළව නොමින් දත් පුලපු ලා බැස යන මේ සතර දෙ නේ පැටව් සමග වන කෙල කෙ ලා නොකමින් ලිය දලු ලව නේ සිටි ඌරො එවන යෙති බල බ ලා දැක සිටි කුමක් මෙ නේ 323 333 තඹරුන් සේ පිල් විද වි දා වෙසතුරු තපසට යන ස ඳ සෙමරුන් එතමන් වෙත සඳ ස දා හිම දෙවියන් සතුටුව සො ඳ මොනරුන් දී නෙරැගුම් බ දා යහන් මාලිගාවල් බැ ඳ කුමරුනට පෙන්නමින් යන ස ඳා පහන් අවුලුවා ගිය ස ඳ 324 334 දිනිඳුට බියවී යන ලෙ සා තැනන් තැනම් රැල සුනෙ රා බිඳ අත්කැල නියගින් ගස ග සා මොවුන් බලා සිටින ව රා ගිජු ලිහිණින් යන එන ලෙ සා ‍අමන් ගිමන් නිවන් හැ රා ඒ දැක යෙමිනා නොව දෙම් න සා පවන් සලන වෙනි සුනෙ රා

වෙස්සන්තර ජාතකය 19

335 345 අඹ දඹ පලු මොර වීර ත් පරසිදු වෙමින් බැ ස විලිකුම් රඹකැන් මිර ත් දකිමින් වංග ගිරි හි ස දකින ලෙසට ඒ බෝස ත් බුදුවීමට ‍සතො ස ගෙනා පඬුරු වෙනි මිහික ත් මෙයින් පසුකර නසා දුක් රැ ස 336 346 අමා රසැති එපල වැ ලා පන්සල බලන්න ට නමා තිබෙයි ‍මගට බ ලා ගියෝ බෝසත් එතන ට ලමා කුමරු ඒ දැක ලා කැපකර තමන් හ ට නමා අතින් ගනිති නෙ ලා තුබු බව දැක මෙයින් සහතු ට 337 347 මෙලෙ‍සින් යස තෙද අණස ක තබා ඉන සළුව ත් එරුසින් උන් පන්සල් දැ ක ඇඳුම් දිවිසම් ඇද ග ත් සතොසින් උන් වෙන ගොස් දැ ක බඳිමින් ජටාව ත් ඇසුවොත් මගතොට නොව සැ ක සිටිත් බෝසත් එතාප‍ස වෙ ත් 338 348 මෙතනට දැන් නොපෙනී නි ලේ මන්ත්රීබ රදු එදි නා ගන්ද එමා නන්ද කැ ‍ ලේ කුමරුන් සමග දිය නා එයින් එපිට එගිය ක ලේ තමන් හට ඔබි නා රිදී ගුහාවක් බැබ ලේ එ පන්සල දැක සතුටු වෙමි නා 339 349 ඊළඟ රෑ පහන් වෙ ලා දිවි සම් ගෙන සොබ න නික්ම යන්ට දකුණ බ ලා අදිමින් ජටා බඳිමි න රැවන් ලෙනක් ඇත එක ලා සමගින් දරු දෙදෙ න සිත සැක හැර එහි සිට ලා මන්ත්රීද දෙව් ලද තවුස් වෙස් ගෙ න 340 350 එතනින් ගිය කලට ව මේ ගොසින් දැක බෝස ත් විලසින් සොඳ රිවී කුල මේ නැමද සිට දී මුද්රදණ ත් මැණික් ලෙනක් ඇත එහි මේ ‍පලවැල ගෙන ඔබ ත් එහි ලැගපන් නොව සැක මේ නිතර රකිමැයි කියා සමූහ ත් 341 351 ඉන් ගියකල නොබෝ තැන යි ගිහි සැපට ආ ලේ තිබේය සතරැස් පොකුණ යි හැර නිබඳ රැක සී ලේ පැන්සනසා හැර ගිමන යි වේලේ නොවේ ලේ බැලූ කලට සිට දකුණ යි තොපි නොපෙනෙව් එහැම වේ ලේ 342 352 වන්ඩ එබඳු බව පිනි නේ දිය සිටවන් සැපතට ලොබ නොකො ටා කන්ඩ එලපලවැල මැව් නේ දිව සළු මෙන් තිස සළු ඇද ඉන ටා යන්ඩ එතන නික්ම තැ නේ අවලකු දිව සම් ඇඳි කල මෙවි ටා කුන්ඩ සාලයක් මැවු නේ තව ‍වෙන පින් කුමකට බුදුබව ටා 343 353 කාල මේග වසින දි නේ උපන් පියස රටතොට පිරිවර හැ ර නීල වලාකුලුසෙ පෙ නේ දෙපන්සියයක් රැක උන්නත් වටක ර වංගිරිය කුල ඇදි ‍ෙ නේ ගමන් මෙඅප ආවෙත්නුව පරපු ර වඩිනා මග මේ ලකු නේ දෙපන්සලේ ඉඳ දෙදෙන තපස් ක ර 344 354 වෙසතුරු මතක ලා වඩා විඳින සැප ගිහිගෙයි ඉඳගෙන න අසමින් රුසිරු තෙපු ලා නඩා ලෙසින් සිත නොතිබෙයි එක තැ න නොවමින් මන්මු ලා පඬාරු නොව සිල් රැක පින් රැසව න ගොසින් සතරැස් පොකුණ දැක ලා වඩා මීට කොතනද සැපතක් ව න

20 සිතියම් සහිත

355 365 බෝව සිතින් සිතමින් මේ ලෙස ටා ඇවිදින් බමුණා බොහෝ කලක් හැ ර භාවනාව කරමින් තුන් යම ටා ඉල්විය මසුරන් දහසම තැබූ පෙ ර දේවතොවො හට පින් දී එවි ටා දිවියෙක දුටුලෙස ඔහු දැක බියක ර පේව උන්නු පන්සල බුදු බව ටා ‍වියදම්වූ සැටි සිටි සඳ සැලක ර 356 366 විසිතුරු ඒ පන්සල වැසෙමි න්නේ තැන බොල රන් බඩුවට කිසි ආ සා වනතුරු පලවැල නෙලා රැකෙ න්නේ ‍නැතිකරපිද මගෙ මසුරන් දහ සා සහඋරු සුතනුන් සිහි නොකර න්නේ නොතිබමි ඒ ලෙස නම් තා නොන සා වෙසතුරු සත් මස තපස් රකි න්නේ ගතී තද‍ රොස් කී පෙමින් ගිනි විල සා 357 367 නොලසින් එබිසව් දිවසම් ඇද ලා කලක් මෙතොප නාවෙන් අප වෙතටා කුමරුන් දෙන්නාටත් අන්දා ලා නිසත් මෙදිවි තිර නැති ලොව හැම ටා බඳිමින් ඉසකෙස් වැටියද අකු ලා මමත් ගතිමි බඩ සාගිනි දුක ටා ඇවිදින් සිටියෝ සිරිපද වැඳ ලා නුඹත් පිහිට ‍වන් අද මගෙ දුක ටා 358 368 මුළු ලොව අගනන්ටත් තිලකය ම තු පල්ලර සොර මාගේ මිල දැන් ත ට සැලකර බුදුවෙන නිරිඳුන්ටයි ම තු කොල්ලද තම නොදෙමින් ඉන්නේ ම ට වනඵල වැල ගෙන රකිමැයි මින් ම තු පොල්ලක් ගත්තේ නම් දෙමි තද බැ ට ‍පලවැල ගෙනෙනට අවසර අරග තු ඉල්ලා වර කාගෙන්වත් නයක ජට 359 369 පෙම්කරු සිව්මැල්ලෙහි මගෙ බා ලේ ජූතකයා දැක සිත ගත් බසි නී කම් නැත ඒ සැප ඇරපිමි ආ ු ලේ දෙන්නට අත මුදලක් නැති සෙයි නි දෙන් රුති වරමක් ගනු තොප සි ලේ ජාතක වූ දුව කාලිය බැමි නී යම්විට මෙතෙනට නේනු දෙවේ ලේ දුන්නවු කැපකොට ඔහුට එසොබ නී 360 370 එසඳ මන්ත්රීන එබිසෝ සඳ නැගිසි ට යනලෙස නික්මුනි ඉස්සර කර ලා නැමද එපන්සල වට පිරිසිදු කො ට මන පිනවන සිත් සමාදි කර ලා දියදර පලවැල සහ මල් පුද කො ට ජන යන කල් අපෙ දුක් සැප දැක ලා නිබඳ ගෙනත් දී යති බෝසත් හ ට වෙන අන් අඩුයක් නොකරමි තෙප ලා 361 371 කුමරුන් සිටුවා පිය රජු වෙතෙ හී කතර ගෙවා ඇවිදින් තම පුරය ට නෙලමින් පලවැල ගෙන දී ‍වනෙ හී නොහැර ඇවිත් ගව්ගණනක් පසුකො ට රකිමින් සිල් ‍නොර නොවදින රැයෙ හී බමුණන් දහසක් සිටිනා පියස ට මෙලෙසින් එතපස් රකිනා ‍ස‍ෙඳ හී කැඳවා ගෙන බැමිණිය යයි එතන ට 362 372 නිසන්සලව සැප විඳ පින් රැස් කො ට තොස්ව එවිට මිණි රුවනක් සේ ල ද ගොසින් එ බෝසත් වෙසතුරු උන් වි ට ‍විශ්වාසව නෑකම් තබවා සො ඳ කුසුම් ‍රොනට ආ බඹරෙකු විලස ට ඉස්සර ‍කරගෙන ‍කාලිය නම් ල ද අසන් කුමරු දුන් සැටි ජූතකය ට ගොස් උනි බමුණු ගෙවල් දහක් මැ ද 363 373 ඈතක දුරු රට පසල් දනව්ව ක ඔපයක් මෙන් වඩවන සඳ මඬ ලේ වේදය මුල් කර බමුණු එකුලය ක සැපයක් මෙන් ඉඳ ඒ ගම ලක ලේ බෝවකගැසෙමින් ඇගකොරසැඩියෙ ක ‍විමනත් වෙන සොඳ ‍යහනක් එක ලේ ජූතක බමු‍ණගෙ රුව මේ විලස ක පානක් මෙන් සොඳ වැජඹී බැබ ලේ 364 374 රන්දහසක් කෙනෙකුන් ළඟ තබමි න ‍ෙග්දොර පිරිසිදු කර සොඳ ලෙස ටා නැති නොවනා ලෙස ඔහු ගිවිසාගෙ න දරදිය නිසිසේ ගෙණැවිත් සතු ටා ගොස් මෙම ජූතක බොහෝ දිනක් ව න කනුබොනු සප්පායම් සොඳ ලෙස ටා කල ඕහට දහසම වියදම් වූ න තම හිමි සිතු ලෙස පැවතී සොඳ ටා

‍ වෙස්සන්තර ජාතකය 21 375 385 ඒ දැක ඒ ගම බමුණෝ රොසි නේ පෙරකල් ජාතියෙ පැතුවා වැ න්නේ කියතී සරුප තම අඹුලට තදි නේ පරමල් පිදුවාදෝ පලදු න්නේ නිවට මහළු බමුණෙකු සිත ලෙසි නේ නරමුල් ඇඟ ඇට කිඹුලෙක් වැන්නේ කරන කියන දේ නුදුටුද මෙදි නේ හැම කල් මලදාදෝ සැප වන් නේ 376 386 රූසිරු බැමිණි දියට එගිය තැ න ගැසී වකට කුදු ඉසකේ සුදු ර ළු ඒ දැක ගැණුන් රවටති වෙන වෙ න පැසී නිකට දත් බොල්ලෑ කළතො ළු ජූතක බමුණා තිගෙ පිය නොවටි න වැසී තිබෙන ඇස් බියකර ‍ලන සු ළු තෝවද ගැණුන් හට කුල කියව න නැසී කුමට ඉඳ ‍උගෙ ගෙයි එක්කො ළු 377 387 එගම බමුණුවරු කාලී ලඳු න්නේ එකමග යනකල ඔබ්නට ඇ ද්දෝ මහිමි කියති තම ගෙදර ගොසි න්නේ ආතතකල උගෙ කටගද නැ ද්දෝ කරුම කරපු ඔහු ළඟ වද ඉ න්නේ තී සැටි බමුණුන් මේ රට නැ ද්දෝ අපිමයි තිස්පල කමට උප න්නේ ගැටකෝනමෙකුට ඉඳ පල ඇ ද්දෝ 378 388 ඒ ලඳ එ පවත් අසා එබස් නි තී අප මේ ගෑනුන් හැමටහ නි න්දා දෑසට වන් කටු සේම නුරුස්ස තී තොප එන්නේ මේ සිත් නපුරෙ න්දා ඈ එගමින් එලවන අදහස් ඇ තී සැප වින්දේ තෝ කොයි සැටියෙ න්දා බෝකොට නින්දා කියා අවුස්ස තී සිපගන්නේ තොපි කොයි විලසි න්දා 379 389 සතොසින් තම හිමියන් හට දුකි නේ ලස්සෝ ඇත පිනටම නොවල ස්සෝ කියමින් බොරුබස් ඈ රවටමි නේ තිස්සෝ ඈත ‍පරසිදු නොව වැස්සෝ මෙලෙසින් අගනෝ එක්වෙති සොඳි නේ උස්සෝ ඈත ගොඩු රට සිතතොස්සෝ කියති නොයෙක් මිගබස් මේ ලෙසිනේ බස්සෝ ඇත ඕහට නැත සෙ ස්සෝ 380 390 තම හිමියන් හට විපත දුකි න්නේ එබසට ලජ්ජාවෙන් ලද බැමි නී පෙම ඇතිවම ලඳ ලිය අහප න්නේ අබසැට ලාසක් පුපුරණ ලෙසි නී කීම ඇවිදින් අප මැද තී ඉ න්නේ විලිවැද ඉවසා රොස්කොට එයි නී පෙම ඇති රසමුසු බස් තෙපල න්නේ ක‍ලගෙඩි බිඳ ගොස් තමගෙට වැදු නී 381 391 ලීල් නැතිව තිසරුව තෙපල න්නේ වෙව්ලයි පුපුරයි දත්කයි රොස්කො ට මහල්ල නුඹගේ හිමිද අස න්නේ සුරයි කන්මුල් දෙක ඇද තරකො ට වාල් තමාවක් ඇද්ද ඉති න්නේ තැව්ලයි ගිය ගිය තැන රවටති ම ට වාල් විඳින දුක මෙනුඹ විඳි න්නේ අවුලයි දෙන්නේ මෙතනින් යන්න ට 382 392 පැසී ඉසත් නිකටත් සොඬු ඇකි ලේ කලේ රැගෙන ගොස් ලඳලිය ලිඳ ටා ගැසී කුදත් යන ගමනත් ඉක ලේ ගලේ ගසා බිඳ වැලිවැද සිත ටා නිසි වෙද උගෙ වෙත ඉඳිනට මෙක‍ ලේ කැලේ වසන යක් අහනෙකු ලෙස ටා ගැසීද බොල තිගෙ දෑසට පට ලේ එලේ ඇවිත් අඩ දබරෙට එවි ටා 383 393 කු දේ ගැසී නැගිටින කල වෙවු ලා මූන රවාගෙළණ ගොස් ගෙට වැදි ලා ත දේ කැසිත් කැස කැසපට අකු ලා පුන නූල ඇද දමමින් බිඳ ලා සොදේ මදන සැප විඳිනට මෙක ලා යහනේ උන් බමුණා බිම පෙර ලා ල‍ ‍ඳේ නිසරු නොකරන් අප සිය ලා බාන ලෙසට අල්ලාගෙන රැවු ලා 384 394 බඩවක පිටවක යන් වැරටි ල්ලා කන් සට පාරක් දෙමැයි කීය න්නී දෙපට කුදුගැසී වකට කුදු ල්ලා මන් බොල ‍තටදර දියද අදි න්නී ඉසකේ පුපුරැටි දත්කැටි තො ල්ලා කන් නට පැන්නා මෙන් වැලහි න්නී තිගෙ සැමි බමුණා කුණුකෙළ තො ල්ලා කන් කටුවට කරදර තෙපල න්නී

22 සිතියම් සහිත

395 405 ලාගේ ගෑනුන් කුමකට පවස ති වාලක් නැතිගෙයි නොයිදිමි ය න්නේ තීගේ සැටි ලියො වේගෙන් තෙපල ති වේලක් සිට බමුණා තෙපල න්නේ මාගේ ලඳ සොඳ රුසිරු පෙම්ව තී ලීලක් නැති දුක් කුසය පුර න්නේ ලාගේ මා කී බස් අසවයි නි තී වාලක් කොයි රටකින්ද ගෙනෙ න්නේ 396 406 ලෑල්ල මෙන් රොදු නෑරම බඩව ක එබැවින් දැන් තට වාලක් ගන්න ට ගාල් දොරක් වෙනි පිරි කබ ඇස්දෙ ක යනමන් තැන මස්සක්වත් අතමි ට මහල්ල මම දැන් ඉඳිනෙමි ‍තා රැ ක යස පුන්සිරි වෙසතුරු බුදු වෙන්න ට වාල් මෙමට ගෙණ කෙල්ලක කොල්ල ක ඇතු දන් දුන්නේවද යදියන් හ ට 397 407 මෙහෙගත් වද තො‍පගෙන් ලඳ කා ලී තුගු තුරගද දැසි දස් එතම න්නේ බෝ කුසලක් කියමින් ලද නොමැ ලී රන් රිදී මිණිමුතු ඈ දන් දු න්නේ බොහො දුරුරට අර වාවද කා ලී ගංවතුරක් මෙන් යදිහට දු න්නේ ගේ අවසර කරවයි වද කා ලී වංගගිරිය තපසේ වැඩ ඉ න්නේ 398 408 අනේ බමුණු කරබාගෙන ඉඳ ලා විසිතුරු ඇලි ඇති දන් දි නිකස ල දැනේ ද බොල දැන් මා කි තෙපු ලා මහතුරු හිමයේ වංගගිරි‍ය තු ළ වනේ බිගුන් මල් ඇති තැන් සොයලා වෙසතුරු නරනිඳු තපස් රකිති බ ල රොනේ රෑගෙන ඉදිනෙය රස විඳ ලා එලදරු දෙන්නා බැඳ දන්දෙති බ ල 399 409 උරුදිය ඇතුවම ඇති නතු පවස මි වෙස්සන්තර රජ බුදවෙන මහ තා දරදිය ඇතිතෙක් ගෙට ගෙනැවිත් දෙමි ඇස් ඉස් මස් ලේ ඉල්ලුව දෙන තා වැරදියසරි දෙක නොකියමි නොරඳමි මස්සක් වත් නොගෙනෙම දුටු කල තා උනුදිය සරිකර සැමදා නාව මි ක්රිමස්නා ජාලිය දෙනවා තිය තා 400 410 මේවර මට තෝ කිබස් වැඩ නැ ති අන් තැනකින් වාලක් ලැබුනත් දැ න් මේවල ආවර කරමැයි තෙපල තී උන්සේ කීකරු නොමවෙයි සැබවි න් මේජර කොල්ලෙකි මඳකුත් වැඩ නැති ඉන් අන් කෙනෙකුන් නොසොයා ‍සැක වි න් මේවර පිරිමින්ගෙන් ගත්තේ නැ ති දැන් තොපි ගොස් එව් ඒ දෙදරු න් 401 411 දමමින් මෝලග බොරළුද පස් ක ති ඒ අසමින් බමුණා සිත තුටි නී සැපමින් තැනතැනකන්ස දෙකත් නැති මම තී කී බස සලකා නිති නී පැමිණි කරදර තදබස් තෙපල තී අත්හැර යනු කීවා මිස ඉති නී අද තා මත්තේ කදුරු කමැයි නි තී ගැත්තන් මට අරුමද පියො බඳි නී 402 412 එබසට බමුණා බියගෙන වෙව් ලා කියමින් ජූතකයා බස් මෙලෙස ට ළඟ සිට අතපය අල්ලා තෙප ලා නොවන ලෙසින්අන් දෙකට වටපි ට වැඳ සිට සිත දුක කියමින් නොව ලා දිය දර බත බුලතුත් සැම රැස්කො ට නැගිසිට දිය නාවන්නේ තෙප ලා ගේ වට වැටකටු බඳිමින තද කො ට 403 413 නොසිටිමි තාගේ නිසෙහි අද සි ට වටපිට දර දිය ගෙට ලවමි න්නේ මමයෙමි මව්පිය ඉන්නා නිවස ට වටකර වැට බැඳ කටු අසුර න්නේ ඉන්නට ඕනෑනම් මා මෙතොප ට ‍කටුදොර බැඳ තද අගුලුන් ල න්නේ වාලක් ගෙනවයි දර දිය ගන්න ට මට සිතැතොත් ලඳ ඉවත නොය න්නේ 404 414 හැට හැත්තෑවට ඇත තෝ නාකි ය මෙලෙසට බමුණා සිත තෙපල න්නේ මට මුත්තායයි කියමින් ලොවසි ය එබසට ඇයි මොබ පමා කර න්නේ අතමිට ඇති එකෙකුට දැන සිටපි ය ලොබ‍කොට මා කී දේ විමස න්නේ මට වාලක් ගෙනවයි තෝ නාකි ය ඔබ මට යන්නට අවසර දෙ න්නේ

වෙස්සන්තර ජාතකට 23

415 425 නොලසින් නැගිසිට එබසට තුටුකො ට වෙසතුරු දානය සිද්ධ කරන්ඩ ත් මෙලෙසින් සන්ගා තිබුදේ රැස්කො ට වනයේ ‍වැසෙනා දෙවියෝ උන්ට ත් නොලසින් බලමින් අරගන එළියට ට පහළොස් යොදුනක් මහසුළු වනය ත් මෙලෙසින් සපයයි අඩුවැඩි ගමන ට පෙරවරු ගොස් වනි කයිකාවලට ත් 416 426 අක්සුන් මුසුනු දෙකඩක් බැදග තී වංගගිරිය පරුවතයට යන ම ග තොස්ව කඩා කටු පු තනවාග තී අංකෙනෙකුත් යා නොදෙමින් තනිම ග රැස්කල තම රෙදි ගණනක් ඇඳග ති ලන්ව තැනන් තැන රැකවල් ඒ ම ග අස්ව ගොසින් වැඳ යන්නට සමු ග ති උන් දුටුවා බමුණා එන පිවිම ග 417 427 සම්මත මිරිවැඩි දෙකකුත් පයල න එකලා බමුණා යනවා දැක ලා වන්ගණ කොක්කනමක් කරලා ගෙ න දැකලා රැකවල් සිටියෝ නැති ලා දුන්මන පත්කුඩයක් ඉසලාගෙ න තොසලා පොදු ගල් ගසමින් රැක ලා ගිම් සනසා යන වටාපතක් ගෙ න එකලා බමුණා බසගෙන වෙවු ලා 418 428 කුඩමිට මැද දියලබු එල්ලාගෙ න එන්නා දැක රැකවලු සිටි කඩව ර බුදිනට දේ ඉන් වටිපිට බැඳගෙ න දුන්න අතින් ගෙණ කවමින් තැන්ක ර සැරයටියත් ඒ නිවිතිපොතත් ගෙ න උන් බල්ලන් මුදමින් ලා අතහැ ර ගිමයට යන ලෙස නික්මුනි මෙලෙසි න පන්නාගති ජූතකයා නොමහැ ර 419 429 සිදුරු නැතිය සියොළඟ බඩු පට වා දමා එවිට අඩුවැඩියද වටපි ට සොඳුරු ලඳුන් සිඹ සනසා තුටු වා යමා දුටුසෙ බිය වඳිමින් සිතය ට සොඳුරු ලඳුන්ගේ දුක් දුරු කර වා පමා නොවී දනිපතිගා හනික ට වඳුරු ලෙසින් නික්මුනි කුද අට වා පමා නොවි නැංගේ උස් ගහක ට 420 430 අක්සුනුලාගෙන පයිකඩ රෙ ද්දේ ඇවිදින් ඒ වැදි ඒ ගස මුල ටා දියලබු එල්ලා කුඩමිට මැ ද්දේ මෙලෙසින් පවසයි ඇතිනතු ලෙස ටා ඉන් පිට ඇඳලා කළු දැ රෙ ද්දේ කොතනින් ආ මිනිසෙක්දෝ සතු ටා යන්නට නික්මුනි මහ හිම මැ ද්දේ නොලසින් කියතොරොතුරු ඇතිලෙස ටා 421 431 බාරිය කල කණගාටු යදාමි ස ඇයි‍ සොර කුමකටද බලනුය වෙන මේ වීරිය නැත අඩියක්වත් යන ලෙස ස මේ ඊයෙන් වඳුරෙකු‍ සේ හෙල මේ කාරිය තම සිතුවා සෑදෙන ලෙ ස ලෙයි පපු බඩවැල් බල්ලන් කව මේ සූරිය හට යැද යැද යයි මග බැ ස කොයි යන්නට ඇවිදින් ඉන්නෙද ‍ මේ 422 432 වැදෙමින් තද දුක් කුසය පුර න්නේ මම්මේ ජයතුරු පුරයෙහි උන්නෙ මි මින් වැඩ අවැඩද නිමිති බල න්නේ මම්මේ වෙසතුරු නිරිඳුට ගුරවෙ මි වැඩ මිසමින් සිකිදොසක් නොව න්නේ මම්මේ සිව්සැට සිල්පය කරව මි අඩමින් බමුණා ‍ගමනේය න්නේ මම්මේ දුක්සැප දකිනට යන්නෙ මි 423 433 පත් කුඩ සැරයටි වහන්සගල ගෙ න බොරුහෙම කීවයි නොසිතන් මෙ නුඹ ට අක්සුනු පයියද කරට දමාගෙ න ගුරුවෙහි වෙසතුරුහට මම සිල්පෙ ට විසිතුරු සිවිරට දිසා බලාගෙ න දරුදෙන්නා බයිනුත් යෙමි ‍යන්න ට ජයතුරු නුවරට ගොස් පිළිවිසි තැ න කරුනු කිමද නැතිනම් මෙහි එන්න ට 424 434 වෙසතුරු කොයිදැයි බමුණු අස න්නේ අසමින් ඒ වැදි කම්පා වෙමි නේ දන් ගැනුමට මම ආමි කිය න්නේ ගස උඩ උන් බමුණා බස්සමි නේ ගල්මුල් ගසමින් එලවා‍ ග න්නේ රස පලවැල දී වළඳව එදි නේ දුවමින් වැටෙමින් උතුරට ය න්නේ තොසකර යනමග කිව් මේ ලෙසි නේ

24 සිතියම් සහිත

435 445 පසුගමනුත් කර වැදිපුත් එදි නා මන්සොඳ රෑදුටු සීනය මෙහෙ මය ඔහු බලයෙන් ඇර රකුසෙකු ලෙසි නා කළුවන් මිනිසෙකු රෑ දුටුවේ මය අසුව ගැලවී යන දිවියෙකු ලෙසි නා වරලස අල්ලා බිම හෙළුවේ මය මහළු ගොනෙකු ලෙස පැනයයි බමු නා නෙත් දෙක උදුරා ගත්තා දුටි මය 436 446 මෙසේ බමුණු මායම්කර හැමට ම කලුමිනිසෙක් රත්මල් කනලා ගෙ න තොසේ වඩා බුදුවෙන රජ උත්ත ම තදකර කඩුවක් සුරතව අරග න මෙසේ එරජ අන සිහිකර නිත්ත ම ඉස ඇද බිම ලා නෙත් දෙක උදුර න විසේස‍යෙන් ගෙවමින් දුරු කතර ම කිව් දුටු සිනය රජුහට මෙලෙසි න 437 447 උක්දඬු අඹ දඹ කැදලි ද ක න්නේ එබසට වෙසතුරු රජු තෙපල න්නේ ඇලිකඳුලැලිවල සැඟවී ඉ න්නේ මහපින් බලයෙනි සීන පෙනෙ න්නේ සිහිල් සෙවනවල සැතපී ඉ න්නේ සැබවයි අදහා සිතට නොග න්නේ ගුගුල්ලෙවන දැක සතු‍ෙු වෙමි න්නේ බිසවුනි නුඹගේ පන්සල ය න්නේ 438 448 සතරැස් පොකුණට බැසලා එක ලා ‍ නෙත් දෙක නම් මගෙ කුමරුන් දෙන් දැකලා බිසවුන් බියගෙන වෙව් ලා ඉසකෙස් නම් කුමරුන් අත බිඳ ‍ නේ එකලා බමුණා නොගසින් සිට ලා රත්මල් නම් ලේ සියොලඟ තෙමු ‍ නේ සැකලා ලෙනතුළ සැඟ වී ඉ‍ඳ ලා කඩුවද අඩුවක් වෙයි දරු දෙදෙ නේ 439 449 එමකල මන්ත්රී එබිසෝ ලඳ හ ට එබසට නරනිඳු සිතට කැමැ ත්තේ මොනවට නැති දිවිසම් ඇති තපස ට දෙබසක් නොකියා විමසා ග ත්තේ අකලව නිදිමේ නිදිවිය දැහැස ට ඇවිදින් කලුමිනිසෙක් මෙහි නි ත්තේ සැප කොට නිදිවිය ඒ රෑ දවස ට සරොසින් නෙත් දෙක උදුරා ග ත්තේ 440 450 දුල්ලා රතුනෙත් ඇති තඹ රැවු ලා සීතය දැනගෙන බෝසත් එම වි ට අල්ලාගෙන වරලස බිම පෙර ලා ‍මුන තුටුව පියුමක් සේ නිරිඳු ට නිලිපුල් යුග නෙත් උදුරාගෙන ලා මේ මගෙ දරුවන් දෙන්නා ගන්න ට කල් නොයවා මේ සීනය දැක ලා ඒය සිතා යදියෙක් සෙට දවස ට 441 451 කෙසරුවසන රන්ගිරි ලෙන ඇතුල ට අනේ මට කොයි සැටිදෝ ‍දැනගෙ න සොඳුරු ඇතිනී රුවනක් යන විලස ට මෙනේ සීන බෝසතු සඟවාගෙ න නපුරු සීන පවසන්නට නිරිඳු ට ‍වනේ පලාපල කාලා ඔත් තැ න මහරු බියෙන් ගොස් සිටිදැයි මලුව ට පෙනේ සීන පිත්කිපෙමින් බොරව න 442 452 අකලව තොපි මෙතනට ආවේ මේ වෙසතුරු කීබස් අසමින් මෙලෙස ට කුමකට දැයි ‍බෝසතු පවසයි ‍ෙම් ගේදොර වට පිරිවර ඇර තපස ට තපසට අපි දැන් ආතෙක් මෙහි මේ ලොබකර සමගින් ආවෙමි මෙතන ට නොමදුටු සීනයකුත් මම දුටි මේ ඔබහැර සරණක් වෙන නැත දැන් ම ට 443 453 තපසේ සිව්දෙන උන්සඳ එක ලා එලි වූ තැන දිය තිබුවෙන් පන්ස ල සීනය දකිමින් බිසවුන් සැක ලා හැමදා මලුවේ ඇවිද තිසන්ස ල තරිඳුට කී සඳ මලුවට බැස ලා කුමරුන් මූනෙන් මූන තබාලො ල සක්මන් කළ කවරෙක්දැයි තෙප ලා දරුවෙනි රෑ දුටු සීන නපුරු බ ල 444 454 වරමුත් දුන්නෙමි ආයෙ නේන්න ට පියරජ ඇ‍රවෙන බැහැර‍ක නොයව න් සත්මස ඇතුළත නාවෙමි මෙතන ට කෙලිනා තැන නුඹලා දිය පත් ව න් බිසවුන් සීනය දුටුමැයි කිවි ට මේ වල නැත පියරජු මිස නෑය න් කියව්ව තොපි දුටු සීනය මෙලෙ ට බාරයි ‍හිමි ඔබහට මේ දරුව න්

වෙස්සන්තර ජාතකය 25

455 457 රෑ දුටු සීනය ‍බොරු නැත මෙදි නේ පන්සල හැරදැන් බැහැර නොයන්නේ ඒ දුක් සැප දෙක කිමදෝ නොදැ නේ කෙළිනා ලෙස වැඩිදුරට නොයන්නේ මා එනතුරු ‍ ගොස් පලවැල රැගෙ නේ මේවල පියහැර ‍වෙන නැත සර නේ බෝසත්හට බාරයි දරු දෙදෙ නේ බාරයි ඔබටම දරුවන් දෙදෙ නේ 456 458 පලවැල අරගෙන එම විගසකි නේ බිසවුන් කී බස් මම නොදනිමි දැයි මල්කරු මල් පෙට්ටිය ගෙන අති නේ අන් දරුවන් සේ කුමට සිතම් දැයි සිරි ඇතිවම ඉන්ටයි නර නිඳු නේ කුමරුන් වට පිට කුමට හරිම් දැයි බාරයි ඔබටම මගෙ දරු දෙදෙ නේ එබසට එබි‍සෝ පලවැල සම් දැයි

459. කුමරුන් දෙන්නා දැලේ ලාගෙන පන්සල රෑ සැතපෙ න්නේ සීතනේ ඇවිදින් වරලෙස අල්ලා නෙත් දෙක උදුරා ග න්නේ සිනේ දුටු සැටි අසමින් වෙසතුරු ඒ නතු විමසා ග න්නේ පලවැල අරගෙන නොපමාවෙන් එමි බාරයි දරුවන් දෙ න්නේ

460. දරුවන් දෙන්නා දෙන්න වඩා ගෙන හිමයේ වැද රැක උ න්නා නුඹගේ පන්සල ඇරලා බිසවුනි අතරක ගොස් තොරද න්නා පෙරවරු බා‍ෙග් පලවැල අරගන එනතුරු කැඳවා ‍ග න්නා සාමිනි පල වැල අරගෙන එනතුරු බාරයි දරුවන් දෙ න්නා 461 467 හඬමින් කුමරුන් ලන් කර ගණ ලා එමවිට බමුණා මළුවට බැස ලා වඩමින් මුව හිස සිප සනසා ලා පැහැදී වැඩ සිටී ‍බෝසත් දැක ලා කුමරුන් දැනට පලවැල දී ලා මාහිමි දොස් කොට බුදු වෙත් තොප ලා ගිය දැයි වෙසතුරු රජුට කියා ලා සිටි‍ෙය් ආසිරි වාද කියා ලා 462 468 කියමින් මන්ත්රීු එබිසෝ මෙලෙ ස ට සත් මස ඇතුළත ‍පාරමිතාව න් ගියදැයි පලවැල විමසා හිමය ට යුත් ලෙස යදි කෙනෙකුන් නුදුවිමි මන් ඇවිදින් ජූතකයා මග දුර සි ට එත් පන්සල තිබූ ‍පලවැල ගෙන දුන් පෙනෙමින් පන්සල වැඩ උන් නිරිඳුට සිත්තුටු කොට ඉඳුවයි කිව් මෙලෙසි න් 463 469 එදවස් බිසවුන් පලවැල යා දී අමන් ගිමන් සන්සිඳුවා වැඩ සි ට දන් ගන්නට එති උගෙ සිත් පැහැ දී කමක්ද ඇසු ආ කාරණ මෙතෙන ට මතුවෙන බුදුබව කළ සිත පැහැ දී තමන් අඹුව උදෙසා විඳි එගැහැ ට ජූතකයා දැක සිතේ සමා දී කියන්ට වනි නොතබා වෙසතුරු හ ට 461 470 මෙලෝ පසිඳු වන රජසිරි හැර ලා මා බාරිය සොඳ රුසිරූ තිකස ල කළෝ තපස් හිමයේ සිල් රැක ලා අවුස්සාපු අගනෝ ‍බැන බේග ල තිලෝ ගුරුව බුදු වෙති තොප මෙක ලා එනිස්සාර බස් කියිමින් කුලම ල සොලෝව කින් සිටියේ තුති කර ලා නුරුස්සාය මා දෙඇසින් දුටු ක ල 465 471 ආතෙක් අපි මේ හිමයේ තපස ට දියට ගියත් කල ගෙඩිය බිඳින් නි දුන් දෙයකුත් නැත යදිහට පිනක ට ගෙට ආවත් වැඩකැයි නොසිතන් නී එන්නේ මොහු වැඩකට වේදැයි ම ට වාලක් ඇත්නම් ඉදිමි කියන් නී යන්නට කිව් කුමරුට විමසන්න ට ‍නැතහොත් ඈ මා වෙත නොසිටින් නී 466 472 කරකවමින් ඇස් රට තොට වෙව් ලා නිවට උවොත් මේ ගමණින් ආ දේ කොරහැඬි ගතමහ රළු තඹ රැවු ලා ගමට ඉතින් යා නොදේය බිරි ‍ දේ ජාලිය කුමරුන් එබමුණු දැක ලා ලොවට උතුම් වෙසතුරු නරනින් දේ බියවැද දිවටුත් කිව් රජු වැද ලා මීට උපායක් නොකියනු කීම් දේ

26 සිතියම් සහිත

473 478 ඉස්සර සැම වස්තුව දන් දි පි මි සැට යොදුනක් මග ගෙවමින් ආ වේ නිසරුව හිමයේ තපසට ආවෙ මි ඇවිදින් කුමරුන් දන් ඉල්ලු වේ ඉස් ඇස් මස් ඕනෑ නම් දන් දෙ මි තා සේ මිතුරෙක් නැත මේ සම වේ සෙස්ස කුමක් මට ඇත්තෙන් දන් දෙ මි කුමරුන්ටත් වැඩි පෙම් සිත පිරු වේ 474 479 වරමින් රැකවල් හිම මග ආවෙ ම කුමරුන්නේ රජ මූන බල න්නේ ලැග ලැග කතරේ දුර රට ආවෙ ම වල්ගිය අම්මා අවුද කිය න්නේ දන් ගන්නට මේ හිමසේ ආවෙ මි පල වැල කඩමින් කිරිද පොව න්නේ නොපමාව දුන යහපත් වෙයි හි මි අද ලැගලා හෙට පලය කිය න්නේ 475 480 ඉස් ඇස් මස් ලේ ඉල්ළුෑවත් වි ය සම්මා සම්බුදු බව පතමි න්නේ මේ දන් මිස වෙන දෙන්නට නැති විය දම්මා දරු දෙන්නා මට දෙ න්නේ රට ඇර හිමයේ තපසට ආවෙ ය අම්මා මෙතනට ආවොත් මු න්නේ කුමක් දෙන්ද අතමිට නැත කසි දෙ ය දැම්මා ආවා නාවා වැ න්නේ 476 481 වියරු දබර බස් කියනුද කුමක ට එසේ මෙසේ නිරිඳුනි නොසිත න්නේ කවුරු අවුද මේවා දන් ගන්න ට ඇසේ දුටිමි මම ගුණ ගෑනු න්නේ පතුරුවමින් යස මතු බුදු වෙන්න ට ‍බසේ ‍කනේ වැටුනෝතින් උ න්නේ දෙදරුන් ඔබගේ දන් දෙන්නේ ම ට කෙසේ ද දැන් අපි තොපි ගැලවෙ න්නේ 477 482 ආවෙමි දුරු රට කලිගු රටේ සි ට මෑතක එති එබිසෝ දැන් හනික ට නාවෙමි දන් දෙන මෙතුවක් දවස ට ඈත යන්ට ඕනෑයි මම විගස ට ආවෙමි කුමරුන් දෙන්නා ගන්න ට යාචකයන් සිටු වැද්දෝ අවි ට ආවෙමි කුමරුන් දෙන්නා ගන්න ට මේ තමාද පින් මතු බුදු වෙන්න ට

483. සුබ අසුබයි යන පිංකම් නොද න්නේ දෙන දන්වත් වලකා බස් කිය න්නේ අද මෙහි ලගින්නට බැරියයි කිය න්නේ දෙවතොත් දෙව්ව කල් නොයවා බැති න්නේ 484. සිව් මැලි ලඳ බොලඳ මාගේ දරැ දෙදෙ න කිරි සුවඳත් මුඛයෙන් තව නොව ඇරු න ගැති මෙහෙවර කෙරුමට නොදනිති ඔවු න තදින් බසක් උන් කන තව නොව වැටු න 485. බමුණා මේ දරුවන් ගෙන යන රටි න සඳ මහ රජ දුටු තැන සොඳ සන්තොසි න මුතු මිනි වස්තු සමගව දෙති සිය ගණ න බොහෝ අරගන්න නුඹ ‍ගොස් මේ ලෙසි න 48. එනදා කල ගැහැට මම දනිමි තර කො ට දෙවනුව මුනුපරන් දැක සිත් කෝප කො ට ගෙණ ඇයිදැයි කුමරුන් ගැතු මෙහෙවර ට දෙකන් නාස් කප්පති මා දුටු කල ට 487. බමුණා දුටු තැනම බිය ගෙන වෙව්ල න්නේ දිවි දුටු මුවන් සේ උන් ලය දෙදර න්නේ පිය රජ ගැති කමට දෙති යන බසි න්නේ පැනලා ඉදිරියෙන් සැඟ‍වීමට ය න්නේ 488. එතන සිටියදී දිවගොස් වල්ව න්නේ සතරැස් පොකුණ දකිමින් ගොස් සැගවෙ න්නේ උනුන් අත අල්ලමින් දියෙ බසි න්නේ නෙළුම් කොළ වසා ගෙන සැඟවී උ න්නේ

වෙස්සන්තර ජාතකය 27

489. දරුවොත් බැහැර ගිය අත නොදැන වෙසතු රු කැඳවත් ළඟට දන් දෙන ලෙසට පියක රු වෙත පත් බමුණු වග දැන කිම්දැයි නිස රු තමබස් තැනින් නැගි සිට විමසති දෙද රු 490. ඔබසේ බොරු කියන අය මේ ලොවේ නැ ති පෙරවරු කුමරුන් දන් දෙවතෙයි කිය ති ඉගිකරවා කුමරුන් සගවා හරි ති තමුත් නොදන්නා මෙන් අඩගස බල තී 491. බමුණ තගේ රළු කම් දැක බිය වෙ න්නේ දැන් ‍දෙදරුන් එබියෙන් ගොස් වල් ව න්නේ වැදූ මවුත් මෙතනනත් තැන බොල න්නේ එයින් මෙතන නොසිටම ගොස් සැඟවෙ න්නේ 492. සෙමින් නැගිටී බැමය තටවා දෙවනුවත් ගොස් රජු ක රා ම ඉන් නා දැක අසල නොසිටම දිවුද එකුමරු වල් ඉ රා උගන් නාලා දෙදරුවන් හට හොදේ දුන් දන් වෙසතු රා මෙවන් මායම් කරණ කළ බුදුවෙන්ට බැරිමයි ලොවුතු රා

493. වේග උගෙ බස් අසා නරිනිඳු සිනාසෙමිනුත් මුව ර දා වගුන් දුටු මුව පැටවු විලසින් දුවපු එකුමරු වන මැ දා මේ ගමන් පුත නොගිය හොත් බුදු බවට බාදා වෙයි අ දා වේග නොව වංශයට නොසැගිව වරෙව් යයි ගැසු ස දා

494. එවන් බසසා කුමරු ජාලිය නගුන් බස්වා පොකුණ ටා නෙළුන් පත් යට සඟවමින් සිට සැකව බලමින් වටපි ටා රජුන් අඬගැසූ හඬට නොගියොත් සේය හිස ‍සත් කඩක ටා තදින් බැඳ තද වදය කරනත් යමි සිතක් විය කුමරු ටා 495. බොරු වෙයි කියන බස් අසමින් එමහස ත් වලි වැද සිතට දෙදරුන් හඬ ගැසී නැවත ත් සිටි ඒ බමුනු අපගේ දිවි දැන් ගනිත ත් ඇවිදින් කුමරු පිය රජ සිරි පාද වදි ත්

496. ගිය නුඹගේ නැගනින් කොයිදැයි තෙප ලා පිය වැද ගියේ මුව රැල මෙන් වි විකු ලා පිය මහ රජ දෙවනුව හඬ ගැසූ ක ලා බිය වැද කුමරි ඇවිදින් සිටි පා වැඳ ලා

497. කුමරුන් හඬන කඳුලෙන් රජ පතුල තෙ මේ පියරජ හඬන කඳුලෙන් කුමරු පිට තෙ මේ හැඬුවත් නොසෑදෙයි බුදු බව සිතින් හි ‍මේ සසර සයුර තොප නැවයෙන් ගොඩලමි මේ 498 500 ජූතකයා පස ට මෙතොප දුන් පිනි නේ නරනිඳු වෙමින් සහතු ට සසර දුක් දුරලමි නේ කුමරුන් තුරුළු කො ට අප බුදු වෙන දි නේ සිරස පිරිමැඩ කිව්ව මෙලෙස ට නිවන් දැකපන් නුඹත් පුතු නේ 499 501 දන් මේ තොප ත කා ජාලිය කුමරි දූ ඉල්ලා ආය ජූත කා අසා කී බස් නිරි ඳු පුතන්ඩිනි මත කා කීමද දුක් මුහු දු යන්න බමුණා කැටුව සල කා කයින වනසෝ තෙපුල් මෙබ ඳු

28 සිතියම් සහිත

502 508 ජාතක වු ක ලේ රජ සිරි හැර අ ‍ නේ කාගෙන් වේද අවු ලේ තපසට ඇවිත් මෙව නේ අම්මා ආක ලේ මවුපිය සමගි නේ කීමද අප දන් දුනොත් ලැපැ ලේ අනේ එකතැන ඉන්ට නූ නේ 503 509 පිය නිරිඳුනි අ නේ මෙමා දන් දෙ න්නේ දෙගුරුන් සමග මෙත නේ නැගනින් දන් නොදෙ න්නේ අප දුන්නොත් ද නේ වැද පිය රජු න්නේ අනේ කිසියම් දුකක් නොදැ නේ කිව්ව බුදු බව පතා ග න්නේ 504 510 අම්මා ආ තැ නේ කි එබස් අසමි න් නුදුටුවොත් අප දෙදෙ නේ එ‍බෝසත් සඳ මෙලෙසි න් දිවි නොතබති අ නේ සි එලෙස නොසිත න් තනිව වැද ඔබ තපස් රකි නේ එසේ සිතමින් නොවව් වැලකු න් 505 511 බුදු බවට මෙත ලේ රිසි වූ දනකට එ න්නේ මදිදමා දුන් කුස ලේ වෙතටම අප යසසි න්නේ නැගනියන් දුන් ක ලේ නොසැනසුවොත් සිත උ න්නේ අපේ රජ කුලයටත් කැල ලේ කෙලෙසද මතු බුදු වෙ න්නේ 506 512 නැගනියන් කරණ මේ සසර දුකේ සැටි ද න්නේ සියලු වැඩ මම කර මේ දිව්වත් තම පුද දෙ න්නේ අම්මා නො දැක ‍ෙම් සුතනඹුවන් දැන් දෙ න්නේ නගා තොරෑකෙනේ දැය නිය මේ ඉන් මම මතු බුදු වෙ න්නේ 507 513 දිනිදාගේ වෙ රේ එබැවින් මාගේ පුතන්ඩි නේ දැක වෙයි බයන්කා රේ පලයන් නැගනින් සමගි නේ කෙසේ මුගෙ පා ‍ රේ ඇවිදින් මම බුදුවෙන දී නේ යමුද බුදු බවට හැවිකා රේ දකපත් මොක්පුර සිරි අ නේ

514 මවුන් තමුන් එනකල් සිට මෙව නේ මෙසේ මෙ තායම් පිනය නොහොබි නේ සාදාරණ වෙසතුරු නරනිඳු නේ මෙසඳා කුමරුන් දන් දෙන් බැති නේ

515. බමුණගේ ලඳලිය වාලක් නැති ගෙයි තාළඟ නොසිටම ය න්නා දර දිය අත් පා මෙහෙවර කරදෙමි වාල් කොයින් ගෙන එ න්නා වෙස්සන්තර රජ දරුවන් දැන් දෙති වාලට අරන් ‍වරෙ න්නා එබසට බමුණා රජ දරුවන් ළග සිට ඉල්ලයි දරුවන් දෙ න්නා 516. රසතුරු පලවැල අරගෙන එනතුරු පන්සල කෙළ කෙළ උ න්නා බමුණා වෙසතුරුගේ ළඟ සිටගෙන ඉල්ලයි දරුවන් දෙ න්නා පන්සල කෙළිනා දරුවන් දෙන්නා කැඳවා ලැම සනස න්නා අද මා කීවා අසන්න දරුවනි බුදුබය නැති ‍නොක න්නා 517. පලවැල අරගෙන ආ කල අම්මා බුදුබව නැති නොක රම්මා බමුණනි අම්මා පලවැල අරගෙන දැන් එති සැක නොක රම්මා දරුවන් ඔබ සිත් පහදා දුන්නත් ආවත් ගෙනියති අම්මා පිය රජ අපි යමි පින් අනුමෝවන් බාරයි අපෙග් අම්මා

වෙස්සන්තර ජාතකය 29

518. තොපි ඇතුළුවසන් සුවිසි අසන්කය ත් නිවන් පුරේදී එම්මැයි පතා මහ ත් රන් කෙන්ඩියෙන් දිය වත්කර උනුන් අත ත් පියුම් පොඩියෙ අත්පොඩි උගෙ අතේ තබ ත් 519. පිරිය මගේ මනහර දූ පුත් දෙද රු මෙදුන් දනෙන් බුදවෙම්මැයි තිලෝගු රු සාදු මෙපින් අනුමෝවන් සියලු මු රු සාදුකාර දී වෙසතුරු දුනි කුම රු 520. කුමරුට රන් දහසක් දී ගලවන් ටත් කුමරිය බරට බර දීලා ගලවන් ටත් වඩාගෙන කුමරි මාලිගයට යන් ටත් අගය කියාලා දෙදෙරුවන් දන් දෙන් ටත් 521. එකණෙහි මුළු ලොව එකණෙහි තොස් විය සක්වල එකණෙහි දොර දොර සෙල් විය කුළු ගල් මෙර ගල් කටමින් සෙල් විය කට කට මේ සැම දෙවි සන්තොස විය 522. සක් ඔබ දෙවියෝ ‍සතොසින් ඇවිදින් නා ලොන සුරලොව දෙවියෝ ඇවිදින් විදුලි වලාහක දෙවියෝ ඇවිදින් පින් ගත්තුව සැම දෙවියෝ ඇවිදින්

523 524 දන් දී එදවස් දරුවන් දෙ න්නේ දැන් මුගෙ රළුකම් ‍බස් තෙපල න්නේ පින්දී මුළු ලොව දෙවියෝ එ න්නේ නැගනින් අල්ලා අත්වැල්ල න්නේ බමුණා යන පියවර සිහි වෙ න්නේ තරය් වෙව්ලා කඳුළු ඉසි න්නේ නික්මුනි බැඳගෙන කුමරුන් දෙ න්නේ දෙවියන් බමුණා කැටුවයි ය න්නේ

525. බමුණා කුමරුන් ගෙනයන තැ න්නේ සෙලකින් පයගැසී මුණින් වැටෙ න්නේ නැගිටින කෙළියෙන් දෙදරු දුව න්නේ පන්සල ගොස් පිය රඩුව වදි න්නේ

526. සිය පිරිවර රට තොට හැම වස්තුව නැති නි ම්මා එද ලොබ හැර ඔබ සමගින් තපසට ආවෙ ම්මා තරු පිරිවර පුන්සඳ මෙන් වන මැද උන්නෙ ම්මා වෙසෙතුරු පිය රජුනි ඔබට බාරයි අපෙ අ ම්මා 527. ආදා සිට හිමයේ අපි සමගිව ඉඳ නි තිනේ රෑ දා වල් වත් පිලි‍වෙත් කලදැයි සම සි තිනේ ආදා රෙක් ඔබ මිස නැත අම්මා හට ඉ තිනේ බාදා නොව ඔබ බුදුවන් අප දන් දුන් පි නිනේ 528. ලපසේ සඳ විලසේ දවසක් වෙන්නු වේ ම්මා එප‍ෙස් බුදු කෙනෙකුන් මෙන් රැකිදැයි නිති යෙ ම්මා සැපසේ අප දන් දුන්නෙත් වැදුවෙන්වද අ ම්මා අපසේ පිය රජුනි දනට නො දෙන්න අපෙ අ ම්මා 529. වදා වඩා රසකිරි දී ඇතිකළදැයි පෙමි නේ අඬා විඩා හැර පලවැල ගෙනදුන් දැයි නිති නේ වඩා මේ අප වංගිරිය ආ ම්මා සඳි නේ වඩා සදෙව් ලොව සැප විඳ නිවන් දකින් සොඳි නේ

30 සිතියම් සහිත

530. පෙම්මා සුරතල් කියමින් දෙතනේ කිරි බො ම්මා වම්මා කඳුලැලි ඉස ඉස ඇවිදින් දැයි අ ම්මා අම්මා අප නොදැක ඉතින් කෙලෙසක වැවෙ ම්මා සම්මා සම්බුදු වෙනදා නිවන් දකින් අ ම්මා 531. සැට දහසක් රජුන් මැදේ ඉපිද සො‍ෙඳ් අ ම්මා රට දහසක් වල බැලුවත් නුඹසේ නුදුයි ම්මා කට දහසක් ඇතුව කීවත් නුඹෙ ගුණ නැත ති ම්මා වට දහසක් ගව් හිමසේ ගියදෝ අපෙ අ ම්මා 532. දුක් විඳ දසමස උසුලා වැදු දැඩි අ‍ෙප අ ම්මා අඳුන් තෙලින් නිති සරසා ඇති කළ දැයි අ ම්මා රස පලවැල නෙලා දිදී රක්ෂාස කළ අ ම්මා සතර අපාවල නො ඉපිද නිවන් දිකින් අ ම්මා 533. රසතුරු පලවැල අරගෙන එන්දැයි අපෙ අ ම්මා විසිතුරු සුරතල් කියමින් දෙ‍තනේ කිරි බො ම්මා නිලතුරු වල සෙවනැලි වල කෙළ කෙළ ‍උන්නෙ ම්මා වෙසතුරු පිය රජුනි ඔබට බාරයි අප අ ම්මා 534. දෙන්නා දෙව් කුලෙන් වඩා ආදැයි අපෙ අ ම්මා ඇරලා පන්සල ගමනක් ගියාදෝ නොදනි ම්මා බමුණා දැන් යන රටකට දෙන්නම යමු දැ ම්මා රෑ දාවල් කී මෙහෙවර කරන්නට නොදනී ම්මා 535. පියරජ අප අත්හැරලා ඉන්දෝදැයි නොදැ නේ අම්මා අප අත්හැරලා වෑවෙනු කොටි ලෙසි නේ සත්මසකට පමා උනොත් මෙලෙසේ නැත මෙදි නේ පියරජ ඇසි අම්මා ගිය අත් නොබලා ඉන් නේ 536. ලෙයි ගිනි කඳ ඇවිලී ගිය පියරජ හට එදි නේ අප අත්හැරලා මෙවනේ ඉන්නේදෝ ඉති නේ බමුණා දැන් තද දුක් ගෙන යන්නෙය තැනි නේ පියරජ ඇයි අම්මා ගිය අත් නොබලා ඉන් නේ 537. අ ම්මොයි යන කොල්ලන් දැක බඩ කකියයි ඉති නේ කම්මොයි යන රස කැවිලිත් නොදෙද්ද නෑසිය නේ අම්මොයි අප අත්හැර ගිය ගමනක්දෝ නොදැ නේ අම්මා අපි කවර කලෙක දැක සැනසෙමු ඉති නේ 538. අම්මොයි කී කෙනෙකුන් බස් ඇසුවොත් සවනති නේ වැම්මොයි කඳුලැලි එවිගස දෙනුවන් යුග නෙති නේ දන් දී මතු තුන් ලොව සැප විඳිමැයි යන සිති නේ පින් දීලා ඉදිනේ දෝ පියරජ සම සිති නේ 539. රෑ බාදා දැකලා සිට ගියදැයි අපෙ අ ම්මා මේ හිමසේ ආදා සිට මේ දුක් නොදුටි ම්මා පියරජ සිත් පහදා සිට දීලා අප දැ ම්මා බුදුවන්නට බාදා නැත ‍සතොසින් බුදු වෙ ම්මා 540. මවුකුස අපි හටගත්තෙක් වින්දේ තද දූ ක්කා සිව්දෙන සමගිව තපසට ඇවිදින් අප එ ක්කා දෙතනේ කිරි වන පලවැල දීලා අප රැ ක්කා රක්ෂාෙ කළ අම්මා දැන් වේදෝ තද දු ක්කා 541. ගසක දොඩම් මදෙයි කියා කෑ දැයි අපෙ අම්මා අහස තරුත් මදෙයි සිතා විළිළුෑදැයි අම්මා මුහුද දියත් මදෙයි සිතා රස කිරි දුන් අම්මා සතර අපයේ නොවැටී නිවන් දකින් අම්මා

වෙස්සන්තර ජාතකය 31

542. එක අතකින් නියෙන් ගගා දෙතනේ කිරි බො ම්මා දසකඩ මස දුක් උසුලා වැදුවේ අපෙ අ ම්මා සැකක් නැතිව බණ ඇසුවොත් සසරින් ගොඩ ය ම්මා දුකක් නැතුව නිවන් දකින් පින්වත් අපෙ අ ම්මා 543 552 දැත අපෙ බැඳි රළුකම් බඳ වා රුදුරු වියරු ගුණ අවගතියා යේ ඉපල් පිටේ ගැසුවා ලේ බල වා ඇදි රෙදි කදවට දගර ගසා යේ අම්මා එනතුරු අප රැක පිය වා වේයන් කෑ දඬු වැනි කලවා යේ ලස්සන නැති මුගෙ රළුකම් බල වා දන උතු වාදම් දෙපය කොරා යේ 544 553 පිනකට අදහාවද අප දු න්නේ තැඹුරුව කොරලැති පය බකලා යේ දුකකටවද අපි තැවුල් විදි ‍න්නේ කෙන්ඩ ඉදිමි සිටි පය බරවා යේ බසකට කීවයි සිතට නොග න්නේ තිය පිරිත්ත ඇති පතුල් කුනා ‍ෙය් මදකට වැඩ සිට මෙබස් අස න්නේ මෙවැනි ලකුණු ඇති එකා යකා සේ 545 554 අප්පා සාමිනි ඉක්මන් කී ම්දෝ මොහුහැර වෙන දන්ගන්නෝ නැද්දෝ බමුණාගෙන් අපි ගත් මිල කී ම්දෝ වෙන දන් දුන් කල බුදු බව නැ ද්දෝ බමුණා දවසක් රැඳුවොත් කි ම්දෝ පින් ගන්නෙක් ඔබ මිස වෙන නැද්දෝ අම්මා නැති කල අප දන් දෙ ම්දෝ අම්මා නැති තැන අප දන් දෙ ද්දෝ 546 555 සිසි කුමරුනි එහෙම සිත ද්දෝ තරකොට අල්ලාගන සරොසි න්නේ සිහන අයෙකු රෑ දොර සිටුව ද්දෝ සුරතින් පොල්ලක් රැගෙන තල න්නේ දනක් දෙවන කළ පමා කෙරෙ ද්දෝ වෙරදත් කැකල සිත බියව න්නේ පමා කළොත් බුදුබව ලැබියැ ද්දෝ වරදක් නැති අප කිම මරව න්නේ 547 556 දැන බැම්ම බැදි රළු කම් බලව ත් පෙරකල පවු දැන් පලදෙන සි න්දා බූත පියස් මෙන් ගුණයක් නොම ද ත් සිවුමැලි නැගනින් අත්පොඩි බැ න්දා බිත වෙන්ට මරැවෙකු මෙන් ගුගුර ත් කපටි සිතින් නොබලයි අපි වැ න්දා ජූතකයගෙ සැටි අසනුය පියකැ ත් මේ අැති වරපල කාට කිය න්දා 548 557 ඉසකෙස් පුපුරැටි තඹරැවුලා යේ දන් දේ අප සිතු තලවා ලාදෝ පළල් නළල ඇති තය්යොළුවා යේ අම්මා වටපිට එලවා ලාදෝ ඉගිල ඉසිර සිටි ඉස්සොරියා යේ දඬු බැට කෑ අපි සොර වා ලාදෝ පිරි කබ ගිලි ඇස් කඳුළු පුරා යේ කුසල් කරන්නේ මරවා ලාදෝ 549 558 වැහෙන පිරෙන දිය එකන්කුනා යේ රෑ දුටු සීනය නපුරැයි යන් දැයි නාස දෙපිට කැටි සොටු වගුරා යේ ගිය තැන මදකුත් නොරඳා එන් දැයි නිකට උල්ව සිටි මුක දැලියා ‍ෙය් මද දුක් උසුලා ලතැවිලි වෙන් දැයි කෙළතොළු බොල්ලෑ දත් කැටියා යේ මේ ලෙස දන් දී ලබනු කුමක් දැයි 550 559 බුලත් නොකකට කිරි වවුලා යේ අපගේ අම්මා පලවැල සන් දැයි පිටත් ඇසිරි සිටි කන්කොරියා යේ පලවැල අරගෙන දැන් දැන් හන් දැයි පිටි තොල දත් කා බස වෙවුලා යේ සොඳ සොඳ පලවැල තෝරා දෙන් දැයි කැසිත් තදව එන මුහගැටයා යේ ළඟටම කැඳවා ලැම සනසන් දැයි 551 560 නහර ඉදිලි සිටි ඇටසැකිලා ‍ යේ දරුවෝ නම් ඔබ දෙන්නට සරිවෙ ත් කිඹුල් පිටක් වැනි ගතරළුවා යේ දෙදෙනා සමගිව දෙන දන් පහප ත් නිබඳ ඉගිලි සිටි කොරල සමා යේ ඔබ දන් දෙන කල නොදෙමැයි නොකී ත් බඩ වක පිට වක උදර මොට යේ අම්මා ආ කල දෙත දන් යහප ත්

32 සිතියම් සහිත

561 571 බැද්දේ පැයකුත් නොරඳා එන් දැයි මැස්සෝ මදුරු වෝ කුමරුන් කොයි දැයි කියා බලන් දැයි ලේ බී ඇග පලනු වෝ අද අපි සුරතල් කාට කියන් දැයි ‍ ලේ තුඩු කපුටු වෝ අම්මා කා දැක සැනසී ඉන් දැයි මරති අද මේ හිමේ දුටු වෝ 562 572 මා දන් දෙවන් නේ විල්වල කකුළු වෝ නැගනින් දත් නොදෙන් නේ මාදැල් සහ මකුළු වෝ රජ කුලය වන් නේ දැල් බැඳ මකුළු වෝ උපන් කුලයට කිළුටු වන් නේ මරති ඒ වන ගල් කකුළු වෝ 563 573 මේවර අපි නොදනිම් ‍ මෝ මහ මේඝ වැසි නම් දෙතනේ කිරි නාරිම් මෝ මහ හෙනවල් ගැසී නම් පයින් යන්ට බැරි අම් මෝ පිරි පඬුරු වැසි නම් මෙසේ දුක්සෙ කොයි යම් මෝ තලා මහ ගඟ වතුර ඒ නම් 564 574 බමුණා ආ ලෙසි නී ගිරි කුල් සෙල් වැවි ල් මලානම් මේ ලෙසි නී ඕ කඳුරු ඇලදොලව ල් දුකෙක් නම් මෙවෙ නී ‍ සෙවෙල් මඩ කලව ල් කාට කියමුද මෙදුක් ඉති නී යාම කෙලෙසින් වේද නො අවු ල් 565 575 මොලකැටි නගා ගේ දඹදිව මුලුල් ලේ අත්පොඩි බැඳපු ලා ‍ගේ රජ අනසකය නිල් ලේ බමුණ තගෙ වේ ගේ ඉපිද ඒ රජකු ‍ ලේ කියව ගත් දුන් දෙයක් තා ගේ කරමු ගැති මෙහෙ අගෝ මෙක ලේ 566 576 තරයේ බැඳී නම් තද කම් කලාවෙ නී පිට සම ඉගිල යා නම් ඔය මැදහත් ‍සලා වෙ ති ‍වන සෝ කියා නම් හඬමින් නුදුටු වෙ නි පොලොව මිහිකත බලාගන් නම් අපට උනදේ කිමෙක දෙවිය නි 567 577 ඉපිද ජයතුරු පු රේ දෙවිඳුට මේ ලෙස තද දුක් කියමි න් නොරඳා අනුන් අත ‍ රේ බියගෙන අවිදින් සිරිපා වඳිමි න් වැස දෙගුරුන් ත රේ පියරජ හට වූ තොරතුරු කියමි න් කෙසේ වැසෙමුද අනුන් අත රේ සිටිනා සඳ ඒ සො‍ෙහායුරු දෙදරු ත් 568 578 එවන වල් බෑ ‍වෝ බමුණ වැටී එතනින් නැගිටින් නේ දුටු ‍නම් එවිදි බා ‍ වෝ දෙදන දෙවැලමිට ලේ වැගිරෙන් නේ බියකරු සුබා වෝ වැලකුත් කඩමින් ඉපලක් ගත් නේ ගසති නොතබා පොළොං බා වෝ ය‍මයෙකු සේ ආපසු එලවන් නේ 569 579 මේ වන රකුස් සෝ රා බී මත් වූ මදැතකු විලසි න් දිවියෝ වග වලස් ‍ සෝ දිව එන බමුණා දැක ඒ දෙදරු ‍න් කඳහු ගෝනුස් සෝ බිය වැද ගොස් සැඟවී සිටිනා මෙ ත් ගසති ලිහිනිද පිය උකුස් සෝ සතරැස් පොකුණට වනි පෙර විලසි න් 570 580 එවන වැලහින් නෝ එමවිට බමුණා පන්සල වන් නේ යක් දෙබර කඩි සින් නෝ දෙදරුන් නොම දැක කෝප වෙමින් ‍ නේ වනසර යකින් නෝ මහසත් ඉදිරියෙ සිට තෙපලන් නේ නසති දුටුවොත් මරා තන් නෝ මේ ලෙස දන්දී දේ බුදුවෙන් නේ වෙස්සන්තර ජාතකය 33

වෙස්සන්තර ජාතකය 581 591 පතතොත් බුදුබව මෙසේ පත න්ටයි එබැවින් නැගනින් කැඳවා සැනෙ කා අත මිට මග රැකලා උදුර න්ටයි ඇවිදින් සිටිදැයි පියරජු එද කා නැතහොත් නැත කායලාම හරි න්ටයි සලමින් ඉස බමුනා දත්මිටි කා මෙහෙම කරන්නේ අප රවට න්ටයි දෙදරුන් අල්ලා ගත්තුව ත‍රෙ කා 582 592 ඔබ‍ෙග් වෙනතැන මුලුලොව බොරුවෝ බඳිමින් වැලමිටි දෙක සාවෙන තු රූ බොරු දත් දෙන්නට කවුරුද කී වෝ කපමින් ඉපලක් අරගෙනනොමසු රූ සැඟවී වල් වැද පන්සල ආ වෝ තලමින් පිට පිට ලේ වැගිරෙන තු රූ නාවා මෙන් ඉන්නෙද දැන් දරු වෝ කෙරෙමින් නින්දා දෙදරුට එ මහ රූ 583 593 පිය රජ හට බොරුවෝ කී බස සා ලලා සුසුම් වෙහෙසින් බැඳි බෑ මිමේ විලිවැද කුමරුන් මුත් තොට අලෙ සා ගලා නුවන් කඳුලේන තෙමෙම මිමේ දන් දෙන බැවිනුත් මතු සැප උදෙ සා බලා කොයින්දැයි අම්මා න ම්මේ සිත ඇත්තක් කරනුය කිව් තො සා මිලා ප බස් කියමින් හඩව මිමේ 584 594 අප දුක් නොසිතා සතුටුව දෙ න්නේ දැන් ලැබ බමුණා සන්තොස ව න්නේ ගලවත් නම් අප මිලකොට දෙ න්නේ කුමරුන් අත්පොඩි අල්ලා ග න්නේ කුමරිය සරි බරි රත්රන් දෙ න්නේ පිටිතොල දත්කා කිපෙමින් එ න්නේ දෙන්නම වටිනා මිල හෝ දෙ න්නේ ඉතිනුත් සැඟවී යව්ද අස න්නේ 585 595 මෙසසර සයුරෙන් දැන් ගොඩලුව ත් කුමරුන් අත්පොඩි පිට සඟවා ග ති තොපසේ සයුරේ වෙන තැන බැලු ත් කටු දැති ඉපලක් සුරතට අරග ති තොප අප සමගිව මුලුලොව ‍ගොඩලත් ගැසු ගැසු පහරට වැටිරී නැගි ග ති මෙමසේ පිටිවාලත් නැත තෙපල ත් බමුණා එමවිට බයගන්නා ග ති 586 596 වලිනා සිටිනා අත විමසන් දැයි ක්රිාස්ණ ජිනාවුන් ඇසුරට ගති ත ද දුලිනා පුලිනා ලෙසට වැසෙන් දැයි ජාලිය කුමරුන් දුවමින් මග ග ද ගලිනා සෙලිනා පැන විමසන් දැයි දෙන්නා අසුරට අත් පොඩි බැඳ ත ද වලිනා වැවිනා කිමදා බලන් දැයි තලමින් කර අල්වා යව් කිය ද 587 597 අකාළ දන්සැල අප නැති කල ටා ඉසකෙස් අගිනුත් වෑහෙන දාඩි ය බෝකොට සන්වල්දුක්වේ සිත ටා පිටදා මැද්දෙන් වෑහෙන ලේ වි ය කි කල වරදක් නොමගෙන සිත ටා නෙත්හුනු කඳුලෙන් දෙපතුල් සේදී ය ආදල අම්මා බාරයි ඔබ ටා දෙදරුන් විඳිනා දුක් තද බෝවි ය 588 598 විමතිව ගිය තැන නොරඳා එන් දැයි බැඳලා රළු වේවැලකින් අත්පො ඩි කැමතිව පලවැල තෝරා දෙන් දැයි බිඳලා පොල්ලක් සුරතට ගෙන ත ඩි පෙමැතිව දෙතනේ රස කිරි දෙන් දැයි ඇඳලා අත පය ගමින් ලෙස ද ඩි විමැතිව අම්මා නොදැක හඬන් දැයි වැඳලා බමුණට කීවෝ දුක් දැ ඩි 589 599 සේරුව දැනා ආ බමුණා සිත සේ ඉල්ලා ගත් කළ රජුගේන මේ සො රු සාරුව සඳ මැඳ සක් ඇන්දා සේ කොල්ලා අපහස දොඩනුද බස් ග රු දරුවන් දෙන්නා දන්දී සිත සේ අල්ලා අත මස් දෙපිටට සතතු රු තාරුව පියරජ අම්මත් අප සේ එල්ලා ගනි පය බිම නොගැවෙන තු රු 590 600 අසන් කුමරුවනි මෙමා කියන බ ස වාල් තමා අපි ගත්තේ කුමට ට නගුන් නුඹේ කැඳවාගත නොවල ස සාල් සලාදැමු පයිකඩ මෙන් කො ට නිසන්සලව අපි මතු බුදුවන ලෙ ස ලීල් වි දිවි රැකනෝතින් නියත ට මොවුන් සමග පලයව් නොව දොම්නස ලීල් කළොත් පින නගාගෙ වැල්ප ට

සිතියම් සහිත 601 606 මහත් අසත් දැන මෙහෙම කියන්නට ද දැකලා ‍ෙබා්සත් ලස කකිය න්නේ ගැසෙන් වැසෙන්නේ කුමට සැපෙන්ටද තද ‍සෝගිනි කඳ ඉතිර පැසෙ න්නේ එහෙත් මෙහෙත් මම හත්තේ කුමටද මා ඇස සමුවේ මෙවිවර ව න්නේ නුඹෙත් නනාගෙත් සෙනෙහෙ බලන්ටද කුමකුත් කෙකෙරෙද ගිය තැන උන්නේ 602 607 බුදුබව පැතුවේ දරු දුක් නැ ද්දේ සිතමින් බමුණා අල්ලා ගෙණ ලා අම්මා නම් අප බැඳලා දෙ ද්දේ ගසකට පිටදී බැඳ සිටු වා ලා ගොන් බැඳ තැලුවට කිරි එ‍රව ද්දේ ගන්දෝ දරුවන් මැරෙයි සිතා ලා සක්වල දෙවියෝ අසලක නැ ද්දෝ එකෙකෙහි ඒ සිත පසු බස්සා ලා 603 609 අප්පාටත් අප දා නැත්තෙන් දෝ අඹුදරුවන් දී පෙර බුදු ව න්නේ අම්මා අප දැන් නොවැදූ වෙන් දෝ නොසිතුව මේසන් පරවැඩ ව න්නේ ඇති කරගත් අපි දරු දෙන්නෙක් දෝ සිත තරකොටගෙන මෙත් වඩමින්නේ අත්පොඩි බැඳලා බමුණට දෙද් දෝ බුදුබව පතමින් නිසලව උ න්නේ 604 609 දෙතෙනින් කඳුලැලි වැගිර ඉසින් දැයි එසදෙහි බඹ සක්වල සක් දෙවියෝ එදකොට තැලුවත් බැහැර නොයන් දැයි ඉර සඳ පල් සිව්වර දෙවියෝ බැඳපු රළුව අත බැබිම පාත් දැයි අට විස්සක් පන්සාලින් දෙවියෝ මෙවෙනි අහෝ දුක් නගා විඳින් දැයි පින් ගත්තුව මේ හිමවල දෙවියෝ 605 610 සොදයා නොම දෙයි නැත නැත වැටෙමින් බමුණා එදවස් දරුවන් ගනිමි න අත්පොඩි ඔසවා නලලේ තබමි න් පුර බඹ දෙවියන් සිට පින් ගණිමි න කුමරුන් පෙරලී පියරජු වඳිමි න් බැදිවෙන් ගෙණ සිටි දෙවියන් විගසින බැඳනෙ කුමරුන් නික්මුනි එලෙසින් බසවට වන පල පෙන්වයි වෙන වෙන 611 සීත දුක දුක වෙමින් එබිසෝ ගොසින් එම මත දුරු ව නේ නාන තැනිවල ඇවිද රස පලවැල නෙලාගෙණ වෙන වෙ නේ පීන මින් දුක් සමුදුර් බැස දෙදරුවන් සිහි කර ග නේ පාන මෙන් හිම එලිය කර පන්සලට එන්නට එන තැ නේ 612 පමා කරවන ලෙසින් එබිසෝ සුර රජුන්ගේ වරමි නේ හිමා ලේ සිටි සතුරු සිව්පා සත්තු එලි බැස තැනි තැ නේ සමා නොව ගිරිගුලෙන් මෙත් බැස සිටිති නෙත් ඔරවා ග ‍නේ මෙම සමි අද උනේ කිම්දැයි සිත එබිසව බිය ගෙ ‍නේ 613 සතර ගව්වක් හිමය තුල ඇති සතුරු සව්පාවෝ දැ නේ සතර මග රැක සිටින්නෙමි බැරි යන්ට වේලාවට අ නේ නපුරු සීතය දුමිටි උවදුරු කිමද නොදැනෙයි දෙවිය නේ එතුරු සෙවනක වැටිලා ඉඳ හඬති දෙදරුන් හට පෙ නේ 614 616 පියරජ දන් දෙතිය බැ තින් මේ වන සිව්පා සතු නේ අම්මා නැති මෙකල ඉ තින් දුටුවොත් අම්මා ඉති නේ වම්මා කඳුලැලි දෙනෙ තින් විඳිනා දුක් අපි දෙදෙ නේ කාට කියමු මෙවර ඉ තින් කීවොත් පින් ඇත මෙදි නේ 615 617 අම්මමොයි සන බසට අ නේ පාලා දරුවන්ට සෙ නේ අම්මොයි කඳුලැලි නෙති නේ අද උදයේ ගිය ගම නේ දෙවියෝ නැද්දෝ මෙව නේ නගා නොයන්දැයි පයි නේ නොබලනු ඇයි මෙදුක් අ නේ මක්කරමුද ඉතින් අ ‍ෙන්

වෙස්සන්තර ජාතකය 618 628 අම්මා හැර යන් දායේ ඇසේය ඕ ගම් සස ලා තද දුක් උසුලන් දැයේ ඇත්තු සිටිති රැලින් රැ ලා සිතින් සෝක ගන් දැයේ ගස් බඳ සොඩ වලින් වේ ලා නගා නොයන සන් දැයේ නොබා තගොයි වරෙන් බ ලා 619 629 මලානිකව දැන් නගු ගත මැල විය වන කිඳුරෝ ඇති මේව ලා ගලා නුවන් කඳුලෙන් ලැම තෙත් විය බිම් සාරන ඌරු රු ලා ඇල ‍දොල යන වතු‍රසෙ නෑ විය දෙනේ සිටි සුනෙර කැ ලා නාග විඳින දුක් අද මට බෝ විය නොබා නගොසි වරෙන් බ ලා 620 630 නිමල් රුවැති දරුවන් දෙන්නා හ ට රුදුරු හවරු ඇති මෙ ලා ඉපල් පහර වැදහුනු ලේ විලස ට වඳ්රරරු රිලා හිවල් රැ ලා ලකන් සොඳුරු ගණරන් පෝරුව පි ට නුදුරුව යෙති යෙති පැන ලා ඉඟුල් රනේ සිතුයම කල විලස ට නොබා න‍ෙගායි වරෙන් බ ලා 621 631 රනේ රුව‍ෙස මව ලඟ උන් නංගී ඇරලා මව පියන් ව ලා වනේ උනේ ගත වැවරත් නංගී වැරලා ගෙන යයි බැඳ ලා අනේ ඉතින් අපි නොවමුව නංගී නගා විඳින දුක් දැක ලා අනේ උනා හැරපන් මගෙ නංගී තරයේ එති කඳුලු ග ලා 622 632 සැකසිත් වී නම් බමුණු අස න්නේ පියරජ දන් දීපු ක ලා අප අත බැඳි බැම්මද නුමුද න්නේ යන්ට මෙමග බිලිදු ක ලා කැපවූ වදයක් මටම කර න්නේ නොවැටෙන් ඇලදොලත් ව ලා ඇපවෙමි නගනින් මුදා හරි න්නේ නොබා න‍ෙගායි වරෙන් බ ලා 623 633 ඈත සිටබ බැඳගණ එන වයි රා අඬා දුවති බසින් නගා ජූත කයා පහකරවයි මෙව රා යන්ට බැරිය අඩිය නගා දාන බැම්ම බැඳ ලිලත් නොත රා වඩාගන්ට බැරිය නගා සේතු ලමින් කුමරුට ගුණ නොක රා විඳිනා දුක් බෝය නගා 624 634 මල් පියුමක් සේම ග තා මල් සේ කුමරුන් බඳි ති යන්ට බැරිය මගක ඉ තා විල් වල වැටි වැටි සෙ ති නගා විඳින දුක් නොසි තා වල් ගවයෝ බොහෝ ඈ ති දුන්දැයි බුදු බවට ප තා කල් දන උන් ලැගුම් ග ති 625 635 වග වලසුන් ඇති මෙම ගා බයානකව දෙදෙන අ නේ දාර පිඹුරු ඇත මෙම ගා මලානිකව‍ යෙති එදි නේ මුව තොළු දී සිටිති ම ගා පියාකරණ සව් සතු නේ ඊට නොබා වරෙන් න ගා මෙයා කියව දුටොත් අ නේ 626 636 වාත මේගයෙන් ඉති නේ පියරජු හට දුක් නොදැ නේ සීත සුළං ඇත මෙව නේ අම්මා දුක් දනිති අ නේ වාත මුවන් දැක නෙති නේ දුක් විඳ වැදු මවුන් අ නේ බීත කොවන් න‍ෙගායි අ නේ ඉතින් කීකල දකිමි දැ නේ 627 637 වඩාගන්ට සිතේ සෙ නේ නැගනිනි නුඹෙ අතෙ ලු වේ වඩාගන්ට බැරිය දු නේ මුතු මිණිවද පැළඳු ‍ෙව් දොඩා බමුණු රළු බසි නේ බමුණාහට අසු ඌ වේ විඩා බෝය නගෙයි අ නේ බැම්මට අත වැලලු වේ

සිතියම් සහිතය 638 643 සුරතල් දුටු මේ නගා ගේ මල් මොලකැටි මගෙ නන්ගී මෙරගල පැලෙසුස මෙම් ගේ වල් වැද ගිය තැන සැන්ගී සැමකල උනිමිය සම ගේ උන්නොත් දුකට නො සැන්ගී පෙරකල අකුසල් කා ගේ අද මට දුකමයි නන්ගී 639 644 නින්දක් නිසි කිමිදි ලා ඉඳලා අපි දැන් දැලේ සැන්දක් කිරි ඇද බී ලා බැඳලා දෙති දන් වාලේ වින්දත් අස අම්මා ලා විඳලා සැප දැන් බාලේ දැන් දැන් දිව ඇද කා ලා බිඳලා බිස ඉඳ දාලේ 640 645 ගත්ලෙස බමුණු කීයන් ‍ නේ පෙර තපසට ගිය පෝ දා දුත් රැස කාට කියන් නේ නුවරදි චේතිය නිරි ඳා මෙම ලෙස අම්මා නොදන් නේ නොගනිමු කිව් අම්මා දා පත් රැස දිනිදු කියන් නේ ඉන් පලදුනි මේ දුක් ක ඳා 641 646 මිහිකත උඹද බොල න්ඩී නම්මා මුත්තා කීදැයි සැකකුත් නැතුව නග න්ඩී දැම්මා ඒ නෑ සුදැයි සාදන් බුදු බව ව න්ඩී දැම්මා පියරජ ඒදැයි මේ සත්කිස අම්ම න්ඩී අම්මා අපෙ ගෙනේ නුදැයි 642 647 පිට අත් බැඳපි තදී ළමා සොඳ ලෙස මවුපිය ල ද්දේ සැටියුත් බමුණට දෙ මිමා යන ලෙස පල වැල බැ ද්දේ සිටි‍ෙයාත් නුමද කීය මිමා ගණ සොඳ පිය රජ මැ ද්දේ දුටුවොත් කීය අපෙ අ ම්මා වෙන වෙන තුන් කඩ බැ ද්දේ 648 කිරි දුන් අම්මා නො තකා තුන් ලොව සව් සතුන් තකා ජාතක දරුවන් නො තකා දුන්දැයි බුදුබවම තකා 649 කොමල රුවැති ඇගේ රති වාවර‍ින් නෑ ගේ කඳුළු නුවන් ග‍ෙඟ් එන වතුරක් ර ගේ ඉඳ මව්පිය ළ‍ගේ මෙ ගමන් තනි ම ගේ යන්නේ කෙසෙද නගේ නුඹේ දෙපතුල් නෑ ගේ 650 ඇර තපසට ලොල් තනියම පන්ස ලේ බුදිමින් පල වැල් උන්නෙමි මේ ව ලේ අප කළ අකුසලේ පලදුනි මෙ ක‍ ලේ නැගනිති සංවලේ නොවන්න සිත තු ලේ 651 රත් පියුමට නිගා කළ‍ දෙපතුල් යු ගා ගල් මුල් ඇති මගා ගියෙන් බිබිල න ගා ඉන්නට මත් මඟ නොදේය මගෙ ර ගා යන්නට දෙපය නගා බැරිය ඉතින් න ගා 652 නෙත් යුග රතු වෙලා හඬා සුසුම් ල ලා සිත් තද දුක් වෙලා දෙන්නමයන ක ලා ඇත්තු රැලින් රැලා සිටියා බලා බ ලා සිත් තද දුක් වෙලා නෙයාද උනු වෙ ලා 653 මවු පියවුන් තුරු‍ළුව නිදි ලද දෙද රූ කවුරු නලවද්ද ලංකර ගෙන කුම රූ සිත සුලා ඇල්කා වෙව්ලන කුම රූ මෙසේ සිත සිතා උන් කලට වෙසතු රූ

වෙස්සන්තර ජාතකය 654 හැමදා නැති දුකක් හිමයේදීම ග තී

      	සැමදා ගෙණෙන පලවැල අද කලට නැ 		තී
      	සොඳට පලවැලක් අද දුටුවේම නෑ 			තී

මෙලෙසින් බිසව විමසා හිමය ඇවිදි තී 655 යන්ට ඇම කුමරු වෙසතුරු ඉද සෙ නේ එතදා පුරෙන් ආ ලද බොලඳ දෙදරු නේ පතුල් ඉදිමී යාදී හඬන දරුව නේ දරා නොහී ඇවිදින් හඬන කුමරු නේ 656 මව් පිය තුරුල්ලේ ආස බුදිනා කුම රූ පව් පලදී හිමගතවිත් උනු නිස රූ සව් පත ගෙඩලන්ට දන් දුන්නේ කුම රූ දෙව් බලයෙන් මුතුන් නුවරට යති කුම රූ 657 කෙකි ගාවට ඇවිදින විට පලවැලයක් එ හැම නැ තී ඇවිදින් බියගෙන වෙව්ලා දරුවන් කොයිදැයි කිය තී කෙලියා පල බලා ඇවිද රජහට ගොස් මෙසේ කිය තී හිමයේ දූට බයන්කාර කියා බිසව බිම පෙරලෙ තී 658 පලවැල ගෙණනට යනදා හැමකල් නුවෙමි මේ බව මෙදි නේ පන්සල කෙලිනා කුමරුන් දෙන්නා නුදුටිමි ලැය සෝදුකි නේ අ්දසකල් පන්සලවට කෙලියේ නැත දුටුවොත් කීය දරු දෙදෙ නේ සීතය දුටුවා බොරු වූයේ නැත නුදුටිමි මගෙ දරු දෙදෙ නේ 659 හිමයේ තපසට එනදා කැටුවම ආවේ කුමරුන් දෙ න්නා සාමිනි ඔබ බැන නොනැගී උන්නත් නොදැක නොවැවෙමි දෙ න්නා පලවැල ගෙණෙන්නට යනදා ඔබහට බාර කළෙමි දරු දෙ න්නා අදකල් ඔබ බැන නෙනැගී උන්නත් මගෙ කුස ගිනි ඇවිලෙ න්නා 660 අම්මා රසතුරු පලවැල අරනෙ සංවල නෙවම දුක ක්සේ ලෙයි ගිනි සෝදුක් උසුලාගෙන සිට කෙලි පල ලමින් ද ක්සේ සැමදා පලවැල අරගෙන එනකල් පෙරමග දුවඑති ද ක්සේ අදතල් සුරතල් දකිනට නැත්තේ කිම මහරජ දුන් දා ක්සේ 661 ඒවල වැදිරිය පැටියන් බඩ බැඳ අතු අග පැන පැන ය න්නා ඒ දැක එබිසව වැවීගත නොහි හඬමින් බිම පෙරලෙ න්නා ජාලිය ක්රිවෂ්ණජිනා මගෙ දරුවන් දෙන්නා නොදැක හඬ න්නා වෙසතුරු ජාතක සුරතල් දෙදෙරුන් ගිය අත් ඇයි නොකියා න්නා 662 සොඳ රුවන් මිණීමුතු සියල්ලම දෙමින් තපසට එන දි නේ දෙද රුවන් අරගෙණ ‍ඇවිත් තාපසට සිල් රැක්කෙමි ව නේ තුනු රුවන් හැර ඔබ මිසක් නැත වෙනත් සරණක් මට අ නේ කුම රුවන් මගෙ ගිය අතක් මට කියන් වෙසතුරු නිරිඳු නේ 663 වනේ ගොස් රසපලා පලවැල නෙලාගෙණ ම එන ක ලේ රනේ රුවනේ දෙදරු දේනනා ඉදිති කෙල කෙල පන්ස ලේ අනේ තව දැන් දුටුවේ පලදුන් එහරක්දෝ අකුස ලේ දැනේ නම් නිරිඳුනේ කියමට කවුද මේ හැටි හදි ක ලේ 664 ආමි තපස් රකිනට රටතොට පිරිවර නොත කා කීමි එරෑ දුටු සීනය ඇති උවදුරු සල කා වාමි කෙසේ මම ඉතිකින් දරු සුරතල් නොදැ කා සාමි කිමගෙ දරු දෙන්නා ගියෙදෝ අතෙ කා 665 බාර කලේ මීටද මගෙ දරුවන් නරනිඳු නේ බෑර යන්ට නෑරම එකදාට බලා නු නේ පාර තිබෙන්නා කෙළ කෙළ සිටියා තුරු සෙව නේ මෙර හ මගෙ දෙදරුන් ගෙන ගියෝ කව්ද මෙදි නේ

සිතියම් සහිත 656 කුරු මුනට ඔබින සිනාසෙමින් ලඟට එ න්නේ තුරු ලුවෙලා දෙපය වැළඳ දෙතනේ කිරි බො න්නේ වරු වක් වෙනතරු නුදුටිමි සුරතල් දරුව න්නේ දරු දෙන්නා ගිය අත් මට කිම ඔබ නොකිය න්නේ 667 අම්මා මොයි යන තෙපුලක් වත් නොවැටෙන්නේ සව නේ නිම් මොයි නැති සෝගිනි ඇවිලෙන්නා කුස තුලි නේ වැම් මොයි කඳුලැලි දෙනෙතින් වාසින්නයි ඉකි නේ මම් මේ දුක් ඉවසන්නේ කෙලෙසද නරනිදු නේ 668 ‍ෙච්තිය නුවරට දෙදරුන් සහ ආදා කිව් මේ නෑසිය කී බස් ඇසුනම් වේදෝ මේ කරු මේ ජෝති එරන් රුවිසේ උතුම් දරු දෙන්නා හැර මේ ජාතික මම කළ අකුසල් බල පලදුන් මහි මේ 669 උදා සනත් සේමිපුතුන් බිහිව බාර කළ මේ එදා මෙවන් නපුරුව දුටු සීනය සැලකර මේ නොදා අයෙක් සේම කිව්ද ඉන්නේ නරනිඳු මේ නොදා ද නරනිඳුනි මෙවන් ගින්නෙන් වඹතල මේ 670 සාලා වට හැරලා අප හිමයේ මල්වැදි ලා කාලා රස පලවැල ගෙන උන්නෙමි සිල් රැක ලා බීලා කිරි වේලා කට සුරතල් බස් දී ලා දීලා ගිනි හැරලා කොයි අත ගියෙදෝ නුඹ ලා 671 දෙතනේ කිරි බොමිනේ කළ සුරතල් සිහි වෙමි නේ උදුනේ ගිනි ලෙසින් ඇවිලෙන්නයි කුස තුලි නේ වවනේ කුත් නුදුනේ තව කිම්දැයි නරනිඳු නේ මෙවනේ තනි වෙමින් ඔබ ඉන්නට වෙයි ඉති නේ 672 සව් සිරි සැප නෙවිඳම සිල් රකිනට විත් මෙස ඳා මව් පිය දරු දෙන්නා සමග හිම මැද ගොර දුකට වැ දා පව් පලදී මේ ඔබ ළඟ දිවි වැනසේය අ දා සව් ගිරි පිරි දරු දෙන්නා නොදැක කෙසේ වැවෙම් දැ 673 677 වල්ගිය අම්මා ආකල් සතු ‍ටා ඇතිරිලි යහනේ සැතපී ගනී මේ ඉදිරිව කෙළ කෙළ එති අප ළඟ ‍ටා සැතපුන නින්දට සීතේ දාකපු මේ ඇද කල් නාවේ ඇයි මා ළඟ ටා නෙත් දෙක උදුරා ගත්තා දුටු මේ දරු දුක් බෝ උනි බඹතල උස ටා දුක් දෙන දරුවන් කුමටද වැදු වේ 674 678 පන්සල් වටකොට දුවමින් එ න්නේ ඌරන් ගෝනුන් මේ වල නැ ද්දෝ පොකුනේ දියයට කිමිද බල න්නේ රිළවුන් වඳුරන් ගවරුන් නැ ද්දෝ කුසයෙන් ගිනි කඳු ඉතිරි පැසෙ න්නේ මාවැනි දරුවන් වැදු අය නැ ද්දෝ දරුවන් නැතිකළ කුමටද ඉ න්නේ මට ඇති දරු දුක් තොපටත් නැ ද්දෝ 675 679 ඒ වන වටකොට දුවමින් එ න්නේ මිහිරිව හඬලන වල් කුකුළා ත නී නෙතහුණු කඳුලෙන් මග නොපෙනෙන්නේ තරකොට හඬලන ගම් කුකුළා නී ඇයිදෝ නිසලව ඔබ වැඩ ඉ න්නේ අතු අග හඬලන ඇටි කුකුළා ත නී කිම්දෝ නින්දක් නැත දරු ගි න්නේ දරු දුක් එක මෙන් කාටත් මවුට නී 676 680 වංගගිරිය වටලු පාතක් මෙ නී සතරැස් පොකුනේ බලමි නේ දමන දෑත් දෙක සපු මල් දම් වැ නී විතරක් නැතිදුක් විඳ අ නේ කාරණය කතා අද නෑසුවා වෙ නී කරතරක් ගියෙදෝ නොම දැ නේ දරුවන් දෙන්නා නුදුටුද දෙවිය නී සතුරෙක් ගෙන ගියදෝ අ නේ

වෙස්සවන්තර ජාතකය 681 691 දරුවන් මට දුන් දෙවි යෝ ක්රිකෂ්ණජිනා උන් එ න්දා කිම් මේ දුක් ලෙයි ලැව් සෝ දැනිත් දෙතනය ග න්දා ගෙන ගියෙදෝ වල් දිවි යෝ මියු රස බස් තෙපල න්දා කොකියනු කිම වන දෙවි යෝ අද කොයි වලදෝ උ න්දා 682 692 චේතිය පුර රජ දරු වන් ජාලිය කුමරුන් වැ ල්ලේ සැට දහසක් වද යුරු වන් කෙළ කෙළ සිව්පා ‍ගො ල්ලේ නොතකා දීලා එරු වන් ඇවිදින මගෙ සිව් මැ ල්ලේ ගෙන ගියෙදෝ මගෙ දරු වන් අද නුදුටිමි ගිය එ ල්ලේ 683 693 වටපිටැවිද ම‍ගෙ දෙපය රිදෙ න්නේ ලද්දෝ දරුවන් ලො ල්ලේ මට පිටිපාලා ඇයි වැඩ ඉ න්නේ නාවා පිනිදිය ඈ ල්ලේ සැපී එකවද මගෙ කුමරුන් දෙ න්නේ පිනවාලා රන් කී ල්ලේ අටි කරවන සුරතල් වද උ න්නේ ඇති කරමින් දරු ලො ල්ලේ 684 694 සිවු රථ ඇදුරෝ දා වා ‍ගොස් අවසර ඉල්ළූ දා නොදැනෙයි මේ දුක් බෝ වා කීවේවිද අවවා දා උන්නෙමු තපසේ සේ වා ඇසුවේ තව ඒ බා දා දරුදුක් මට වෙති බෝ වා අද මට මේ දුක් වේ දා 685 695 ඇවිදින් තපසට මම සේ චේතිය පුරයට ආ දා දුක් වින්දේ නැත බොහො සේ සිටින්නට කිව් අවවා දා කා රස පලවැල මී සේ මතු වෙන බුදු බව සා දා දරු දුක් අද විස මෙල සේ ආවෙමි හිමි බව සන් දා 686 696 අට හත් තෙක් මේ දරු ගැ බා වෙසතුරු නිරිඳුනි කී මදෝ දුක්මසි අප හට සැප ත බා රටහැර මම නාවේ මෙදෝ ඇවිදින් තපසට වත ගෑ බා දරුවන් මම නොවැදූ මදෝ අද නැතිවිය දෙදෙරුන් ස බා නිසලව ඉන්නෙ කි මදෝ 687 697 ගියනම් පත නල හිමි තු මා නද කිඳුරන් හඬ මෙව නේ ඉන්නෙද මෙවනේ තනිය මා මදකුත් නෑ සෙයි සව නේ ඇවිදින් සිල් රැක අපි සැ මා ගෙණ ගියෙදෝ මද පව නේ අද මට වන්නේ ගිනි ත මා බැලුවෙමි නැත උඩ ගුව නේ 688 698 නොදැක ඉතින් මගෙ පන න ලා සතොසින් දකිමැයි නිව නේ උදක වැටුනු මෙන් යෙති බ ලා ඇවිදින් තපසට මෙව නේ අපි කා දැක සැනසෙනු බ ලා රකිමැයි දරුවන් දෙදෙ නේ ලිඳක වැටුනු සේ විය මු ලා වැම්මොයි ක්රනඳුලැලි නුව නේ 689 699 ක්රි ෂ්ණජිනා උන් තොපි බ ලා පෙර පින් කළ පව් තද යේ නෙත් යුග කඳුලැලි ගල ග ලා නොලැබෙයි සිතු පින් වැඩි යේ වැටුනා මෙන් ඒ නුබ ව ලා නිරිඳුන් අපෙ පව් ලෙස යේ දැක සැනසෙනු කුමරුන් බ ලා අද දරු දුක් විස දැඩි යේ 690 700 ජාලිය කුමරුන් සිතු නේ ආදා සිට අපි මෙත නේ වැම්මොයි කඳුලැලි නුව නේ සාදා බුදු බව පත නේ වැටුවෙම්දෝ දරු දෙදෙ නේ පෝදා සිල් රැක සොදි නේ නුදුටුද සිවුපා සතු නේ බාදා නුදුටුද මෙදි නේ

සිතියම් සහිත 701 711 තුන්යම නැත නෙත් නින් දේ කො‍බෝ කුරුලු වනේ කුමටද මම පෙම් බැන් දේ එබෝ සතුනි වනේ හිමි දරු හිස අත බැද් දේ හබන් කුකුලු වනේ නොකියා ඉන්නේ කිම දේ කිය මගෙ දරු වනේ 702 712 ඇති කළ දරුවන් මෙ ල්සේ ඇත් අස් ගව වලසු න්නේ දෙනුවන් දෙක අද වි ල්සේ මස් කැස්බෑ කිඳුර න්නේ පන්සල අද විය ව ල්සේ ගස් උඩ යන වඳුර න්නේ ලැම දැඩි නොවෙනුය ග ල්සේ රොස් නොව කිය දරු දෙ න්නේ 703 713 ගොස් එනකල් මෙවන තු ලා මුගටින් සහ උරලෑ වෝ එති දුර දැක එකෙළ කෙ ලා සිවලුන් වල් ඉත්තෑ වෝ කති රුති පල වැල ඉල් ලා සමගින් දෙන්නම ආ ‍වෝ අද ගිනි වනි මහද තු ලා මෙමගෙහි නුදුටුද දරු වෝ 704 714 දරුවන් නැති බව කෙලෙ සේ පන්සල වට යොදු නේ තරු පිරිවර සඳ විල සේ නැත්තේ සතුරෝ මෙදි නේ දරුවන් නැති බව කෙල සේ දුරු රටින් එමි නේ රාහුට පුත් සඳ විල සේ දරුවො මගෙ ගෙන ගියෙද නොදැ නේ 705 715 පඳුරක් සේ උන්නෙමු අ නේ සිහ දිවි වලසු ‍ නේ සිදුරක් සේ විය දැන් අ නේ අද වද දුක් උ නේ අඳුරක් විය දැන් දෙවිය නේ සොඳ දරු දුක් ගෑ නේ විඳුරක් ‍ෙස් විය දෝ අ නේ දෙනෙත මගෙ නොපෙනෙන් නේ 706 716 කනකොක් විල් කකුලුව නේ අම්මා නැති ද රු‍වෝ සුදු කොක් හා ගෙරි කොකු නේ නොකෙරෙති එවන් ස රු‍වෝ කට්ටොලු කරවැල් ‍කොකු නේ තද දුක් සිත පි රුවෝ කුමරුන් දුටුවෙන් ද අ නේ නැතේ මේ වල ද රුවෝ 707 717 ඌරන් දත් දිවිය න්නේ ඇවිද තැනින් තැ නේ ගෝනුන් මුව පටවු න්නේ බලා නොයෙක් ව නේ ලේනුන් වල් මීය න්නේ හඬති දෙදරු ව නෝ දෙදරුන් කොයි පවස න්නේ ගිය අත නොදැනු නේ 708 718 මේ වන කිඳුර නේ දෙතනේ කිරි අ නේ පැන යන වඳුර නේ අද වාසිය සැ නේ රඟ දෙන මොනරු නේ ක්රිාෂ්ණජිනා ල නේ කිය මගෙ දරුව නේ කුසගිනි ඇති අ නේ 709 719 ගිරා පරෙයිය නේ පෙර මග බල බ ලා පරවි කොවිල්ල නේ දෙන්නම කෙළ කෙ ලා තාරා කපුටුව නේ අත දිගු දිගු ක ලා කිය මගෙ දරුව නේ දකිමි කවර ක ලා 710 720 ඌරු රැලිනි වනේ දුර දැක් මෙන් පියා ඉත්තෑ මුග වනේ රස බස් දී පියා ගවර රැලිනි වනේ සුරතල් පෑ පියා කිය මගෙ දරු වනේ දෙදෙනම හැර පියා

වෙස්සන්තර ජාතකය 721 729 රෑ තුන් යම සො ‍ෙඳ් වංගගිරිය තපසට ආතෙක් මෙව නේ බැලුවෙමි වන මැ දේ වංක සිතක් සිතුවේ නැත මම විසි නේ නෙත නිදි නොම ඉ ‍ෙඳ් සිංහ වලස් පමණක් නැතිය මෙම ව නේ හඬමින් ඉකිබි ‍ෙඳ් සැංගවුද තොපවත් මගෙ දරු දෙදෙ නේ 722 730 දරුවන් නැති සෑ නේ නොවෙලේ ඇවිද මැසි මදුරු වන් නේ ප්සල ගිනි මෙ නේ අවේලේ දොරට නොබසින බිලිඳුව නේ අද ගණඳුරු උ නේ දෙවේලේ මියුරු පලවැල ගෙන දුන් නේ කීමොක්ද දෙවිය නේ මෙවේලේ සිතට දුක් තදය දරුව නේ 723 731 ඉන්නේ බුදුවෙම යන සිති නේ ‍ගොසින් බලා සිටියෙමි හිමය මැද්දේ දැන් මගෙ පණනල යති ඉති නේ දරුවන් හඬන හඬන්නේමයි මට සද්දේ ලත් දරු දෙන්නා මගෙ නෙති නේ වෙසතුරු රජුනි හැබැද ඒ හඬය සද්දේ නුදුටුවොත් වෑවෙමි කොයි ලෙසි නේ ගියතම හොඳද මගෙ පත මේ හිම මැද්දේ 724 732 සතොස වෙලා මෙන් ඉ න්නේ දරු දෙන්නා ඇති කළ ලදැයි මලක් සේ නොලස ඉතින් පණ ය න්නේ දරුවන් සිතෙනකොට නෙත් දෙක විල සේ ඇලෙස නොවී තෙපල න්නේ දරුවන් නැතිව අද පන්සල වලක් සේ කෙලෙස ද අද වැවෙ න්නේ ඉන්නේ මන්ද පරඋන මල්දමක් සේ 725 733 විලක පිරුණු දිය විල සේ සතර දෙනම ඉඳ තපසේ ලොල් ‍ලේයා එවිල සිඳී ගිය විල සේ බලා ඇවිද ගත්මුල් සෙවනැල් ලේයා සැලෙන මසුන් දඟලන සේ කෙලා ඇවිද බෝගම්බඩ වැල් ලේයා දැන් වැවෙමු කොයි විල සේ ගොසින් වැටුනිදෝ නොදැනෙයි ඇල් ලේයා 726 734 ඉන්නා නෙනෙකුන් මෙන් ම බා මුතුන් විසින් නුවරට ගෙන ගියා දෝ දන්නා වෙසතුරු රජු සු බා සතුන් විසින් විසයක් විසිදුවා දෝ දන්නා දුටු බව කර ලො බා ඇතුන් තමා දැක බිය වැද ගියා දෝ ඉන්නේ නොකියා ඇයි සූබා බා පුතුන් මගේ නැති කාරණ එයින් දෝ 727 735 වලා නුපුන් පුන් සඳ ලෙසට වනමැ දා ඇසක් සදිසි මගෙ ජාලිය කුමරු ව නේ දුලා සඳක් සේ මන්ත්රීෙ බිසෝ ල දා වැසිත් වලා අඳුරක් සේම සැලසු නේ වලා ඇවිද දරුවන් දෙදෙන වන මැ දා වසක් වීද දෙතනේ කිරි නුඹට අ නේ විලාප බස් කියා හඬමින් දුකින් ත දා බසක් විවර මට නොකියා ගියේ දැ නේ 728 736 පව් පාදයක් පලදුන් සැටි දෝ නො දැනේ වනේ මට ඇවිද පලාවැල නුදුටුව නේ වැව් පාදපු දියමෙන් කඳුලු එයි අනේ අනේ අත්බලා උන් මගෙ දෙදරු ව නේ සිව්පා සතුනි කාටත් සරිය දරු සෙනේ තනේ කිරි බරිනි වැව්ගත නොහෙ නේ මෙව් පාවක් කියම් මට වැවෙන්ට අනේ අනේ කිරි බොන්ට එලිබැස සපන් පුතු නේ 737 බල‍ා ඇවිද නුදුටුමි දෙදරුවන් දැ නේ නෙහසනේ ඇවිලෙන ගිනි සෑතේ සැ නේ මෙනේ මෙනේ නැත නෑසිය කෙනෙක් ව නේ අනේ අනේ නිරිඳුනි නැද්ද දරු සෙ ‍ නේ 738 අනේ අනේ දරු සෙනෙහස බෝය අ නේ දැනේ දැනේ දරු සෙනෙහස අත්මුදු නේ අම්මොයි කියා එන්දැ දෝ දනේ ද නේ අනේ වනේ කා දැක සිතු තැනේ නැ නේ

සිතියම් සහිත 739 අටි තුන් ලොවට තැන නුඹ සේම දරුව නේ පැටි වයසේම අත්හැරලා ගිය ගම නේ අටි කරවන සුරතල් බස් කොයිද අ නේ සැටි එකවද මගෙ ජාලිය කුමරුව නේ 740 පියාසර කරණ සිව්පා සතුනි ව නේ නොදැක නොවැවෙමි මගෙ දරුවන් ඉති නේ මෙසේ කළ කුසල් සැම දෙමි සන්තොසි නේ දුටොත් කියව සිව්පා සතුනි මට අ නේ 741 744 ඇවිත් හිමාලේ තපසේ උනිමි අනේ එකම ඇති නියත් දරුවන් වැදු තැනේ ඇවිත් ලිහිණියෙක් ගෙන ගියෙ දෝනේ සැවොම එක්ක එක පතසේම වෙනි අනේ සවිත් තැන බලා ඇවිදින්ට දෙවියනේ මෙලෙස පෙම්වඩා වසනා ඇතින් තනේ ඇවිත් පෙනීයන් සුරතල් දෙදරුවනේ තොපි දරුවන් දුටුවොද කියව තොලසි නේ 742 745 තනේ කිරි දිදී ඇති කළ දෙදරු වනේ තැන තැන බලා පලවැල කමිනි තෙල නෙ ලා වනේ වනේ පලවැල ගෙන රැකමෙ වනේ පෙනිවම රකිනි පැටියන් වැදුක ලා දැනේ දැනේ කෙලකෙල උන් නා මෙ තනේ වාත දුකක් නෙ‍ාවේය මෙමට උනුමු ලා අනේ අනේ දූ ක්රිමෂ්ණජිනා උ ‍නේ ‍ගෝන දෙනුනි කියමගෙ දෙදරුවන් ලා 743 746 ගනේ පිදුමල් සංගා තැබිමි දෝ මුවෙනි නෙලා කන්නේ ලියදලු ල වනේ බනේ කියන තැන කන් නොසිටි යෙම් දෝ පෙනෙහි වෙලාවද පැටියන් බාර කිනේ තනේ කිිරට දී දරුදුක් කෙලෙම් දෝ මුවෙනි කිරි සුවඳ නොමහල දෙදෙරු වනේ අනේ මගේ දරු නැත්තේ එයිම් ‍දෝ මුවෙනි තොපි කියව දෙදරුවන් දුටු අනේ 747 කැලා අල සාරමින් කා ඇවිද වි නේ කැලා ගෙය තනා පැටියන්බා රකි නේ ලොලා ටෙමින් තැන තැන කෙලන ඌර නේ බලා මගෙ දෙදරු ගිය තැන් කියම් අ නේ 748 පවර පසිඳු හිමි සඳ සමග ඇවිදි නී ඉවර නොවන දුක්වුනි මෙමට නෙලෙහි නී කවර කලක දුක් සැනසෙම්ද දෙවිය නී මොනරුවනි කියව් දෙදෙරුන් දුටෝත් නී 749 දෙවියන් බලෙන් ලද්දේමි දරුවන් දෙදෙ නේ සවියෙන් රැකිමි දෙනුවන් විලස සැමදි නේ දෙවියන් බල පිහිටවත් නැතිවිය මෙදි නේ දිවියන් මෙතොප නුදුටුද ම‍ෙග දෙදෙරු අ නේ 750 රලු ගුණ නොවත සිව්පා සතුනි මට අ නේ මුලු රට නොපවතින දුක් වැදුනි දරු සෙ නේ අලු විය සදෙව් ලොව මට වැදුනි ගිනි ව නේ එලු වනි කියව දෙදරුන් තොපි දුටුද අ නේ 751 වට පිට බලා ඇවිදම හිමයවන ග තේ රට රට වටින බිලිදුන් නොදැක මගෙ හි තේ පිට පිට ඇවිල වන දුක් කුසය නොනැගෙ තේ මට බැට ලුවනි කිය දරුවන් දුටුද නෙ තේ 752 නාල පොළොන් විස ‍ෙගාර සතුනි මෙව නේ වේග සිතින් ඇවිදින මේවන තැනි තැ නේ යෝග නොවෙයි මට වන් දුක් මේ ලෙසි නේ වේග නොවේ කියව මගෙ දෙදරුවන් අ නේ

වෙස්සන්තර ජාතකය 753 රෑ නිදිනේ වන් දුක් ඉවර නැති නි තින් කා ඇතිනේ ඇසුවත් නොම කියති ඉ තින් මා අතිනේ සිත් තුටු කරව තොපි බැ තින් මා පිලුන් නේ නොදුටුද දෙදරුවන් ගෙ තින් 754 මසිත් ලෙසට ඇති කළ ම දරුවන් අ නේ කිසිත් උපායක් නොකියති සැවොම ද නේ වැසිත් වලාමෙන් එයි කඳුළු දෙනෙති නේ තොපිත් කිම්ද නොකියනු ලේ මැඩිල්ල නේ 755 757 වාල් ඊල් පිරිවර සැවොම දුර ද මා රුතිව අනුන් සන්තක දෙයට දිව් රති වාල් උනෙමි මගෙ හිමිනමට කර පෙ මා ඇතිව පව් බලෙන් ගැඩවිල්ව උපදි තී ඊල් වන මෙමගෙ දරුවන් දෙදෙනා ලමා ඇතිව නැති ලෙසට තම බිමට රුවෙති තී හාල් දන්ඩනේ නුදුටුද තොපිත් ත මා කියව තොපි තමාවත් මගෙ දරුවො තී 756 758 මේ ඉස්තිර තපසට ලොබව ඇවිදි නී මයියෝ සිතනල්ලු තලගොයි සමා නේ බෝ විස්වාස මගෙ හිමි සමග එකගි නී මැඩියෝ මදුරු දෙන්නෙත් මේසමා නේ මේ නිස්සාර දුක්වනි මෙමට නොලසි නී දෙවි‍යෝ මෙලොව මගෙ සිත දුක් නිව් නේ ගෝනුස්සනි කියව් ම‍ගෙ බිලිඳු දරුව නී සිටියෝ තම කියව් තොපි යනෙනාව නේ 759 දාර කඩුව වැනි වල්ගය නැමිග ‍නේ නෑර පෙර ජාති කී බොරු දිව දෙකි නේ බැහැර ගිය මගේ දරුවන් දුටෝත් නේ තිර වකිය කබරගොයි තොපි දිව දෙකි නේ 760 බාල ඉදිති අතු අග සැවොම එක වෙ ලා වෙලා මගෙ කුසේ ගිනි කඳ සුසුම් ල ලා කලා පිලා දුක් වනි මෙමට උදක ලා රිලා රැලිනි කිය මගෙ දෙදරුවන් බ ලා 761 අ‍නේ රුවසෙ දිසි මගෙ දෙදරුවන් අ නේ අනේ උන් නොදැක වෑවෙමි ද කෙලෙසි නේ දැනේ මගෙ සිතේ ඇති දුක් නිවාග නේ අනේ තොපි තමා නුදුටුද මලිත්ත නේ 762 තඹුරු පුපුදු මල් පිපි හිමය සැම තැ නේ ඉවර නොවම මල් රොන් ගනිති සැම දෙ නේ මෙවර ම‍ගේ සිත දුක් ඉවර කරමි නේ බඹර මැසි කියව් දෙදරුන් දුටුද අ නේ 763 හැම මෙවනේ ඇවිදම රිදෙනු මගෙ දෙ පා මට නොදැනේ දෙදරුන් නොදැක කිසි සැ පා වෙත සවනේ ඇවිදින් කොඳුරමින් සැ පා මදුරුව නේ නුදුටුද දෙදරුවන් අ පා 764 සිත් රුති ලෙසට සිල් රැක වන්ගගිරි හි සේ අත් පිට පල දෙමින් සිල් රැකපු අනුහ සේ සිත් තුට වඩන දෙදරුන් දුටුද තොපි ඇ සේ ඇත් කඳ ලිහිනි තොපිවත් කියව නොව ල සේ 765 පුර චේතිය සියලු නෑයන්ම හැර ද මා තිර වතපස් රකින්ට ආමි අපි සැ මා මෙවර අලුවෙලා දා යයි නැගෙන ගිනි ලැ මා සුර තල් මදරු නුදුටුද පරවියනි ත මා 766 ලගේ වසන සැම සිවුපා සතු න්නේ අගේ වඩන මගෙ සුරතල් පුතු න්නේ රගේ නරක කාටත් නැත එවු න්නේ මගේ දරුවො කවුරුද මෙමට දෙ න්නේ

සිතියම් සහිත 767 ගසින් ගසක් ඇවිදමි හිමය බල බ ලා තෙනින් වැසෙන කඳුලැල් ඉසිත හැම ක ලා අතින් ලෙසි ගසා දෙදරුන් නොදැක මු ලා ගොසින් ඉවුර පිට සිට එගහ දෙස බ ලා 768 පීදී පැසෙන කෙත් වතුවලට මව වෙ ලා ඒද ඇල කඳුරු මග ගඟට නික්මෙ ලා මුද මේකලා දෙවි දෙසට වැද ලො ලා මේද මේ ගඟ දෙවියනි කිය පුතුන් බ ලා 769 මගුරෝ මේ ගඟ වලපොත්තෝ නැත ගණ නා පෙතියෝ අගුලුවෝ මේ ගඟ දිය කෙළි නා සිත්තුට වඩන මගෙ දෙදරුන් දුටොත් දැ නා ඉබ්බනි කියව අත්වෙයි මෙකල පින් දැ නා 770 තිසර සේරු පැස්බර දිය කකුළුව නේ සොඳුරු මෙවල ගඟ දිය කෙළින සැමදෙ නේ සිසැස පු‍රා අපි නොව දුටිමි කිව් අ නේ මෙලෙස පන්සලට යති නික්ම එම දි නේ 771 සතර ගව් හිමය වන ඇවිදිමින් බ ලා විතර නොවන දුක්වනි සිතට නද බ ලා කතර ගියාදෝ දරු දන්න උදක ලා කතර ගම දෙවිඳු කියනුය දිවැස් බ ලා 772 අනේ ම‍ගේ කුස තුළ ඇවිල ගත් ගි නී සෙනේ නෑසියන්ගෙන් වෙන්ව ඇවිදි නී අනේ කොයි ලෙසින් වත් සක් රජුට පෙ නී සෙනේ වඩා දෙදරුන් කියව විගසි නී 773 වෙන් සිතේ දුක් හැර දුම දම න්නේ සවන් පුරා මගෙ සිත දුක් අස න්නේ දෙකන් බිහිරි අය වෙති සත්තුන් ඉ න්නේ සමන් දෙවිඳු මෙදුකට පිහිටක් වෙ න්නේ 774 එලෙස හිමය බලමින් ඇවිද මත්වී ඩා සියැසි පුරා දෙදරුන් නොදැක හඬ හ ඬා නොලස සිසර දමමින් රජු දෙසට ව ඩා මෙලෙස වෙසතුරට කියමින් වඳිති අ ඬා 775 වනන් තරේ බලමින් ඇවිද හඬමි ‍නේ නිලන් තරේ ඇසුවෙමි සියලු සත ගෙ නේ එකින් එක සෙතක් වත් නොම කියතී ව නේ කියන් මහ රජුනි දරුවන් කොයිද අ නේ 776 සයින් දෙතුන් වේලක් ඉඳ දරු දුකි නේ පයින් තුන් වරක් වටකොට ඇවැදිමි නේ නෙතින් නොදැක දරුවන් ගැන දුකින් අ නේ රජුන් පයේ වැටුනයි කිකිළියෙක් මෙ නේ 777 බියෙන් එවිට වෙසතුරු රජු දුකින් අ නේ ගියෙන් එපන නැතියයි සිතට දුක් උ නේ දියෙන් නැගුනු ගිනි සේමයි දැන් මෙත නේ සියන් නෑසියන් නැතුවා අද උනු නේ 778 දෙනුවන් නිදි සැතපි වෙසතුරු රජ ඉ න්නේ වෙසතුරු පා පිටෙහි උදයේ වැටෙ න්නේ පණකඳ නැතිව ඔත් බිසවුන් දකි න්නේ පොකුණට ගොසින් පැන ගෙනැවිත් ඉසි න්නේ

වෙස්සන්තර ජාතකය 779 සිව්රට මළෝතින් රජ පෙලහරින් දැව ත් මෙවනේ මලෝතින් වෙසතුරු සිත කැළඹෙ ත් සත්මග රැකපු සීලේ බේදවෙති කිය ත් පණ ඇද්දයි බිසවුන් ලෙස තබා අත ත් 780 පන සඳ ඇවිත් මගෙ දෙදරුන් කොයිද කිය ත් සැට යොදුනක් මග ගෙවමින් දත් පිණිස ත් බිසවුනි දනට නොසිතත් මෙනුඹ කිසි අහි ත් රාජ බුමණෙකුට දන් පිනිමොයි කිය ත් 781 බුදුව සව්සතුන් මොක් පුරට හැරි ක ලේ රජව මෙමුලු සක්වල සැමට වැඩ ක ලේ රජ මේ සියලු බුදුවන්නට ලොබය ක ලේ බුදුව ජයගන්ට දිපිමි මදරු ලො ලේ 782 හඬා නුවන් කඳුලින් නිබඳ වතුර වී වඩා සෙනේ කුමරුන් නොදැක තැවි තැ වී විඩා වෙමින් රජු ලඟ මන්ත්රීි දේ වී හඬා වැටී ඔන්දසි සීසන් තැති වී 783 790 දෙන්නට කුමකුත් නැත්තේ න් තුරු පතියට තුරු සෙව නේ තොප හිමි අප හිමි දරුව න් පුරුදුව ඉඳ ඔබ සෙව නේ අත දිය වත් කර සතොසි න් දරු රට ආවමු මෙත නේ පින් අනුමෝවනු දුන් ද න් දරු දෙන්නා කොයිද අ නේ 784 791 පන්සල වට ඇවිදින තුරු ඈතක සිට දන් ගත්හ ට නෙතින් කඳුලු වාසින තුරු ජූතකයෙක් ඇයි මෙතන ට දෙතනේ කිරි වෑසෙන තුරු ජාතක දරු දෙන්නා ම ට නොකිවේ ඇයි මේ තොර තුරු දීපිමි මතු බදු වන්න ට 785 792 මෙව්වර දේ මට නෙකි යා නන් බඹ සුර නරයින්ට ත් දුක් දුන්නේ ඇයි හිමි යා මන් ලෙස ඇති කළ උන්ට ත් ‍දෝත නල තබා පි යා මන් ලොව්තුරු බුදුවන්ට ත් වැඳ පින් ගති සාදු කි යා දන් දිපිමි පින් ගන්ට ත් 786 793 දෙලොවම දන්නා නුවණැ තී සාදු මෙපින් බලයෙන් මා දරුවන් දෙන්නා උන්නි ති මේ රජ බුදුවෙන උතු මා දන් දෙන කල මම ළඟ නැ තී දරුවෙනි තොප දෙදෙනා මා මා දුන්නත් ඊට කැම තී නිවන් දකිමි කිව් අම් මා 787 794 තවද දෙදරු නොදැක මු ලා සුරතල් මගෙ දරු දෙ න්නේ බිසවුන් සිත විකල වෙ ලා අදකල් මේ දන් දු න්නේ අවිදින් ඔත් රඟ දැක ලා සුර බඹ සැමදෙවිය න්නේ නිරිඳුන් සිත දුක් වැදි ලා අකුලස් හැර පින් ග න්නේ 788 795 නෑසිය හැර ඇවිත් ව නේ මෙලෙසින් එබිසව තප සා මා පිණිසයි මෙදුක් උ නේ උන් බව සක් දැක දිවැ සා ‍බෝසතු සිත සතස ග නේ මොහු දැන් බුදු බව උදෙ සා ආසන්නව ගොසින් සැ නේ බිසවුන් දන් දෙති එනි සා 789 796 රන්කෙණ්ඩිය රැගෙන සො ‍ෙඳ් සක් රජ සිතමින් මෙලෙස ට පැන් ඉසදැයි එවුන් මැ දෙ වෙස්‍ හෙණ බමුණෙකු විලස ට මන් සන්තොස ගිමන් සො ‍ෙඳ් වෙස්සන්තර රජු දැක සි ට මන්ත්රීත බිසව නැගිට ස ‍ෙඳ් ඉස්තිර කර කිව මෙලෙස ට

සිතියම් සහිතය 797 807 දෙපෝ සඳත් මෙන් කරන ල කියමින් සක් දෙවි මෙලෙස ට ත‍පෝ රකින සිත් කර ලො ල පින්දීලා නිරිඳුන් හ ට බිසෝ ලඳුන් දන් දුන් ක ල ගුරුවෙහි තොප මතු තිලොව ට බොහෝ කුසල් අත්වෙයි බ ල සක් දෙවි ගිය සුරපුරය ට 798 808 රජු වැඩ සිට නිසන්ස ලා සත් දවසක් ගිය කල ගි ම සතුටු සිතින් සිරි බර ලා පුත් දෙදෙනෙක් ගුරුවර හැ ම දන් දෙන්නට සිතේ ලො ලා එත් කැන්දා දෙන ලෙසට ම බිසවුන්ගේ මූන බ ලා යත් සක් දෙවි කියා මෙහෙ ම 799 809 දන් දෙන්නට සතොසි න්නේ පිය කරු එබිසෝ මෙලෙස ට මූණ බලා ලතවෙ න්නේ දිය දර පලවැල සරි‍කො ට සී ඔබමොබ නොසිත න්නේ දිය යුතු දේ දී නිරිඳු ට මා දන් දී බුදුව න්නේ ගිය දැයි පන්සල තපස ට 800 810 දෙති මේ තෙපුල් මන්ත්රීන දේ වී එලවන ලෙස ගෙන් තමහිමි එදි නේ සිත රිනිඳුගෙ සන්තොස වී කළ මායම් ලිය බමුණා නොදැ නේ පතමින් බුදු බව පේ වී පල නැති දරුවන් දෙදෙනා රැගෙ නේ අත අල්ලා බිස දේ වී පලයෙයි පෙරකම් ලබනා ලෙසි නේ 801 811 සක්දෙව් රජ බමුණු වෙ සේ තලක් කමුත් බැඳ අම්මා ඇවිදි තී දන් ගන්නට අයි මෙලෙ සේ යමක් වින්ම් බමුණට මේ සවි නැ තී වෙස්සන්තර රජු සතො සේ ගමක් රටක් අඳුනන්නෙක් වත් නැ තී දුන් දුනි බිසවුන් නොල සේ කුමක් කරමිදෝ කුමරුන් ලතවෙ තී 802 812 විට විට තුන්වරක් තට තී ගුගුරණ ඇල ‍දොල දිය ‍ගෝසා ඇ තී වට පිට සව් සතුන් බලැ තී සෙනෙ හඬ මෙන් ගිජිඳුන්ගේ තද ඇ තී කට කට මේ කිම්දැයි යෙ තී අසමින් වග වලසුන් ගෝසා නි තී පිට පිට මහ පොළොව තට තී බියගෙන දරුවන් දෙන්නම වෙවුල තී 803 813 සත් කුල පරුවන සස ලේ දුවන දොලින් දොල දිය කඳු නේ මහමෙර පරුවත එදු ලේ පවන හඬද සිව්පාවුන් හඬ නේ වංගිරිය සැම සිය ලේ එයන දරුවො දෙදෙනා දැක දුකි නේ නැමී නමස්කාර කෙ ලේ හඬන ලෙසට වති බිය වැද එව නේ 804 814 නාග ඇසුර සැක්රෙ බව න ඇල්මේ උන් වසු පැටියන් බැඳග න අට විස්සක් සෙනෙවි බව න වල් සතුරෙක් මෙන් බමුණා නෙන ය න වසන එමග සැමමරුග න ලොල් මටු නැති දරුවන්ගේ දුක දැ න සාදුකාර දුනි අපම න දුල් රවි ගොසට ගිර සැඟ උනු තැ න 805 815 අන් සන්තක දාසින් ටත් යමයකු දුටු සේ සිත බිය වෙමි නේ මන් අවුලක් නැත උන් ටත් ගසමුල බැඳලා දරුවන් දෙදෙ නේ වෙනත් බමුණා ආ උන් ටත් ගසමින් වන කදු වඳුරෙක් ලෙස නේ දෙන්නට බැරි කිව් උන් ‍ටත් උස ඇති අත්තක ගස උඩ නැගු නේ 806 816 තුන්ලොව ගුරුවෙන උතු මා දෙව්ලොව දෙවියන් ඇවිදින් මෙලෙ සේ දුන් දන් දැක සතුටුව මා සව්මැලි දෙදරුන් මුදමින් සතො සේ සන්තකවූ බිසව් මෙ මා මව්පිය ලෙස ලඟ ඉඳ එලිවෙන සේ අන් කෙනෙකුට නොදෙව න මා දෙව්ලොව යති බැඳ තබමින් පෙර සේ

වෙස්සන්තර ජාතකය 817 818 උදෑසනම එගසින් බමු ණා රිසිවෙමින් ජූතකයා යන වි ට මුදා ඉදිකර දරුවන් දෙදෙ නා වැසි අකුල්කටු නොපෙනෙයි මග තො ට විදාත ලක් යමකු සේ රැගෙ නා කිපී ලෙසින් දෙව් බලයෙන් එම වි ට රදා එවත මැද පැනයයි බමු ණා බසී කුමරු සහ ජයතුරු පුරය ට 819 සදමහ රජ සීනය දැක උදය සි ට සතර වේද බමුණෝ ගෙන්නා ළඟ ට මිනිසෙක් ඇවිත් රත්මල් දෙක දුනි අත ට දැන්ම කුමරු දෙත්තක් එති කිව් ළඟ ට 820 ඊට මිතුරු පෙර නිරිඳුන් පිරිවැ රූ සිටුපුත් සෙනෙවිද සෙන් දැක එනුව රූ කැටුවම ජර බමුණෙකු ඔබ මුනුබු රූ දුටිමි සිටිනවා කිව් ගොස් මැතිව රූ 821 ගස බැඳි දෙදරු අරගන යන්ඩ තම ර ට දෙවියන් විසින් හැරපුය මතුගෙ නුවර ට එනුවර දෙනෝ කිව් රජුහට ගොස් එවි ට ගෙන්නා කුමරු සීනය තෝරන තැන ට 822 වෙන රටකැයි සිතමින් ගොස් බැති න්නේ බමුණා ගොසින් සඳමග රජ වෙති න්නේ තුන් කුදු ගැසී වැඳ වෙව්ලා සිටි න්නේ නොබා බමුණා සඳමහ රජ දකි න්නේ 823 සඳමහ රජ කුමරුන් දැක මෙසේ කිය ත් නොසේ ඇවිත් මගෙ උකුලේ ඉන්ට කිය ත් බමුණුගෙ වාල් ඔබ උකුලේ කෙසේ ඉදි ත් මෙසේ සිටිඤ්ඤයි ජාලිය කුමරැ කිය ත් 824 එබස් කියා නෙත් කඳුලැලි පුරාග න හඬාගෙන කුමරු මාලිගයට ගොසි න විඩා වෙමින් දුක් සැප නරනිඳු අස න වඩාගන්ට නරනිඳු අඬගැසු එදි න 825 827 බයාතිකව සඳමහ රජ එමස ද කරුණා ඇත්නම් අප ගලවන සේ අයාස විඳ ආ කුමරුන් දෙදෙන ද වටිනා මිල මට මසුරන් දිග සේ දයාවෙනුත් උන් වඩනට ගිය ස ද ක්රිාෂ්ණජිනාහට බරට බරක් සේ කියා මෙලෙස ජාලිය කුමරිඳු ද දෙමින් බමුණා කරවයි සතො සේ 826 828 දාර වඩා මේ බමුණා අත ටා තුලා බරට ඉඳුවාලා ක්රිොෂ්ණජි නා බාර කරපු අප මෙහෙ මඩි කාම ටා සත් රුවණින් කිරවාලා දුන් සදි නා පාර වැරදි ආවයි ඔබෙ පුර ටා කුමරුට එරන් දහසක් ගනිමින් දු න් වාර නෙවේ වැඩුවොත් රජ කම ටා බමුණා සන්තොසින් වස්තුවද ලැබග නා 829 බමුණා දන්ගෙට ගෙන්නා ඉඳුවම නා රජු මේ වඩන පස්ගෝ රස බොජුන් ගෙ නා කට ඉස් මුදුනෙනුත් මැව්නොත් කිසි දි නා කා දිරවා ගන නොහී වැටී මෙලෙස ට නා 830 බමුණු එ මලකඳ දවමින් එපෙ‍ලග ර වස්තුව ගන්ට කියමින් ලැව්ව අණබෙ ර උයන නෑසිය කෙනෙක් නැත්නම් මෙම නුව ර පින් කරවිව මේ වස්තුව ගෙන පව ර

සිතියම් සහිත 831 841 සසර දැවටි ල්ලා විපතකලා තම හිමිහට තපු රූ නොදැනී ඒ මහ ල්ලා නොපඬු සැලක උන්නොත් හිමි සොඳු රූ බෝව සිතුවි ල්ලා එපා කියති කොණ්ඩෙ ඇද අයු රූ එසේ උනි මේ දුක් සිය ල්ලා කපා දැමූ අඟනෝ ගුණ නපු රූ 832 842 එයින් යම් දෙයක ට රනේ රුවසෙ තම හිමිවෙත ‍නොඉ ඳා ලෝබ නොව සිත් තටු කො ට අනේ කුමන නොදැනුම්කම් කල දා තමන් ලත්පමණ ට සෙනේ වඩා රන් හිමියන් වෙත දා කුසල් කර වැජඹෙවව් හැම වි ට කනේ තෝඩු නෙළුවේ ලද ලිය දා 833 843 සඳමග රජ සතු ට වාසේ ඇත ලඳලිය සිතුටි ල්ලා සිනෙක කුමරුන් ලන්කො ට ඔසේ ඇතුවම් ඇදගෙන මේ ල්ලා සුරතල් කරන වි ට පාසේ රස ගියදෝ මැසිවි ල්ලා කිය ජාලිය කමරු මෙලෙස ට තාසේ ගත්තුව කපමින් අ ල්ලා 834 844 මුත්තනුවනි මෙක ලා රන් බුබුලු දෙන මෙන් ලැමදේ යා මෙසේම ද අප දැඩි ක ලා දිනේ රුසිරු වත සුසුම ස‍ෙඳ් යා අප පිය රජු හිම ල සැනේ රුසිරු ලද ලියගෙ සො‍ෙඳ් යා කිමද හැරියේ යන්ට හිමව ල තනේ ගත්තු කපමින් ලැමදේ යා 835 845 අසා එතෙපු ල්ලා විය රූ වැටි ලඳලිය හිමිය න්නේ දෙදෙනම සිත තැවු ල්ලා කවුරු කීවත් සොඳ බස් නාස න්නේ දැහැස කඳුලැ ල්ලා නුපුරු ලෙසින් ඇගෙ ගේ ගිනිලන් න්නේ ගෙලා දරු සෝදුකින් පු ල්ලා නිසරු කමට එගමින් එලව න්නේ 836 846 වංගගිරි හිමය ට කබා නමුත් තම හිමිහට පැ සී බෝසතු වැඩම එන්න ට සුබා ලෙසට දවසැරියොත් සී සී යන ලෙස පිරිවර ට බඹා කෙටු හිස අකුරකි මෙලෙ සී ලැවු අනබෙර එනුවරුන් හ ට නොබා ඉතින් එමි එනතෙක් සී සී 837 847 නිසරු කියා තම හිමි එලවා ලා උරුදි බසක් ආසුවොත් හිමිය න්නේ රුසිරු කාලි ලඳ තෙලදුන් ගා ලා වැරදි කිමද මේ සැටි කරව න්නේ මෙලෙස එමග සැමලියො රවටා ලා අරදි කියා වරලස අල්ල න්නේ විගස ලවති රැකවල් නොව ලී ලා වැරදි තමා සිරසට බැට දෙ න්නේ 838 848 අයෙක් බුලත් පුවකුත් ගෙන දෙන්නේ පිටත් වෙලා එමගින් ලද එවි ටා අයෙක් සේල ඔසලිත් ගෙණ දෙන්නේ සිටත් බලා පසු විලිවැද සිත ටා අයෙක් ඈට දරදිය ගෙණ දෙන්නේ තවත් බලා සිට හිමියෙක් දෙස ‍ටා නොයෙක් සැපට මේ ලෙස පවතින්නේ පිටත් වෙලා ගියෙ එහෙමයි නොසි ටා 839 849 ‍රෝසවෙලා තම හිමි හට කිය තී තමාගෙ හිමිසඳ මේ ගිය ගම නේ පාසවදන කියමින් බැණ වදි තී පමා නැතුව ආවෝතින් මෙදි නේ රෝස වෙලා ඉන රෙදි ඇද ඉර තී සමා ගමව උන්නොත් එක යහ නේ කෙලෙස කීවත් ඇගෙ ගෙයිගොසි ඉඳි තී තමා බෙල්ල නොකරති අවමා නේ 840 850 උදලිය සමගින් එක්වෙති ලො ල්ලේ කීවත් මෙ දේ තම හිමිවෙත සම යේ බැඳගෙන වරලස පෑගුවබෙ ල්ලේ උනොත් මෙමට දන් නොයෙදෙයි වෑ යේ විඳ සොඳ කම් සැප කාලිය ‍ලො ල්ලේ කීවත් කොතෙක් හිමියන් බස තර යේ ඇදගෙන වරලස පෑගුව බෙ ල්ලේ ඉවත් කරම් නොදමති අපි වෙර යේ

වෙස්සන්තර ජාතකය 851 861 සැවොම ලියෝ මෙපවත් අසමි න්නේ සොදට මෙවර කියමින් මුනිසි ලේ නියම තමා හිමිහට පවති න්නේ වදට නෙවෙයි රැකි අයහට සී ලේ සැවොම නැතත් අන් හිම නොතක න්නේ නිවට නොවෙයි උන් ගිය රට ආ ලේ නියම ලෙසට වද කරව තදි න්නේ සොදට විඳිති දෙව්ලොව සැප ආ ලේ 852 862 මොකා නමුත් තම හිමිනට කෝ පා දවසක් සිල් රැකි අගනෙක් ආ දී සකා නුමුත් අන් හිමියන් ඒ පා දිවි සුරඟන මෙන් පිරිවර සෑ දී විකාර නොව දවසැර තුනුරු පා වෙනසක් නොව සිල් රැක සිත පැහැ දී දෙකාරනින් දිනුවත් ලද රූ පා දිව සැප අපමණ විඳි සුරලොව දී 853 863 අසා තමන් හිමිනට පවසම නේ අසා එමහසෙන් පිරිව ර නිසා බොජුන් සපයා දන් දෙමි නේ තොසාව ගෙන සහ පිරිව ර මුසාවාද බස් හැර සිල් රකි නේ ගසා දවුල් තම්මැට බෙ ර අසා පැවති අය මතු සැප විදි නේ ලසා ‍‍නොව් රැස්ව නුව ර 854 864 අනදර හිමිහට කළ අගනන්ට ත් නිසා කිලිගු රට සා යේ අනදර බෝ වෙයි මතු පවතින්ට ත් දුන් ඇලි ඇතු මහතා සේ වත මතු සැප නැත උන්ට දනන්ට ත් නන් බරණින් සරසා යේ යන පරලොව කුසලක් කරගන්ට ත් ගෙන අවු මෙපුරට ආ යේ 855 865 පෙරත් ජාති නොලදිමි හිමි කැම තී දවුල් මොරහු කොම්බු ගෙ නේ මළුත් පහන් කොපිදුවයි කිය තී පතා පොකුරු බෙරත් ගෙ නේ ලදත් මෙමට දුක්වේදෝ රුවැ තී කුඩා චාමර අලිගෙ නේ මතුන් ලබිමි හිමියන් සොඳ රුවැත තී ඇතුන් අසුන් මේ ලෙසි නේ 856 866 තමාගේ හිමි මල් රුවසේ ලබ මි වීණා තම්මැට්ට ගෙ නේ මළුත් බුලත් කිසි දෙය නොව දිසි මී පා පසක දුරන් ගෙ නේ දිවුත් මගේ බස ලොව සැම පත මී පා බලසෙන් රැස්වෙමි නේ මතුත් මෙමා පැවසූ ‍දේ ලබ මී මෙලෙසින් සදමින් එදි නේ 857 867 හිමි දහසක්මැද සැප විඳ ලා සදමහ නරනිඳු සහතු ට යමි කොයි රටකටවත් මග බැස ලා ප්රහසැති දේවි සමග සතු ට හමි යත් කළ දේ ඉන් මට තෙ ලා එනුවර සැම එම විලස ට කම් විස කදුරුත් කියයි සුසුම් ලා බෙර ලවමින් රැස්වන්න ට 858 868 කියා මෙලෙස ලඳ සිතිවිලි බියෙ නී බෝසත් දකිනා විල සේ කියා කාලි ලද මෙපවත් දුකී නී සැදෙමින් ගජ පිරිවර සේ ගියා එවිදි හිමයේ විැද ගොසි නී කරමින් නද ගොස පිරි සේ නොයාපතක්වූ සැව් බල ඉති නී එමගින් ගත්තුව මෙලෙ සේ 859 869 එලොව මෙලොව නොමදැන සිතුගුණය ත් අසුරන් ජයගෙන එදි තා සොලව නොවෙයි අස මකියන පදයත් සුරයෙන් පිරිවර රැගෙ නා මෙ‍ලොව මිසක් නැත උන්ට දිනන්ටත් ආසේ නළු නාටක නා නියම තිබෙයි උන්හට එක නිරය ත් එති පෙනේ කෙළ කෙළ එදි නා 860 870 දවස දෙවේලේ හිමිහට පැවත තී සැදී නන් බරණින් සක සා නොලෙස එමල් පහනුන් ගෙන පුද තී පුසැතින් සහ යන දිගැ සා නොලෙස මෙතේ මුනිඳුන් දකිතී අහසින් බටු සුරඹලෙ සා මෙබස අසව් ලඳලිය සිත කැම තී සදමින් පිරිවර තොල සා

සිතියිම් සහිත 871 879 කොම්බු තලා නාදය ‍නේ ගුරු වෙමි වෙසතුරුට මෙ මා තිස් දහසක් සෙනග නේ කීවේ බොරු තෙපුල් සැ මා තිස් යොදුණක් ගෙවා ගෙ නේ අසමින් රජු සවනට මා චේතිය නුවරට වැදු නේ යන්ට පිටත් වෙති එහි මා 872 880 යසත් තපළ චේතිය ර ද වැද සිටි වැදි නිරිඳු සේ එවන් එ ආ සෙනගට සො ද වඳිමින් මුව වසා නො සේ උපස්ථාන කර මතන ද අවසර අරගෙන සතො සේ එක් දවසක් එපුරෙහි ඉ ද වැදි ගිය තම ගෙදර ය සේ 873 881 එනදා චේතිය එනුව ර පනස් යොදුන් ඇති එක ලා සැට දහසක් ඇති නරව ර මහත් පිරිස සතුටු වෙ ලා නොරදා එකකුත් ඒ පු ර ලැබගත් දා එවත තු ලා සමුදා කර සහපිරිව ර මගොස් වන්නු එවන් ක ලා 874 882 කරවාගෙණ ගොස පසතු රු යොදුන් උසැති හිමිගිරි ත රු පුරවාසින් යස ජයතු රු සඳුන් පනා නා සල් තු රු සදවා කුඩ කොඩි විසිතු රු නැදුන් එ තල් පොල් දෙල් තු රු සමුදාකර සහ පිරිවැ රු නැදුන් උයන් දැක විසිතු රු 875 883 චේතිය රජ බිසෝ සම ග එවන එසැදි විල්ව ල සැට දහසක් සෙනග සම ග බලනු මිහිරි හඬ දෙන ක ල වංගගිරිය වැඩ උන් ර ග මුදුනත ඉද ගල් හෙල්වි ල දකින්ට යති සැවොම සම ග රගන මොනරු නිල් පිල්ව ල 876 884 ඇත් අස් රිය සෙන් පාබ ල දුවනා විට ඒ වාතර සත් සන්නන් තුරු ගොස ක ල පවහා සැදි අර වාතර සත් සමුදුර මෙර සක්ව ල කෙළිනා එ වනේ වාතර ගමන් ගත්තු මෙනි මිහිත ල දකිනා සිත අර වාතර 877 885 කැළුම්ද රිවි නොව දෙර නේ සවනා රන් ඕවිල්ලේ නෙළුම් විලක පත් සෙවු නේ කිඳුරඟනන් ඕවිල්ලේ නළුනාටක කරන මෙ නේ කරණා රග ඕවිල්ලේ සුළු වනයට ගොස් වැදු නේ දුටුවොය බොහො ඕවිල්ලේ 878 886 සිටි වැද්දා එවන මැ දේ එවුනේ කෙළියට පුරඳ ර වැද වැටුනේ රජු පා දේ වැදුණා වෙනිමයි සිරිස ර ජූතකයා එවන මැ දේ ලඳුනුන් සමගින් සුපව ර යන්ට කිම්ද හැරිය ස ‍‍ුඳේ මෙවන් එ සිරි දැක පවුත ර 887 තුංග ගිරිස එහි සැදුම ට රංග මෙනිල් කුල් විලස ට ලංග වසතරැස් පොකුණ ට වංග ගිරිය දැක සහ තු ට

වෙස්සන්තර ජාතකය 888 සඳමග රජ බිසවුන්හට මෙසේ කිය ත් එකවිට දුටුවෝතින් දරු සෝක සැදෙ ත් රත දහසක් තැන තැන පසුබා සිටු ත් සඳමහ රජ පෙරටුව පන්සලට වඩි ත් 889 කේසර සිංහ රජු මෙන් ගල් ගුහා යේ සඳ මහ රජුන් පන්සල වැඩමවා යේ වෙසතුරු රජුන් වැද සිට අත නගා යේ බැස වැද පියරජුට ආසන තබා යේ 890 මන්ත්රී බිසව සඳමහ රජුට බැස වඳි ත් මගෙ කුමරුන් කොයි රටදී දුටුද අස ත් මගෙ රටදී දැක රන් ගතිමි කිය ත් එබස් අසා රජ පාමුල හඬා වැටෙ ත් 891 897 දොඩා දුක් මේ ලෙ ස රිවිපට මෙන් සුඹු ළූ හඬා කඳුලැලි ඉස ඉ ස පන්සල දමා ඇදි ස ළූ හඬා ඔත් දන රැ ස අබරණ ලා සිය ළූ විඩා වුසත් රකිමි මන් තො ස බිසව සමගින් එබෝසත් ළූ 892 898 පොකුර වැසි ව ස්වා අයිරාවන ඇතු ට මෙරටත් වඩා නො ස්වා නැගුන විලසට සුරදෙ ට හැම සිත සතො ස්වා වෙසතුරු රජු සතු ට නැගිට ඒ මැතියෙන් සතො ස්වා නැගුන එස‍ෙඳහි එ ඇලි ඇතු පි ට 893 899 සැට දහසක් පම න යොදා වන් පුන් ස ඳ චේතිය එරජ සමගි න උදා වූ විලසින් සො ඳ සඳමහ රජ විසි න සදා ඇලි ඇතු සො ඳ කියන් වෙසතුරු රජුට මෙලෙසි න එදා වෙසතු‍රු නිරිඳු උත්ස ඳ 894 900 මතු බුදු බව ප තා ගැටබෙර පනා බෙර ආත රැකපු සිල් දිමු තා දවුල් තම්මැට්ටම් බෙර වෙනත් සිත් තොසි තා මිහිගුද එකැන් බෙර යාමතම් සිය පුරට සැප තා මොරහු සක්සින්නත් තලා බෙර 895 901 දුන් තොප වැඩමකො ට මකුටන්ද මද්ද ල යන ලෙස ආමි මෙවත ට කොම්බු සොරනෑ කාහ ල දරුවෙනි සිය පුර ට නුඹ දෙරතන පත ල ගොසින් දන් පින් කරව පමණ ට කළෝ ගොස විදු විලස පළක ල 896 902 දෙගුළු න්ගෙ මෙහෙව ර මෙලෙසින් තුති ගො සේ නෙකළොත් වේය අනද ර කර කන් බිහිරි වත සේ සිතා වෙස්සන්ත ර බුදු මගුලක් ලෙ සේ නිරිඳු එබසට කුහුල් සිත් ර නික්ම බොසත් සමග පි‍රි සේ 903 සුර පිරිව රාදේ නික්මෙන පුරඳ රාදේ තරු පිරිව රාදේ දෙරණ බැස යන නිසයු රාදේ

සිතියම් සහිත 904 නැන් දා තම යෙහෙලිගෙ පන්සලය න්නේ මන් ත්රිත බිසව් කැන්දා හට වදි න්නේ අන් දා සළු පිලි සිව් සැට පලදි න්නේ දෙන් නා කා සමග කැන්දාගණ වඩි න්නේ 905 වෙසත‍ුරු රජුට සඳමහ රජ සතු‍ටු වෙ ලා බදුබව පතා රැකි පතිදම් අසා ලො ලා ගෙන ගිය රාජ බොජුනුත් මේ වඩා ලා ජයතුරු නුවරටම වඩිනුව කියා ලා 906 ඇලි ඇතුපිට ඉඳුවයි කිව්ව එම වි ට මාදුන් ඇතා ගෙන්නා ගත්තේ කුම ට සතුටින් එ රජ එව්වාවද කිකල ට වෙසතුරු රජුයි වඩිනේ අපගෙ නුවරු ට 907 ඇඳපු ඇඳුම් විදිසම පන්සල් තබ ත් සුවඳ පැනින් නාවා ඉස ඔටුනු දර ත් ඇලි අතු පිටට නන්වා සත් දෙවිඳු ලෙස ත් වනේ වසා සත් මසකින් එදා වඩි ත් 908 එවන වසන සිවුපා සත්තු එදිත මා හඬාගෙන ගොසින් පසුපස්සේ සිට මා වෙසතුරු කීය සමුදුන්නළු මුරුන් හැ මා පින්දී එවුන් හඩට වැඩියිය එමවිට මා 909 කළුවැලි පිස සුදු වැල්ලෙන්ම මග සද ත් රන් තොරනින් රඹ තොරනින් නුවර සද ත් දුහුල් පීලි උඩ දමමින් සෙනග නට ත් වෙසතුරු රජුන් සුබ මගුලෙන් නුවර වඩ ත් 910 දන්සැල් කරවමින් සිඟනුන්ට දන් දෙව ත් සියලු සතුන්ටහ දන් දී සිල් පිහිට ත් සදහම් පුරා රජ කරමින් ආයු ගෙව ත් සහ පිරිවරින් ‍ගොස් තුසිතේ පුර උපදි ත් 911 වෙසතුරු නරනිඳුන් වෙත නිති මෙහෙ කර න වැඩ කරු දන ගොසින් එති අසු පිටට පැ න විසිතුරු දන් සැලට ගොස් අසු නවතමි න පිවිතුරු කොට දෙවයි දන් රජ අන ලෙසි න 912 හිඳගෙන අසුන් පිට මැනිග්නඅ නොව මැ ලිය දෙවමින් දන් නිතර දුගි වෙත නොව ක ලිය හරිමින් ඔවුන් පිනවා සිතු ලොව එ ලිය කරමින් රද පතා බුදු බව හැම ක ලිය 913 දසපින් කිරීමය තම නුවණින් විම සා බලමින් ඇඳිනගෙන ඉන් එකකුත් නොන සා පතමින් මතුව බුදු බව ‍බෝසතුන් නො සා දහැමෙන් මතුව බුදු විඳ දත් දෙතිය ග සා 914 වෙසතුරු රජුන් සිතු ලෙස බොහෝ දන් දෙමි ත තබමින් කිරුල රදකින් පවතිනා කැ ත මෙලෙසින් දවස් හැර විසු බුදුකුරු සොබ ත දිව රජු ගොසින් ඉපදුනි පිරිස සමගි ත 915 ජූතක බමුණා දෙවිදත් තෙරිඳු නම් වෙතී ඔහු බැමිණි වන් තාමානිකා වෙතී සෙනෙවි ඇමති වන්නස නම ඇමති වෙතී අච්චුන නම් රුසි සැරියුත් තෙරිඳු වෙතී

වෙස්සන්තර ජාතකය 916 සක් දෙවි එදා අනුරුද්දය තෙරිඳු වෙතී සඳමත රජ එදා සුදසුන් නිරිඳු වෙතී පුසැති දේවි මහමායා බිසව වෙතී යසෝදරා දේවිය මන්ත්රිි බිස වෙතී 917 ජාලිය කුමරු රාහුල තම කුමරු වෙත් ක්රියෂ්ණජිනාවෝ සසනේ උපුල් වෙත් දන් දුන් එදා වෙස්සන්තර රජුන් වසත් මම වේදැයි බුදු වූ මේ තිලෝ ගුරුත් 918 926 දීප සතර මහෘමර ව ට මායා දේවියගෙ තු සේ මේ සක්වල සව්සත හ ට ඉපිද කිඹුල්වත් එදෙ සේ මාගේ තෙද පැතිර ලොව ට සුද්දෝදන රජුට නො සේ අග රජ වෙමි මෙමුලු ‍ලොව ට සිදුහත් තම කුමරු වෙ සේ 919 927 විසාකාව ලෙස ආ දී යසෝදරා එබි‍සෝ ල ඳ ලැබ දරු මුනුබුර පැහැ දී රාහුල කුමරුන් ලත් ස ඳ සිය නෑයින් සමග සෙ දී රජ සැප ‍ලොබහැර එමස ඳ ලබමි ඉසුරු සැප සුසැ දී බුදුව ටපන්සාලින් ස ඳ 920 928 අනන්ගයා ලෙසින් මතු මෙසේ මුනිඳු බුදුව නො සේ ඉපිද මෙමා රජව මතු එසේ නිවන් සැප ය සේ නිසන්සලව පිනින් මතු එසේ දසටරියන් උ සේ දෙමින් වස්තු පැහැද මත ‍ තොසේ බුදුන් වඳිමි මෙ සේ 921 929 ඇස් වහ කට වහ නොවැ දී පළමුව බණ වදාරා තී තිස් මහ නිරයට නොවැ දී සිත සතුටින් අසා නි තී තිස් යොදුනක් පැතිර යෙ දී මමද එබුදුව පත තී රැස් වී සෙනඟ මතු උප දී දකිමි නිවන් පලස නි තී 922 930 සමග අඩුතුන් කෙ ළ විදුව එපඬි ලෙස පැහැ දී සුරඹ විමනේ කෙළ කෙ ළ සිතුව ලෙසින් නුවන යෙ දී යසසිරි පෑ මෙක ල සමග වස්තු සිත පැහැ දී වඩිති මන්ත්රීළ බි‍්සෝ එම ක ල ලැබ උපදිමි මතු කල දී 923 931 චේතිය නුවරට එ මින් දහම්සොඬ රජ ලෙසි නී සත් දවසක් එහි සිටි මින් සකල කලා සිල්පය නී

උපස්ථාන නිසි විදි	මින්	ඉගෙන සිල්ප සොඳ ලෙසි	නී

සඳ මහ නුවරට වඩි මින් නිපුනය වේවා ඉති නී 924 932 ජාලිය කුමරිඳු සම ගේ ගුනේ දෙමව්පිය ලැබගෙ න කරමින් රජකම් එල ගේ සෙනේ රුවින් ලැබ කුලඟ න තිස් දහසක් සෙනග ල ගේ තොසේ එසොහොයුරු සමගි න දස දහමේන ඇමති ර ගේ රසේ නිවන් පුර දකිමි න 925 933 එයින් චුතව ඒ නිරි ඳු විකල දුජන දුරු වේ වා තුසිත ප‍ුරේ ගොස් ඉප දු කිකලත් පව් නොපිරේ වා තුදුස් කෙළක් ඒ අවුරු දු සකල සිල්ප සෑදේ වා යස සිරි සැප විඳ සුසැ දු ම කළ කුසල් පෑදේ වා

සිතියම් සහිත 934 937 තද තෙද සිරි යසින් ම තු මුළු දඹදිව් නරයි න්ටත් පෑවිය රජකුලෙන් යු තු හැම යක් බූ පියසු න්ටත් තුටුකර සුර තරන් සි තු සිඟ දිවි වග වලසු න්ටත් ඉපිද මෙපින් බලේ පැ තු මගෙ අන සක පවතී න්ටත් 935 938 මුනිබණ සිත සෑදේ වා සිතු පැතුවා සිදුවෙ න්ටත් පිරි යස තෙද නොමැකේ වා මගෙ යස ‍ලොව පමතී න්ටත් සැමදේ සිත සෑදේ වා යදිහට නිති දන් දෙ න්ටත් බොරු බස් තුඩ නොයෙදේ වා දඹදිව අග රජ වෙ න්ටත් 936 939 දම්මා ශෝකය රජ මෙ න් මේ දහමය ලිව් උ න්ටත් දැම්මා පුර රූපු නිරිඳු න් මතු රජසිරි සැප ව න්ටත් නම්මා දඹදිව ඉසුරෙ න් රුව ගුණ බල පවති න්ටත් වෙම්මා වැඩි යසස් තෙදි න් මුළු ලොව අගරජ වෙ න්ටත් 940 සතර නිදන් වැසි මන රඟ සිව්වෙනි කප්රුකක් ස මග රජ සිරි සැප වැඩිවෙන රඟ ලබමිය මතු නිවන් ස මග 941 මේ දහමය ලියමින් නිමකළ මෙම ටා මේ‍‍ ලොව උතුම් කුලසකි මොක්පුර සන් ටා මේ කළ කුසල් බලයෙන් මතු රජව සි ටා මේ දඹදිව අනසක පවතී සොඳ ටා 942 සදෙව් ‍ලොවේ සැප විඳ මතු උපන් ව රා දෙදෙව් ලොවට අදිපතිවන් පින් ඉති රා සදෙව් ලොව ඉපිද මේ දහම් අසු පව රා ලැබෙයි නිවන් සැප ඉපදිව තුසිත පු රා 943 ඇසු ලොව උතුම් මෙම සියලු අය නි තී දෙසු උතුම් ගුණ දහමය ගුණ පැව තී ඇසූ සියළු වාසින් හට බලා ති තී ඇසු පිනෙන් දෙව්ලොව සිරි සැප විඳි තී 944 ලිව් මේ පොත අක්ෂර ගණනයෙ ම්මා දව් ලොව ඉපිද සුර සිරි සැප විඳ නි ම්මා සව් සිරි විඳ තු මොක් සිරි ලබ ම්මා සිව් සැට සිල්ප සිදුවම සැප විඳි ම්මා 945 ගුනද මෙතේ මුනිදුට ගැතිවෙ න්ටයි වෙනද කෙනෙක් මා සරි නොව ව න්ටයි බණද දහම් මගෙ සිතේ රද න්ටයි අනද තෙරිඳු මෙන් මතු උපදි න්ටයි 946 මේලත් දානේ සිතේ දර න්ටයි කිප්ර ඥානේ පව් නොකර න්ටයි සව් ඥානේ අදහා ග න්ටයි දිව්යා ඥානේ මතු ලැබ ග න්ටයි 947 ගතේ රෝග කිසි කලෙක නොව න්ටයි කැතේ කියන රජ කුල උපදි න්ටයි මෙතේ මුනිදු බණ කන්දි අස න්ටයි මෙතේ මුනිදු දැක නිවන් දකි න්ටයි

වෙස්සන්තර ජාතකය 948 පිරූ ව පෙරුම් අකුසල් නොකර න්ටයි ඔරෝ ව සේම සැම සත ගොඩල න්ටයි මරු ගෙ දොරින් සැම සත ගොඩල න්ටයි සරු ව මුනිදු දැක නිවන් දකි න්ටයි 949 955 මන් මෙසසර දුක් නෙවිඳ ගොසින් සෙ ද විකල දුජන දුරුවේ වා උන් දෙවි පුරයේ තුසිත පුරේ මැ ද කිකල පවක් නොපිරේ වා පින් බලයෙන් සිරිසැප විඳිමින් ‍සො ඳ සකල ශිල්බ සෑදේ වා මෙතේ මුනිඳු දැක නිවන් දකිමු සො ඳ මෙකල කුසල් පලදේ වා 950 956 මේ ලොව ඉතා මිතුරුව හැම සතන් ඉ ඳ බණත් පුන් පතිකුල වේව මේ ගුණ පස සව් අසනෙද නම් සොඳ නන් සෙන් තොස් සැප වේව මේ කය චුතවී පරපුර යන සෙ ඳ පින් කෙරුමට සිත වේව මේ බණ පින් ගෙන නිවන් දකින් සො ඳ ඉන් පින් මතු පල වේව 951 957 ගෙතුවා සේ දත් පබළුසෙ‍ වෙ න්ටයි බණත් දහම් මුනිගුණ සිහිවේ වා නැතුවා හැමටම සිරිම ලබ න්ටයි ගුණත් මගෙ මුළු ලොව පැතිරේ වා සිතුවා මා කී දෙස සැම දෙ න්ටයි ගෙණත් දැකුම් බඩු මට අය වේ වා පැතුවා මේ සැටි මට සිදුවෙ න්ටයි දෙනෙත් දෙකට කිසි දුකක් නොවේ වා 952 958 ඉදිරි මෙත් මුනි දැක්මෙ න් ඇත් අස් පිරිවර සෙනග ලැබේ වා මදුරු බොජුන් මේ වඩම් න් කෙත්වත් බොල් රොඩු නැතුව පැසේ වා නිදුරුව ඉද බණ අසමි න් ගත් ගත් දේ අඩු නොවී තිබේ වා ඇදුරු පිනට පළමු වෙම න් දුක්පත් කම කිසි කලෙක නොවේ වා 953 959 වංක වයිර නොසිත න්නේ තෙද බල අනසක ලොව පැතිරේ වා මොක් සිරි සැප ලැබ ග න්නේ යුද කළ රූපු මෙමහට ජයවේ වා වික්රසම මුනි බණස න්නේ ලද කෙලි ‍‍පකොලු දසිදත් වැඩිවේ වා සක්දෙව් රද පින් ග න්නේ ඇඳ ඇතිරිලි උඩු වියන් ලැබේ වා 954 960 මළු සක්වල දෙවියන් හ ට ලි‍ෙඳ් වතුර මෙන් වස්තුව ලැබේ වා හැම සක්වල දෙවියන් හ ට ස‍ෙඳ් වලා මෙන් පව් දුරු වේ වා මව්පිය සිය දෙගුරුන් හ ට මැදේ සසර දුක් මට නොයෙදේ වා පින් දෙමි බණ කී කී වි ට ක‍ෙඳ් ලෙඩක් මට අට නොනගී වා 961 නිතර දහම් මුනි බණම කිය න්ටයි විතර උසව පෙනි පිලිම කර න්ටයි අතර මගක උවදුරක් නොව න්ටයි සතර වරන් දෙවියෝ පින් ග න්ටයි 962 දෙදෙව් ලොවට මම අදිපති ව න්ටයි කෙදෙව් සතර වටකෙළ ඇවිදි න්ටයි මෙදෙව් ඉදිරිව් සිට දෙස් වි න්ටයි සදෙව් ලොවේ දෙවියෝ පින් ග න්ටයි 963 රෝග කිසිත් ගත නොම සෑදෙ න්ටයි වෝග වෙමින් බස් තුඩ නොවක න්ටයි බෝග බසපු තැන බිජු වැඩි වෙ න්ටයි නාග ලොවේ නා රජු පින් ග න්ටයි 964 සතුරු බයක් කිසි බයක් නොව න්ටයි මිතුරු වෙමින් සතහට දන් දෙ න්ටයි මිතුරු දයා යදිහට දත් දෙ න්ටයි කතර ගමේ දෙවියෝ පින් ග න්ටයි

සිතියම් සහිත 965 චන්ද්ර් මඩලසේ ගුණ බෝ ව න්ටයි ගිනිද්ර සේම අනසක පවති න්ටයි සුන්ද්ර සේම දෙවි මට පිහිටට න්ටයි ඉන්ද්රර දිගින් වැඩි දෙවි පින් ග න්ටයි 966 එක් වීමේ බණ ඇසු සතු න්ටයි දුක් කිසි කලෙකත් සිතට නොග න්ටයි සක් රජ මෙන් සුර සැපම ලබ න්ටයි අග් නි දිගින් විඩි දෙවි පින් ග න්ටයි 967 ලීම කීම සැම සිල්ප ලබ න්ටත් දීම යදින් හට තොර නොකර න්ටත් යාම තුනේ නිති බනම අස න්ටත් යාම දිගින් වැඩි දෙවි පින් ග න්ටත් 968 වයිර මෙලොව කාටත් නෙසිත න්ටත් සයුර පීනමින් එතරව ය න්ටත් බහිර වයින් සහ ගණදෙවිය න්ටත් තයිර දිගින් වැඩි දෙවි පින් ග න්ටත් 969 අහසට හිමි ඉර සඳ දෙවිය න්ටත් පොළවට හිමි මිහිකත් දෙවිය න්ටත් දෙලොවට තෙද ඇති සක් දෙවිය න්ටත් මෙලොවට වැඩි සැම‍ දෙවි පින් ග න්ටත් 970 අඹෙන් උපන් පත්තිනි දෙවිය න්ටත් සමන් දෙවිඳු සහ කඳ කුමරු න්ටත් නරයින් දුක් දුටු සිව්වරයි න්ටත් මෙපින් දෙමින් දෙවි නිවන් දකි න්ටත් 971 නාගලොවට වැඩි නාග රජු න්ටත් සාගර මින‍මේකල දෙවිය න්ටත් මෙගංගාවෙ වැසෙනා දෙවිය න්ටත් පින් දෙමි සැම දෙවි නිවන් දකි න්ටත් 972 ඇල්ලේ වැල්ලේ වැසෙනා දෙවියනි පොලොවට පල්ලේ මිහිකත දෙවියනි මේ බණ සරසා ලියවූ දෙවියනි පින් අනුමෝදන් සක්වල දෙවියනි 973 සසග සියල් බඹලොව වැසෙන දෙවිය නි උරග ගුරුළු යක්බූ නර ඇසුරයි නි නොලග ලග වැසෙන දිය ගොඩ සව්සතු නි සමග මෙපින් අනුමෝවව් සමසිති නි 974 මේ ලිව් පින් පු රා විඳ සව් සැපත් නිත රා නොමද බිස සස රා මමද බුදුවෙමැයි ලොව්තු රා 975 සවිබලයෙන් පෙර මුනිදන් කෙළෙමි යු ත නැන බලයෙන් එ අනඳ තෙරඳුන් දිමු ත සිත සතොසින් ඇසු සතහට වෙයි සැප ත කව් නවසිය හැත්තෑපසෙකි මෙම පො ත

නිමි