ගුත්තිල කාව්‍ය-කාව්‍ය
| මෙම පොත විකිපොතක් නොව විකිමූලාශ්‍රයකි. සිංහල විකිමූලාශ්‍ර අඩවිය සැකසූ පසු ඒවෙත ගෙනයායුතුව ඇත. |
නමවු මුනි සරණ
1
සිය පින් සිරින් සරු
දෙතිස් ලකුණෙන් විසිතුරු
කෙලෙසුන් කෙරෙන් දුරු
වඳිමි මුනි උතුමන් තිලෝගුරු
2
සපුරා දස පෙරුම්
පළ කළ බුදුව මනරම්
හරණා බව බිරම්
වඳමි අදරින් අනඟි සඳහම්
3
තමන් පද වන්දන
කළ පමණකින් නන්දන
නිවන් සැප වින්දන
වඳිමි මහ සඟන මුනි නන්දන
4
සුගත් මෙත් බෝසත්
විදුරත් ත්නෙත් පියුමත්
ගහනත් තිනෙත් -
මෙ සත් සුරසත් ලොවට සෙත්
5
මුනි පද උතුමඟේ
තෙවළා දහම් දිවගේ
ජය සිරි මඬලගේ
සැදු පැරකුම්බා නිරිඳුගේ
6
මෙත් කුළුනෙත් දැවැටී
යසසින් ගුණෙන් නොකිලිටි
හළ රුපු රුදු අරිටී
සියල් සිරි ලක අග මැතිවැ සිටි
7
අදිකරණෙහි පසිදු
රජ නීති දත් පිරිසිදු
සඳහම් කළ පුරුදු
වෙළෙඳ කුළඹර පුන්සඳක් පඳු
8
සිතුමිණි බදුරු කළ
කළඹ තිළිනෙන් පසු කළ
පුරණ දන මන දොළ
තමා සුරත ම සුර තුරක් කළ
9
විඳිමි යි සග සැපත්
නොවමි යි ආවා බිය පත්
කෙරෙමි යි මොක් සැපත්
සදහම් පතා ලියවු දහම් ලොත් පත්
10
දුටු දුටු දනන් සිතු
තුටු කරන සව් සිරි යුතු
සමඟ මල් පොල් වතු
ගෙවල් කරවා දෙමින් සඟ සතු
11
පිරිසිදු යස සඳුන්
දිගැ තුන් කුඹු අලෙව් දුන්
පුත් දුසිරිත සිත නුදුන්
දෙත් සලාවත ජයපාල මැතිඳුන්
12
බැඳි කිවියර බසි
මුනිඳු සිරිතක් වෙසෙසි
ඇසියටි අදහසි
කෙළෙන් ආරාදනා සතොසි
13
දෙන සග සැප න
සිහි කළවුනට මො
මොක් පුර මහ
කියම් මුනි රජුගෙ පෙර සි
14
පෙර මහ කිව්වරණ
පැවසූ තිලෝ ගුර බණ
මම මගෙ නැණ පමණ
කිමි වරදෙක් වේ ද කි කරුණ
15
පර සතු මලින් පුද
ලද මුනි සඳුට දිය නද
වන පස මලින් පුද
කළ යි පවසනු කවර වරද
16
ඉන් මුනිඳු සිරිතින්
රැඳි ම බසසා සතතින්
නුවණැතියෙනි බැතින්
බිබී තුටු වවු සවන් දෝතින්
17
සිරි කළැකි සගහා
මිණි රැසිනි දිගත ගහා
බබලන මහ ගහා
පවර නුවරෙක් වී රජගහා
18
සව් සිරිනි සාරය
නිරිඳුගෙ බිම්බිසාරය
එ පුරෙහි උදාරය පසිඳු
වේළු වන නම් වී විහාරය
19
තෝ තැනි වන මනා
දම් කිත් ලියට සොබනා
නොයෙක පුද රඳනා
පවර එ වෙහෙරෙහි මන නදනා
20
ලද මොක් සැපත්
මින් මහ කුළුණු සිත්
රමි යි ලොවට සෙත්
සසරට නො වී බිය පත්
21
මුනි දවස බෝ මැඬ
මරණින් නිසි ලෙස
දම් දම් සම තිස
සිව් අසෙකි කප් සුවහස
22
සතුරු වද සැපත
සදිනට පියඹ පිය සුත
දන් දිමෙන් මහත
ගුගුරුවා සත් යලක්
23
සුරඟන ගත් සෙමෙර
දිදුලෙන් දිලෙන හැම වර
සිරි බර තුසී පුර
ද ඉපිද විඳ සුර ඉසුරු නොවිතර
24
හිමි සඳ නුඹ විසින්
බුදු වන කැලැ යි වෙසෙසින්
බඹ සුර සෙන් ගොසින්
අයැදි සඳ බඳැඳිලිව සතොසින්
25
තෙදින් දිනි ඳාණන්
සක කුල සිඳු සඳාණන්
සිරින් සුරිඳාණන්
නිසා ස්දො වුන් මහ රදාණන්
26
තම තුනු රුව විලස
රසඳුන් කළ දනන් ඇස
තුන් ලෝ කුස
ඉපිද මායා බිසවගේ කුස
27
සත් බුමු පියුම් පිට
සිට අබිරු සිහ නද කොට
පින් බල පෑ ලොපිට
පැමිණ නරලොවෙහි රජ සැපතට
28
කළ සිරි කලක්මන්
නොතකා පියඹ දුක්මන්
බි ඳ මරුගෙ වික්මන්
පැවිදි වියටි ව කරබිනික්මන
29
විදුරසුන
අරා වඩමින් විදසුන
පිළි විද සිවු සසුන
පසුන් කර මරු සමග කෙළෙසුන්
30
බුදු ව දැන සවනේ
තුටුව පල සම වතිනේ
ගොසින් ඉසිපතනේ
මිහි-කත උතුම් දම්සක් පවත්වමිනේ
31 39
බව රෑ කෙළෙස් සඳ තම සිත් තුළ පහන්
කිරණින් මුහුලු බඹ- සඳ ඔහු දොස් නො කර සඳහන්
පියුම් වන එම සඳ ලබනු ව සිවු දහන්
දෙසුම් රිවිගෙන් පුබුදුවා සොඳ පැවිදි කරවා දුන් දහන්
32 40
කෙරෙන් ලොව මිනිසුන් තෙවළා බණ ඉගෙන
දක්වා නිවන් සුදසුන් තිලෝ ගුරු මුනි රජු-ගෙන
ඇති කර තුන් සසුන් උගතිමි මම මගෙන
විසී අප මුනිඳු සඳ සුදසුන් කුමන ගුරුදැයි කියයි මුනිඳුන
33 41
මෙ අප සුගතිඳු සඳ පෙර වයිරෙන් බැඳි
පොබයා දනන් මන කොඳ විදිනට බුදුන් මඟැදී
සඟ ගණ ගමන් මැඳ දුනු වායන් යෙදී
වෙහෙරඹර තුරෙහි බබළන සඳ අහෝ දහමක් සිතේ නොයෙදී
34 42
ලෙසින් තම තම පණ යන ලෙස නො හැකිළී
රකිනා බුදුන්ගේ බණ අවා පුරයට නියැළී
පමණ නොකළැකි ගුණ කරනෙව් මඟ හෙළී
සලොවට පින්කෙතවසිටි සඟ -ගණ බුදුන් මුදුනට ගලක් පෙරැළී
35 34
රන් මිණි ලෙන් කුසින් මැරුව මුනි මහතා
නිකුත් කෙසරුන් විලසින් බුදු බව ලැබෙයි නියතා
දිනෙක සිත් සතොසින් කැරැ අනුවන සිතා
නික්මැ තම තම වසන නිවෙසින් ඇරැවි නාලාගිරි මදැතා
36 44
රිවි රැස් සුබාවට සසර විය බේදව
පැතිරෙන මිනි පබාවට නොගෙන මුනි අවවාදය
සක් දෙව් සබාවට කෙළේ සඟ- බේදව
නිඟා කළ ඒ දම්- සබාවට විය නිවනට එමැ පමාදය
37 45
රැස්ව එහි වැඩ හිඳ අසෙකි සක්වළ හැම
සව් නේ ගෙවා දත් සොඳ බඹ සුර නරෝ එක් වැසම
මුනි රජුගෙ ගුණ බඳ එක්ව ද නොවෙති සම
තෙපුල් තෙපලන සඳෙහි මන නද එයින් මුනි රජ වේ අසම සම
38 46
මුනිඳුට වයිර බැඳ එක එක බස රසී
විඳිනා නිරා දුක් තද බව දුක් නසයි එකසී
දෙව්දත්හු නුගුණ ද මුනිඳු සඳ සැහැසී
පහළ විය ඒ සෙබෙහි මෙ ලෙ ද එබඳු තෙවළා දහම් පැවැසී
47 54
තුළුණු සව් ලෙව් වෙත මුනි සඳු නිවන්දා
නුවණ සව් නේ පද රුත බඹ සුර නරන් වන්දා
දහම් සත සිත සිත තිදස පුර වන්දා
පැවැත් වී අප මුනිඳු දිය නෙත ඔවුන් ගුණ මොහු සිත නො වන්දා
48 55
කිසිවක් හටත් නැති ඇසැ ඇසැ රස අඳුන්
මුනිඳුට ස නුවනෙක් ඇති දැක දැක රුසිරු මුනිඳුන්
මෙ ලොවැ සැමට මැ ඇති මෙත සිත තුළැ නුදුන්
වාසනා ගුණ කිසිවකුත් නැති අහෝ බල බලව දොස් පුහුදුන්
49 56
අබළුවකින් පමණ මරුට සේ - වටුවන්
නොකළැකි දිය සෙ සතරණ දෙ සැට දිටු පස වැටුවන්
ලදුව යි පෙදෙස නැණ විලස මිස දිටුවන්
කෙසේ පැවසිය හැකිද බුදුගුණ කෙළේ තම අත් බැව කිලුටුවන්
50 57
සියලු මුනි ගුණ මය ඉඳ ඉඳ එක වෙහෙර
දනන් තුටු වන දෙය මය විඳ විඳ දහම් මනහර
මෙ බඳු බුදු මහිමය සිඳ බිඳ දුක් සසර
නො දත් දෙව් දත් තෙරණුවෝ මය අනේ දෙව්දත් නුදුටු මොක් පුර
51 58
යමා මහ පෙළහර මුනි සඳුට වෙර බැඳ
දක්වන වරෙහි මුනිවර දෙව්දත් කුසල් මුල් සිඳ
නික්මුණු දිය දහර කළ අකුසල් නොමඳ
බැහැර නො කෙළෙ ද කිලුටු මොහු වෙර පවස- පවසා සඟුන් උන් සඳ
52 59
ගල මුනිදු මත්තේ ගිමන ලෙස පවනින්
හෙත කිසිවක් නොදත්තේ නිවන බව දුක් නිවනින්
ගලෙකි පිළිගත්තේ සවන දිව සවනින්
එසෙවු ගුණ මොහු නො පිළිගත්තේ සවන කර ඒ නැඟී යහනින්
53 60
රා බී ඇවිසුණේ මරුගෙ තෙද කිපයා
දනපල් වරණ දරුණේ කරවන සුරන් පිණිපා
මුනිඳු දැක දැමුණේ හළ අසුරිඳු දපා
කිමෙක දෙව් දත් තෙර නො දැමුණේ බිමට දිඟු කළ සඳෙහි සිරිපා
61
නැඟි දෙරණත සළා
විහිදෙන සුවඳ නොවළා
උදහන රොන් සළා
පියුම් පිට සිට සරණ සහළා
62 70
රැඳු ලා රසිනේ ලොවැතිපැහැ එක් කොට
බඳුවද කුසුම් ලෙසිනේ කළ රුසිරු සිතියම් පට
දිලෙන මන නඳිනේ විදහන මෙන් රුවට
වසා තුන් මඬුලු ඇඳ අඳනේ දිවී පබසර කුලුම් එක විට
63 71
විදුලි සිරි රඳනා ගොස් බඹ ලොව වැදී
බැඳ කහ බහණ සොබනා ඇඹර නා ලොව කිමිදී
රන් දමකින් මනා වැද එහි රැළි දිදී
පබලු කළඹක් බඳින ලෙසිනා මෙ ලෙස සවනක් කැළුම් විහිදී
64 72
දිලි රන් පැහැ විහිදි දන මන පුබුදුවා
දහ ගැබ වසාලන ලෙද නුවන් ලත් පල විඳුවා
රන් පලස සිරි ලද ගන අඳුරු බිඳුවා
සුගත් සිවුරෙන් වසත බුදු බඳ මෙ ලෙස සවනක් රැස් විහිදුවා
65 73
නිල් මිණි පැහැ සරා රන් රසු ගිගිළියෙන්
කිලිඳු ගහ පැහැ පැහැරා පවනඹළ දද කෙළියෙන්
සුනිල් රස් දහරා සුවඳ ගඳ කිළියෙන්
දිවී මුළු ලොව තවර- තවරා නික්ම පිපි ප‍ඬෙර පියවෙළියෙන්
66 74
උතුළෙව් තුරු සයුර පුද කුසුම් සුවඳ ට
විලිනව ගියා මෙන් මෙර බමණ බිඟු දැල් විලස ට
මුළු ලොව එක පැතිර ලෙල මිණි දැල් අවට
දිවී රන් වන් කුලුම් මනහර වැඩම කර දම් සබා මඬුව ට
67 75
රුවන් රැස් දාරා තරු වල සහස්නේ
ලෙස රත් කැලුම් බාරා මැද තරිඳු සිරි පුස්නේ
දසනු දෙස පෑරා එසබ මැඳ අස්නේ
දිවී සක්වළ ගලින් බෑරා එසඳ වැඩ ඉඳ සැප පහස්නේ
68 76
කිරි සමුදුර උපෑ උදය දිසි යසොබා
වන ලෙස මුළු ලොවට පෑ තඹුරු වන සිරි පසුබා
හිවි නුබතුරු නො පෑ පවසන බස් තබා
දිවි සඳ රැස් සුදුසු සුදු පෑ එ උන් මහ සඟන දෙස නරඹා
69 77
මුනි රද පුදට වන් යහ දසන පබයා
සුර බඹ ගිනි මැදට වන් සපුන් සේ හළ පිඹයා
විලිසින් රතටි වන් මුව පියුම පොබයා
කෙරෙමි නැඹරණි රැස්මඳට වන් සුවඳ කර සියලු දම් සබයා
126 134
පසුකර රුසිරෙන් සුරඹා දැක ඔහු උන් වෙතට
ගොසකර රන් මිණි සළඹා කැඳවාවුත් පළමු කොට
එනුවර ලිය රඟ නරඹා මිල දී සතුටු කොට
බඹසර සිත වත් කලඹා යෙදු වීණා ගායනාවට
127 135
පැහැර රඟන සුරත් රඟා එ කල ඒ ගඳඹා
එපුර සියලු දන සමඟා දක්වා සිල්ප නොතබා
නිතර කෙළිති සිත සෙ රඟා වෙළෙඳ දන පොළඹා
කවර කලක වෙද එ රඟා ගනිමි යන සිතිනි දන නොතබා
128 136
අසුරන් ජයගෙන සිත සේ ඉඳිමි යි නොවීණය
සුරසෙන් කෙළිසැණ කෙළිසේ දක්වා සිල්ප වීණය
රිසිනන් වෙස් ගෙන සොඳසේ සමඟ උපවීණය
සතොසින් දැන කෙළිති මෙසේ රැගෙන දැඩි කොට සදා වීණය
129 137
පුරවා තුනු රුවින් ඇසැස මින් මුන් මනායා
කරවා ගී නැටුම් වෙසෙස කෙරෙමි යි තොස මනායා
අරවා සත සිත දොම්නස සිතින් සමනායා
පුරවා සී කෙළෙති මෙ ලෙස කෙළෙ ද වීණා ගායනායා
130 138
සුර පුර මෙන් බැබැළි බසෙකින් නො දන්නා
එ පුරෙහි සව් සිරින් දිළි කියන පුවතට පෙන්නා
නුවරුන් නො වී මැළි නො සතුටුව ඉන්නා
වෙළෙඳු දැක ඒ කෙළන සැණ කෙළි දනන් මෙන් උන් බලා ඉන්නා
131 139
රිසි රිසි දෙයැරගෙන දැන් මින් මේ වෙළෙඳ
නොයෙක් ලෙස සැරසී ගෙන දනෝ වෙත් ව යි මන නඳ
නුවරුන් එක් වැ ගෙන කරන වෙණ වෙන නඳ
තුමුද සැණකෙළියට පටන් ගෙන මැඳුම් සැදුමෙන් සදා එමැ සඳ
132 140
දනන් මන් තුටු කොට සැරයට ළං නොවන
වීණා ගායනාවට ලිහිණියකු අත් පසුරෙන
ඇදුරකු තම වෙතට ගනිමි යි තැන් කරන
ගෙනෙන ලෙස පැවසූය එකකුට එකකු මෙන් ගායනා කෙරෙමින
133 141
එතෙමෙ තම නුවරා එදසා තුටු නොවන
පසිඳුව වසන ඉඳුරා එ වෙළෙඳ දනන්ගේ මන
වෙණ වයන මියුරා තුටු කරවන සිතින
නමින් මූසිල ගඳඹ ඇදුරා ලිහිල් සැදුමෙන් වෙණ සදාගෙන
ූ
142 150
වෙසෙසින් නියම කොට කියනු කිම මහිමා
දුන්නත් ඉසුරු මුළු රට එයැදුරු ගඳඹ උතුමා
තුටු නොවන එකකුට අවපන් සිළු තමා
ගමක් දෙනමෙන් සතුටු පඬුරට තමා අතැ වැසි කරනු නියමා
143 151
මිහි රස ගී සමඟ අමරහනන් රුවට
කර ගායනා මන රඟ මා ඇඟි අමා රසයට
එවිට ද උන් එ රඟ එයැදුරු වෙන නදට
බලානො සතුටු සිතින් උන් රඟ මෙලොවකවරෙක් නොවන්නෙද තුට
144 152
නො මිහිරි ද මේ වෙණ නැත රිවිරැස් පහස
ඇසුහු ද මෙයින් වැඩි වෙණ නොපිපෙන තඹුරු වන ලෙස
තැනහොත් තැන නුවණ ඔහු වෙන නදින් මිස
කියව නොසතුටු වන්ට කාරණ අනික් නදෙකින් අපි නොවෙමු තොස
145 153
ඇදුරු තුටු තොවෙතියි ඇසුට මඟ පල ලද
නො සිතප සිප් නොදනිතියි එ’සුව මිස මිස දිටු වෙද
උනුමු වෙණ සදතියි ඇසුව ඔහු වෙණ නද
නොදත්තමු ගායනා කරතියි පසුව කවරෙක්අසාවෙන නද
146 154
කී සඳ එ වෙළෙඳන් දුටුවන් විසීයා
අපහස ලෙසට මෙ වදන් කරනෙව් උරු විසීයා
නොම කර සිත නදන් ඔහු වෙණ රසීයා
කියාඑයැදුරු යළිත් මෙ වදන් කෙරෙයි ඇසුවන් සිත් විසීයා
147 155
නින්දා බස් කියන දුමන මල් ඉදුරු
වෙළෙඳුනි වෙණ වැයිමෙන ලවන ලොබ ලිය පඳුරු
මට වැඩි තරම් වන එවෙන නද මියුරු
එකකු දුටුවා ඇද්ද වෙන තැන යවන නොකරන කෙනෙක් කවුරු
148 156
වෙළෙ‍ඳෝ ඔහුගෙ බස ගොදුරු ලොබ දුරු කර
අසමින් තමන් බරණැස ඔහු නිවෙස වට තුරු සිර
දන්නා සිප් වෙසෙස නො පැහැර පිය පතර
වණති ගුත්තිල ඇදුරු මේ ලෙස සියොත්හුද ඉඳ අසති වෙණසර
149 157
වෙණ වෙණැදුරකු බල ගිජිඳුන් ති මද ගළ
නෑසී ද තෝ මූසිල වෙණ නද අසා ඔහු කළ
බරණැස් පුර මෙ කල නොසොල්වන කන් තළ
වෙසේ ගඳඹෙක් නමින් ගුත්තිල තමන් මන දොළ පුරති බිඟු රළ
158 166
බෝසත් ගුණ නිසා කියත උන් මෙ තෙපල
අන් ඇදුරන්ට වෙහෙසා ආයෙය ඇදුරු ගුත්තිල
වෙළෙඳුන් කී බසා වැඳ ඔහු පද කමල
අසා මූසිල ගඳඹ පවසා තමා ආ තතු කීයැ මූසිල
159 167
එ සේ වුව හොත් හිමි බලමින් ලකුණු ගත
ඔහුට මම අතැවැසි වෙමි දුදන ගුණ දැන ඔහු සිත
මෙ මිල ආපසු දෙමි නොවසව තෙපි ම වෙත
මමත් ඔබ යන කල සමඟ යෙමි සිල්පනොදෙමැයි කිවෙන්මඟ සත
160 168
කියමින් මේ ලෙසට අඳ මව් පියන් හට
වෙළෙඳුන් සමග සහතුට නිතර අත්පා මෙහෙ කොට
ගොස් බරණැස් පුරට උන්ගෙන් බෝසතුට
පිවිස මහ බෝසතුන්ගේ ගෙට කියැවි වෙණ සිප් ඉගැන්වීමට
161 169
මඳක් සැතපී ඉඳ මෙ ලෙසින් නොයෙක වර
මහ බෝසතුන්ගේ සොඳ දෙ මවු පිය කී මෙහෙවර
රැගෙන වෙණ මන නඳ නොකළ හොත් අනදර
වැයීමට ඔහු පටන් ගත් සඳ වෙතියි ඔහුගේ නුගුණ නො සමර
162 170
අඳ මව් පිය දෙදෙන හිමි තම නැණ නැවින්
ඔහු වයන බව නො මැ දැන සැදි ගී තරහ බෙහෙවින්
කනී වෙණ මීයන වෙණ සිප් මහණවින්
සු සූ යයි අත ගැසු සැක යෙන කෙළේ ඔහු පරතෙරට මැනවින්
163 171
එයසා වෙණ තබා වීණා සිප් සකස
සිතෙහි ගරු මන් නො තබා නො හැර ම ඇදුරු උවදෙස
උන් පද හිස තබා ඉගෙන ගෙන සිතුලෙස
නැමඳ මෙ ලෙසින් කියයි ගඳඹෘ සිති මූසල ගඳඹා මේ ලෙස
164 172
උදේනී පුර සිට මුළු දඹදිව් තලට
වීණා සිප් ඉගැන්මට මෙ නුවර උතුම් මෙ කලට
ගුත්තිල පඬි වෙතට සේවය කළ රජුට
ආමි කොද දැන් එ හිමි කිය මට ගුරු ද පත් විය මහලු වයසට
165 173
සගය ඒ ඇදුරා එයින් මේ බරණැස
කිසි කාරියක නුදුරා නිරිඳුගෙ රැගෙන අදහස
ගියෙය නො ම බැහැරා ගුත්තිල ඇදුරු ලෙස
කිවුය දැන් දැන් එතෙයි ඉඳුරා දවස් අරිමැයි සිතා සිතු ලෙස
174 182
හිමි මෙ තොප අවසර මේ ගුත්තිල ඇදුරු
දුනහොත් රජුට මෙ නුවර කෙළෙහි තෝ දැන් තට ගුරු
සේවය කර නිතොර එ බැවින් තගෙ නිසරු
මෙහි ම ඉඳිමැ යි කීය දවසැර තෙපුල්කෙලෙසකනොවන්තෙද බොරු
175 183
එ සඳ මහ බෝසත් ඇතත් සිත ආසා
කැරැ ඔහු කෙරෙහි මෙත් සිත් තම දිවි රැකුම් පිණිසා
දැක නිරිඳු බඹදත් සිටි මවු පිය ලෙසා
නැමඳ දන්වා ලීය මෙ පවත් නො කිය බස් ගුරුවරුන් වෙහෙසා
176 184
අප අතවැසි ඔබට වඩවන දන අටී
සේවය කෙරෙයි හැම විට මොහු ඉදිරියේ බුහුටී
රිසියෙත හිමි ඔබට පන්සිළු ද නොසිටී
වැටුප් දුන මැනැවි දිවි රැකුමට එයින් තෙළ තගෙ තෙපුල් නොවටී
177 185
එ බසට එ නරසී කර ඔහුට නින්දා
පින්වත තොප අතවැසී සෙබෙහි සත සිත අන්දා
තොප වැටුපෙන් නිසී කියත නරනින්දා
අඩක් වැටුපට යෙදෙයි පැවැසී එතෙමෙ පැවසී බස් මෙ බන්දා
178 186
එ අතැවැසි එ ම සඳ මැදහත් නිරිඳු තුම
නරනිඳු පද කමල වැඳ වන බව අප නො සම සම
දොහොත් මුදුනේ බැඳ තෙපලනු කිම වෙන ම
කියයි මෙ තෙපුල් සිට එසබ මැඳ සිල්ප දුටු විට දැනෙයි ඔබට ම
179 187
හිමි සඳිනි මෙ සමේ නිරිඳු සඳ එ බසට
බැලුව මුළු දඹදිව මේ බෝසත්හු මුව-තඹරට
මියුරු වෙණ වැයුමේ සිය නෙත් බිඟු විහිට
සමව සිටිනෝ අපි දෙ දෙන මේ එසඳ පැවසී තෙපුල් මෙ ලෙසට
180 188
හිමි ඔබ ඉදිරියේ නොබා අපවාදය
වැයුවත් වෙණ ඉදිරියේ කෙරෙමි යි කියයි වාදය
සිල්ප එක සරියේ සොදේ තොප පැදය
එයින් දුන මැනවි පඬි සරියේ ඉගැන්නූ විලස වෙණ වාදය
181 189
එ සඳ එ නිරිඳු සඳ ගුරු වුයෙන් තමා
මෙ තෙපුල් කීය මන නඳ දැනෙයි මොහු සිප් තරමා
දියත දිය දද බැඳ එ බැවින් නොව පමා
පසිඳු පිළි ඇදුරන්ගෙ මන් බිඳ කියව පුළුවන් ද වෙණ වැයුමා
190 198
එබසට නො පැකිලී දියැ හී යන දඬට
සිතිවිලි දමෙහි පැකිලී පිහිටක් වෙතත් පෙරැ සිට
තෙපලින් මනකලී දුදනන් හට පිහිට
එසඳ බෝසත් මෙ සේ තෙපලී නොවව් යන බස් සැබැ කෙළෙ මට
191 199
ගින්නෙන් නැඟුණූ දුම් කො පමණ ගුණ කළත්
දවතහොත් වැද මහ දුම් දුදනෝ නොවෙති යහපත්
එම ගිනි කඳ එ දුම් කිරි දියෙනි දෙවියන්
කුමැ යි නොදවා ද ලද විහිදුම් අඟුරු සුදු වන කලෙක් නම් නැත්
192 200
වැඳ මගෙ සරණ තල දුරු කර හිරි ඔතප්
වෙණ සිප් උගත් අඳ බල පෙන්විය දුදන ගුණ ගප්
මොහුට පුළුවන් කල මොහුට අප දුන් සිප්
මෙ මට බැරි කිම පුරුදු හැමකල පෙවූ කිරි වැන්න විස ගොර සප්
193 201
අතැවැසි ව ද නොදැමි නුවණ නොසියුම් මට
මොහු හා වාද නොතරම් ගෙන ගියෙමි සිප් නිම්මට
එතකුදු වුවත් හිමි මා කළ නොදැම්මට
සිල්ප සත් වෙනි දවස දක්වමි යෙදේ මූ කරන දේ දැන් මට
194 202
නිරිඳු පද නිය රස් බලව දැන් වූදේ
පිරිසිඳු දියෙන් සිහිලස් ඉගෙන අප දැන්වූ දේ
කර මුදුනත බිසෙස් කෙරෙමි යෙයි වාදේ
එතර බෝසත් තමාගෙට ගොස් මෙසෙවු අයටත් සිල්ප සෑදේ
195 203
වැඳ ගුරුවර සරණ උගත සිප් සොඳ සේ
ඉගෙන වෙන සිප් අපමණ සිටියි බලවත් වයසේ
නොසිතයි කෙළෙහි ගුණ මට මහළු වයසේ
මෙ සේ සලකා ඔහුගෙ අවගුණ බැරිය වෙණ ගායනා පෙරැ සේ
196 204
ඔහු සිරුරෙහි නපුරු ම වෙණ අස මානය
ලකුණු දැක එන උවදුරු ඉන් කෙළෙමි පෙරැ මානය
දැන දැන ම අප ගුරු දැන් මට ස මානය
බසින් නොකෙළෙමි එදාමොහු දුරු ඉතින් විඳැ කිම් ද අවමානය
197 205
කිසි සිප් නොදත්තහු අතැවැසි ව සිටි මට
දුරු රට සිට පැමිණියහු මූගෙන් වන නිසරුවට
ලෙස සිය පිය සුතහු නො පැමිණ පළමු කොට
සොඳයි ඇතිකළ නියා අප මොහු ගමන යෙහෙකැයි සිතා වනයට
206 214
නික්ම පුරයෙන් සෙද අව ගුණයට පිවිසි
එපුරට නුදුරු වන මැද නර රකුසෙකු ලෙසින් දිසි
ගන සා මඬුලු බඳ කළ ගුණ නොදත් කිසි
සිහිල් සෙවනැති රුකක් මුල ඉඳ පවිටු දුදනකු කෙළෙමි අතැවැසි
207 215
උන් සඳ තැවි තැවී ඔහු මවෙත රඳවා
ඔහු ගුණ තෙදින් මැනැවී දුතිමි වෙණ සිප් සොඳවා
මෙර මුදුනෙහි හිවී එතෙම දැන් තදවා
සුරිඳු පඬුපුල් අස්න හුණු වී වාද කෙරෙමි යි මෙමා කැඳවා
208 216
සිහිල් සුව පහසින් අග මුල නො විමසා
සත තොස වඩන වෙසෙසින් දුනිමි වෙණ සිප් සකසා
එඅසුන් ඒ ලෙසින් ඔහු සම වන නිසා
වන්ට කාරණා බලා දිවැසින් වනිමි සුර රද මෙ වන පෙදෙසා
209 217
වග වලසුන් නොයෙක දහසක් නුවන් ලද
හසරින් නොවී බිය සැක මුළු ලොව බලන හැම සඳ
සිත සතොසින් වැළැක පසිඳු සක් දෙව් රද
එ සේ උන් බෝසතාණන් දැක මෙමට ඔබ හැර පිහිට කවුරුද
210 218
සක් සුර ලොවිනැවිත් එබැවින් ඔහු දිනා
සැපැමිණ බෝසතුන් වෙත් දිය දද දියත බඳිනා
එවන මැඳ මහසත් ලෙසට මහ තෙදිනා
තනි ව උන් කාරණා පිළිවිත් සුදුසු වරයක් දෙවයි යදිනා
211 219
ඇසු එතෙපුල් සොඳ ලෙස උයන දිවයුරු
බෝසත් විසින් මන නඳ දුරුකර රුදුරු දුකඳු රු
තෙපලන අප සසඳ පොබයා මුව තඹු රු
මෙතොපි කවරහු දැයි ඇසු සඳ මෙසේ පැවසී තෙපුල් පුරඳුරු
212 220
දහසක් දිවැස් ඇති ගුත්තිල ඇදුරු සඳ
දෙ දෙව් ලොවට මැ අදිපති ඔහු වාදයට වන් සඳ
මට ඉඳුරු දික් පති වයව තත් සිඳ සිඳ
දනෝ සක් දෙවිඳු යැයි පවසති නැගෙයි නද සිඳි තනින්’ මන නද
213 221
මෙලෙසින් පුරඳරා දියුණූව නොයෙක ලෙස
කී බස් අසා සොඳුරා කර සව් සතන් සිත තොස
සිත සතොසින් පුරා ඉතිරැ ගෙන බරණැස
කීයැ මේ බස් මෙ අප ඇදුරා පැතිර යන සඳඑ නද දස දෙස
222
මෙයින් එක ගුළියක්
දමව ඉන් තුන් සියයක්
සුරඟන බැසැ පසක්
සතුටු කර නටති දන මන සක්
223 224
මෙ බඳු මේ ගුලි තුන පුන් සිසි කැලුම් බට
තෙපි යව ඇදුර ඇරැ-ගෙන කොඳ මෙන් සතන් තුටු කොට
මම ද එමි එමැ දින දිනමි යි ඔහු මෙ විට
කියා ගිය සඳෙහි සක් දෙවිඳුන ගියේ බෝසත් තමාගේ ගෙට
225
පු ර ඳුරු වන් බඹදත් නරපවරා
සැ ර හී වෙණ නද අසනුව මියුරා
පු ර වැසියන් රැස් වන ලෙසැ නො හැරා
බෙ ර පිය වී කරවා මුළු නුවරා
226 පිරිවර රජසෙන් සමඟින් ඉඳිනට
සිරිකර පුරඳුරු විජයොත් පායට
මෙනුවර මැඳ මඬුවක් විසිතුරු කොට
මෙහෙවර කී කවර යි අග මැති හට
227 නි රි ඳු එසඳ වද හළ බස් පිළිගෙන
පු රු දු සියල් සිප් සතරෙහි වෙසෙසින
ප සි ඳු නොයෙක් ඇදුරන් රැස් කරමින
මැ ති ඳු නිදොස් දිගු පුළුලැති බිම ගෙන
228 පු ර වා සිත් සමග ව රජු ඉඳයා
වෙ ණ වා දය අසනුව රස විඳයා
සො ඳ වා දන මන ලෙස නඳයා
ක ර වා මහ මඬුවක් පුර’ මැඳයා
229 ඇ ඳ සිතියම් සිත තුටු කැරැ ඇමගේ
න ඳ දෙන හැම සඳ මඳ මඳ සුළගේ
න ඳ මුතු මිණි රන් රසු දැල් සමගේ
බැ ඳ රන් දද බබළන මිණියටගේ
230 සු දු පිරි සිදු වියනුන් උඩ බඳවා
මු දු ඉඳුවර මල් දම් එහි රඳවා
වි දු කිඳු යුරු රන් රසු දැල් යොදවා
සැ දු සුර සිඳු බඳු වට තිර අදවා
231 සු ව ඳි න් බි ම පිරිබඩ ගෙන මොනවට
ස ද මි න් සිහසුන මුතු සේසත් යට
ත න මි න් දෙපසෙහි දිලි රන් මිණි වැට
ඉ සි මි න් අසෙනිය මල් විසිතුරු කොට
232 වෙ සෙ සි න් දුටු දුටු සත සිත පහදා
මෙ ලෙ සි න් මනහර එ මඬුව සුසදා
සි ර සි න් රජු සිරි සරණත නැමඳා
ස තො සි න් දැන්වු සඳ ඒ මැතිඳා
233 සොඳ පුන්සඳ සොමි කිරණින් පිහිකුළු
වැ ද සුර ගහ රළ වට කළ සුලකුළු
න ඳ සිරි සර පාමින් රන් ගිරි කුළු
ඇ ඳ පිරිසිදු සුදු සිනිඳු කසී සළු
234 හි ම ක ර සුර සිඳු කොඳ මුතු හැරැහී
පැ හැ ස ර යුරු සුදහර ගෙන වෙරැහී
ම ල ක ර පලු පල වැනි සුරතුරැහී
ම න හ ර සිවු සැට බරණින් සැරැහී
235 වි රි දු නිරිඳු සෙත් අඳවා පියළී
පු රු දු ඔවුන් සිරි ගැනුමෙහි නියැළී
මු හු දු වසන් මිහි රකිනා නො මැළී
නි රි ඳු මඟුල් මඬලග ගෙන උදුළී
236 පි රි රු සි රෙ න් බබළන සක් සුරඟන
ස ල නු ව නි න් මිස වෙන සක් නො ම වන
නව යො වු නෙ න් දන මනසක් පිනවන
පි රි ව ර මි න් දස දහසක් වරඟන
237 දි ය ත සතන් මන බැඳි වැඳි සහසේ
කි ය ත නොයෙක් විරුදාවළි සතොසේ
දි ග ත බිහිර කර යුග සිඳු ගොස සේ
ක ර ත පසඟ තුරු ගොස සිට දෙපසේ
238 එක් වැ සිනිඳු වල් විදුනා සුළඟින්
නික් ම දුවන ඉඳුවර දම් සරඟින්
සක් වැ දිළෙන අබරණ රස් තරඟින්
නික් ම එ රජ රජ මැති සෙත් සමඟින්
239 වෙසෙසින් දැනැ පරසිදු සිවු වේදේ
සැබැවින් බොරු නො කරන කී කී දේ
බමුණන් පවසන ජය තුති නාදේ
අසමින් නරනිඳු සඳ සිත පෑදේ
240 දිලි හෙන නුබ ඉඳු සැව් සිය විලසින්
විහි දෙන මිණි අබරණ රැස් පහසින්
පුබු දිත මුව තඹරැති පුර විලසින්
ඉ සු ර න අසෙනිය මල් දැක සතොසින්
241 කලා සපිරි මුව සඳ හස කැල්මෙන්
දු ලා දිමුතු මුතු හර ගඟුලැල්මෙන්
බ ලා සිටින ලිය තම වෙත ඇල්මෙන්
බ ලා පුළුල් දිගු නුවනග බැල්මෙන්
242 සුර සෙන් ගෙනැ සැදි සුදම් සබාවට
සතොසින් පැමිණෙන සුරිඳු සබාවට
අ ව ස න් නොව දිලි රුවන් පබාවට
රජ සෙන් සහ රජ පිවිස සබාවට
243 249
සරා ලකළකිරුළග මිණිරැස්වද රණගින් නොතැවියෝ
සරා උදය දිවයුරු බිඹුසිරි ලද රජුගෙන් ලත් පදවියෝ
පුරා උදුළසේ සත් සිහසුන් මැද ජය සිරිනි නොවියෝ
අරා පවර නරනිඳු වැඩ උන් සඳ දෙසෙක උන්නුය රජ සෙනෙවියෝ
244 250
පළන් අබරණ දෝ රුපු රණ අරටියෝ
වතුරෙන් සබය කර දෝ රට රැකුමෙහි බුහුටියෝ
ලොව පරසිඳු සොදෝ රජ අණ දැවටියෝ
උන්නු සුවහස් ගණන් නිරි‍ජඳෝ උන්නු එක් දෙසෙකැ මහ රැටීයෝ
245 251
වෙද වෙදහ නිපුණෝ සරසවි වැලැඳියෝ
සතර පිළිපිඹූ දැපුණෝ කව් නළු රසය විඳියෝ
දිය වැඩෙහි දැපුණෝ සත් සිඳු කිමිඳියෝ
පසෙක උන්නුය පෙරෙවි බමුණෝ පසෙක උන්නු යැ නොයෙක් සුදියෝ
246 252
යසින් නො කිළිටියෝ බරත සැක හළුවෝ
ලොව කප් තුරු සෙ සිටියෝ රඟින් දනමන වෙළුවෝ
වාද ඇසියටියෝ වෙසින් සුලකුළුවෝ
උන්නු සිටු තනතුරු පිහිටියෝ පසෙක සිටියො යැ නන් නළුවෝ
247 253
තියුණු නුවණැත්තෝ කිවි බසෙහි රැඳියෝ
රට රකිනා කැමැත්තෝ දනන් සිත දුක් සිඳියෝ
කුළුණෙන් ළ තෙ‍ත්තෝ කැමැති සිරි විඳියෝ
උන්හ උන්වෙත රජ ඇමැත්තෝ දෙසෙකැ සිටියෝ නොයෙක් වැඳියෝ
248 254
සමර සම සුරුවෝ නොයෙක් රට වැස්සෝ
අවි සිප් සරම සුරුවෝ වෙණ නද අසන රිස්සෝ
පැණ බරණ දැරුවෝ එහි මැ නිසි නිස්සෝ
පසෙක උන්නුය රජ කුමරුවෝ සිටියො මඩුවෙන් පිටත සෙස්සෝ
255 262
මදැතුන් බලැත්තෝ ඇවිත් පසු පස්සේ
රුපු සයුර මෙන් මත්තෝ මිල දී රැගෙන මැස්සේ
අවි සිප් උගත්තෝ වෙණ අසන රිස්සේ
අවට සිටියෝය කඩු ගත්තෝ අයෙක් සිටියෝය අසු අස්සේ
256 263
සපැමිණැ නන් දෙසෙන් නැඟි නන් දන සොඳුරු
හියවුරු දරා එකසෙන් දුහුල බරණින් නිරතුරු
විලසින් අසුරු සෙන් එදා එනුවර තුරු
එවෙන සිටියෝ නොයෙක් දුනුසෙන් වී ය කප් තුරු සිරිත් විසිතුරු
257 264
නොහළ විරු සිරියහ දන කැන් නොයෙක් දෙස
රිපඳුරට රිවි උදයහ කියනු කිම රැස් වු ලෙස
පබල මෙර දිරියහ පිරුණෙන් එ බරණැස
නැඟී රිය රියැදුරෝ සිටියහ නොවී අවසර පවා පවුරිස
258 265
මිණි කිකිණි ගැටලූ බෝසත් ද එ දිනා
රන් කම් කළණ පටලූ ජය සිරි සඳ වලඳිනා
රුපුන් මුළු පුටලූ ලෙස සිරුර නඳනා
අසරු අස් සෙනඟ ගෙන වටලූ සුපිරි සුදු කර සුවඳ දියනා
259 266
දිගු සොඬ පිහිල්ලෙන් රස මසවුලෙන් යුත්
වැහෙන සෝ දිය හැල්ලෙන් වළඳා බොජුන් රසවත්
දුරළු දුහුවිල්ලෙන් ඇඳ සොඳ සිනිඳු වත්
ඇතරු සිටියෝ ඇත් වළල්ලෙන් සඳුන් කොකුමෙන් සරා උරබිත්
260 267
ඔවුන් වෙත රාසි මිණී කොඬොල සවනත
වෙමින් වෙන වෙන දේසී අගු මිණි වළලු යුවළත
උනුනැඟැ ගැසි- ගැසී එකා වැළ උර බිත
සිටියො අතුරක් නොවී ගැවැසී සරා පැහැසර සලඹ සරණත
261 268
බිම සිට බැලීම ට ඉස පිනි දිය නොමඳ
අවසර නැතැයි උස් කොට සුවඳ මල් දම් මන නඳ
බැඳ මැසි එමැසි පිට විසිතුරු කැරැ පැළැඳ
අයෙක් සිටියෝ වාද දැකුමට බහා ඇකයෙහි උතුරු සළු සොඳ
269 277
මෙ සේ සැරැසී ගෙන ගුත්තිල ඇදුරු සඳ
වීණාව ගෙන්වා ගෙන වීණා වයන ලෙසැ ඉඳ
සමඟ අතැවැසි දන පසෙක පණවන ලද
නික්මැ බාසුරු සිහ රජකු මෙන සුදුසු අස්නෙක ගොසින් උන්සඳ
270 278
ජය වෙයි අද මොහු ට නොදැන ම තමා බල
සිතවමිනි දුටු දන හට සබයට අවුත් නොපැකිල
කර මුව පියුම තුට වැඳ රජ පද කමල
පිවිසි රජු උන් සබා මඬුව ට දෙසෙක මූසිලයා ද උන් කල
271 279
රන් ගිරි කුළු බෙයද සිදු වේ මැයි වෙසෙස
දෙ පස දිළි හැලිමෙන් සොඳ මහ බෝසතුන් අදහස
සිට දෙපසෙහි බොළඳ ඉන් සුර පුරෙන් බැස
ළදුන් දුන් සෙමෙර නල විඳ - විඳ අවුත් බෝසත්හු දින වන ලෙස
272 280
රජ සෙන් කොඳ රැසා කර මිණි බරණ රස්
නඳ සඳ කැලුම් විලසා රැසින් සුර සැව් සුවහස්
කැරැ මඳ මඳ හසා සුරන් සහ සහසැස්
අමා රස බස් පවස - පවසා නොකර සිටියේ අහස්කුස් හිස්
273 281
සරණ සල සළඹා දෙ දෙන ම ඉඳ දෙපිට
රැවින් දන මන පොළඹා සව් සත සතන් තුටු කොට
සිටින නර වරඹා සුර ගඳඹුන් ලෙසට
රුසිරු රිසි ලෙස නරඹ - නරඹා පටන් ගෙන වෙණ ගායනාවට
274 282
බැඳි තම නම නිසා නවතා ගගි රියේ
කිවියර කියන වෙසෙසා අසන ලෙස සිත් පිරියේ
කිවි බස් අස - අසා කර කන් බිහිරියේ
ගැඹුරු පදරුත් විමස - විමසා කරන වෙණ ගායනා සරියේ
275 283
බමණ බිගු ඔබිනොබ අප බෝසතුන් මිස
පිටුපත් පහර ලැබ - ලැබ අනිකකු නොම අසන ලෙස
සුවඳ කළ සබ ගබ සුර රජ සිටැ අහස
සොඳුරු ඉඳුවර කලඹ ඉඹ - ඉඹ තතක් සිඳුව යි කිය එවිගස
276 284
එ උන්වෙන් වෙළපා ගුත්තිල මහ සිපි
බඹදත් නිරිඳු සිරිපා සක්දෙව් බසින් සැතැපී
තොසින් කැරැ පිණිපා මින් දිනමැ යි දැපී
වාද දිනමැයි වෙමින් සදපා බමර තත පළමුවෙන් සිඳැසි
285 287
තත මතු ද සින්දේ කෙළෙහි ගුණ සින්දේ
පිළිමල් දප ද සින්දේ මූසිල අන්ද මන්දේ
දස දිගත ඇන්දේ ජයෙහි ලොබ බැන්දේ
විජය සිරි සඳ ගෙන වැලැන්දේ තමා වීණා තත ද සින්දේ
286 288
සුන් එතතින් එ සඳ අනුවණ කම් කෙළේ
පසු කර සුරන් වෙණ නඳ ගුරුන් ගුණ සිහි නො කෙළේ
දියුණු තියුණු වැ නද නද ඉන් නො පතළේ
නික්ම පැතිරෙන දසත විනිවිද අයස ම ය මුළු දියත පතළේ
289
දෙවන තුන් වන ත ත
සතර වන පස් වන ත ත
සවන සත්වන ත ත
මෙ සේ සිඳි සඳ මෙ අප බෝසත
290 දිය දිය ගොස පළ කෙරෙමින් සපැමිණි
ගිය ගිය තැන ඉස්වා රන් මුතුමිණ
ගිය ගිය දිය නද එන මෙන් ගෙන මිණි
සිය සිය ගුණයෙන් වෙණ නද නික්මිණි
291 බියසන් නොව බිගු දැල් රැදි කොපුලී
අවසන් නොව වෙණ නදට ම කුහුලී
මදසන් සුන් පියොවින් සිටි නොසැලී
ගජසෙන් සිතියම් ගජ සිරි කියෙලී
292 කන් කලු වෙණ නද ඇසුමෙහි ලොබින්
රන් රසු දැල් කොලහල වන බියෙනේ
සන් සල නොව එහි පිළි රූ ලෙසිනේ
නන් හය සෙන් සිටියෝ සිටි මතිනේ
293 නිති නිරිඳුගෙ රැකවලෙහි නියුත්තෝ
රුති ලෙස රුපුනොද බිඳ ජය ගත්තෝ
පැති රෙන වෙන නද බැඳුණු සිතැත්තෝ
අති නවි ගිලිහෙන බව නොම දත්තෝ
294 මන මත් කරවන දන මුළු දෙරණා
රසවත් වෙන වෙණ නද නඳ කරණා
සවනොත් සඳ පුරඟන ලොබ දිවුණා
නොදනින් දරුවන් ඇකයෙන් වැටුණා
295 පන් සිළු වීනා නද පසු බැස් වූ
මන් පින වන වෙණ නදයෙන් තොස් වූ
නන් දන නැක් දුටුවන බිය සිස් වූ
මින් රළ වුත් ගං වෙරළට රැස් වූ
296 වෙර වෙණ නද අසමින් සිත සතොසිනි
සර හැර සියොතුන් පියපත් විදමිනි
පුර ඔර වසමින් සිටි රඟ කුම් වැනි
සුර සෙනඟට සුරසුන් පැනැ වූ නැනි
297 යොදා සවන් වෙණ නද රස සුලබව
න දා එකඟ සිත් වන ලෙස සකොබව
ස දා කුලය නොහැර ම එන අසුබව
එ දා ගියේ රිළවුන් සන්සල බව
298 එ මා සත්හු එනදට අසමානය
ස මා නොවෙති කෙවුලෝ උපමානය
ත මා නාද මිහිරැ යි යන මානය
ද මා එයින් වින්දෝ අවමානය
299 අසන රිසින් නයි කැල ඔසොළෝයා
ඔවුන වෙතම සිටිනා ගුරුළෝයා
වයන එටවණ නද ලොබ ම කළෝයා
එදින වයිර සිත සිහි නොකළෝයා
300 බැඳි දන මන වැයුමෙහි ඇදුරෝයා
විඳි සත් සර වෙණ නද මදුරෝයා
රැඳි සතොසින් සැනහුණු ඉඳුරෝයා
වැදි දන සිරි ගත්තු යැ කිඳු‍රෝයා
301 සතොස් කරන වීණා නද ඇසුම ට
නොගොස් සිටින පිල්බර ගණ ගොදුර ට
වෙසෙස් රුවින් තම මැවුවත් බඹ හට
සඳැස් සවන් නොකළැ යි වූ නොසතුට
302 වෙසෙසින් යන නද දිගත පුරා යා
අසමින් ගුරු හිස රඳන ගිරා යා
උමුවෙන් මී අඹ ගත් මියුරා යා
දැමුවෙන් වෙණ නද ම ය මියුරා යා
303 රුති වන පෙතිනැවිදින් සමුවෝ යා
නිති මියුරැති වෙණ නද ළමුවෝ යා
සිති විලි නැති රු විලස මුවෝ යා
නැති නො ගනිති මිනිසුන් හමුවෝ යා
504 නොගොසින් සිටි වන වන නිබ‍ඳේ යා
වෙසෙසින් සුර නද සෙන් නොම‍්ඳේ යා
සතොසින් විඳ විඳ ලොබ නොසි‍ඳේ යා
මෙලෙසින් වෙණ නද අසන ස‍ඳේ යා
505 පටන් සුරිඳු දුන් උපදෙස් සිහි කොට
ඉටන් බෙලෙන් දැමුවෙන් ගුළි අහසට
තුටන් වඩන සුර අඟනෝ බැස සිට
පටන් ගත්තු නව සියයක් නැටුම ට
506 ළඟ ළඟ වා උනුනට කර වාද ය
නොවරදවා වීණා පද වාද ය
රඟඅඟවා සුරඟන රඟ බේද ය
සෙද කරවා රජ සබය පබෝද ය
307 යටැසින් ලන බැල්මෙන් සුර විලසී
වෙසෙසින් දන මන මත් කර එකසී
අහසින් බැස රඟ ගත් රඟ කෙලෙසී
දිසිමෙන් වි ය විදුලිය සිය දහසී
308 දිමුතු යසස් වන් කුසුම සරා ගේ
නුමුතු සුවඳ මල් පැළඳ සරාගේ
දකිතු රඟන සුරඟන රඟ ලාගේ
උමතු නො වෙද කෙලෙසක සිත කාගේ
309 රූ රැ සේ අදිනාලෙසේ අත් ලෙළ දදී විදුලිය පබා
රන්රසේ එක් වන ලෙසේ වෙණ නාදනූ පා තබ - තබා
කම්පසේ දෙන සැර ලෙසේ දෙස බල බලා නෙතගින් සබා
මම්කෙසේ පවසම්එසේ වර සුර ලඳුන්දුන් රඟ සුබා
310 පුන්මදා රා මල් දමින් දිගු සුනිල් වරලස ගොතා
මන්මදා කිතු ලිය ලෙසින් උර සරා දිලි මුතු ලතා
මන්මදා වන මිණි මෙවුන් නද වෙණ නදින් එක් කොට ඉත‍ා
උන්එදා දුන් රඟ දුටොන් තව සක් සැපත් කවරෙක් පතා
311 පිපි සමන් කුසුමන් පටින් තන රන් හසුන් මන් මෙන් බැ‍ඳේ
ලඹ සවන් දිගු රන් පසින් දන නෙත් මුවන් බඳිමින් ත‍ඳේ
මඳ පවන් වැදලෙල පහන් සිළු මෙන් රැඟුම් දෙන රන් බඳේ
දිලි ඔවුන් රූ සිරි නුවන් වන් බඹ වුවත් දැහැනින් මිදේ
312 පා පියුම් බිඟු රොන් සළා වන් දිලිරුවන් නුපූර ගොසේ
පාදගම් රා නාදනූ කොට ගත් නුටුම් සුරඟන රැසේ
ලූබැලුම් පමණින් සුරන් සිත් මත් කෙරෙත් මැයි නොකම සේ
ඒ රැඟුම් රඟ දුටු දනෝ නුමුළා වෙති යි පවසම් කෙසේ
313 පෑ උදුල් සිතියම් ලෙසින් සිටිනේ සුරන් සහ සක් නුබේ
රූ නිමල් සුර ලිය තොසින් බැසැ රඟ කෙරෙත් නර රජ සබේ
මී රිකල් තත් සුන් වෙණින් බෝසත් ඔවුන් කර වයි ලොබේ
මේ සියල් විසිතුරු උතුම් එක තැනැ දැකුම් කිකලෙක ලැබේ
314 321
නඳ වෙන නඳ සමඟ තොස් සිඳු කිමින්දෝ
කරවන දනන් මන දඟ තමන් ගුණ නො මැ සින්නෝ
සුරඟන රඟන රඟ එ දිනෙහි වෙළෙන්දෝ
බලා තුටු වී නිරිඳු දියතග දැමූ නන් වතිනි කඳු බැන්දෝ
315 322
බැඳි විළි කඹයෙන් මහ බෝසතුන් වෙණ
තැති ගෙන ජය සකොබයෙන් නදින් සතුටුව අපමණ
උන් මූසිල බියෙන් සපිරූ ඇමති ගණ
පිටත් කෙළෙ එරජ රජ සබයෙන් ගණන් නො දැනෙන දනින් රජ ගණ
316 323
යන ඔහු අසරණින් සතුටු වැ වෙණ නදින
දුටු දුටු දනෝ උරණින් දැමුවෙන් පළන් පළඳන
තමන් බල පමණින් කඳුලෙන් නුවනඳන
දෙමින් බැට කැට මුගුරු පහණින් ගියෙන් වන සිරිසුලු පුරහන
317 324
මූසිල මෙපුර තට පහළඹර මුරු බෙර
නුවරෙක් නො වෙයි ඉඳිනට පිළිරැව් ලෙසින් මන හර
ඉන් තෝ මෙහි නො සිට වයති පුරැ දොර දොර
යවයි නෙරපූය යම පුරයට දහස් සුවහස් ගණන් ජය බෙර
318 325
තොස් සිඳු මැද පිවිසි එ පුර සත සිත තොස හෙළා
වස්වත සුරන් මල් වැසි විජය පුද කෙළි කෙළ - කෙළා
ලෙසින් සිවු දිව් වැසි පිළී හිස වට වෙළ - වෙළා
වැස්වී නරනිඳු සත් රුවන් වැසි රැපැයි ඔහු යස සිඳු සලා
319 326
වෙණ සඳුගෙන් මුදු එතර නුබ මුරු බෙර හඩින්
පුබුදු කළ මන කුමුදු දෙරණ දෙන ජය බෙර හඩින්
බෝසත්හ‍ට පිදූ දනන් තුඩැ ඔල්වර හඩින්
කිරුළු සුවහස් ගණන් නිරිඳු දිගත් පිරි ලිඝීරැව් හඬින්
320 327
බන් මිණි මුතු පබළු නොයෙක් වෙස් ගෙන රුති රුති
රන් හූ සමඟ සුලකුළු ගියෙක් කර කියමින් තුති
ගෙන පෙරෙවි තුරු සළු අයෙක් සිත තොස නො නැවති
දැමූ සතොසින් පෙරවී විප් මුළු සියෙක් රඟ රඟ පෑ යෙති
328 335
තවර කර ගත දැළි ගුරු පොරණ පැන ගජ කුඹු තලා
විකර වෙස් ගෙනැ විසිතුරු මරණ පත් මෙන් කැනැ හිලා
එපුර දොර දොර නිරතුරු උරණ වෙමින් ප ඇදුරු ලා
පැතිර රඟ දෙති සමහරු මරණ පත් විය මූසිලා
329 336
එපුර ජය උත්සව සැදූ මෙ සේ ජය කොලහල
විලස පවසනු කිම උඳූ පැතිරෙන පුර දෙරණ තල
නොහඳුනන පෙරැ රිවි සඳූ ලත් පුද සිරි විපුල
බැහැර කෙළ - කෙළ යෙති ළඳු මෙඅප බෝසත් ඇදුරු ගුත්තිල
330 337
නොමින් සත සිත තොස සැපත් ලත් දන දි දනට
කනින් කන අම බිඳු සෙ වත් බැඳ ජය කෙහෙළි දිගු යට
තැනින් තැන බෝ සත් පුවත් කර සත සිත සතුට
උනුන් හට මේ ලෙස කියන් ගියේ පුද පෙරහරින් තම ගෙට
331 338
එරුදු ගුණ දස ගිව් සදා ජය කෙළි කෙළින සත
පසිඳු වූ ලෙස රම් රදා තැවෙති යි සිතා දෝ ගත
විරුදු මූසිලයා සදා සැඬ කිරණ දසසත
පසිඳු විය අප පඩි සදා රැගෙන දිනිඳු ද අවර ගිර පත
332 339
අරිටු ලිය නුගුණය නිසා මූසිලයා සතන
වකුටු මිණ ලත් මෙන් කුසා පිරුණු සෝ දුක් විලසින
මෙදුටු මූසිලයා නිසා දිගු බිත වසා ගෙන
නුදුටු දෙය දුටුමු ව ඇසා දියත හෙත අඳුරු කඳ පැතිරෙන
333 340
දුටුමු සුරඟන මිහි තෙලේ ලෙස ඇදුරු වෙණ නද
නොතත් වෙණ නද මන කලේ මියුරු නැති මී තොප බඳ
ඇසුමු අපි ඉන් එක කලේ ඉන් තඹර මුවරඳ
ලදුමු ඇස් කන් ලත් පලේ නොදෙම් මැයි බිගුනලෙව් විල් ළඳ
334 341
දනෝ සවනත හුනු මතින් බිඳ ඳුරු කඳ රැසින්
තමන් තම නොදනිති මතින් පහළ තුරු රැස් වෙසෙසින්
එවන් වෙණ නද සුන් තනින් තුටුව සුර විලසින්
කිකල් අසමුද අපි ඉතින් විසුළ අසෙනිය කුසුම් විලසින්
342 349
එතර පැළ දිගු ළඳ කරන තොප කන් කලු
සඳ වෙල පට දුහුල් හැඳ පන් සිළු පසු කරන සුලු
තරු වැළ හර පැළැඳ වෙණ වැයුමෙහි සියලු
සැරුණු වැනි ජය කෙළින ලෙස වැද ගදඹ කුල සිළු මිණෙක සිරිසුලු
343 350
ජය කෙළියට එ තර ගුත්තිල නම් ඇඳුරු
දැක සැරසුණත් නොවිතර තත් සුන් වෙණෙහි විසිතුරු
තෙමෙ ද කුමුදාකර නද අසනුව සොඳුරු
පුබුදු කුමුදින් ගතෙව සුදඟර මම ද ගියෙ මැ යි කී ය පුරඳුරු
344 351
සඳ කිරණෙහි ගැලී සුරිඳුගෙ එ බසසා
වැහෙන සඳ කත සිලිලී සුරත් මුදුනත සලසා
ජය කෙළි දැක බලි සිට සුරඟන රැසා
ගලන තුටු කඳුළු සිරි කියෙලී දෙවිඳුහට සැළකළෝ මෙලෙසා
345 352
තුරු බිබුළෙන් දිමුත යනුව බරණැස්සමු
එ ම රස් මලෝලඹු ගත දෙව නැත ඔහු තොපැස්සමු
නිල් නුබ වියන් යුත කවර අප ඇස්සමු
සියල් දිය ජය මඟුල් මැඳුරත අපි ද වෙණ නද අසන රිස්සමු
346 353
පුන් සඳ සඳුන් කඩ උන් බස් ළෙන් දරා
උදයග සණෙහි ගා මැඬ මාතලී නම් රියැදුරා
ගෙන රස සඳුන් මඩ අමතා පුරඳරා
නිසා කල් ගත් කල්හි පිරිබඩ මෙ සේ පැවසීය බස් ඉඳුරා
347 354
සුර සෙන් සහ නොමඳ දහසක් සිඳු යොදා
සිය සුර පුරට ගොස් වැද විජයොත් රතය පබදා
සක් දෙවිදු උන් සඳ ලොව කැලුමෙන් රඳා
සිහිල් පඬුපුල් සලස්නේ සොඳ දිලෙන රන් දද පෙළින් සූසදා
348 355
පුල් නිලුපුලැසියෝ ගෙන ගොස් බරණැසට
මියුරු පිල් වරලැසියෝ ගුත්තිල ඇදුරු රතයට
වැඳ සුර විලසියෝ නංවා අදර කොට
සිරිඳු ගිය කරුණු පිළිවිසියෝ කීය කැඳවා එව යි මෙ පුරට
356 363
එස‍ඳෙහි එදෙව් පුත අප පඩිගේ ජය කෙලි
ගුවන් සිඳු මැද ගමනොත කෙළිනට නොවන ලෙස මැළි
රන් නැව් යුතු එ රත කෙරෙමින් දසත එළි
රැගෙන බරණැස් පුරට යා ගත උදා වන රිවි මඬල මැය යළි
357 364
රන් දද නෙලෙන් සැඬ උන් බස් මැඬ එ කල
කෙරෙමින් වලා කඩ කඬ අයෙක් පවසති මෙ තෙපල
රැසින් ගනඳුරු මැඬ උවහොත් රිවි මඬල
අසා දිව එන රතෙහි සක් හඬ පියුම් නො පිපෙ ද මෙ ගෙ දිගු විල
358 365
එපුර වැසි දන රැස පඩි පුදයෙහි නොයෙක
තමන් දොරැ දොරැ එළි බැස බැඳි දද සැලෙනු දුරු දැක
වඩා කුහුල’ දහස කර සපු කැලැයි සැක
නරඹ - නරඹා සිටිත පෙර දෙස පියා විදහා දිවෙන ගුරුළෙක
359 366
සිය රැළියෙන් සොඳුරු සහහරු මෙ බන්දා
විදුලිය වලන් තහවුරු පවසති උන්ට නින්දා
සඳ වෙල කුළ අයුරු වුවොත් ගුරුළින්දා
පෙණිනි ගනරන් රතය විසිතුරු අඳුරු දුරැ ලන රස් කොයින්දා
360 367
දුර දුටුවෙන් වෙනස ගුත්තිල ඇදුරු ලද
දැන ගත නො හී ඇති ලෙස අප රදුට සිවු දිව් රද
සමහර දන මෙ ලෙස පුද කරනුව මෙ සඳ
කියති සිට තම හිතේ අදහස එවු සක් රුවන මැය මන නඳ
361 368
කියනු කිම වෙන මේ උන් බසින් නොවැළකි
අප පඬි සඳුගෙ මහිමේ දනන් පවසන විලසෙකි
දකින ලෙස මෙ සමේ සක් රුවන නම් සකි
දිවෙන පර සක්වළ ස‍ඳෙක මේ නොයෙක් රුවනනුදුළ එක් රත‍ඟෙකි
362 369
උන් බස කර නිසරු වැනෙයි සැඩ පවනෙහි
මෙලෙසින් කියති සමහරු රනෙයි පෑ දද ගුවනෙහි
නොදොඩව් තොපි වියරු පෙනෙයි රන් සක් මෙහි
ස‍ඳෙස් නම් සලකුණෙන් වෙද දුරු පෙනෙයි සුදු - සිඳු පෙළ ඉදිරියෙහි
370 375
වෙණ නද ඇසීමට එ බසට මාතලී
ඇදුරා සුරිඳු පුරයට ලෙසින් සිය රැළි විදුලි
කැඳවා යන ලෙසට තුනු කැලුමෙන් දිලි
එවු දිව රතයෙකැ යි‍මෙ පුරට මෙසේ කන්කලු බසින් තෙපලී
371 376
කියමින් සිටි කලට රිපුය අසුරා නම්
සඳ රිවි දහස් එක විට මහිමය පුරඳරා නම්
බටෙව් එළි කොටවට දනුව ඉඳුරා නම්
පැමිණි දිව රතය පඩි ගෙදොරට මම යා මාතලී රියැදුරා නම්
372 377
එස‍ඳෙහි අප ඇදුරු තොප වෙණ නද සුරඹ
දිව රියෙහි උන් රියැදුරු අසමු ව කිවු ය කර ලොබ
දැකැ සිටැ නොවී දුරු එයින’ප සුරිඳු මොබ
මෙසේ පිළි විසියේ ය තොරතුරු එවී කැඳවා යන ලෙසට ඔබ
373 378
රන් ගිරි කුළු මුදුන එයින’ප හා සසඳ
ළ හිරු මඬළෙව් බබළන සුරිඳු පුරයට මන නඳ
රන් රතයෙහි මෙ තැන වඩිනු මැනවැයි යැද
මෙතොප කවරහු ද දැන් දිලිසෙන පවර දිව රතය ළං කළ සඳ
374 379
වෙයි ද අසුරින්දා සුර කුමරෙකු ලෙසට
නැතහොත් සක් දෙවින්දා සැරී බෝසතු රතයට
ම සිත සැක සින්දා නැ‍ඟෙන සිත තුටු කොට
කියව තොප නම් ගොත් කුමන්දා රිය ද පැන නැංගේය අහසට
381 එතර දිනිදු හිමි දැකැ විලඹුවෝ හැමා
බමර කිකිණි සැදි සියපත් මෙවුන් දමා
තිසර දිමුතු මුතු හර පැළඳ මනරමා
නොහැර පහස විඳිනට සැදුණු නොව පමා
382 සොඳුරු තුරුණු සිය පත් සිය රස් හැමා
ඉඳුරු දෙසින් වැද නුබ ගඟැ එත පැතිර
අඳුරු සෙවෙල් තුරු සියපත් සිසි තිසර
අතුරු දහන් පිරුණේ ලොව නොහැර
383 බොල් පිනි බිඳු බැමී ය අතු නැමී ය
මල් මුවරඳ තෙමී ය නල හැමී ය
පුල් තඹරෙහි බිමී ය බිගු බිමී ය
මල් සැර සැව් දැමී ය රිය හිමී ය
384 වැදතුල් ළ හිරු රස් යුග කෙළැ ගිම් ගිමිණි
තුරුමල් වගළ පෙන ගනදුරු සිඳු සිඳිණි
මනකල් තමලුපුල් වන මිණි ගණ පෙනිණි
එමකල් දෙවන දිනි‍ඳෙව් රිය ද නික්මිණි
385 කෙරෙමින් සිය යසස බඹ සිරස සේසත්
තෙදගින් ඉඳුරසුන් උණු කරන පෝසත්
වෙසෙමින් තමා දැක තොස වඩන බෝසත්
බලමින් එ සද දෙවි ලොව වඩන බෝසත්
386 ඇලී සුපිපි සපු නා තුරු වැළැ දිමුතු
දිලී කුසුම් බිඳ - බිඳ නම - නමා අතු
ඇලී ඉඳින කොමළඟ තුනු සිරින් යුතු
බැලී තැනින් තැන සැදි සොඳ උයන් වතු
387 කලා නඳන කැලුමෙව් නුබ තලා යා
දුලා සරණ හස වැළ දිය තලා යා
ලො ලා බමන බිඟු දැල් මනකලා යා
ප ලා ගොසින් පුල් විල් බල - බලා යා
388 අහස් ග‍ඟෙහි වැද එන සුවඳ මඳ නලේ
පහස් ලදින් සතුටු ව කෙළින මිහි තෙලේ
වහස් බැලුම් ලැබ පුරඹුවන මන කලේ
දහස් ගණන් පුර නරඹමිනි ගිය කලේ
389 දුටුයම් සතුන් නෙත් සිත් විසි කරන උදු
මනරම් රුවන් සල් පිල් සිය දහස් සැදූ
යසකම් නිමල් පහ කුලු සියෙනි සව් සුදු
දිටිගම් නියම් ගම් සව් සිරිනි පරසිදු
390 ළඳඇල් ගෙවි ලියන් ඉඳ කියන රාගිය
මඳකල් සිට අසමින් කන් පුරා ගිය
සුවදැල් කෙත් රම් දම් සේ පැසී ගිය
සුවිපුල් සිත් සතොසින් දැක පිනා ගිය
391 වනතුරු පටින් දිලිහෙන මනකලාවන්
සුදුනිලඹරින් සුසැදුණු මිහි කළාවන්
මිණිමුතු පෙළින් බබළන මේකලාවන්
දැක දැක ගොසින් ගං හෝ වැලි තලාවන්
392 රැගෙන රදා ගත් මෙන් ඉඳුනිල් නිල
රඟන සුනිල් ගල විදහා පිලින් පිල
මඟන මොනරහන වට රැක වලින් වල
රඟන මොනර ගණ දිටි මඟ ගලින් ගල
393 බැහැර නො ගොස් සිට වැද වැද රළින් රළ
නොහැර පහර දෙන මෙන් යා කුළින් කුළ
පැහැර පුළිඟු ඉසිනා අං බළින් බළ
ළතර මුවන් පොර දිටි මඟ පළින් පළ
394 පිලි රොනවුල් මලීය පෙණ මලීය
දිවඑනපිලි පිලීය පිල පිලිය
සඳ කැලුමෙව් හැලීය ඇදැ හැලීය
හෙනු දිටු ගඟු ලැලීය සිහිලැලීය
395 රන් සිරිවස නිඟාය සිහිනිඟාය
සුරඹ රුසිරු ළගාය කොමළඟාය
කිඳුරඟනන් රඟාය ගිරි රඟාය
ගියේය රිවි මහාය මඟ මඟාය
396 පැමිණි සඳෙහි අඔරට තම නොපිහිකුළු
නෙමිණි රැසින් නන් පැහැ කරන ගනකුළු
ගිහිණි සුරඹ ලිය කිදුරන්ගෙන් ලකුළු
පෙනිණි සුවාසු දහසක් හිමවු කුළු
397 මනකල් නිමල් සරනා සක්වල නිබඳ
කෙළි ලොල් වතළ මින් රළ රළ ගොස පබඳ
සුවිසල් නොයෙක තැන දිසි ගිරි කුළු නොමඳ
ගනකල් අහස මෙන් දිටි නිල් මහ මුහුද
398 මිණි පේකඩින් බඳ සිටි නිල් තලා පිට
සුර ලොව රිදී ටැම් දකිනට පළමු කොට
දිසි නිමිතෙව් සිලිලෙන් මඳ නිකුත් කොට
උරගුන් රැගත් ගුරුළුන් දිටි සයුර පිට
399 වලා පෙළින් ගැවසුණු මෙන් සුනිලඹර
දුලා උළැඟි රළ පතරින් පිරි නිතොර
ගලා සිටින සිඳු මැද සක්වළ අතර
බලා කොදිව් සහ මහ දිවයින් සතර
400 පෙර සුර පුරට පව්රෙව් මෙර වටා සිටි
සුමුදුර තරඟ සෙමෙරට ලූ කිරණ මිටි
යුගඳුර පටන් අඩෙකින් එකිනෙකට මිටි
මනහර රැවන් සත් කුල පවු වළලු දිටි
401 පැහැපත් පහග නන් රන් මිණි යටග බඳ
දිගුබින් එකෙළි කර ළෙල දද පවන් වැද
මහසත් දසන ලොබ කර සුන් කැලන් නද
කළ අන් සෙනෙව් දිටි තම එන ලෙසට සෙද
402 සි ව් දිගිනෙන දෙව් රුපු සෙනග ලුහු බැඳ
ලෙව් රකිනා දෙව් රද රඳන හැම සඳ
ස ව් සිරි දෙන දෙව් තුරු සියෙනි මන නඳ
ස ව් මහ රජය දෙව් පුරයට ගොසින් වැද
403 මන නද ගදෙව් රස විඳ විඳ ම එකිනෙක
රිය ඇද ඉවත යන සිත් තුරඟ රැක රැක
සුරළඳ විඳින නෙත් සර පහර එකලක
ගියසඳ එ දෙව් පුර සිරි සැපත දැක දැක
404 409
පින් පල අඳුන් වන වැද දිගත පිරිමැද
සත නෙත රස අඳුන් වන කසුන් කලදෝ දද බැඳි
දහසක් යොදුන් වන රස් වතුරේ කිමිදි
පෙනිණි විසිතුරු වන නඳුන් වන රුවන් වහසල් දහසකින් සැදි
405 410
රැඳු මිණි පවුරු වට කර රන් දද පිහිලි
බඳ දිලි රුවන් තල් වැට වැහෙන රන් මිණි රැස් හැලි
සැදී සිටි හැම විට සැදී කුළු සිය කැරලි
පිවිස එනඳුන් නඳුන් වනයට දහස් සුවහස් පහ පෙළින් දිලි
406 411
නිල් මිණි බිම පිහිටි සතොසින් පින පිනා
යෙන් එම උයන එක සැටි නිබඳ දෙවුයන් කෙළිනා
නිති උඩුයටි වැ සිටි සුපිපි සල් සපු නා
අසිරි දෙවුයන් දෙකක් සේ සිටි සුසැදිගෙවුයන් පෙළින්සොබනා
407 413
කෙළක ළද පැලැඹී පිපෙන සුවදැති මල්
මත් හස පියුම් මී බී නොහැරම උදක් කල් යල්
පිරි දිය නොකැලැඹී පිරි මිණි නිල් සිසිල්
නඳුන් පොකුණේ සිරි ද නැරැඹී ගෙදි ගු විල් යස පෙළින් සනකල්
408 413
ගොසින් වැද සක්වල රන් මිණි රස් විහිදි
විහිදෙන කිරණ පෙළ බිහි දොර සියෙන් සිය සැදි
සත් රුවනින් උදුළ සව් දස දහසෙකින් පිරිසිදි
දෙසිය පනසක් පවුරු වට කළ යොදුන් දස දහසෙකින් පිරිසිදි
414 421
සුර තුරු සුවහසින් කලදෝ කැරැල්ලෙන්
රන් දෙදෙනි සන් අහසින් ලෙළදෙන රන් කෙහෙල්ලෙන්
විසිතුරු තුරු ගොසින් සැදි නේ සඳල්ලෙන්
සොබන සක් පුරට වැද සතොසින් එසබ විසිතුරු වී සියල්ලෙන්
415 422
දැක සුරඹ සුවහස් මෙලෙසින් සැදි පවර
කර නෙතෙහි දුක් නිදහස් එසුදම් සබා අබතුර
සිත සපුරා සතොස් උස තුන් ගව් විතර
සුසැදි සුදසුන් වේ මැදින් ගොස් මැවුණු කුසුමාසනේ මනහර
416 423
ඉසුරෙන් අග පැමිණි යෙළ යාළක් සුවඳ
සසග සුර සබ අගමිණි විලවුන් අලෙවි කර සොඳ
රැසොවිදි දිගත මිණි මිණි අබරණ පැළඳ
සුදම් සුර සබ වෙතට සපැමිණි සැටක් ගැල් පිරිය හැකි මනනඳ
417 424
තුන් සියයක් යොදුනි ගව්වක් පමණ උස්
එ සුර සබ දිග පුළුලිනි පළන් කිරුළෙහි පිරිවෙස්
පන් සිය යොදුනුසිනි දිදුලෙන් අහස් කුස්
යොදුන් නම සියයෙකැයි අවටිනි නොසිස් කර උන් සඳෙහි සහසැස්
418 425
ටැම් ගණ කසුන් මය වරුණ ය පජාපති
බිතු දුළ පිළි මැණික් මය ඊසාන යන නම් ඇති
බිම නිල් මැණික් මය සුරන් උන් ඉක්බිති
යෙහෙක් නම් ලොව එ සබ දැක්මය අසුන්වල අඩ යොදුන් උස ඇති
419 426
සුසදු රන් ටැම් උඩ සුරිඳුට එක් පසෙක
උදුළ පිළිමිණි පේකඩ ගව් උස අසුන් දෙ තිසෙක
රස් දිලි දිගත් මැඩ ඇවිත් ගෙන යෙහෙක
එ සබ දුටු කල ගනී නෙත් මැඩ ඇවිත් වැඩ උන් සුරෝ දෙ තිසෙක
420 427
පබළ වග රූ රැස් සුළඟින් ගෙන එ කල
සැදි සත් රුවන් ගෝනැස් පිළිවෙළින තුළ මන කල
විහිදි පල රන් රැස් මල් කෙමි අසුන්වල
එ සබ දුටු කෙනෙකි ලද්දේ ඇස් දහස් සුවහස් සුරන් උන් කල
428 435
සුරිඳු සිත නම්මා උතුම් පෙරහැර කොට
ලද සුර ඉසුරු නිම්මා සපැමිණි විවා මඟුලට
සුර ළඳ සුදම්මා සුර රජ උන් තැනට
සුරඹ පිරිවරමින් සුරම්මා සමර මල්දම් ලෙසට ගොස් බට
429 436
විහිදුණු රසින් ගන දහස් පිරිවර ගෙන
නන් තුරු මලින් නද දෙන සුවහස් ගණන් දෙවඟන
සුර සබ හිමවු වන සිටියෝහ මන නඳන
වසත් සිරි සරි රැපැයි අවුදින රුවින් සුරිදුන් පිරිවරාගෙන
430 437
හැම සුර පබන්දා රන් ගිරි මෙන් රඳා
දළ ලොබ සිඳු කිමින්දා කැල්මෙන් එසබ මුහුදා
රුවින් මන නන්දා සමර සුර සමුදා
දිලිහි දලීහි සුරඹ නන්දා මෙසේ උන් සඳෙහි සක් දෙවිදා
431 438
වර කත රඟින් සර මාතලි රියැදුරා
සුර සිරි සඳට ආකර ගොස් දැක වැඳ පුරඳරා
සුර සබ කිරි සයුර එගුත්තිල ඇදුරා
පුවුටු සඳරස් ලෙසින් මනහර ඇවිත් සිටිති කියැ ඉඳුරා
432 439
සුරන් සිත් මුහුදා සුරඟන අදහසී
කලඹන රුවින් නොමදා එක් කර සිනිඳු සුබැසි
සහ හුරඹ සමුදා තෙපලින් සහසැසි
සුදා නම් සුර ළඳ ද එ සඳා වහා කැදවා එවයි පැවැසි
433 440
සුරයෙන් පහන් වන සුර රජුගෙ එ බසට
මැද රැදි හසුන් බබළන තුටුව රියැදුරු එමැ විට
සුර සබ විල වදින එපවත් බෝසතුට
උදය රිවි රස් ලෙසින් තොස් වන කියා කැඳවා ගියේ සබයට
434 441
සදෙව් ලොව දෙවඟන රිවි කිරණට හමුව
පසු කර රුවින් බබළන පිපි පියුමන් සෙ නවමුව
සුරිඳුට පියඹ වන සක් දෙවිඳුට යොමුව
එසඳ සිත් නම් පවර සුරඟන පසන් සුරසෙනග දැක පළමුව
442 449
විහිදෙන මිණි පබා දුරු කර නොදැන්මා
වතුරෙන් සබස කලඹා ලබමි මතු සුර දැන්මා
දෙ පස උන් මහ බා පිහිටි නර දැන්මා
දෙ තිස් සුරිඳුන් ගෙ සිරි නරඹා කිමෙක ගෙන්නු කරුණු දැන්මා
443 450
නොදැන මෙ සසර හිමි තෙලෙ සුරඟනෝ යැද
දහම් දත් සත කො තරම් ඇදුරු තොපගේ වෙණ නද
මුස කරවන තරම් කිවුය ඇසියටි සඳ
බලා එසුරන්ගේ රුව මනරම් එයින් ගෙන්නූයෙම් මෙ තොප අද
444 451
වල් විදුනා දැරු මින් වුව මනායා
සුර සෙන් සමඟ රුසිරූ අස්නෙක ඉඳ මනායා
සක් දෙවිඳු පිළිරු තුටු කර මනායා
පෙනෙන රන් මිණි බිතින් සොඳුරු කියත කරව යි ගායනායා
445 452
නොහැඳින පුරඳුරු හිමි සඳුනි සුර පති
වැන්දයි කියා පිළිරු ගඳඹ ඇදුරන්ගේ නිති
වන බියෙනි නිසරු පවතිනා මෙ සිරිති
විමස-විමසා සිටිති ඇඳුරු නොමිලයේ ගියනා නොකෙරෙති
446 453
දුරැර ඔහු කුහුලී කරවන සිත පැහැදේ
මෙහෙයා නෙතිඳු මිණි ලී වෙණ ගායනා මෙ ස‍ඳේ
පුරඳුරු මන කලී මෙතොප දොළ පසි‍ඳේ
සතුටු විය යුතු තෙපුල් තෙපලී දෙමැ යි කී දෙවිඳු රිසි රිසි දේ
447 451
ඔහු කී බසු අසා මෙ සුරඹ පෙර දවස
නැමද බෝසත් සකසා කළ පින් කියත තතු ලෙස
දෙන පඩුරක් ලෙසා කර අප සිත සතොස
මෙලෙස රස මුසු බසින් පවසා එම ය මිලදීම නම් සහසැස
448 455
සුර රුපු යස පැහැය බෝසතුගෙ එ බසින්
පෙන්නූ තමා යස රැස සිත සිත පිරුණු සතොසින්
සුර ඉසුරෙන් සිරස යුතු මඳ මඳ හසින්
සරණ තඹරින් සැරූ සහසැය කිවුය සුර අඟනෝ ද මෙලෙසින්
456 463
අප කළ කුසල් පෙර උන් කළ පින් අසා
පසුව පවසමු සැක හැර සිතෙහි සපිරැණු වෙසෙසා
කල් නොයවා ඇදුර උතුළෙව් දළ තොසා
දැන් ම වීණා ගායනා කර කීය බෝසත් තෙපුල් මෙ ලෙසා
457 464
යන මේ බස් අසා දිවි සපල වූයේ
මුවෙන් නොබැණ ම ඉවසා ඊමකින් වැඩ වූයේ
එබස එක් පෙදෙසා කනට සැප වූයේ
සුදුසු අස්නෙක්හි ඉඳ සතොසා අද ය වෙසෙසින් පහන් වූයේ
458 465
මහ බෝසත් ඇදුරු මුන් දැයි සිය සකින්
සත් සර නඟන සුමියුරු ඇසුයෙමි පින් නිදුකින්
සත් තතෙකින් සොඳුරු ඇඹෙයි මට මෙතෙකින්
සදා වීණාව ගෙන විසිතුරු ගොසින් පින් රැස් කරමි ඉතිකින්
459 466
උන් සුර සෙන් සබා බෝසතුගෙ තෙපුල ට
එක එක සරින් කලඹා තුටුව බරණැස් නුවර ට
දිව ගඳඹ පසු බා ඔහු ගෙන යන ලෙස ට
වැයි සතියක් ම බා නොතබා කීය සක් දෙවිඳු මාතලි හට
460 467
වැලඳී සත් තත් විදු එස‍ඳෙහි මාතලී
වෙණ මේ කුළින් පිරිසුදු සුදු සිඳු පෙළින් උඳුලී
සර වැසි වසිත රුදු දිව රතයෙන් බලී
සතොස් වතුරෙන් පිරිණි සබසිඳු ඇදුරු සිය නුවරෙහි ම ඇරැලී
461 468
සුර සබ සකොබ කර ආවයි යනු අසා
වීණා වයා මනහර සිටි සිටි තැනින් නොලසා
උන් ඇදුරුට පවර ඔහු දකිනා ලෙසා
සතුටු සුර අඟනෝ තමන් පෙර ඇවිත් රැස් වූ දනෝ සහසා
462 469
සිල් රැක දන් දිදී නරන් නිසි පින් කර
කසුප් මුනි සමසේ දි ගොස් ලබන සිරි සුර - පුර
පින් කළ රඟ යෙදී තොප දුටුවෙන් මෙ වර
කිවුය නෙ වෙනම සිතු පැහැදි එදැන් කියවයි කිවුය ගෙන හැර
470
එස‍ඳෙහි තම ගොසින්
දුටු සුර පුරෙහි වෙසෙසින්
සිරි පවසන ලෙසින්
දෙසී නිසි දම් දෙසුම් මෙලෙසින්
471 සිය දහසක් දිව පහයෙන් කර සතොස
දස දහසක් යොදනෙක සැදි සුනෙර හිස
මිස පසසක් පැවැසිය නොහැකි ඇති ලෙස
දිටියෙමි සක් පුරවර සිරි නොයෙක ලෙස
472 කිමෙක කියනු සුර පුර සිරි සර වෙසෙස
මෙලොව සියක් අවුරුදු එහි එක දයස
එවැනි එ සුර පුර සිරි සැප ලබන ලෙස
කරව කුසල් තෙපි මඳකුන් නොව අලස
473 ඇතෙක දෙතිස් කුඹු දළ සිව් සැටක් ඇති
ගෙයෙක යොදන ලද සුදු සිඳු දහස් ඇති
රියෙක යොදන ලද සුදු දහස් ඇති
එසක සැපත් පවසා කිම ඉමෙක් ඇති
474 ගෙයෙකු පැහැය ගව් දෙසියෙක දිසේ යා
මලෙක සුවඳ සිවු සිය ගව් ඇසේ යා
ගලෙක මෙළෙක උන් සක් නැබ වැසේ යා
නොයෙක එසග සැප පවසමි කෙසේ යා
475 ලොවැති සියලු විසිතුරු සිරි සර අසැකී
කැමැති වුවොත් එක ගසෙකින් ම ලද හැකී
පැවැති මෙසෙවු සුර පුර සිරි සර නොයෙකී
කියති කවුරු සිතිනුත් නොම සිතිය හැකී
476 රන් පැහැයෙන් එහි සත් සිය යොදුනුසය
තුන් සිය යොදුන් දිග ලෙළදෙන දද රැසය
මන් තොස වඩන එහි සුරඟන සුවහසය
පින් කොට එකකු ලද සග සිරි මේ ලෙසය
477 මුනිඳු කිව ද නොගෙවෙන සග සිරි සැපත
සිරිඳු ඉසුරු දැන් පවසනු කිම අනත
පසිඳු නොවන එක දෙවියකු සිරි සැපත
දිළිඳු බවෙක මුළු දඹදිව රජ සැපත
478 උපන් දිනෙහි හන් සළු පැළැඳි දිව මලී
ඔවුන් මියෙන තෙක් පවතී ය දිලි දිලී
මෙවන් එසග සිරි දෙන පින්කමට බලී
ලෙවන් ඉඳින රඟ බල නොකර ඇදැහිලී
479 මියඟ රැසින් එළි කර ලොව දස දිගත
සිතඟ ඉසුරු ලද දෙවියන් හට සතත
නිසඟ අනිටු අරමුණු පමණෙකුත් නැත
එසඟ සැපත් විඳිතොත් කරව පින් සත
480 පසඟ තුරන් නදයුරු මිණි කිකිණි ගොසේ
සමඟ රුවන් පහයෙන් යනෙන නුබ කුසේ
සිතඟ ලෙසින් කෙළි නළු විඳින නොකමසේ
එසග සුරන් සිරි නුබුදු ව කියමි කෙසේ
481 විහිදි සුවඳ හැම සඳ සැප පහස දෙන
පැළැඳි රුවන් බරණින් අඳුරු දුරැ ලන
මහිදි මහිම සුර සෙන් දිටිමි වෙසෙසින
නොවිඳි මෙවැනි සග සැප දද බැවින් දන
482 විසූ වද එ සග සිරි නොදැනෙයි තොපට
ඇසූ වයි කෙසේ දැනෙනු ද නියම කොට
තියූ සුරඹ වෙණ වැයුමට පඬුරු කොට
දෙසූ කුසල් පමණක් ඉන් අසව තුට
483 එක් අඟනක් සිවුරට දුන් වතින් සොඳ
දක් වන මෙන් පින් පල සුරඟනන් මැද
සක් දෙවිඳුගෙ මන් පිනවන රුසිරු ලද
දුක් නොවිඳිනා පින් ම ය කළ මනා සොඳ
484 නිමල් සුමන මල් දමෙකින් පිදුවෙනි
ළකල් කුළඟනක් ගොස් සහ පිරිවරිනි
සියල් සිරිත් පැලඹෙයි දෙව් ලොව දෙවෙනි
එමල් පැළඳ ලද හැකි දෝ සැප මෙ වෙනි
485 සියසිතු පැහැද අඟනක් ඇඳින පින් කෙත
පියයුතු සුවඳ දි ගොස් පුරඳරා වෙත
තමසතු සුරඹ දහසක් පිරිවරා ගත
දියයුතු නොවන දෙය කිම සිතු සැදැහැ ඇත
486 එක් අඟනක් සඟනට පත් අතර මඟ
උක් රසයක් දුන් කුසලින් ඉපිද සග
සක් දෙවිඳුගෙ මන වඩමින් වෙසෙසි ළඟ
දුක් දුර ලන බල මහ පින් කමෙකැ රඟ
487 රන් දා ගැබක පෙර අඟනක් සැදැ යුතු
දුන් නී සුවඳ පසඟුල් පහදවා සිතු
පින් සර සුරඹ දහසක් පිරිවරා ගතු
ඉන් මුනි මය පිරිනිවිය ද පිදිය යුතු
488 පැහැද දිනෙක අටසිල් රැකි පිනින් එම
ඉපිද සුරිඳු පුර පසු බා සුරඹ හැම
නොමඳ ඉසුරු ලද අඟනක් දිටිමි මම
නිබඳ පොහොය සිල් රැකියොත් කියනු කිම
489 උන් සඟ දැක යෙහෙකැයි දිය ලදෝතිනි
දුන් අඟනෙක් බොන පැන් පමණ දෝතිනි
දැන් සුර පුර බබළයි රුසිරු දෝතිනි
පින් කෙත් ඇඳින දන් දෙව දන් දෙතෝතිනි
490 සරොසව පරුස තෙපලන නැඳි මයිලන්ටත
නිරොසව පැවති අඟනක් සක් දෙවිඳුන්ට
පියඹුව වෙසෙයි වැඩියෙන් සෙසු අඟනන්ට
නොකිපෙව එයින් මඳකුත් වැඩි සිටියන්ට
491 පෙර එක් දැසක් තම ලත් බත් බෙදා දී
ලැබගෙන නොයෙක් සුර සිරි පිරිවරාදී
කරවයි එසක් දෙවිඳුගෙ සිත් සමාදී
ලද එක් පිඬක් වත් වළඳව බෙදා දී
492 පෙර කිරි බතක් බික් සඟනට සිත පෑද
දන් දුන් කතක් සුර පුර රන් පරසාද
ලැබගතු තුනක් පිරිවර ඒ කෙ වනා ද
දන් ඉන් සිතක් ඇති මිනිසෙක් නොම දේ ද
493 උක් දඬු කඬක් සඟනට දී කෙලෙස් දෙවී
පිළිසිඳ ළඳක් සුර පහයෙකැ පිනින් මැවී
ලැබගතු එසක් දෙවිඳුට මෙහෙසුන් පදෙවී
තම හට වැඩක් සිත තොත් දන් දෙනු මැනැවී
494 තිඹිරි පකක් දුන් අඟනක් සඟන දැක
ඉතිරි සැපත් ලැබ ගෙන රන් විමානෙක
සපිරි එළඳ පිරිවර ලියො ම දාසෙක
ඉදිරි පිහිට පින් ම ය ඉන් නොවව් සැක
495 ලැදි ලියක් කැකිරක් දී එයින් පෙරා
සැදී රුවන් පායෙක පුරඳරා පුරා
විදී කැමැති සිරි සුරනිඳු සියෝ කරා
මෙදී කිමැයි නොකරව් සිත අනාදරා
496 ගිනි කබ ලක් දුන් අඟනක් කර අදරා
පිටි වහ ලක් කර එ ම ඉපද සුර පුරා
කෙළිනමලක් මෙන් වුව සක් දෙවිඳු කරා
බලකුසලක් දෙන රඟ සග ඉසුරු බරා
497 සැදැහැති ලියක් දන් දී මුල පලා අල
ලැබරුති රුසිරු පුර පිරිවර යසෝ බල
සුරපති සමඟ සිරි විඳ වඩවඩා ලොල
නොකරති මෙ සෙව් පල දෙන පින් තිරා කල
498 නැසී දිළිදු අඟනක් දි කොසඹ කොළ
නිසී තිදස පහයක වැස රුවනුදුළ
රසී රුවින් පුරවයි සුරනිඳුන් දොල
කුසී නොවව් පල දේ ම ය කුසල් කළ
499 දුන් අඟනක් පෙර සඟනට ඇඹුල් කැඳ
නන් සුර සිරි සර පායක ගොසිනිපිද
මන් පිනවන පිරිවර ලෙව් සරන් ලද
ඉන් දුන මනා දන් මැය සිල්වතුන් ලද
500 එකතල් වැටක් දුන් ලිය මුනි සුතක් හට
ඇමකල් පිපෙන මල් වතු විල් සැදු වට
මනකල් සුරිඳු පුර පහයක වෙසෙයි තුට
නිරවුල් මෙ සෙව් දන් දුන මැනැවි හැම විට
501 වහන් දෙකක් දුන් අඟනක් ඉසුරු පනා
යොදුන් උසැති පහයක ඉපිද පැහැ පතා
නුවන් යසස් තුටුවන තුරු රුසිරු පතා
මෙවන් සැපත් දෙයි පින් කරව නිති පතා
502 පින් පල අසා දි අඟනක් පත් කඩය
රන් පහයක ලෙළ රසු දැල් ගත් හඬය
මන් ලෙස වෙසෙයි සෙසු අඟනක් අත් මැඬය
පින් මිස අනෙක් කිම කරතොත් අත් වැඩය
503 සැකව මඳක් නොසිතව කියෙමි මෙ ති නී
තිදිව මෙ හැම සිරි දුටුයෙමි මගෙ නෙති නී
තිරව එ සග සිරි සැප ලබතොත් සතිනී
කරව කුසල් නිතර ම පිරි සුදු සිති නී
504 505
සුර පුර සිරි සියල් දෙරණ උඩු යටි කොට
පැවසූ තමන් මෙ තෙපුල් එහි අමරසය කැටි කොට
රිවි කිරණින් නිමල් දෙන මෙන් මුළු ලොවට
පුබුදු කරවිය දනන් මන විල් නිවන් දෙන දම්දෙසන හැම විට
G 506 509
බුදු කෙනෙකුන් ලෙසා සග මොක් දෙන නිසී
නිති පර වැඩ ම උදෙසා එක එක බසින් සුබැසී
පැවසූ බණ අසා තුටු කර එ නරසී
එකල මුළුලොවදනෝ මෙලෙසා ඇසූ බඹ සුර නරන් එකසී
507 510
සුර සැපතෙහි ලැදී අටඟින් යුතු නදා
දස අකුසලෙහි නොයෙදී මියුරු බඹ ගොස විහිදා
සිහි නුවණීන් යෙදී සිවු සස් සහ යොදා
නො මඳ පින් රැස් කළෝ පැහැදී දෙසා නිම වී මෙ ගුත්තිලදා
508 511
සත වෙත පහළ මෙත් මුළු ලොව ව‍ැවේ වා
වෙර බැඳ ම වෙත මැදහත් දුබික් දුක් දුරු වේ වා
අනුවණ මෙ දෙවිදත් සුසිරි ළඟ වේ වා
මෙ සේ නැසුණේ වේ ද පළමත් රජුට දිය වැඩ මඟුල් වේ වා