"තාරකාමල් කුමාරිගේ කථාව" හි සංශෝධන අතර වෙනස්කම්
Content deleted Content added
'තාරකාමල් කුමාරිගේ කථාව හෙවත් සැ‍ඬොලඟ කුමාරයා...' යොදමින් නව පිටුවක් තනන ලදි |
No edit summary |
||
1 පේළිය:
තාරකාමල් කුමාරිගේ කථාව <br><br>හෙවත්<br><br>සැ‍ඬොලඟ කුමාරයා වෙත දේවතාවි පැමිණිම.<br><br>--------------------------<br><br><br> 1. සිරස නමා වැන්දෙමි මම මුනිඳු ට<br> සිරස නමා වැන්දෙමි දම් රතනෙ ට<br> සිරස නමා වැන්දෙමි සඝ රත්නෙ ට<br> සිරස නමා වැන්දෙමි තුන් රත්නෙ ට<br><br><br>2. උතු න් තිලෝගුරු මුනිඳුගේ සරණ යි<br> සතු න් සැමට දෙසු සඳහම් සරණ යි<br> නිති න් මෙමට සග රත්නෙද සරණ යි<br> මෙපින් සසුන රැකි සුරන්ට සතුවෙ යි<br><br><br>3. බ ස ක් පතක් වැරදිමේන දැන් ම ට<br> දොසක් මෙයින් යෙදුනත් මින් මාහ ට<br> මෙ සක් වලේ සැම දෙවි පිනි ගෙන තු ට<br> දොස ක් ඇතත් හැර දෙනුය අසිරි ම ට<br><br><br> 4. පෙර එක් කලෙක මි න්<br> මාගම් නම් පුරේ උ න්<br> පාටසෝනය න න්<br> සිටුහු හට වන් කරුණු අස දැ න්<br><br><br> 5. තාරුකා මාල ය<br> කියන ඔහු‍ගේ දේවි ය<br> රහතුන්ට දොස් ලි ය<br> එයින් සිදුවුන විපත බලනු ය<br><br><br>6. උ තුම් දඹදිව් තුලේ පරසිදු රටක් ඇත මහදය නමි න්<br> පැතුම් බලයෙන් සියලු ජනයන් දිවකුමරුමෙන් බැබලෙමි න්<br> උතුම් කෙත්වත් වැව් පොකුණු සහ මුතු මැණික් ඇ සම්පති න්<br> සැපෙන් වසන් අතර ඒ පුර අංගදාසය රජ තුම න්<br><br><br><br>-( 2 )-<br><br><br>7. ගොසින් උයනට රජතුමා සහ ඇමතිවරු මහ තුරු සිති න්<br> උ ය න් කෙළියෙන් සතුටුවි රජ පසුළු බිසවද කැඳවමි න්<br> වෙනි න් දිනයක ගියයි දෙදෙනා උයන බලන අදහසි න්<br> රු වි න් බබලන සැඩොල් දරුවෙක් මල්නෙලන බව දැක ඉඳ න්<br><br><br>8. නෙතින් බිසවුන් බලබලා දරුවා කියයි නිරිඳුට දෙපා වදිමි වඳිමින්<br> ප ස න් ගුණ ඇති රජුන් දරුවා අරන්දෙනුමට වඩන මෙන්<br> ර ජු න් සැඩොලිට දෙමින් සම්පති අරන් දරුවාසිත් තුටින්<br> ත ම න් බිසවට දුනිය දරුවා ඇතිකරන්නට මනතුටි න්<br><br><br>9. ප්රිව ති යෙ න් ඒ ලදරුවා ගෙන මාලිගිවට පැමිණි ලා<br> ඒ සැ නෙ න් කිරිමවුන් නබලා සැපෙන් දරුවා ඇතික ලා<br> බෝ සැ‍ෙපන් එම වැ‍ඩෙන දරුවට තුන්මසක් ගියෙ පසු වෙ ලා<br> බෝ සැපෙන් රෝගයක් වැළඳි ලදරුවා කළුරිය ක ළා<br><br><br>10. බි ස ව ට සැළ කලයි කිරිමව් දුක් වෙමි න<br> එ බ ස ට සෝකයෙන් බිසවුන් ලතවෙමි න<br> වි ග ස ට නිරිදු පැමිණි සිත බොහො දුකි න<br> ගෙනසිට සීරුර ආදාහන කරවමි න<br><br><br>11. සෝකයෙන් වසන අතරට බිසවුන් ට<br> රෑ නි ද න් සිටිය දරුවා මතක්කො ට<br> සී න යෙ න් පැමිණ දරුවා බිසවු හ ට<br> පී ති යෙ න් නැමද උනි සිරිපා දෙක ට<br><br><br>12. දකිමිනේ බිසවු සීනය එරෑදි න<br> පසුදිනේ කරුණු නිරිඳුට පවසමි න<br> සමිදුනේ බිලිඳු සිනෙන් රෙරෑදි න<br> වදිමිනේ උනිය අදරින් මෙහි පැමි න<br><br><br>13. වි ග සි න් තිමිතියන් කැඳවා රජ එදි න<br> කි ය මි න් බිසවු දුටු සීනය තතු ලෙසි න<br> බ ල මි න් නිමිති පාටකයන් විමසමි න<br> කු ම රුන් බිසවු කුසවන්බව දැක සොදි න<br><br><br>14. අ ස න් මහරජුනි බිසනොමගෙන සිත ට<br> උ ප න් මහ පිනැති කුරරෙක් බිසවුන් ට<br> අ ල න් කාර මහපින් ඇති කුමරු ග ට<br> උ ප න් දින මරණයක එවයි දෙවි සි ට<br><br><br>-( 3 )-<br><br><br><br>15. ගොසින් එදසමස පිරිලා බිසවුන් ට<br> ස සි න් රුවැති කුමරෙක් උපතිය එවි ට<br> ර ජු න් තුටුව තබළා කිරිමව් යස ට<br> එ යි න් පසුව නාමය තැබු කුමරුන් ට<br><br><br>16. සැඩොල් දරුවා සේම කුමරුගෙ රූප ලක්ෂදණ බබල නා<br> නි ම ල් කුමරට තුටුව මහරජ සැඩොලංගයයයි කියමි නා<br> සි ය ල් සැපතින් චන්ර්හ යාසේ වැඩෙයි කුමරා දින දි නා<br> තු මු ල් ගුණඇති පිනැත්කුමරුට සොලොස් අවුරුදු පිරෙමි නා<br><br><br>17. ඇ වි ත් දෙවිතුම කුමරුගාවට පැවසුවයි මේ ලෙසින් නේ<br> ගෙනැත් රතයක් කුමරු නංවා මෙන්න මෙ ලෙස කියමිනේ<br> පි නැ ත් කුමරුනි රතේ ඉදගෙන උළුමනාවු සිතු නැ නේ<br> ඔ බ ත් අරගෙන ගුවන් කුසයෙන් වහම පැමිණෙය කිවෙ වේ<br><br><br>18. ත ව ත් කරුණක් රතේ ඇතුළට කුනක්වැටු නෙත් කිසිදිනා<br> ත ර ත් දුරගොස් රතේ නැවතී ඔබතුමාහට අවගු නා<br> බොරුත් නොසිතා නිතරම සතෙක්වත් නොවැටෙන මෙනා<br> සු ර ත් සිතියෙන් තබනු කියලා අතුරුදන්විය සැනයෙනා<br><br><br>19. එ දි න සිරිලක මියලඹේයන නමින් පරසිදු නුවර කා<br> සොඳි න පින්සිරි විකුන් සිහනම් කුමරු රජවි සිරිනෙ කා<br> ස සු න හෙලිකොට සතට අදරින් වසයි නිති පන්සිල් රැ කා<br> ව ස න අතරට තමන් බිසවට දරුගැබක් ලැබුනා දැ කා<br><br><br>20. එ දි න මහරජ සරස තමපුර නොයෙක් විසිතුරු පෙරහරින්<br> බැතින නොයෙකුත් පුදපඬුරු ගෙන එදින වෙහෙරට පැමිනෙන්<br> ඇ ද න මුනිගුන පැමිනසැමදෙන නොයෙක්පසතුරු ගොස්ක<br> රැගෙන අවසර මියුගුනෙන් පිටවෙලා සැමදෙන තුටුසිති න්<br><br><br>21. තා ම පරසිදු ආබරනවනි රජුගෙ අගිබිසවුන් හ ටා<br> ව හ ම රහතුන් ගෙන්වනාදන්දෙන්ට සිත්විය කදිම ටා<br> බො‍හොම රහතුන් ගෙන්නවාසිට සිවුපසින් පුදනා වි ටා<br> ව හ ම රන් රුවසේම දරුවෙක් ලැබුන පින්වත් බිසව ටා<br><br><br>22. උ තු න් කුමරිය බලා දෙගුරුන් පිතියෙන් සිත පිනා ලා<br> සොඳින් කිරිමවු තබා කුමරිට පාලපල විමසූ ක ලා<br> ප ස න් බමුනන් කියයි නිරිඳුට කුමරිගේ ලක්සන බ ලා<br> අ ස න් සමිඳුන් කුමරි වැඩෙමින් සොලොස් අවුරුදු පිරික ලා<br><br><br><br>-( 4 )-<br><br><br><br>23. පිනෙන් උත්තම කුමරි ලේවරවෙල් සිටින් අතර ටා<br> ර ජ න් හට මග දුකක් පැමිණෙයි සවන්දි අසනුය තු ටා<br> මෙ ර න් කුමරිට අයිති මාලේ සොරෙන් ගෙන ගිය යකුසි ටා<br> උ තු න් මාලය නොමැති සෝකෙන් කුමරියය ඒ සෙවුම ටා<br><br><br>24. ගොසින් කුමරි සොයමින් රකුසු බවන ට<br> අ ර න් තාරකාමාලේ පැළඳ සී ට<br> සි හ න් නුවනයෙන් රකුසාව දුරු කො ට<br> බ ව ත් පැමිණේය අඩවසක් පසු කො ට<br><br><br>25. අ සා එබස් මව් සහ පියතුම විසි න<br> ය සා රුවැත් කුමරිට ආල සිතක් න<br> මු සා වාද නැත බමුණන් කී වද න<br> ල සා නොවි රකිනුය නෙත්දෙක් ලෙසි න<br><br><br>26. ත බ මි නා නමක් සුබ මොහොතක් බල ලා<br> ව ඩ මි නා බමුනුහට සම්පත් දී ලා<br> අ ස ම නා තාරකාමාල නම් ක ලා<br> පතමෙ නා දෙගුරු සිඹ සෙනහස පා ලා<br><br><br>27. රෑ න පිරවි නඳ පරදයි මිහිරි බ ස<br> මූ න පුන්සඳ සෙ බැබලෙයි බැලු ඇ ස<br> පා න වගෙයි සලෙලුන් පිනන එදිගැ ස<br> යා න මත නිදන විට එන්රුව විල ස<br><br><br>28. වැඩෙමින් කුමරි දින දින රන්රුව ලෙසි න<br> පිරෙමි න් සොලොස්වස් කුමරිට ගතවෙම් න<br> අ ස මි න් මව්තුමිගෙන් වදන් මෙලෙසි න<br> ම මු තු න් විසින් දුන් මාගේ ඇත මෙත න<br><br><br>29. අ ද ර ගුණ වඩන මගෙ මව්තුමනි! ම ට<br> මෙවර ගෙනත් දෙන් මාලය පළඳින් ට<br> වැති ර ලඟ ඉඳන් මවුගෙ දෙපතුල ට<br> අ හ ර නොගෙන වැඳගෙන පිය මහරජ ට<br><br><br>30. සී නෙ න් ඇවිත් රකුසෙක් කුමරිය වෙත් ට<br> බෝපෙන් වඩා දුනි මාලය පලඳින් ට<br> සී නෙ න් රකුසු කිව්වයි මේ කුමරිය ට<br> වි ග සි න් මගෙ බවන එනු මාලය දෙන් ට<br><br><br><br>-( 5 )-<br><br><br><br>31. මෙලෙසට පවසමින් රකුසා පිටවෙමි න<br> වි ග ස ට පිබිද බැලුවා කුමරි සතුටි න<br> ස තු ට ට පැමිණ කුමරිය කර අත තබ න<br> හ නි ක ට දුකට පැටලුනි මේ කිම යෙදු න<br><br><br>32. ඉ ඳ න් කුමරි නින්දෙන් අවදිව යහ න<br> උ දෙ න් නැගිට සළුපිළි ගලවා තබ න<br> ගොසින් දෙගුරු පාදෙක වැඳගෙන සිටි න<br> දෙ ව න් වර යන්ට මට රකුසුගෙ බව න<br><br><br>33. දු කි න් කුමරි හිටගෙන අඬයි ලතමෙ ලා<br> ර ජු න් වර දුනිය කුමරි දුකබ ලා<br> අ හි න් සක ලියක් මෙන් කුමරි සැරසි ලා<br> ගි යෙන් උතුරු පැත්තට දෙගුරුන් වැඳ ලා<br><br><br>34. ගි ය ක ලා නුවර පසුකර දුරුකත ර<br> පැ මි ණිලා වීඩාවෙන් එමග පසුක ර<br> දු ටු කලා නෙතින් මහගැඹුරුති සයු ර<br> සි ත මු ලා වෙමින් එහි සිටිනා අත ර<br><br><br>35. බැ ලු වා රකුසු කුමරිය ගැන සෙනහසි න<br> එ න වා මහින් දුරු රකුසුගෙ සිත පිරු න<br> පි න වා රකුසු ඇවිදින් කුමරිට පෙනු න<br> දෙ න වා මදිවවත් ඔබෙනමට කියවි න<br><br><br>36. නු රා බැල්මෙන් බාල කුමරිය රකුසු රකුසු රවටන අදහසි න්<br> වි රා ජිත නුඹ කො හොම මෙතනට ආවදැයි දැන් මා සොය න්<br> ද රා ගන්නට බැරිය මාගට බොහොමදුක් මා නිසාවෙ න්<br> ක රා තුති බොහො කුමරි රකුසුට රවටනා ලෙස මුලාවෙ න්<br><br><br>37. අ ර න් කුමරිය ගොසින් රකුසුගෙ බවන ඉඳුවා අස නේ<br> ක රන් නට මේ කුමරිකාරය රකුසපිරිසක් පැමුණු නේ<br> ර ජු න් සිරිතට නොහොබි මෙතැන කාරබැඳුමට අද දි නේ<br> ස ඳු න් රත්ගිරි පරුවතේමයි කාරබැඳුමට ඔබින් නේ<br><br><br>38. පෙර සි ට න් අපෙ රාජ සිරිතකි එතන කාරය බැඳුව ටා<br> අ ද ඉ ති න් අපි දෙදෙන සැරසි යමුවකාරෙට එතන ටා<br> ය කු සැනින් සැරසුනා ගමකට විපතනොමදැන යන්න ටා<br> එ ත න දින් වෙන විපත නොමදැන දුන්නේ මාලය කුමරි ටා<br><br><br><br>-( 6 )-<br><br><br><br>39. ස ඳු න් රත්ගිරි පරුවතේ උඩ යෑම බැරිවෙයි යකුන් ටා<br> ව ර න් ගත්බල දෙවතාවෙක් වෙසෙයි පරුවතේ සැමවි ටා<br> බලෙන් දෙවිඳුගෙ යකුන් රත්වි කර්නමුන්ඩය වනය ටා<br> වැටෙන් නට වෙයි මෙබස දැන සිට යකාකැඳවිය ගමන ටා<br><br><br>40. අ ර න් මාලය පැළඳ කුමරි ප්රිුතියෙන් සිත පිනා ලා<br> සොඳින් රකුසා සමග සැරසී ගියේ පරුවතයට බ ලා<br> ගොසින් පරුවත පිටට රකුසා බයට පත්උන රත්වෙ ලා<br> සැ නි න් පෙරලුනි යකා හඬදි කර්න මුන්ඩය විලබ ලා<br><br><br>41. කු ම රි දැකලා බලැති දෙවියෝ රාගගින්නෙන් මත් වෙලා<br> ද හි රි යෙන් සිත මුලා නවතා කුමරිහට බෝ තුති කලා<br> මි හි රි වදනින් කතාකරලා කිමද තොරතුරු ඇසුක ලා<br> මු ක රි වදනන් මේකුමාරි කියයි බොරුවක් ගොතා ලා<br><br><br>42. අ නේ මම මල් නොලායන්නට ආවෙ මල් උයනට උදෙ න්<br> ගු නේ නොමදන් කතෙක් ඇවිදින් කතාකෙරු මට ප්රිඋතියෙ න්<br> අ නේ මාහට අන්තරාවයි මාව සිහිනැති කරවමි න්<br> ව නේ පරුවත මත තබාලා ගියා මාහට නොකියමි න්<br><br><br>43. තු ටු සි ති න් මේ දෙවතාවා කුමරිගේ මෙවදන් අ සා<br> ර ස බ සි න් පැවසුවයි මේ ගැන කිසිම සැකයක් නොවය සා<br> මෙම උ තුන් පරුවතේ අධිපති දෙවිඳු මමයයි දනු තො සා<br> පන ලෙසින් මගෙ රකිමි ආදරපනේ නුඹදුක කි නි සා<br><br><br>44. ර න යින් ඇති කුහක දෙවිඳුට කියයි කුමරි මෙලෙසි න්<br> පා න වැනි ඔබෙ මූන දුටුවන් පියකරයි සිත ආදරි න්<br> සී න යක් වැනි අනේ මාහට මෙඔබ දුටුවම නෙත්දෙකි න්<br> නාන ඇවිදින් ප්රිනති වෙන්නට කර්නමුන්ඩය විලට ය න්<br><br><br>45. ගොසින් දෙදෙනා විල්කරේලග ගලක්උඩ සලුවිකති යා<br> ගොසින් නාපන් වහම එමිමම කියා දෙවියා පිට ගි යා<br> ගොසින් එතනට රාජකුමරෙක් වල්මතින් දඩයන් සො යා<br> අ ස න් එතනදි සිද්ද උනදේ යකා එතනට පැමිණි යා<br><br><br>46. එ වි ට රජතුම කුමරි දැකලා කතාකෙරුවයි ආදරි න්<br> මෙම ට පවසන් ඇත්ත ලඳුනේ කව්ද මෙනුඹ කඩිනමි න්<br> එ වි ට රජතුම ඇවිත් කුමරිය ලගට මහ කරුණාවකි න්<br> මෙමට කිව්වොත් නියමතොරතුරු අගබිසෝ කොට තබමිව න්<br><br><br><br>-( 7 )-<br><br><br>47. කුමරිගේ රුව ම නා 55. විලට අදිපතිව න<br> දැක රජතුමා තුටි නා දේවතාවි විගසි න<br> කාරයට තොසි නා කුමරිගේ දුක දකි න<br> සාතා නරනිඳු තුමාඑදි නා එතනපැමිනිමෙලෙස පවස න<br><br><br>48. දේවතාවා සැනි න් 56. නුඹලා තුන්දෙ නා<br> නෙලා පලවැල ගෙනෙමි න් කලහ නොකරනු මෙත නා<br> රජතුමා දකිමි න් නුඹලට මවිසි නා<br> කිමදා විපතක් වේවි මටදැ න් කියන ගුරුකම ගනුය තුටිනා<br><br><br>49. සිතමින් මෙලෙසි නා 57. කර්නමුන්ඩය ය න<br> ඇවිත් දෙවියා එත නා දෙව්දුව මෙමම දනුමැ න<br> පලවැල තබමි නා මගෙ නැගනියන් ගැ න<br> සොදුර නාපන් යන්ටබව නා කලහනො වඩා යත්ට කිවෙන<br><br><br>50. කුමරිය එමදි නේ 58. දේවිගෙ මේ වද න<br> ගල්රූපයක් ලෙසි නේ නොඅසා මෙබල තුන්දෙ න<br> බිම බලා උන් නේ යුදකර විගසකි න<br> යකෙක් ඇවිදින් එතන පැනේ මැරුනිඋනුනුන් අතින් තුන්දෙන<br><br><br>51. කුමරිය දෙස බ ලා 59. දේවි එම සැනෙ න්<br> යකා මාලේ ඉල් ලා නොමැරෙන් ලෙසින් අන දුන්<br> වර යන්ට කිය ලා අරගෙන මලකඳ න්<br> යකා කලබල කලයි පැන ලා පෙට්ටියක් ගෙන දමා තබමින්<br><br><br>52. රජු එවිට කිපි ලා 60. කුමරිට කතා කො ට<br> හිටපිය යක්ෂය බල් ලා බියනොව කියා ලග සි ට<br> මරමි තා කිය ලා විලමැද ගල්ලෙන ට<br> වහම අරගන කඩුව පැන ලා අරන් ගොස් නැවතුවාකදිම ට<br><br><br>53. ඉඳන් ඔයදෙන් නා 61. පලවැල ගෙන සතු ට<br> නිකන් පොරකා මැරෙ නා දෙවයි කුමරිය කන්න ට<br> අරන් යන ලෙසි නා කමින් පලවැල තු ට<br> අනුන්සතුදේ කවර ල‍ැබෙ නා කියයි කුමරි මෙන්න මෙලෙසට <br><br><br>54. උඩ කහට ගෙඩිය ට 62. මෑනියනි මට දැ න්<br> වටලා ඌරො බිමසි ට සිතක්වි මහ සෝතෙ න්<br> පොරකන මෙන් ඊ ට දෙගුරු දකිනා මෙ න්<br> ඉඳන්පොරකයි කුමරි ගැනුම ට යන්ට ඕනෑ මව්නි කිවේ න්<br><br><br><br>-( 8 )-<br><br><br>63. වැඳ කුමරි සැනි නා 71. කුමරා එම සැනි න්<br> වරය ඉල්ලා සිටි නා පියරජු දෙපා වඳිමි න්<br> දේවවිය එමදි නා කර්නමුන්ඩය න න්<br> කියයි කුමරිට වදන් තුටිනා විලටගොස් එන ලෙසට වරදෙ<br><br><br>64. දියනියනි අද සි ට 72. වර ලබා කුම රා<br> දිනහතක් ගතවෙනකො ට රතය අරගෙන එව රා<br> ගමන නුඹේ යන්න ට තුල්වි එමව රා<br> දෙමිය අවසරය මම කදිම ට යන්ට විල ඒ කුමරු සිහික රා<br><br><br>65. දෙව්දාව එමසැනෙ න් 73. ගොස් ඒ විල්තෙර ට<br> ගොසින් අඹදිව විගසි න් නැවතුනි රතය කදිම ට<br> එරෑදින සිනේ න් කුමරුන් බැස සතු ට<br> සැඩොල අංගය වෙත පෙනි න් බැලිය ඉඳගන කුමරු වටපිට<br><br><br>66. කුමරිය පෙන්න මි න් 74. රන්රුවක් විලසි න්<br> කුමරු සිත තුටු කරමි න් සිටින කුමරිය දකිමි න්<br> කර්න මුන්ඩය න න් කුමරු සිත සතුටි න්<br> විලට එනු මෙ කුමරි දෙමිම න් කතා කෙරුවා මියුරු වදනින්<br><br><br>67. කියා කුමරුන් හ ට 75. මට සමාවිමෙ න<br> අතුරුදන්විය හනික ට අදර නැගනිය සතුටි න<br> නැගිටි කුමරු සි ට තොරතුරු කියනු මැ න<br> කොයිද කුමරිය බැලිය වටපි ට කියා කුමරා අදර පාමි න<br><br><br>68. නොමදැක කුමරිය ක් 76. අසන් සමිඳුන් ම න්<br> ඉඳන් කුමරා වි දු ක් ලක්දිවින් පිට විමෙ න්<br> කුසතුළ ගිනිකඳ ක් මේ මාලය සොය න්<br> වැදිසිටියේ නැතුව නින්ද ක් ඇවිත් ගත උනි පස් මාසදැ න්<br><br><br>69. උදයෙන් නැගිට සි ට 77. මේ මාලය උතු න්<br> සිනය තබා සිත ය ට මෙමට පළදින විලසි න්<br> නොහගවා කෙනෙකු ට ලියා සන්නස මි න්<br> යන්නට නික්මුනි කුමරු ගමන ට බලනු කොටලා ඇතේමමුත්න්<br><br><br>70. දෙගුරුන් නොකියමි න් 78. යන්දිනක මාල ය<br> ගියොත්නො‍හොබි සිතමි න් අයිති වෙන්නේ මෙසෙ ය<br> වැඳ අවසර අර න් තාරුකා මාල ය<br> සැමවිටිනේ කුමරු සිතමි න් නමක් තැබුවොත් බමුනු නිසක<br><br><br><br>-( 9 )-<br><br><br><br>79. දෙගුරුන් මට මෙදි න 88. වහාම සැරසි ලා<br> කියන නාමය මෙය වෙ න යකා මාලය දී ලා<br> සිනෙන් මාවි සි න මාසමග එක ලා<br> දුටුවෙ මාලය අරන් පලඳි න ඇවිත් පරුවත උඩට නැග ලා<br><br><br>80. ඒ දිනම සෝකෙ න් 89. යකා රත්විමේ න්<br> දෙගුරුන් ලගට ඇවිදි න් කෑගසා හඩ පාමි න්<br> මාලය දෙන ලෙසි න් පරුවතේ ම‍ුදුනෙ න්<br> අයැද සිටි‍යේ අදර පිමි න් වැටුනිවනයට ඇවිත් විගසින්<br><br><br>81. දෙගුරුන් මෙමා හ ට 90. පරුවතේ සිටි නා<br> පැවසිය මෙන්න මෙලෙස ට දේවතාවට පෙනු නා<br> මාලයෙන් එලෙස ට මෙමා ඔහු විසි නා<br> මෙඅපි නුදුටිමු දුවේ මහි පි ට සරණ කරනට කතා කර නා<br><br><br>82. ඉන්පසු මම ගොසි න් 91. එමවිට මා විසි න්<br> නිදනකල මහ සෝකෙ න් රැවටිලි බසක් කියමි න්<br> යකෙක්විත් සිනේ න් නාගෙන එනලෙසි න්<br> මාලෙ දුනිමට පලඳිනාමෙ න් යමුව වෙහෙසයි මෙමට කිව්වෙ<br><br><br>83. නැගිටි පසු දි නේ 92. දේවතා එදි නේ<br> පියරජු ලගට ගොසි නේ පිලිගෙන වදන තුටි නේ<br> මාලය සොයන මෙ නේ මෙවිලට එම සැ නේ<br> වරය ලැබගෙන එන්ට යෙදු නේ ආවෙ මාවත් එක්ක සැ‍නිනේ<br><br><br>84. බලැති කෙනෙකුන් සි ට 93. දඩයම් කරමි නා<br> පැවසිය බසක් මා හ ට නරනිඳු තුමෙක් පැමි නා<br> මාලය දෙමි නුඹ ට දුපය මා නෙති නා<br> එනුය යන්නට අපේ බවන ට යකත් එත‍ෙකාට මෙතන පැමිනා<br><br><br>85. ගොසින් උගෙ බවන ට 94. මාව ගෙන යන්න ට<br> මාත් යකු සහ නොනිව ට තුන් දෙනාවිත්ත රගෙ ට<br> මාලය ගෙන අත ට යුදකර තද ලෙස ට<br> කියයි රකුසා බසක් මාහ ට වැනසුනේ තුන්දෙනම එකවි ට<br><br><br>86. කුමරියනි අදරි න් 95. විලට අදිපතිව න්<br> අසනුය මගේ මෙවද න් දේවි ඇවිදින් පසු ඉ න්<br> මා සමග සමහ න් මා අරගෙන ගොසි න්<br> වෙනුද මාලය දෙන්ටපවස න් රැක්කෙ අදවනතුරුත් අදරි න්<br><br><br>87. කාරය බදින්න ට 96. විකුම් සිංහය ය න<br> මෙතන නොහොබි අපහ ට නමින් මා පිය වැජඹෙ න<br> සඳුන් රත්ගිරිය ට අබරන දේවි ය න<br> යමුව සිරිතයි අපේ පෙරසි ට නමින් මගෙම වි නාමදෙනු මැන<br><br><br><br>-( 10 )-<br><br><br><br>97. මෙපවත් කියා ලා 98. කුමරිට කතාකො ට<br> කුමරිය අදර පා ලා ගොසින් ලමි නුඹෙ සියර ට<br> පලවැල දුන්ක ළා රතයේ ඇතුළත ට<br> වැළදි කුමරා පිරිය වඩ ලා කිවිය ඇවිදින් වාඩිවෙන්න ට<br><br><br> 99. මලකඳන් දමමි න්<br> තිබුනු පෙට්ටිය ගනිමි න්<br> රතේ තුළ තබමි න් <br> ගියා දේවි නොපෙනෙනා මෙ න්<br><br><br>100. එ වි ට කුමරු සිතුවා ලක්දිව යන් ට<br> නොසිට රතය පැදගෙන ගොස් වනමැද ට<br> ප ව ට යෙදුනි විපතක් වහම දෙන්න ට<br> බි ම ට වැටි නැවතුන් රතය කරුමෙ ට<br><br><br>101. බි ම ට වැටුනු පසු කුමරා සිත දුකි න<br> අ ප ට පිහිට කාගෙන්වත් නැත මෙත න<br> ග ම ට යන්ට දෙපයින්වත් ඉඩ තිබෙ න<br> නු ඹ ට යෙදෙන විපතට හදවත දැවෙ න<br><br><br><br>102. මෙමට තරහ නෙමගෙන ආපසු විල ට<br> පු ර ට නොගොස් යමු ආපසු ඇරලන් ට<br> පි හි ට තුනුරුවන් සිහිකර දහිරි කො ට<br> හැගැට සිතින් පහකොට යමු විල්තෙර ට<br><br><br>103. එ වි ට කුමරි පැවසිය මෙන්න මෙලෙස ට <br> ඔ බ ට සතුටු තැනකට යමු මෙහි නොසි ට<br> අ ප ට තුනුරුවන් සරණයි සැම වි ට<br> න ම ට ඔබෙ යමු නොගොසින් විල්තෙර ට<br><br><br>104. අ පි දෙ න් නා සිටි‍ෙයාත් මේ වනන්ත රේ<br> ත ද ලෙසි නා පැමිණෙයි අපිට කරද රේ<br> සි ත පි රොනා වදනින් කුමරිදෙඩුව රේ<br> පන ලෙ සි නා බැඳ කුමරියට ආද රේ<br><br><br>105. ව රෙ න් නැගනියනි! යන මෙන් සියපුර ට<br> ග ම න් කරති බැස දෙන්නාම ගමන ට<br> ග ම න් විඩාවෙන් තුන්දිනක් ගතකො ට<br> ති ද න් නට උනේ මහනුග ගසක් ය ට<br><br><br>106. ඇ වි දි න් ගසමුලට විස්කම් දෙවි එදි නේ<br> පෙනෙමින් සිනයෙන් කුමරුට පවසමි නේ<br> සොබමි න් මපුතුන් කිමදැයි මේ යෙදු නේ<br> ප ල ය න් ඔය රතෙන් සියපුර නොරදමි නේ<br><br><br>-( 11 )-<br><br><br><br>107. බ ය වෙ ලා නැගිට කුමරා බැලු එව රා<br> කැර කි ලා රතේ ඇවිදින් තද පතු රා<br> සි ත මු ලා නැතුව කුමරිට කිව්කුම රා<br> සි ත මු ලා නොවි එනු ලමි නුඹෙ පු රා<br><br><br>108. පි න මි න් සිත දෙන්න ඉදගන රතේ තු ළ<br> ග න මි න් පංචසිලය ගුණැති තදබ ල<br> ය දි මි න් සියලු දෙවිඳුට පින්දි ලක ල<br> සි ත මි න් යන්ට මයායන්ගන නුවර තු ළ<br><br><br>109. ව ග ම ගොසින් මයියන්ගන පුරතුළ ට<br> බො‍ෙහාම තුටින් වැඳගෙන කුමරු සෑය ට<br> ව හ ම කුමරිහට කමරුන් කතාකො ට<br> මෙ ම ම යමි ඉතින් යනු දෙගුරුන් ලඟ ට<br><br><br>110. වැ ඳ ගෙ න කුමරුන්ට හිසඅත තබාගෙ න<br> අ ඬ මි න දෙපතුළේ වැටිලා වැළඳගෙ න<br> ප ත මෙ න මගේ රන්තඳ මට නොව උර න<br> සැ ම දි න යදිමි සරණක් මට වෙන ලෙසි න<br><br><br>111. අ ස න් මගේ වදන් පින්වත් කුමරිය නේ<br> ගොසින් මන් පුරට පියරජ දැක් තුටි නේ<br> අ ර න් නුඹ යන්ට එමි වරය ලැබග නේ<br> ගොසින් සැනසිලා සිටපන් දුක් නොගෙ නේ<br><br><br>112. මෙ ම න් ගොසින් මව්පියන් වැඳලා නුඹෙ තොරතුරු කියාලා<br> ය සි න් ඇමතින් එවමි නුඹෙපිය වෙතට මංගල හසුන් දීලා<br> අ ස න් බොරු නැත මගේ වදනය සත් දිනෙන් නාවොත් බලා<br> මෙ ම න් හට තදබල දුකක් ඇත එනුය නුඹ මා සොයා ලා<br><br><br>113. එ න් ට නුඹහට පාරනොදැනෙයි මගේ ගුණ සිහිකරම් නේ<br> නු ඹ ට මෙමගේ රතේ එවනෙමි දුක් නොගෙන වසනුය ප නේ<br> නු ඹ ට ලැබිලා තිබෙව මාලේ පුදාම බඩුවකි කියමි නේ<br> අ ත ට අරගෙන යන්ට ඕනෑ තැනක් සිතලා බලන් නේ<br><br><br>114. දි න ප තා හැම මෙමා දකිනට කැමැතිනම් ආදර ප නේ<br> ම ම සි තා නුඹෙ මාලෙ අරගෙන බලනු කැඩපත ලෙසපෙ නේ<br> මෙ මවතා වේ නොයමි නු ඔපිය දකින විලසට මම අ නේ<br> ගුණ සි තා මගෙ සැනසිලා ගොස් මව්පියන් තුටුකර අ නේ<br><br><br>115. ආය‍ු‍බෝවන් කියා කුමරා රතේ ඇතුළට පැමුණු නේ<br> ලඟ ඉ ඳ න් අත් සිරස මුදුනේ තබා කුමරුට වඳිමි නේ<br> සිත දු කි න් සමුදුන්නේ ගමනට කඳුලු උනුදිය ලෙස නේ<br> ය ද ම කි න් බැඳි ලෙසට ආදර දෙදෙන සිත්තුළ ඇති උනේ<br><br><br>-( 12 )-<br><br>116. ගොසින් කුමරි මාලිගාවට මව්පියන් වෙත නමක රා<br> ය සි න් දෙගුරුන් අදර පාලා ගමන විස්තර ඇසුව රා<br> ඇ සි න් නුදුටුව මාගෙ පෙන්නා මිමුතුන් ගැන සිහික රා<br> ය සි න් මාගේ රකුසු අරගෙන ගොසින් තිබු නුඹලට හො රා<br><br><br>117. ග ම න් විස්තර කියා කුමරිය මව්පියන් සිත් පහදමි න්<br> ගි හි න් මෙතනට ආවෙ කවදෝ කුමරුගේ උපකාරයෙ න්<br> පි ය න් සහ මව් සහග සිදුඋන කාරනා කිව් තතු ලෙසි න්<br> ම යි න් පසු රජතුමා කුමරිට තුතිකලා කරුනා සිති න්<br><br><br> 118.මින් පෙර කලෙකදි න්<br>උපනි දෙදෙනා සැපති න්<br>සිටුකුලයක උප න්<br>එතන කුමරා වැඩුනි සැපති න්<br><br><br>119. තාරකා මල ය 125. බුදුසසුන හෙලි කො ට<br> කුමරිත් එකුල උපති ය මෙමා රජවි කදිම ට<br> දෙදෙන අඹුසැමි වි ය යුතුගන බිසෝ කො ට<br> සියලු සැපතින් එපුර බැබලි ය විසුමවේවා කියා පැතුවි ට<br><br><br>120.සිටින’තර සිටුපු ත් 126. සිටුදේවි එදි නේ<br> බිසවුන් සමග දිනප ත් රහතුන් ලගට පැමි නේ<br> වළඳමින් සමිප ත් නමකර දොහොති නේ<br> වසන සඳ ඒ නුමර කුලගො ත් පතයි මෙලෙසින් වැතිර දෙරනේ<br><br><br>121. ඒ නුවර විදි යේ 127. දන්දුන්න මෙපිනෙ න්<br> පිඩු පිණිස සගවැඩි යේ ගොසින් දිවපුරයට ම න්<br> සිටුකුමරු දුටි යේ දිව සැපත වළදමි න්<br> සිතසිඟතුම සැලේවිදි යේ ඇවිත් උපදින වරක මනර න්<br><br><br>122. සිටුතුමා මෙලෙස ට 128. රජකුලක මිසඅ න්<br> සිතා සිටිනා අතර ට කුලයක නොයිපදිමෙ න්<br> සාමිදරු එතන ට යස තෙද පතුරමි න්<br> වැඩියෙ දානෙට සිටුගෙවිමන ට මෙසිටුතුම්හට අගබිසොව් න්<br><br><br>123. සිටුතුමැ ළුමව ර 129. පතමින් ලෛසි නා<br> සිතේ අදහස දරහැ ර සිටු දේවි තුටි නා<br> රහතුන්ට නමක ර රහතුන් වැඩිතැ නා<br> දෙපා සෝදා වඩා ආද ර පසුව මෙලෙසට යෙදුනිකරුනා<br><br><br>124. රස මස උලෙන් යු තු 130. මාලය තිබුතැ න<br> ආහර වළඳවා පෑ තු නැතුව දේවි දුක්උ න<br> දඹදිවතුලේ යු තු මහසගතුම හොරෙ න<br> රජුන්හට දාවෙමින් බලග තු අරන් මාලය ගියා සිතමි න<br><br><br>-( 13 )-<br><br><br><br>131. සෝකෙන්තද ලෙසි න 137. දෙදෙන කලුරිය ක ර<br> වයිරය සිතටබැඳගේ න ගොසින් උපනිය සුරපු ර<br> නැවත දුටුවෝති න විසි දහස් එපු ර<br> පලියගනිනෙමි සිතාසරොසි න සැපත විඳිමින් උපනි මේ පු ර<br><br><br>132. බැලලියෙක් ඇවිදි න් 138. සිටුතුම පොරතව න්<br> මෙසේ උඩටපනිමි න් සගුන් සැඩොලෙක සිතුවෙ න්<br> බිමට ලිස්සිමෙ න් ඒ පට මතුවෙමි න්<br> වැටුනි මාලේ පහුරුගෑමෙ න් ඇවිත් උපනිය සැඩොල් කසයෙන්<br><br><br>133. මාගේ කරතුල ට 139. අකුසල දුරුවෙමි න<br> වැටි බැලලි දිව්වි ට අන්ග නිරිඳ සමුඋ න<br> කුස්සියේ දොර ලඟ ට ඉන් මරුමුව පැමි න<br> ගොසින් ඇදලා බිම විසි කොට ඇවිත් බිසවගෙ කුසේ ඉපදු න<br><br><br>134. දේවය සො‍කයෙ න් 140.තාරකා මාල ය<br> ගොසින් කුස්සිය තුලව න් ලක්දිව ඇවිත් උපනි ය<br> මාලය පිටිපසි න් රකුසෙකුට අසුවි ය<br> තිබුන බව දැක පුදුම සිතකි න් යෙදුනු කරදර පොර නසිතු ම<br><br><br>135. සඟතුමන්හට දො ස 141. සිත කය වදනයෙ න<br> සිතාගත් මගෙ අදහ ස යෙදෙන පව්ගැන නොතක න<br> නිසා මට පව් රැ ස දනන් ඇත අද දි න<br> එසිදුවෙන්නේ මෙමට තද ලෙස අරන් බලනුය මෙපොත අදිරින<br><br><br>136. සඟරුව වැඩියොත් න් 142. ඇස කන නාසයේ න්<br> සමා කරවන්නෙමි ඉ න් දිව හිත කියතපසකි න්<br> සිතා තද දුකකි න් යෙදෙන පව් ලුහුඩි න්<br> සඟුන් වැඩියේ නැතේ පසු ඉ න් කියම අරගෙන බලනු අදරි න්<br><br><br>143. නෙත් සිනවන විලසින් පලගැටි පිරි ස<br> ස ත් ලෙස දිලෙන ගිනි ආලොකයේ බැ ස<br> නෙත් දෙක පිනවන්ට යෑමෙන් වෙන දොහො ස<br> ග ත් ගිනිරැසින් එවලෙම වැනසෙයි පිරි ස<br><br><br>144. ක න ට මිහිරි සද්දය අසනා විල ස<br> සැනෙට දුව ඇවිත් වනයේ මුව පිරි ස<br> ක න ට ගිගිරි සද්දිය කන පිනා ය ස<br> වැ දි ට අසුව ඊපහරින් යාය නැ ස<br><br><br>145. නාසෙට වදින සුවඳට ආසාවති සා<br> වි තු ට බමරු ඉගිලි‍ගොස් වතේ බැ සා<br> ඇ තු ට මද නැගි කම්මුල් පැලි ය සා<br> ස තු ට රොනට ගොස් කම්පහර වැද නැ සා<br><br><br>-( 14 )-<br><br><br>146. දිවසතුටට පමුනන ජල මසුන් රැ ල<br> ජලමතුපිට දිව එයි ඇම දකින ක ල<br> බිලි කටුවට අසුවෙයි රසට ලොබ ක ල<br> රස සෙ වුමට යෑමෙන් දිව නැසේ බ ල<br><br><br>147. ක ම් සැපතට ලොබයෙන්විත් වල් ඇ ත් තු<br> ග ම් වල පවා වැද රාගින්නෙන් ම ත් තු<br> ද ම් වැල්ලා බැඳ හිරිහැර විඳග ත් තු<br> ක ම් පල නැති තද දුක්වෙයි නොමයු ත් තු<br><br><br>148. එ ක ක් පිනවන්නට යෑමෙන් වෙන දෝ ස<br> ප ස ක් ඉඳ්රඑරු පිනවිමේන වෙනු කෙලෙ ස<br> සකෙක් රජෙක් දෙවියෙක් වැනසුන විල ස<br> ඉ ම ක් නැතුව තදදුක්වෙයි දනු මෙබ ස<br><br><br>149. සැ ඩො ල අංගය කුමරු ඇරල තමන් වාසල පැමුනු නේ<br> වි පු ල බලඇති පියරජුන්ගේ පාද වැඳලා කියමි නේ<br> ප ත ල සිරිලංකා‍පුරේ මයිලමේ නම් මයියන්ග නේ<br> නි ම ල ගුණ ඇති කුමරිකාවක් සිටිත් දෙවගන විලසි නේ<br><br><br>150. අ සා ඒ බස මහරජා‍නෝ ඇමතියන් රැස්කරව ලා<br> ය සා මංගල හසුන් දිලා පන්සියක් සෙන් ඇරික ලා<br> ස යා මහමැති සරසි ගමනට තමන් පරිවර කැඳව ලා<br> ස යා නොව ඒ සියලු පිරිවර ගියයි ලංකා පුරබ ලා<br><br><br>151. තුටින් මාවැලි ගන්තෙරේ ඇති මයිලබේ නම් නුවර ටා<br> ගමන් කරගොස් මාලිගිවට මහරජුන් හට නමකො ටා<br> තමන් නිරිදුන් දුන්න මංගල හසුන දුනනයි විගස ටා<br> රජුන් සතුටින් උදව් කරවා ඇමති සහ මහ පිරිස ටා<br><br><br>152. එ දි න හසුනක් ලියා මහරජ අංගදාසය නිරිඳු ටා<br> සොඳින මා වෙත එවු හසුනට ස‍තුට දෙමි මම ඔබ හ ටා<br> ඇ ඳි න කුමරා සතුටු වෙන්නට එවනු අපවෙත විගස ටා<br> රැගෙ න රජු දුන් හසුන් පඬුරුත් තමන් නිරිඳුට දුන්වි ටා<br><br><br>153. බ ලා හසුනය අංගදාසය රජතුමා බොහො තුටුවෙ ලා<br> ක ළා අන තම කුමරු කැඳවා යන්ට ලක්දිව සැරසි ලා<br> මෙලා ගෙන් රජකුමරු සැරසි රන්කඩුව ගෙන පැළඳ ලා<br> ක ළා අදිටන් රතේ ඉඳගෙන යන්ට ඒපුර සිතා ලා<br><br><br>154. වෙනදා සිතු සැනි න් 155. රතේ තුළ තිබෙන නා<br> ර‍ෙත් යන්නේ ගුවනි න් පෙට්ටිපුංචක් දකි නා<br> රතේ නොපැදි‍මෙ න් නොදැක සිදු කරු නා<br> සිතට දුක්වි කුමරු බැලුවේ න් නිරිඳු පෙට්ටිය ඉවත තබ නා<br><br><br>-( 15 )-<br><br><br><br>156. ඉන්පසු එකුමරු න් 160. කුමරිය සරස ලා<br> සිතුවෙය නුවර යන මෙ න් මහපෙරහැරක් සඳ ලා<br> රතයට නැග ගුව න් යුදසෙන් රැස්ක ලා<br> කුසින් ඇවිදින් මාලාගාවෙ න් පිටත් උනි සුබ මොහොතේ බලලා<br><br><br>157. රජ බිසව කුමරි ය 161. කුමරිය එමදි නේ<br> ඇවිත් එතනට පැමිනි ය දෙගුරුන් වෙතට පැමි නේ<br> සතුටු සිත් වැඩිවි ය ගමනය අදදි නේ<br> එතන ජයරන් පුරය මෙන්වි ය ගුවන් කුසයෙන් මෙසෙන් රැගෙනේ<br><br><br>158. තෙදිනක් එහිම සි ට 162. අපට බල වාශ න<br> ගියයි කුමරා සිය ර ට නැතේ දුවනිය කිතැ න<br> නරනිඳු තුම එවි ට දෙගුරු පා වඳිමි න<br> සැරසිකුමරිය රැගෙන යන්න් ට අරන් මාලය සිතය මෙලෙසි න<br><br><br>159. දඹදවින් ඇවිදි න් 163.මේ සියලු සේ නා<br> ඇමති සමගින් මහසෙ න් මෙත් මවිපිය දෙදෙ නා<br> ඔවුන්හට මෙරජු න් මගද රට පැමි නා<br> නොයෙක් සම්පත් දෙවාවඩමින් ලෙසට සිතුවා කුමරි එදි නා<br><br><br>164. අ ර න් සියලු සෙන්යති ගුවන් කුසයෙ නි<br> ගොසින් මවහ සැමදෙන මහද රට උ නි<br> ගනනන් නැති නාද ගී සමුදුර ලෙසි නි<br> තු ටි න් එම රජුන් සැම පෙර මග පැමි නි<br><br><br>165. කැඳවමින් ඒ සියලු පිරිසම අදර බ‍ුහුමන් වඩම් නා<br> ඉඳුව මින් නිසි මගුල’සන්වල නියම සිරිතට එමදි නා<br> සඳව මින් රජ බොජුන් ගෙන්නා කලයි අනුබව සැමදෙ නා<br> සදව මින් ගනරනින් පෝරුව මගුල් කපුවා කැඳව නා<br><br><br>166. අ ර න් සුරතට පිරිත් පුරවා සුවඳ පැන් රන්කෙන්ඩිය ක්<br> සි රි ත් විලසට දෙසුල’ඟිලි බැඳ එවන් කරමින් පැන් රැස ක්<br> පි නැත් කුමරිට පෙනුනි එතන දි පුදුමවෙන කාරනාව ක්<br> ත ම න් කුමරුට එහිම ඉඳගෙන පෙන්නුවයි පුදුමවු දෙය ක්<br><br><br>167. එ යි න් පසු මේ රැස්වෙලා සිටි සියලු මහසෙන් පිරි ලා<br> මෙවන් පුදුමය බලා සිටියයි කිසිකෙනෙක් මුව නොසොල් ලා<br> සි හි න් පොඩි පෙට්ටියක් ඇතුලේ තුන්දෙනෙක් කුමරිය බ ලා<br> බ ල න් රජෙකුත් යකෙක් දෙවියෙක් විත් සිටිත් මේ වාස ලා<br><br><br>168. ක තා කරලා අංගදාසය මහරජුන් අරතිදෙන ටා<br> ගෙ තා බොරුබස් නොකිය මා හට ඇත්තපවසන් කදිම ටා<br> නෙතා කඳුලැලි ගලා රකුසා නමා සිරසය නිරිඳු ටා<br> වෙ තා පින් මා ගැලෙව් නුඹහට කියා වැන්දා කුමරි ටා<br><br><br>-( 16 )-<br><br><br>169. ඇ වි ත් කුමරිය ලඟට රජතුම සමාවෙනු මට නැගනිය න්<br> පි නැත් නුඹනැති උනානම් මට යන්ට නොලැබෙයි රටට දැ න්<br> ගුනැත් කුමරිගේ කියා රජතුම කුමරිහට බොහො තුති කලෙ න්<br> සි රිත් ලෙස ආචාර කරලා යන්ට අවසර ඉල්ලුවෙ ත්<br><br><br>170. එ වි ට ඇවිදින් දේවතාවා කළාතුති බොහො කුමරි ටා<br> පි හි ට ඔබගේ නැති උනානම් යන්ට නොලැබෙයි බවන ටා<br> සි ත ට අටගන් රාගදෝසෙන් මෙවන් විපතක් උනිම ටා<br> පි හි ට අද සිට ඔබතුමිගේ දෙවන් අවසර ගමන ටා<br><br><br>171. එ ත න පිරිසිදු ලෙසට දෙදෙනා කාරබැඳලා සතුටි නා<br> පැමි න මහසෙන් තුටු සිතින් නෙක පසගතුරු ගොස කරමි නා<br> තු ටි න සිටි මේ තිදෙන කැඳවා දෙවා ආහර සදහම් නා<br> සොඳින තොරතුරු කියා දිලා ගියා අවසර අරගෙ නා<br><br><br>172. එ යි න් පසුව පින්වත් කුමරුන් දෙන් න<br> අ ර න් පංචසිලය දෙදෙන සැමදි න<br> කළෙන් වෙහෙර පන්සල් සසුනට ලොබි න<br> ස සු න් ගෙලිකලා පෙරපැතු විලසි න<br><br><br>173. ස ද් ද කර කියමි පින්වත අස මෙව ර<br> වැද් ද නොදි මිස දිටුවන් දුරින් හැ ර<br> සු ද් ද උතුම් සිලය රකිමි සැමව ර<br> බු ද් ද රත්නෙ බලයෙන් දොස් යයි දුරැ ර<br><br><br>174. ස සු න රකින දෙවිවරු සමග පිරිව ර<br> සොඳි න මාවිසින් දෙන පින්ගෙන් නිත ර<br> නොදැන වන දොසක් ඇති මුත් කමාක ර<br> හ රි ත මැනවි රිවිදු‍ටු පිනිමෙන් බැහැ ර<br><br><br>175. නි දො ස් කෙනෙක් නැත වත්මන් හිමේ දිය<br> ස දො ස් වෙමින් ඇතිමුත් වියරණා දිය<br> එ දො ස් හැරලමින් අලපතෙහි මෙන් දිය <br> ස දො ස් වලට පඬිදුන් වනු සමා දිය<br><br><br><br>නිමි.<br>
| |||