"උග්ගල් අලුත්නුවර/පෙරවදන" හි සංශෝධන අතර වෙනස්කම්

ශ්‍රී ලංකාවේ සබරගමුව පළාතේ ඉඹුල්පේ ප්‍රාද්ශිය ලේකම් කොට්ඨාසයේ පිහිටි උග්ගල් අලුත්නුවර හෙවත් ඇතැම්විට බළන්ගොඩ අලුත්නුවර ලෙසින් හැඳින් වෙන මේ ප්‍රදේශයට සමහර විටෙක "අළුත්නුවර" නමලෙසද ලියවේ. ලියවෙද්දීමෙහිදී "ලු" වෙනුවට "ළු" යන්න ද භාවිත වෙයි. දේවාලයට පමණක් සිමාවූ දේවාලගමකොටස "උග්ගල්" අත හැර "අලුත්නුවර දේවාලගම" ලෙස ද භාවිතවෙයි. මේ ව්‍යවහාරය ඇසුරෙන් ග්‍රාමසේවකග්‍රාමනිලධාරි වසම නම්කර ඇත්තේදඇත්තේ මේ ඇසුරෙන් "අලුත්නුවර" වශයෙන් පමණි. ගම්මානයේඋග්ගල් අලුත්නුවර යයි ව්‍යවහාර කළ විට එය නූතන ග්‍රාමනිළධාරී වසම් කීපයකින් යුතු එකකි. ප්‍රදේශයේ සමාජ දේහය හැඩගැන්වෙන්නේ මහා සංස්කෘතියටමසංස්කෘතියට බද්ධ වූ එය පෝෂණය කරමින් හා එයින් පෝෂණය වෙමින් ඇති උප සංස්කෘතයක්සංස්කෘතියක් වශයෙනි. එය අතිශය සුවිශේෂ වූවකි. එක් පොතක් නොව පොත් ගණනාවක් ලිවීමට තරම් වැදගත් වෙයිඅසිරිමත් එකකි. මධ්‍යකාලීන ශ්‍රී ලංකාවේ පැවති වනාන්තරයක් තුළ අලුතෙන්ම ඉදි කළ දේවාල ගමක්දේවාලගමක් ලෙස සැලකෙන උග්ගල් අලුත්නුවර ගමේප්‍රදේශයේ සමාජ සංස්කෘතික උරුමය පිළිබඳ, එහි වටා පිටාව පිලිබඳ '''"පොතක් ලියන්න"''' යන යෝජනාව මෙම ලේඛකයාට ඉදිරිපත් වූයේ 1990 ගණන්වල සිටය. විටෙක එය බල කිරීමක් බඳුවිය. මේ සදහා ප්‍රයෝජනවත් වනු පිණිසම බව සඳහන් කරමින් 1990 දශකයේ සිටි බස්නායක නිළමේතුමා වන හරිශ්චන්ද්‍ර තෙන්නකෝන් මහත්මාණන් හා එතුමාගේ ලේකම්වරයා වූ ප්‍රේමරත්න මහත්මා ලේඛකයාට අවැසි මූලාශ්‍ර සපයා දීමේ ලා මහත් වෙහෙසක් ගත්හ. හරිශචන්ද්‍ර තොන්නකෝන් නිළමේතුමාණෝ සිය කැමරාව පවා ලේඛකයාටම පවරා දුන්හ. එකල දේවාලයේ කපු නිළමේ වරයාකු වූ මංගලනාත බ්‍රාහ්මණගේ භාරතරත්න බණ්ඩාර මහත්මා සිය මතකයේ ඇති දේ කියා දෙමින් සිය මුත්තා කෙනෙකු නිර්මාණය කළ කාව්‍ය සංග්‍රහයක්ද ඉදිරිපත් කළේය. 1930 ගණන්වල සිට සිය වාරයන්හි දේවාලයේ ප්‍රධාන නිළය වූ අත්තනායක මෙහොට්ටාල නිළය හොබවමින් සහ 2004 දිවිමගෙන් සමුගන්නා තුරුම අතපත්තුමොහොට්ටාල නිලය ද කරමින් සිටි, මේ දේවාල සම්ප්‍රදාය වෙනුවෙන්ම සිය දිවිය කැප කළාවූද, සිරිත් සම්ප්‍රදායේ යම් අඩුවක් ඇතිවෙතොත් විටක ඉතා රළු ස්වරූපයකින් පෙන්වා දීමට ඉදිරිපත් වූ ඒ.එම්.එස්.එම්. පුංචිබණ්ඩාර මහත්මා සතුව තිබූ ආවේනික සම්ප්‍රදායය ගැන අත්දැකීමෙන් ලත් දැනුම අමිල එකකි. පොතක් ලියන ලෙස කියමින් යම්යම් දෑ බලහත්කාරයෙන් මෙන් කියාදුන් අවස්ථාවන්ද වූ බව ලේඛකයා සිහි කරන්නේ මහත් කෘතඥතාවෙන් යුතුවය. 1990 ගණන්වල කටයුතු කළ අත්තනායක නිළමේවරයා වූ ඒ.එම්.එස්.එම්. කුලසේකර බණ්ඩාර මහත්මා සේම සෙසු රාජකාරි මණ්ඩලයේ අය ද දැනට සිටින අයද මහත් සේ සිය සහාය හැමවිටම ලබා දෙති. වචනයෙන් හෝ දිරිගන්වති. ඒ.එම්.එස්.එම්.කරණාරත්න බණ්ඩාර යනු දැනටත් සිටින අත්දැකීම්වලින් පොහොසත් තම වාරයේ අත්තනායක නිළය හෙබවූ වයොවෘද්ධම තැනැත්තාය. එතුමා විස්තර කියා දෙමින් සිය පරම්පරාව සතු වූ දේවාල පුරාණ ලේකම් මිටියේ ලියවිල්ලක අත්පිටපතක් ද ලබා දුනි. 1998 සිට සංරක්ෂණය විය යුතු පුරාවස්තුවක් වශයෙන් දේවාල පරිශ්‍රය පුරාවිද්‍යා දෙපාර්තමේන්තුව මගින් ගැසට් කර ඇත. එතැන් සිට බොහෝ දෑ සංරක්ෂිතය. ඒ දක්වා සිදුවූ වෙනස්කම් නිසා මෙහි විස්තර සටහන් කරන ඇතැම් ස්ථාන කීපයක් නිරායාසයෙන් දැකිය නොහැකිය. උදාහරණ වශයෙන් 1382 දී පමණ ඉදිවූ බව සඳහන් මුලින්ම කරවා ඇති දේවාල ගොඩනැගිලි. අද එම මැදගම දේවාලය පිහිටි ස්ථාන‍ෙය් ඉතිරි වී ඇත්තේ අත්තිවාරමේ පාෂාණ ඇතුරුම් පමණි. 1978 වස‍ෙර් දැනුම් තෙරුම් ඇතිව සිටි අයට එකල තිබූ ගොඩනැගිලි කොටස් පිළිබද මතකය පවතී. පුරාණ පුස්කොල ලේඛනයේ සඳහන් ගැට්ටපාන, ගැටනෙටුලයට ගල් ලෙන, අන්දර ගහ, ඒ ආශ්‍රිතව තිබූ බව කියවෙන වැව, මද්දෙපාලම ගම, පාලමගම, වරකාවෙල, කිංචිගුණේ, පීලිපොත,කරපේ පමණක් නොව ඉඹුල්පේ පවා අද ඇත්තේ නම් වශයෙන් පමණකි. ඒ ස්ථාන සමනළ වැවට යටව ගොස් ය. “ගැට්ටොපාන වන්නිරාල” හෝ “මැදගම බණුඩාර” ලෙස සදහන් ප්‍රදේශාධිපති නිවසක් යැයි අනුමාන කළ හැකිව තිබූ ස්ථානය, දේවාලයේ මල් තේවාව සඳහා වෙන්ව තිබූ මල්වත්ත, නාගර දේවීගේ සොහොන ලෙස පැරැන්නන් හැදින් වූ විශාල නාගස (එම ස්ථානයේ අඩි 8×8 වපසරියකින් යුතු අඩි 4 ක් පමණ උස් වූ ගල් බැම්මකින් සුරක්ෂිතව මධ්‍යයේ විශාල නා ගසක් විය.) අද ඇත්තේ ඒ ස්ථානයට ව්‍යවහාර වන නම වශයෙන් “නාගහයට” යන ව්‍යවහාරය පමණි. “බ්‍රාහ්මණවත්ත” නමින් හැඳින් වූ ස්ථානය “බැවිලේ වලව්ව” නම් වූ පුරාණ වලව්ව පුරාණ ස්වරූපයෙන් දැකිය නොහැකිය. කාලයේ ඇවෑමෙන් හා පාරිසරික වෙනස් කම් වලින් ඒවා වැසී ගොසිනි. උග්ගල් අලුත්නුවර ප්‍රදේශයේ විධිමත් පුරා විද්‍යාගවේශනයන් සිදුවනතුරු තවමත් බොහෝ දෑ සැඟව පවතී. මෙම ලේඛකයා 1960 දශකය ටත් පෙර සිට ලේඛකයා සිය කිරිඅම්මා සමග මේ පෙරහර නරඹන්නට අවස්ථාව ලද්දෙකි. පසු කලෙක ගමෙන් බැහැරව හැදී වැඩුනද රැකියාවේ නිරත වුවද මේ දේවාල උත්සව අවස්ථාවන්හි පැමිණිම අනිවාර්ය පුරුද්දක් විය. ඒ නිසාමදෝ දේවාලය හා එහි සම්ප්‍රදායයන් පිළිබදවත් ප්‍රජාව හා ගහකොල සතුන් ගැන පවා ඔහු තුළ ජනිත වී ඇත්තේ විශාල භක්තියක් මුසු කුතුහලයකි. 1978 සිට 1998 දක්වාම පෙරහරට බද්ධව ඊට සහභාගීවෙමින් ලඟින් සිටින්නට අවස්ථාව ලැබී‍මෙන් සහභාගීනිරීක්ෂණයක යෙදෙමින් අධ්‍යයනය කරන්ට අවස්ථාව ද ඔහුට ලැබිණි. එහි කටයුතු දිරිමත් කිරීම අගය කිරීමත් හැර ඒ වෙනුවෙන් ඔහු කළ දෙයක් හෝ රාජකාරි කරුවකු නොවූ බැවින් කරන්ට හැකි දෙයක් හෝ ලේඛකයාට නොවීය. තවත් අතකින් එකල ඔහු නොකළ දෙයක්ද නොවීයයි සිතියහැකි තරමට ඊට ළංව සිටියෙකි. ඒ නිසා මේ විශිෂ්ට සම්ප්‍රදා‍ය පිළිබඳ යම් දැනුමක් අවබෝධයත් ලබා ගැනීමට මග පෑදුනි. දේවාල රාජකාරි ඇත්තන්ගේ හා වගකිවයුත්තන්ගේ අභිප්‍රාය පරිදි පොතක් ලියා පළකිරීම හෝ වෙන කවරාකාරයකින් හෝ ප්‍රසිද්ධ කිරීම සදහා අවකාශයක් මේ දක්වාම නොලැබිණි. මේ නිසාම කිසියම් අතකින් මේ සටහන් පුද්ගල බද්ධතාවෙන් තොරව ඉදිරිපත් කිරීමේ අසීරුවට ද ලේඛකයා මුහුණ දී සිටී. නමුත් හැකිතාක් පරෙස්සමින් නිගමනවලට එළඹිමටත් සටහන් තැබීමේදි විෂය බද්ධව මධ්‍යස්ථවීමට යත්න දරන්නට ද ලේඛකයාට සිදුව ඇත. පොතක් ලියන ලෙස වූ ඉල්ලීම් හා අපේක්ෂා වෙනුවෙන් උපහාරය හා ස්තුතිය පිණිසත්, සිය ආත්ම තෘප්තිය පිණිසත් මෙවැනි විද්‍යුත් සටහනක් බවට පත් කරන්නට හෝ අවකාශ ලැබීම භාග්‍යයකි. බළන්ගොඩ ආනන්දමෛත්‍රෙය ජාතික පාසලේ ඉතිහාසය පිළිබඳ උපදේශකවරයා වූ ද පුරාවිද්‍යාව කෙරේ මහත් ඇල්මෙන් ගවේශනවල යෙදෙනේනකු වූ ද වියත් ලේඛකයකු වූ ද දයානන්ද බිනරගම මහතා කාලයක සිටම ලියන්න! ලියන්න! යනුවෙන් බල කළ කෙනෙකි. ලේඛකයාට ඉඩ පහසුකම් ලැබෙන පරිදි තමා සතුව ඇති නිසල සේයා සටහන් හා චලන රූ සටහන් ද ඉදිරියේදී එක් කෙරෙනු ඇත. පොතක් පලකිරීමට අවශ්‍ය වියදම් පියවා ගැනීමට හැකිවූ වහාම මේ තොරතුරු විස්තරාත්මකව පළ කළ හැකි වනු ඇත. සිංහලෙන් ලියන පොතක් පළ කිරීමට භාරගන්නා කෙනෙකුට දරන්ට වන අවදානම සුළු නොවේ. සිංහල පොත් පළවීම බෙහෙවින් අඩු මටිටමක පවතින්නේ ඒ නිසා විය හැකිය